Mormel

Nogmaals bedankt voor die tip van Tygo en de flakka. Tweede aflevering gezien en ergens in mijn achterhoofd blijft de gedachte dat ik ook zo zal eindigen als de mensen die ik daar zie. Geen idee hoe het komt, maar die gedachte heb ik al sinds mijn kindertijd. Dat ik nu een huis bezit en redelijk normaal leef, lijkt een tussenfase tussen het onvermijdelijke. Vorige week Steve gezien op netflix. Vond het einde wat spijtig maar verder goede film.

Ik vrees daar ook voor.

@Yvonne: in België is het inderdaad zo dat de gemeenschap pas gevormd wordt wanneer je trouwt, dus al je bezittingen daarvoor blijven gescheiden. Die baan die ik nu heb is heel beperkt (een halve dag per week), dus uiteraard drink ik niet de dag voor ik moet gaan werken. Als ik drink is het inderdaad nooit een of twee glazen, het is dadelijk of een fles whisky of drie liter wijn. Daarstraks ben ik ook gewoon mijn boodschappen gaan doen en daar ik besloten had vandaag niet de drinken, heb ik ook geen probleem om de drank daar te laten staan. Over dat laconieke, ik begrijp wat je bedoelt. Dat is voor al mijn psychologen en psychiaters in het verleden ook altijd even wennen geweest dat ik lach met zaken die eigenlijk ernstig zijn. Ergens is het waarschijnlijk een verdedigingsmechanisme. Daarnaast denk ik ook dat ik beter kan lachen met al de ellende waarin ik zit in plaats van erin te zwelgen, want als ik heel eerlijk moet vertellen hoe mijn wereldbeeld eruit ziet dan sluit dit vrij nauw aan bij wat Karin vandaag schreef bij de kijktips: puur pessimisme met hier en daar een sprankeltje hoop. @bumperjim: mijn vrouw wist dat ik stevig dronk toen ze mij leerde kennen, heb het ook nooit weggestoken en in de begin jaren haalde ze ook gewoon de drank in huis (zelf drinkt ze helemaal niet). Op dit moment laat ze uitschijnen dat drank de reden was van haar vertrek, maar eigenlijk denk ik niet dat ze daar compleet eerlijk over is. Volgens mij is de echte reden dat ik enkele jaren geleden hervallen ben in een zware depressie. Van iemand die constant overuren draaide en daarnaast het leeuwendeel van het huishouden voor zich nam, verwerd ik tot een persoon die niet meer kon werken en amper normaal functioneerde. Aansluitend bij wat ik aan Yvonne schreef: zij zag ook de discrepantie tussen de bijna vrolijkheid die ik kon opbrengen tussen andere mensen, de energie die ik nog in het huishouden stak en de zuivere gitzwartheid als ze me alleen aantrof. Ik ben zelf opgegroeid met een chronisch depressieve moeder, dus ik weet heel goed hoe zwaar dit kan wegen op de omgeving, daarom ook dat ik haar niets kwalijk neem. Zeker als een depressie blijft aanslepen, pillen noch therapie lijken te helpen, kan het soms uitzichtloos lijken. Maar om positief te eindigen. Ondanks de schommelingen gaat het de voorbije maanden redelijk. Het huis ligt er ordelijk bij, de tuin is bijna winterklaar, ik ga trouw naar mijn afspraken met psychiater en psycholoog en de voorbije dagen heb ik weer enkele sollicitaties de deur uitgestuurd. Deze zondag komen mijn partner en stiefzoon voor de tweede keer deze maand eten, dus eigenlijk kijk ik uit naar een goed weekend.

Dagpact: renaldo61 MaryArt Emmy Mormel

De makkelijkste keuze is uiteraard niet gaan maar wil je dat alcohol zo je leven blijft controleren?

Is het dan werkelijk een tegenstrijdigheid? Voor mij hebben zij niets te maken met mijn drinkgedrag. Moet hierover nadenken. @renaldo61: ik zit inderdaad verre van dit stadium. Ik gebruik alcohol echt als middel maar heb geen probleem om het te laten. Die connectie van wakker worden en direct een middel nodig te hebben, heb ik wel met tabak, niet met alcohol. Eigenlijk is drinken altijd een bewuste keuze.

De jaren '90 waren echt wel subliem. Ergens heb ik medelijden met de generaties die daarna gekomen zijn en de ene crisis na de andere kregen.

Edit: the world deserves the answers, what do you have of your sleep?

Net de eerste aflevering bijna volledig gekeken. Geeft mooi aan hoe we omgaan met de zwaksten in onze samenleving. Ben ook actief (enfin, nu tijdelijk een ban) op een ander forum waar vooral hoger opgeleiden zitten met hun minimum netto maandinkomen van meer dan 3000 euro per persoon. Moet daar echt op mijn tong bijten als ik zie wat ze tegenwoordig schrijven over mensen in de invaliditeit etc. Ban heb ik trouwens opgelopen omdat iemand klaagde dat hij niet al zijn premies voor zijn zonnepanelen ging krijgen en ik hem uitmaakte voor een hebberige klootzak die niets in zat met het klimaat (oke, goed er zat ook een dreigement bij).

(Het volgende heeft weinig met alcohol te maken, maar mijn draadje dus nananenana 🤪 Het gaat terug over alcohol na de volgende smiley) Dat hoop ik ook want ondanks dat ik voor de problemen zorgde meen ik toch ook een beetje recht te hebben op wat duidelijkheid. Waarschijnlijk gaat niemand hier iets over kunnen zeggen door het verschil in wetgeving tussen België en Nederland, maar wil het wel kwijt voor de volledigheid. Ergens is mijn vrees dat ik en mijn broer ons huis niet gaan kunnen behouden mocht mijn vrouw doorzetten met de scheiding en het hard willen spelen. Reden daarvoor: vlak nadat we getrouwd zijn in gemeenschap van goederen heeft mijn vrouw haar huis verkocht met redelijk wat overwaarde. Mijn broer en ik zaten toen in de laatste fase van onze verbouwing waarbij de achterbouw en de tuin nog aangepakt moest worden. Normaal verbouwden mijn broer en ik op het ritme van het geld: eerst sparen, dan uitgeven. Mijn vrouw echter drong erop aan om alles in een keer aan te pakken, ik heb mij laten overhalen en zij heeft toen het laatste deel van de verbouwing betaald met als afspraak dat ieder 1/3 zou betalen. Natuurlijk staat daarvan niets op papier en heeft zij zo eventjes 65 000 euro geïnvesteerd in een huis waar ze geen eigenaar van is. Met de 1/3 regel in gedachte, hebben mijn broer en ik dus een schuld van 44 000 euro bij haar, waarvan niets op papier staat. Mijn zorg is dus dat ze bij een scheiding dit bedrag direct gaat opeisen. Dat we haar terugbetalen staat voor mij buiten kijf, ik ben enorm correct als het geldzaken betreft, maar op dit moment kunnen wij geen bijkomende lening dragen om dit terug te betalen. Ergens denk ik, dat wanneer ik het hard speel zij naar haar geld kan fluiten want getrouwd in gemeenschap van goederen, winst was na de trouw dus in gemeenschap, niets op papier; maar dat wil ik niet, want ik wil het beste voor mijn vrouw. Daarom ook dat ik al sedert zij begin dit jaar vertrokken is, maandelijks enkele rekeningen voor haar betaal zelfs al zorgt dit ervoor dat ik zelf moeilijk rond kom. In comes the momma. Heb al genoeg over mijn moeder geschreven zodat het duidelijk zou moeten zijn dat ik daar geen gevoelsband meer mee heb. Sinds kort weet ik dat ze terminaal is en sinds vorige week weet ik ook dat de chemo enorm zwaar is voor haar. Hierdoor lijk ik waarschijnlijk een slechte zoon, maar mijn focus ligt op de erfenis. Mijn broer en ik zijn enige erfgenaam en ik weet dat er een aanzienlijk bedrag klaar staat daar het nog maar enkele jaren geleden is dat we onze oma begraven hebben en mijn moeder een deel van de verkoop van haar huis geërfd heeft. Dat wij erven van mijn moeder is 100% zeker want ondanks onze moeilijke relatie is dat iets dat mijn moeder al meermaals herhaald heeft. Heel zakelijk: mocht mijn moeder morgen het loodje leggen, is er genoeg geld om mijn vrouw terug te betalen en dan nog wat. Sorry als dit heel hard klinkt voor mijn moeder, maar mijn focus is mijn broer, mijn vrouw en stiefzoon. (Waarschijnlijk heeft niemand hier iets aan gehad, maar als er mensen zijn met input, dan hoor ik het graag. Zal nu terug overgaan naar het onderwerp van deze site. 🤔) Straks zal het een week zijn dat ik nuchter ben en iets minder dan een week dat ik niet meer gerookt heb, dat is wat ik zou willen dat ik kon schrijven. Gisteren kreeg ik mijn loon en 's avonds zat ik er weer met drie liter wijn en tabak. Niet door een echte drang ernaar toe (wel voor de tabak), maar meer door een verlangen om het terug te voelen. Maakt het mij zwak? Waarschijnlijk. Eigenlijk gingen de voorbije dagen goed. Geen behoefte om te drinken, wel enorme craving naar tabak. Het slapen was wel een puinhoop. Ik sliep maximaal twee uur aan een stuk maar wel op verschillende momenten van de dag. Dat is ineens ook de reden dat ik hier nu zit om 2u30. Daarstraks heb ik na de aankoop van drank, tabak en boodschappen enkele openstaande rekeningen betaald waardoor mijn saldo weer op nul staat en het weer een week duurt alvorens er de kans is om iets van beide te kopen. Bijgevolg begint later vandaag weer mijn nuchtere periode en zaterdag de rookvrije periode. Ontbreekt het mij aan ernst om beide aan te pakken, waarschijnlijk. Ergens ontbeer ik de intrinsieke motivatie om echt door te zetten. Ik weet ten volle dat het schadelijk is voor mijn lichaam, ik besef hoezeer het mij in financiële moeilijkheden brengt, heel die riedel en toch blijf ik ernaar teruggrijpen omdat ik in de grond weinig belang hecht aan mijn leven. Eigenlijk weet ik niet zo goed hoe verder te gaan. Het meest aangename van mijn dag is het moment dat ik in bed kan kruipen en kan slapen. Er is geen verder verlangen meer. Ja, er zijn momenten van tevredenheid (enkele maanden geleden zelfs even een geluksgevoel), maar het leeuwendeel van mijn bestaan is gevoelloos, kijkend naar wat er rondom mij en in de wereld gebeurd, louter observerend, niet deelnemend. Ergens benijd ik mensen met een bucketlist. Geef mij morgen 10 miljoen en er zou eigenlijk weinig tot niets veranderen aan mijn leven. De geldzorgen zouden verdwijnen maar er is eigenlijk niets dat ik dadelijk kan bedenken wat ik zou willen doen. Nogmaals: voor zij die gedreven zijn om nuchter door het leven te gaan, laat dit je niet beïnvloeden. Misschien is dit niet de juiste plaats voor mij.

Je hebt gelijk. Omdat het al zo lang moeilijk gaat, begin ik het bijna als een natuurwet te beschouwen dat het moeilijk zal blijven gaan en vergeet ik soms dat ik er zelf invloed op heb. Over mijn vrouw en stiefzoon zit ik in dubio. Een zekerheid is dat ik ze graag zie en dat ik het fijn vind om tijd met hun te spenderen, net zoals ik het heel fijn vind om hen te verzorgen en hen te zien lachen; daartegenover staat wel dat ik ook prima alleen kan zijn, hen niet mis en hun afwezigheid nu mij ruimte geeft om aan mezelf te werken. Eigenlijk weet ik totaal niet hoe mijn vrouw hierin staat daar ze elk gesprek daarover uit de weg gaat. Voor mij is het in feite eenvoudig: we zijn getrouwd dus dat betekend dat ik hun altijd zal blijven ondersteunen in de mate dat het mogelijk is (zelfs als mijn vrouw wilt scheiden denk ik niet ooit nog een relatie aan te gaan), waarbij dus altijd mijn deur blijft openstaan en zij mijn erfgename blijft. Zelfs als zij nu een andere relatie krijgt zou dit voor mij niet hoeven betekenen dat we scheiden. Want zoals ik eerder al heb geschreven, ik noch mijn broer zullen ooit kinderen hebben, dus wij hebben liever dat het huis en de rest naar haar en mijn stiefzoon gaan dan naar de overheid. Is het vreemd om het zo zakelijk te zien?

Storm is voor mij heel dubbel geworden. Als kind was dit bij uitstek mijn favoriete weer. Toen kon ik gewoon mijn slaapkamerraam openen en een hele tijd naar het onweder kijken. Later heb ik drie jaar een huisje gehuurd waarbij het dak lekte bij hevige regen en de huisbaas vertikte om er iets aan te doen, dus toen werd storm altijd hopen dat alles droog bleef. Nu dus dubbel. Die onrust van die huurtijd blijft aanwezig maar ik kan er wel van genieten daar ik alle vertrouwen heb in mijn eigen woning. Eén zaak dat ik steevast doe na een storm is de volgende dag een wandeling maken via een bepaalde route van kleine wegen om de weg vrij te maken mocht er schade zijn. Ik woon vrij landelijk wat er ook voor zorgt dat de gemeentearbeiders meestal hun handen wel vol hebben als het een stevige storm was.

Sorry voor de late reactie. Sinds ik echt startte met drinken op mijn vijftiende is de langste compleet nuchtere periode ongeveer zeven maanden geweest. In die zeven maanden zakte mijn gewicht van 105kg naar 74kg, deed ik een massa overuren en had ik aan het einde een compleet te renoveren woning gekocht zonder ook maar enige ervaring te hebben met verbouwingen. Bijna één week zonder alcohol en tabak en het gaat vrij goed. Vooral de tabak levert de nodige craving. Het is handelbaar, maar hoop wel dat het mildert de komende weken. Voorbije dagen veel zitten nadenken over vorige zaterdag. Als dat al het gevolg is van twee uur aan mijn partner te besteden, hoe ga ik dan in hemelsnaam terug voldoende kunnen werken om niet meer afhankelijk te zijn van een ziekte-uitkering? Stel dat ik het drinken volledig onder controle krijg en partner met stiefzoon terugkeert: hoe groot is het risico dan dat ik herval omdat het gezinsleven te druk is voor mij? Moet ik dan zelf nu al niet bij mijn partner aangeven dat ze zich moet openstellen voor andere mensen?

Dagpact: renaldo61 MaryArt Mormel

Dagpact: renaldo61 Mormel

Dagpact: renaldo61 Fonny🌞 Mormel

Dagpact: renaldo61 Fonny🌞 MaryArt Mormel

Dagpact: renaldo61 MaryArt Fonny 🌞 Yvonne Prana Alesto Luz Mormel

@lady jane: die stemmingswisselingen heb ik al zolang ik me kan herinneren, komt daarbij dat sociale situaties mij enorm veel energie kosten. Om een simpel voorbeeld te geven: gisterenavond en deze ochtend gingen goed, vervolgens was mijn vrouw hier van half tien tot de middag omdat we een levering bloembollen hadden die we moesten verdelen aan de personen die deze besteld hadden. Tijdens het wachten op de klanten hebben we aan tafel een spelletje gespeeld, dus niets zwaarwichtige gesprekken of zo, gewoon fijn en lachen. Wel, om half één lag ik terug in mijn bed, ramen dicht, rolluik naar beneden, complete stilte en duisternis omdat mijn energie op nul stond. Mijn normaal gedrag bij sociale situaties de afgelopen decennia was drinken omdat dit mij de energie gaf om deze te doorstaan, maar dat probeer ik de afgelopen maanden niet meer te doen. Gevolg is wel dat ik de voorbije maanden in principe enkel nog mijn woning verlaat voor het noodzakelijke (boodschappen, werk, afspraken) en mijn wandelingen. Op dit moment ben ik dan wel aan het solliciteren naar een tweede baan zodat ik meer uren heb, maar als daar wat sociaalcontact bij komt kijken heb ik nog geen flauw idee hoe ik het kan volhouden zonder drank.

@Etty: Over mijn partner. Ik was 35 toen ik haar leerde kennen en had mijn zaakjes eigenlijk redelijk goed op orde. Een van de dingen die voor ons beide duidelijk was, was dat we beide goed waren in zelfstandig te leven en dat onze relatie een aanvulling daarop moest zijn, geen invulling. Ja, mijn leven was beter wanneer ze beide hier nog woonden, maar tegelijkertijd mis ik ze niet echt omdat ik ook prima alleen kan zijn. Belangrijkste voor mij is daarbij dat zij zelf het goed hebben en als dat beter is zonder mij, dan is dat nu eenmaal zo. Over die motivatie: ik heb nogal last van stemmingswisselingen. Nu zit het mentaal weer even goed waardoor het alcoholprobleem naar de achtergrond verschuift, maar over enkele dagen kan dat weer compleet omslaan waarbij het drinken alles weer lastiger maakt. Ik betwijfel dat gezondheid ooit een motivatie zal worden, daar ik al sinds mijn tiende met een doodsverlangen worstel. Sommige periodes was dit minder, maar het is altijd sluimerend aanwezig. Misschien is dit moeilijk te begrijpen voor een mentaal gezond persoon, maar voor mij is het leven een rit waarbij ik mezelf beloofd heb om deze uit te zitten.

@bumperjim: je hebt compleet gelijk en ik ga ook niet ontkennen dat ik een probleem heb met alcohol. Waarschijnlijk zal het voor mijn mentaal welzijn ook beter zijn om volledig te stoppen, want zoals deze week leverde het weinig problemen, maar als mijn meer donkere gedachten de controle nemen ga ik wel direct de dieperik in wanneer ik dan begin te drinken. Heb zo meteen wat huishoudelijke taakjes en wil daarna verder werken in de tuin zodat deze klaar is om de winter in te gaan, maar neem me nu wel voor om vanavond eens deftig op te lijsten wat de voordelen van niet drinken zijn zodat ik iets fysiek heb om naar terug te grijpen op het moment dat ik denk om alcohol in huis te halen. (Misschien dat jij daar input over kunt geven, maar ik hoop oprecht dat ik niemand hier negatief beïnvloed door mijn constante hervallen en de berichten die ik plaats. Daar vrees ik soms wel voor.) @Renaldo61: roken is een ramp financieel, zeker sinds ze de prijzen zo drastisch verhoogt hebben. Mocht ik het niet bewust minderen en gewoon roken zoals vroeger, zou het mij bijna 600 euro per maand kosten, nu zit ik op ongeveer de helft, dus nog steeds een stevig bedrag.

Dagpact: renaldo61 MaryArt Mormel

117

(Dit schrijf ik terwijl het vrij goed gaat mentaal, op mijn slechte dagen (die zeker zullen komen) is het waarschijnlijk compleet anders.) Eigenlijk wel een goede vraag. Als ik kijk naar mijn motivatie dan staat op één heel duidelijk en geheel alleen geld: het drinken zou ik nog kunnen betalen, maar het roken is eigenlijk onbetaalbaar geworden. Waarbij ik direct ook de kanttekening maak dat mocht er morgen een miljoen op mijn rekening staan, ik hiermee waarschijnlijk niet bezig zou zijn. Pas een heel eind daaronder komt reden twee en dat is voor mijn vrouw en stiefzoon, maar dat is in feite geen goede motivatie want een verslaafde stopt zelden voor een ander. Die belangrijke motivatie die sommigen hebben, met name gezondheid, heb ik totaal niet. Ik zou er absoluut vrede mee hebben om geen zeventig te worden door mijn levensstijl. Denk ook dat de echte intrinsieke motivatie bij mij ontbreekt omdat ik mezelf nog steeds kan wijsmaken een zekere controle te hebben over het drinken. Zoals deze week. Maandag, dinsdag en woensdag goed gewerkt, woensdagavond beginnen drinken tot deze ochtend (vrijdag), maar nu is het weer koffie en heb ik eigenlijk totaal geen behoefte aan alcohol. Dus ook de rest van de week zal ik niet drinken, vermoedelijk tot ergens volgende week. Let wel op wat ik eerst zei: op dit moment gaat het vrij goed. Ja er is de constante stress door geldzorgen en het vinden van een tweede baan loopt vrij lastig, maar in mijn hoofd is het nu vrij rustig.

@bumperjim: knap beest. @Spud: aan de manier waarop je schrijft denk ik dat wij wat raakvlakken hebben. Corrigeer me gerust, maar ook een beetje de vreemde persoon in je dorp? Blijf in ieder geval schrijven, altijd fijn om te lezen.