Klassement

Vandaag toch weer mijlpaaltje 125 dagen nuchter... gisteren via post mijn bestelde aa penning 4 maanden ontvangen . @Jannigje mijlpaal

Welterusten voor zo allemaal. Ik zit op mijn eigen camping. Nog met extra maatregelen en zonder voorzieningen, maar dat maakt me niets uit. Zit onder mijn afdakje, de vogels fluiten als een gek, de regen tikt op het dakje, alles ruikt naar gras, lente, bloemen, groen..... Er is hier vrijwel niemand... .... Kan wel janken. "Deel! Wat je geeft krijg je altijd in drievoud terug" leerde mijn hele oude blinde joodse opa mij vroeger. Vandaag kreeg ik veel, heel veel, terug. Zomaar. Volledig onverwachts. .... Kon wel janken. Ja. Het is goed zo. Minder is meer. Meer is minder.

Morning, vandaag werken! 1 week niet gedronken. het stelt nog niet veel vol maar ik ben toch best trots. Mijn man zei ; ik heb mijn vrouw weer terug en is blij en ik ook! regen dat is zeker lang geleden.. Dagpact: Billy Maja Pats

Jammer van mijn vrije dag ivm de hacker en al het extra werk. Al mijn accounts voorzien van nieuwe wachtwoorden. Maar ik ga nu mijn bed in en nog even lezen. Droge afmelding. Fijne avond.

@Smaragd Dat leek me niets anders dan belangstelling tonen van Sowhat.

Goedemiddag iedereen. Vandaag 14 dagen geen alcohol gehad.

Dagpact ; Momentum Rapilos (houden jullie me een beetje vast mensen, want vind de zaterdag altijd zooo moeilijk )

Gisteren mijn vriend weer gezien, buiten op 1.5 meter afstand. Weet t niet hoor hoelang we dit volhouden om elkaar niet aan te raken. Alleen omdat we niet samenwonen. Heb zo'n zin in hem.

Hier ook een droge afmelding,nog een nacht en dan weekend!

Ik ga ook nog ff lekker lezen in bed. Boek: Liefde kent veertig regels (Shafak). Prachtboek.. ga er als een malle doorheen! Aanrader. Welterusten voor jullie allemaal. Dag 16 voor mij zonder zit er op.

Zo blij dat ik niet meer drink, gisteren aan het eind van het avondeten dikke ruzie tussen manlief en puberzoon. Zoon is boos het huis uit gerend naar vriendje verderop in de straat. Ik heb man duidelijk kunnen vertellen wat ik niet goed vond aan de ruzie. Dat ik dit niet wil in het belang van onze zoon. Daarna naar huis van vriendje gelopen, zoon gesproken. Aangegeven dat gedrag van zoon ook niet goed was, puberaal, kinderachtig etc. Hij mee naar huis, man erbij en met z'n 3-en gepraat. Uiteindelijk is alles weer uitgesproken tussen man en zoon en is de rust terug. . Zelfde als dat mijn dochter van de week met vriendin aan kwam skaten en vriendin had last van haar knie. Of ik haar naar huis wilde brengen, het was half 6. Ja hoor, stap maar in! 2,5 week geleden had dat niet gekund. Dit zijn van die momenten dat ik zo blij ben om nuchter te zijn.

Dagpact geslaagd

Eén van de redenen dat ik dit laatste jaar nog naar deze camping ben gegaan is mijn buurvrouwvriendin hier: beiden wilden we hier stoppen, maar ook beiden nog 1 zomer samen doorbrengen zo. De vijf zomers samen afsluiten met nog één laatste. Zij heeft een 21-jarige zwaar gehandicapte dochter, een engeltje om te zien. In de zomer is ze ook vaak hier. Lopen kan ze, wiebelig en met een helmpje op vanwege de vele epileptische aanvallen op een dag. En tekenen, eindeloos rondjes of streepjes maken, kan ze als de beste. Soms zwemmen we samen, ook dat gaat niet alleen omdat ze vaak in het zwembad een aanval krijgt. Sinds een dik jaar zit ze eindelijk in een eigen huis, met 4 andere kinderen, aangekocht en ingericht met de andere ouders, van het pgb. Zorg ingekocht, huis ingericht.... een traject van jaren en heel heel veel eigen geld. Dit alles om zorg op maat te kunnen bieden voor deze jonge mensen. Ze niet te laten verkommeren in een verpleeghuis. Zonet zat ze hier, buiten. Met koffie buiten. Haar kind mag ze niet zien. Een wandeling maken buiten, betekent dat het kind niet terug mag. Dat bepalen de zorgmedewerkers die ingehuurd zijn op basis van de landelijke regels. Ondertussen lopen er in dat huis ongeveer 25 door haarzelf ingehuurde zorgmedewerkers onbeschermd rond, háár kind te knuffelen. Ze moest huilen. Niet alleen omdat ze haar kind niet mag zien, haar kind haar niet ziet. Ook omdat ze zichzelf afvraagt: "wat ben ik voor moeder, dat ik dit toesta, dat ik hier in meega, doe ik wel het goede?" . In deze kleine setting, met in totaal 8 ouders (2 kinderen hebben maar 1 ouder) zou zorg op maat, ook veilig, mogelijk moeten zijn.... Die vraag, die overweging, in honderdduizend verschillende verschijningen, dat is waar ik ook mee worstelde. En de zoektocht die ik weergaf met mijn postings. Niet dat een ander het fout doet of dat het fout is (misschien wel, maar dan nog is dat alleen maar wat ik vind), maar wat is mijn rol dan in dat wel of niet duidelijk maken, daar wel of niet wat in betekenen, daar wel of niet in mee te gaan. In het kort: "mag ik nog zwijgen?" En dat daar weerstand bij hoort, ja, dat begrijp ik, weet ik, accepteer ik. Ieder ziet in zijn eigen tempo en ieder ziet wat hij wil zien. En lang niet in alle gremia is het wijs je mond open te trekken, je twijfels te uiten, de discrepanties te uiten. Dat er op de vorm gelet wordt, weet ik ook, accepteer ik ook (ik heb geen andere manier dan de mijne, het lukt me niet, zonder mezelf nog viezer te laten voelen). Een ander doet het politiek, weer een ander door iets kleins op te pakken, iemand start een actie of een petitie, weer een ander zwijgt. Dit is mijn manier, ik heb geen andere. Dus zwijg ik overdag, en schrijf hier. Maar.....nu de tegenstellingen niet alleen groter, maar ook harder en scherper worden (en dat is mijn aversie tegen het regeren op angst), werkt dat voor mijzelf niet. Er blijft geen ruimte over. Hierin meegaan kan en wil ik niet, zwijgen wil ik niet, hier iets in betekenen lukt me ook niet. Ik wíl het onrecht blijven voelen, ik wíl de ruwheid en hebzucht blijven zien, ik wil mijn ogen er niet voor sluiten, maar het is nu te veel om te handelen. Je hebt altijd een keus. Altijd. Welke je maakt is aan jou, en een ander veroordelen om die keus zal ik niet, en kan ik niet. Maar zeggen dat iemand geen keus heeft....denken dat er geen keus is....dat vind ik moeilijk te verdragen. Sophies choice, soms zijn ze onmogelijk en niet mee te leven. Een rechtstreeks gevolg van mijn levenswijze en -stijl. En de keus die ik nu heb gemaakt maakt me gewoon niet blij, betekent gewoon erg veel verlies, veel afscheid. Niets mis mee, dat hoort bij een keus, maar ja, ik ben erg verdrietig, dat klopt. Het ís ook best verdrietig. Ook. Naast de zon, de natuur, de vele vele kleine mooie dingen die er ook zijn. En het is tijdelijk, natuurlijk, alles zal ooit weer een nieuw evenwicht vinden. Ik heb juist last van het zwijgen. Maar inderdaad, dit is wellicht niet de tijd en de plek om een dergelijk persoonlijk knelpunt erin te gooien. Ik heb niet de vorm om dat onergerlijk te doen, het onderwerp is geen onderwerp om het uberhaupt onergerlijk te doen. De tegenstellingen zijn te groot. En te scherp. En nee, ik drink niet. Niet zelfs nu niet, maar juist nu niet.

Welgefeliciteerd @adam, @Adri02, @Sebastiaan en @Lieke7777.

Wat mooi Etty, zoals je dat omschrijft. En ik vind het ook mooi te lezen hoe iedereen op zijn manier hier mee bezig is of wil gaan. Wat voor mij ooit echt een eye opener is geweest is dat je gedachten/mind niet weet wat echt gebeurt of wat je alleen denkt. Ook in therapie geweest en daar moest ik de volgende oefening doen. Mij bedenken wat ik echt heel vies vind om te eten, iets waar je van gaat kokhalzen. Daarna moest ik mijn ogen dichtdoen en visualiseren dat ik inderdaad dat aan het eten was. Ik werd mij toch een partij misselijk en mijn maag draaide om. Toen ging bij mij de knop om, ik ben NIET mijn gedachten. Ik kan ook visualiseren dat ik iets lekkers eet. Of dat ik iets doe waar ik blij van word. Dan krijg ik een blij gevoel. Terwijl als ik steeds maar negatieve dingen denk, gedachten heb, word ik verdrietig of angstig of boos. Als ik 's avonds niet kon slapen, dacht ik vaak aan alles wat er die dag niet goed was gegaan of anders kon etc. Nu schrijf ik 3 dingen op waar ik dankbaar voor ben die dag. En soms visualiseer ik dat ik op het strand lig, zon op mijn huid, branding in de verte en geroezemoes van mensen om mij heen. Daar word ik rustig van en val ik makkelijk in slaap. Dat visualiseren doe ik door bewust mijn gedachten op iets anders te richten dan alleen maar in een negatieve cirkeltje te laten rondgaan. Waardoor mijn gevoel ook negatief wordt. Wil niet zeggen dat ik geen negatieve gevoelens heb, die zijn er wel maar die geef ik niet veel ruimte. Ze voegen voor mij weinig toe en bezorgen mij stress. Ik kan er niet zoveel mee. Of ik kom weer in een neerwaartse spiraal. En dat wil ik niet meer. Ik weet waar mijn negatieve gedachten vandaan komen. Diverse dingen in het verleden, maar dat was toen. En ik leef NU. Zodra ik naar dat toen ga, word ik daar weer in meegetrokken. Ga ik balanceren op een richel langs een ravijn. Maar dat is niet hoe ik NU wil zijn/doen/voelen. Dus ik ben mij bewust van mijn gedachten/bewustzijn. Mij hebben de podcasts van Leef je mooiste leven erg geholpen met een andere mindset. Oa op Spotify te vinden.

@niks, ontzettend leuk nieuws, gefeliciteerd. Wat een mooi cadeautje Ik ben vandaag in de hoogwerker geweest om mijn moeder een doos met snoep en een bos bloemen te geven. Mooi dat ze dat doen.

Goedemorgen iedereen! Ik heb mijn laatste taperingsstrip diazepam genomen! Gisterenavond, van 0,1 mg. Ik ben klaar!!! Nog niet klaar in de zin dat ik nergens last meer van heb, maar toch, het feit dat ik de laatste ingenomen heb, vind ik wel een kleine vermelding waard. En, ik was ook supermoe, 7,5 uur achter elkaar doorgeslapen... hoera! Het kan echt beter worden! Ik ben overigens vorig jaar herstart in september op 4 mg, na in mei van 14 mg te zijn gaan afbouwen van diazepam. Dat ging veel te snel en niet goed, ik werd opgehoogd met andere pillen (seroquel), daar moest ik in een keer mee stoppen en ben toen in september herstart met diazepam en toen langzaam gaan afbouwen. Eerst zelf, met pillen snijden, later met taperingsstrips. Nu slik ik dus helemaal niks meer en ben ik medicatievrij!

Lieve mensen, bedankt voor jullie mening. ik waardeer betrokenheid van iedereen hier. Ik weet zelf niet of mijn angst en paniek door ontwenning komen of door mijn angststoornis die steeds aanwezig is. Voorlopig begin ik niet aan nieuwe benzo. En ik hoop dat het zo blijft. Maar het is fucking zwaar. Dat weten jullie als niemand anders. veel liefs

Zomaar 10 k hardlopen in de duinen waarvan 6 k met blote voeten!!!!!!!! En dan ook nog eens iedere seconde gewoon fijn en lekker.... alles zien, voelen. God, wat heb ik hier naar uitgekeken, en wat lukte het me gewoon nog niet. Blij. Douche onder de tuinslang

Dagpact geslaagd. Welterusten voor later. Tot morgen

Vandaag de eerste dag van de rest van mijn leven. Ik sinds gisteren echt zin om te stoppen. Een nieuw fase met extra hulp. Fijn om hier weer terug te zijn ook!

@niks en @huttula, gefeliciteerd!

Bij mij ook Nog wat series terugkijken op tv en dan lekker slapen

Hier ook een vroege afmelding. Bij mij gaat om kwart over 5 de wekker daarom lig ik er ook altijd vroeg in, anders red ik het niet overdag. Heb echt mijn slaapuurtjes nodig.

Goedemorgen Hier moederdagontbijtje gehad van de jongens, zo lief. Vroeger deden ze eigenlijk nooit wat en vergaten het. Weet nog wel dat ze ooit cappuccino probeerden te maken, maar dan van koffiemelk. Word alweer misselijk als ik eraan denk, maar vond dat toen zo lief dat ik er een paar slokken van heb genomen (en weggegooid toen ze niet keken)

Ik ga zo een mooie bos bloemen kopen om de moeder in mijzelf te eren.

inderdaad, helemaal mee eens, zelfde hier. wel is het 'fout' als je dat van jezelf niet weet en keer op keer iets anders zoekt, vindt of aanwijst wat de reden van je moodswing zou zijn. Niet eens zozeer omdat het 'fout' is, maar je doet jezelf er zo tekort mee. Ontkent zo wat bij jezelf hoort En hier, waar we zover ik weet gezamenlijk proberen de verslaving van alcohol voorbij te komen is dat relevant. Vooralsnog zie ik maar 1 overeenkomst tussen die "Trotse dames en heren die het op hun eigen manier doen, no matter wat een ander ervan vindt": ze zuipen nog. Das geen veroordeling, das een constatering. Helpen ze elkaar?

Ik slaap sinds 'de maatregelen' veel onrustiger. Nu heb ik een theorietje bedacht hoe dat komt. Overdag is er te weinig afwisseling; ik doe dezelfde dingen, op dezelfde plek, al bijna 2 maanden lang. Denk dat mijn hersens dat in de nacht compenseren door overactief te zijn. Een ander voorbeeldje waaraan ik merk dat ik te weinig geprikkeld word, is dat ik werkelijk waar al bijna 2 weken hetzelfde liedje in mijn hoofd heb. Ok, normaal gebeurt het weleens dat je een deuntje gedurende een dag niet kwijt kunt raken. Maar 2 weken!!...ik word er gek van (als het nou een leuk liedje was dan ok, maar zoals altijd is het een zeikliedje).

?

Dagpact geslaagd Vroeg naar bed, want heb het wel gehad vandaag Vanochtend op fiets naar tuin, paar uur onkruid gewied, en vanmiddag weer vier uur gewerkt, ook op de fiets Dus ik zou zeggen, welterusten alvast

Ik geloof niet dat je dat virus met het blote oog kan zien. Maar goed, je moet wat he.

Kom nou ff uit je hoofd joop. Laat de toekomst ff de toekomst. Laat de anderen ff de anderen. Je moet er niets steeds wat mee. Laat ff de boel de boel. Wat vindt de nachtegaal er allemaal van. Ik zal je zeggen wat de nachtegaal ervan vindt. Piep. (Ik kan t niet zo mooi zeggen)

@Rudy, @water, @wisse en @Asterix, gefeliciteerd, Ook @pien76 wil ik graag feliciteren, maar die nickname staat niet meer in het systeem hier. Doe je nog mee? Andere naam misschien? Zoeken, zoeken. @MissSauvignon is het geworden, zie ik. Ik zal vanaf morgen je naam op de lijst aanpassen, Miss.

@Grumpie, gefeliciteerd met je 8 maanden. Dat loopt lekker zo. Zelf heb ik de 4 jaar al bijna in zicht. Dat gaat zeker lukken. En 5 jaar ook, vast wel. Zonder drank is er al genoeg risico met die Corona crisis.

,Ik heb net dat boek van Dirk de Wachter gelezen. De kunst van het ongelukkig zijjn. Hij citeert een hoogleraar genetica en welzijn en die zegt dat je voor geluk genetische aanleg kunt hebben. De een moet harder werken om het te ervaren dan de ander. Dat gezegd hebbend en -dit voor ieder die maar hard werkt- gaat hij in op mensen in zijn praktijk. Soms zegt hij dat mensen niey altijs zo keihard hoeven te werken. Je màg je ook wel eens gewoon somber voelen. Want, zo zegt hij, als gevoeligheid je parten speelt, zou niet gevraagd mogen worden harder te werken voor je geluk. Ik vond dit bevrijdend te lezen. Misschien verwoord ik het niet helemaal goed, maar het raakt me.

Totaal uitgewinkeld nu. Maar geslaagd. Laat de zomer maar komen. Voor het eerst in mijn volwassen leven spijkerbroeken. Simpel. Fijn. Broek aan. Tshirt. Klaar.

Dank @Manou daar heb ik veel meer aan. Nu dan, is wel zo. Djw schat. @Sandro ga alleen muziek luisteren nu en dan zzzzzz. Het is genoeg, voel me zo zeker en onzeker, lees de contramine. Weet het. Nu klaar. Ga slapen. 3 halve liters weg in de gootsteen, ben meer waard dan het bier alleen. Rot vlucht/verslaving is het. Kan niet alleen maar om succes verhalen hier gaan. Toedels.

Ik heb het hele weekend in mijn bed gelegen met migraine. Normaal heb ik daar wonderpillen voor ( Maxalt) wat echt fantastisch werkt maar die waren op. Een weekend lang geen licht en geluid en alleen maar hopen dat ik even in slaap val om van de pijn af te zijn. Het suffe is dat ik nooit geweten heb dat ik migraine had totdat ik stopte met drinken. Ik dacht altijd dat ik gewoon een kater had. Soms zat ik dan terug te rekenen wat ik de dag ervoor gedronken had en dan snapte ik niet dat ik na slechts 8 blikjes bier wel een kater had en bij 16 niet. Dan gaf ik de schuld aan iets als waarschijnlijk niet genoeg gegeten of hij viel verkeerd. Maar nog steeds als ik nu een afspraak moet afzeggen, zoals dit weekend de verjaardag van mijn moeder, voel ik de schaamte alsof ik teveel gedronken zou hebben.

Zo een lekkere dag gehad,veel buiten geweest,nu nog even tv kijken en dan naar bed,morgen ochtenddienst dus de wekker weer op 5:15 zetten,hier een droge afmelding,weltrusten alvast en een fijne rustige nacht voor iedereen,thuis of op t werk

Voor mij ook weer een droge afmelding. Welterusten!

Ik kom net nog tot een inzicht, maar ik ben te moe om het te tikken. Komt morgen wel. Hopelijk weet ik het dan nog. Welterusten.

@Pats ik ben ook onzeker en bang. Het weg willen lijkt tot meer angst en tot boosheid. (Want dan ben ik niet goed ). Het gewoon niet zijn, leidt tot toneelspel want ik ben het al. Het is er al, dus laat het me maar voelen. En vanuit daar nadenken over en kiezen voor de beste actie. Want ik hoef er niet in mee te gaan, me er totaal aan over te geven en aan ten onder te gaan. Ik ben namelijk niet alleen bang en onzeker. (Ik ben ook reuze slim, grappig, welbespraakt etc) Hoe help ik mezelf het best? Luisteren en voelen. Stap voor stap. En dan kiezen en daar verantwoordelijkheid voor nemen. Dat geeft mij heel veel ruimte en lichtheid. Gaat ook geregeld hakkelend of niet, maar ik voel wel dat dit de weg is. En dan weet ik ook waarom ik een keuze maakte en kan ik het best hebben als het niet goed uitpakt. Want dat gebeurt natuurlijk ook.

Goedemorgen. Voor alle moeders een fijne Moederdag

Nee, misschien wel niet. Maar ik had opeens akelig heldere beelden van mijzelf destijds in een vergelijkbare situatie met die waarin takeiteasy nu zit, en eigenlijk schreef ik dat alleen maar op. Een soort herbeleving dus. Wie weet heeft takeiteasy toch het licht gezien en gaat ze voor de behandeling. Laten we het hopen.

@takeiteasy ook voor jou van mij een virtuele knuffel .

Anders stemmen heeft geen nut. Het is te vaak gebeurd dat een partij heel groot wordt en de zittende partij veel verliest. Toch gaat de zittende partij verder en negeert de grootste door kleinere partijen te kiezen die het met hun beleid eens zijn of eens worden. Om iets te veranderen zal je massaal de straat op moeten. Wat dat betreft heb ik respect voor de boeren die er wel stonden in Den Haag. De meesten mopperen en schreeuwen en slaan met de vuist op tafel en scanderen: schande, dit kan zo niet langer. Eten hun eten, kijken t.v., gaan slapen en de volgende morgen is alles nog zoals het was. Helaas ben ik ook zo en als je heel lang zo bent dan blijf je ook zo. Heel raar mechanisme.

Heb een leuke dag gehad, de kids ook. Geniet altijd zo van die onbevangen puurheid. Wel altijd kapot nadien en blij als ik weer thuis ben Over 1 ding maak ik mij dan wel kwaad, of meer verbazing. Vanaf 11 mei mogen ze weer naar school. Maar hoe is het mogelijk, de ene basisschool hanteert de regel om de dag naar school(de hele dag) en de andere nog geen paar km verderop een ander beleid: maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag van 8:30 tot 10:30. Dat is toch geen doen voor werkende(alleenstaande) ouders waarvan de kinderen niet naar de opvang gaan en waarvan de ouders gewoon moeten werken. En zelfs als zouden ze dat willen, de opvang is daar niet op ingesteld. Heb die hele week maar aangeboden om op te passen en dat ze van en naar school/huis kunnen. Zal wel aan mij liggen, echt niet normaal. Vind het leuk om te doen, maar dan nog.

Voor mij is het vandaag 4 maanden dat ik gestopt ben. Voelt nog steeds goed. Ik heb laatst, op mijn 114e dag 1 glas prosecco gedronken, de rest was voor mijn dochter en haar vriendin. Ik heb er heel bewust bij stilgestaan wat het met mij doet. Het smaakte bitter, het rook zuur en ik genoot er niet van. Het smaakte niet naar meer. Ik weet dat dit gevoel zo om kan slaan dus haal het niet in huis. Ik geniet nu van de alcoholvrije witte wijn of prosecco, ik geniet van een mooi glaasje drinken en het nippen heb ik ervaren. Dit hou ik vast. Op naar de 5e maand!