Klassement

@bumperjimEens met wat al gezegd is, niets forceren, er zijn. Vanuit mijn eigen schade en schande met mijn kinderen wil ik er nog wat aan toevoegen. Misschien kun je kijken of je dingen kunt doen (meestal laten) die wat meer uitnodigen om over gevoelens te praten, dat als het moment komt, je er open voor staat. Ik merk dat dit bij mezelf onderzoeken alleen al voor de relatie met mezelf heel fijn is geweest. Als ze iets uitroepen, delen, klagen, moet ik niet iets gaan zeggen waaruit blijkt dat ze anders moeten denken of voelen. Als ze nou zus of zo denken, dan hoeven ze niet meer verdrietig of ongelukkig te zijn denken wij vanuit onze ervaring en onze behoefte onze kinderen gelukkig te zien, logisch. Maar eigenlijk zeggen we dan: zoals jij je nu voelt, dat is niet oké voor mij. Ik vind het onnoemelijk moelijk om mezelf te stoppen met fixen maar het gaat steeds beter en als het lukt, als ik hun gevoelens bij hen kan laten en er alleen maar naar kan luisteren, bij hen zijn, niet fixen, dan voel ik me daarna heel vrij. Niet bezwaard door hun gemoedstoestand. En het geeft ook een goed gevoel omdat ik weet dat ik het juiste doe als ouder. Als ik toch heb zitten fixen, en ik deed het gisteren nog bij mijn zoon, dan voel ik me daarna niet echt vrij en tevreden over mijn rol. Ik probeer mezelf dan niet voor mijn kop te slaan, en volgende keer lukt het vast weer wel. De persoon op wie ik dit het beste kan oefenen ben ik zelf, of mijn partner. Hoe open sta ik ? Ik leer niet direct over mijn eigen gevoelens heenwalsen, wegdrukken, wegdenken, ach, het valt allemaal wel mee etc. Niet te snel denken: en door.... We voelen alles, ook de ongemakkelijke gevoelens, ze zijn er al, we kunnen ze niet voorkomen. Ze de ruimte geven voelt tegennatuurlijk, dat voelt voor onze generatie als erin blijven hangen. De generatie van onze kinderen is daarin heel anders.

Verder weer veel dromen over vroeger. Ook weer op de schaats. Ik kwam daarbij mijn ex tegen die mij ooit op nogal vervelende wijze bij het grof vuil heeft gezet. Ze bleek afzichtelijk oud en lelijk te zijn geworden. Ik vind dat eigenlijk een beetje een kinderachtige streek van mijn onderbewuste.

Soms ben ik wat geobsedeerd door de datum. Dan zoek ik op of het nog een feestdag is, een heilige wordt herdacht of dat misschien een bepaalde grote historische gebeurtenis precies zoveel jaar geleden plaatsvond. Wat blijkt nu? Vandaag is het Internationale Masturbatiedag. Ik kan het ook niet helpen. Ik wens jullie allemaal een feestelijke dag.

Ja. En de angsten verdwijnen weer wat. Drank maakt ze erger. Dat is me duidelijk. Ik voel me weer minder verlamd. Heel fijn.

Tis blijkbaar nog echt een taboe onderwerp 😁 Maar goed dan gaan we het wel hebben over onschuldiger onderwerpen als alcohol, drugs en zelfmoord 😇

Goed dat je er toch weer voor gaat @Zbb, succes hoor. En fijn dat het hondje nu over een paar dagen komt @rapilos. Het verbaast me wel een beetje dat je niet zelf kon aangeven of je een reutje of een teefje wilt en dat je ook niet aan de hand van kennismaken met de puppies een voorkeur mocht uitspreken...

Och @bumperjim, wat moet je het moeilijk hebben nu, wat moet je je machteloos voelen. Ja, je schuldig voelen, het lijkt wel of dat iets is wat we als ouder standaard in ons pakket hebben. En dan kan de hele wereld zeggen dat jij je absoluut niet schuldig moet voelen, toch voel je je zo. En ook ik ga zoiets zeggen: Jim, uit jouw schrijven proef ik altijd een enorme liefde voor jouw kinderen. Je laat ze hun leven leiden, je houdt van ze, je zorgt voor ze. Soms ben je gewoon machteloos. Het is niet anders, het is niet anders.

Nou! Aardbeien met slagroom straks 😋

Ik mag morgen al over naar de andere afdeling ipv 9 juni dan heb ik precies een week in de detox gezeten. ik ben na twee dagen radicaal met de medicatie gestopt de ergste afkick was voorbij en beter een beetje ziek dan ook weer nog eens van de benzos af te kicken. was de arts het niet mee eens Maargoed ik vond dat hij wel heel veel voorschreef en tenslotte voel ik zelf wel aan wat verantwoord is en niet. maar hun willen op hun beurt weer geen enkel risico nemen op een delier of iets. ik ga wel sommige mensen missen hier op de detox,ik had me nog zo voorgenomen om me niet te gaan hechten aan bepaalde personen dat is helaas mislukt maar ook dat hoort bij het proces

Ik ga morgen met mezelf uit. Leuk. Gisteren ook gedaan en vandaag. Museum, wat eten, wandelen. Allemaal alleen. Ik wist niet dat ik dat zo goed kon.

Donderdag 29 mei 2025 voor ons allemaal

Ik ben nu 48 jaar inmiddels en mijn pa en ma zijn overleden. Ondanks hun bezorgdheid lieten ze mij wel de wereld ontdekken. En was er een zekerheid tussen alle nieuwe dingen die ik ging ontdekken dat ik terug kon vallen op hen. Liften lijkt een uitgestorven bestaan inmiddels, heb dat dus ook nooit kunnen meemaken. Want dan waren er mijn ma of pa, die me een eindje op weg hielpen in het openbaar vervoer of brachten naar waar ik wilde zijn. Daarvan heb ik wel geleerd, dat je op ze kan terugvallen en dat geeft ruimte om dingen toch te ontdekken want op de terugreis had ik de vrijheid om zelf op ontdekkingstocht te gaan. En als ik vastliep kon ik hen voor advies bellen. Je hebt hier een oudere man, die zijn moeder graag bezoekt in het rusthuis. Hij lift nog wel, ik heb hem weleens meegenomen terug naar Nederland en de verhalen die je dan hoort zijn bijzonder. Wat het liften betreft. Ook van hem begrijp ik dat er meer achterdocht is dan vroeger, maar dat het nog wel kan en mogelijk is zet me wel aan het denken om het ook te willen en durven doen zonder veilige thuishaven waar ik op terug kan vallen. Jammer maar helaas ben ik inmiddels een te oud vel dat niet op haar mondje gevallen is dat is best onhandig wat liften betreft. Maar misschien ooit weet ik de juiste snaar wel te raken. Zodat ik ook kan proeven van het liften bestaan, in plaats van andere mensen op te pikken en enkel de verhalen te horen en iets onverwachts te doen zoals ze gewoon aan hun voordeur af te leveren. Ook leuk! Maar leuker is om het zelf eens te mogen ervaren. En ja, mijn ouders hadden koppijn gekregen van mijn avontuurlijkheid maar dat hadden ze ook vlak na mijn geboorte. Hun deal was, zoek het lekker uit maar als je hulp nodig hebt trek aan de bel. De reactie was niet altijd even leuk, maar ze waren er wel voor mij.

@Woman schreef "eind 20", dus tegen de dertig. Ja, daar heb je wel een punt.

Ik meld me hierbij graag aan in het forum van Alcoholdebaas. 3 weken geleden voelde ik me opeens erg ziek. Hevig trillen/beven, ik kon niet meer lopen, of mijn kopje vasthouden. Dit duurde woensdag de hele dag. Pas zondag kwam ik weer beetje tot mezelf. Dag ervoor nog bij huisarts geweest (op aandringen van familie) om te bespreken dat ik echt moet stoppen. Was ook gepland, de maandag erop. Na in het weekend nog 2 familiefeesten. Deze feesten heb ik overgeslagen. Nu dus 4e week zonder alcohol. Ik ben nu 64 en drink vanaf mijn 14e. Laatste jaren bijna elke dag minimaal 20 flesjes. 3 weken verder gaat het best. Wel hoop ik snel een al lang geplande ontmoeting met Antes (specialist in psychiatrie en verslaving) te krijgen. Het gaat best wel goed, maar ik kan moeilijk omgaan met "NOOIT MEER DRINKEN". Ik hoop dat ze me met deze mentale hobbel kunnen helpen. Ondertussen wat verhalen van jullie input gelezen. Ik ben blij dat ik hier terecht gekomen ben. Tot schrijfs!

Sterkte!!

Hoe pijnlijk en verwarrend ook, je kind vertrouwd je en daarmee haal je haar gevoelens die ze nu denkt niet weg, maar als je blijft luisteren voelt ze zich vertrouwd. Je uitzichtloos voelen is zo ingewikkeld, en is dan fijn als iemand gewoon luistert en zijn of haar onkunde aangeeft. Bijvoorbeeld, dat iemand gewoon zegt ik ben geraakt door je verhaal en voel me schuldig. Het is open staan voor het verhaal van je kind en de nadruk ligt op het te willen lossen. Mijn pa die Leeuw was, vond dat ik maar normaal moest doen. En had me fijngeknepen als vlinder. Omdat ik daardoor teveel op mijn moeder leek. Uit eigen ervaring kan ik wel zeggen als je depressief bent als kind, is het juist fijn als iemand het wantrouwen en de bezorgdheid aan de kant zet maar als de ouder gewoon naar je luistert en jou ziet. En waardeert zonder consequenties. Wat je schreef over de vlinder en de stier, juist dat doet deugt. Gewoon het gevoel er laten zijn en geen aanpassingen zoeken of oplossingen durf gewoon dat wat niet in de maatschappij mag bestaan te laten bestaan. Als ik zo een vader gehad had zoals jou, die me aan wilde horen, was dat qua vertrouwens band zo heel erg fijn kunnen zijn. Ondanks de pijn die je nu voelt, dan kan het op een dag gedeeld verdriet zijn en trots zijn op de stappen die behaald zijn. Volgens mij zoekt je dochter dat en daarom deelt ze dingen met je die je als vader machteloos maken. De kunst is dan niet willen oplossen en niet te verdrinken in het leed. Gewoon zeggen wat je voelt, en luisteren. Een mens te worden, waar je alles mee kan delen, zonder consequenties. Dat had mij geholpen, dus ik weet niet of het waar is. Maar ik denk wel dat kinderen daar behoefte aan hebben. Vragen stellen dus en contact houden. Niet kijken naar wat voor leed het al gehad heeft. En vooral jezelf niet de schuld geven. In het hier en nu blijven.

De eerste stap, de niet geplande detox, heb je al gehad! Zoals @lady jane en @Claudius zeggen: dag voor dag voor dag....... Het woordje "nooit" even schrappen. Je kunt je ook, als je wilt, op het dagpact zetten. Staat onder ditjes en datjes, elke dag een nieuw pact. Misschien helpt dat ook. Welkom! En jouw familie weet ervan, dat scheelt ook.

Tjeetje heftig wat je schrijft en tevens mooi en eerlijk ook. Misschien mag je de vlinder dat ook wel laten lezen? Dan hoeft er even niet gesproken te worden? Ik heb geen idee in welke vorm ik dit kan plaatsen? Vader, kind gesprek? Vriend, een ander wezen? Iemand die je dierbaar is in ieder geval. Dat jullie in gesprek zijn, is al mooi en winst. Ik ben zelf stier en ondanks de intense gesprekken die ik met vlinders mocht voeren, heb ik ze wel moeten laten vliegen op een dag. Omdat ik soms ook niet wist wat te zeggen of wist wat goed was. Zelf heb ik ook wat pogingen gedaan en wat ik daaruit heb geleerd als iemand dat met je delen wil en vertellen, luister hoe erg ook wat je te horen krijgt. Het is een stukje van de eenzame trauma verwerking wat iemand doormaakt. Heel veel sterkte!

Zoals Lady Jane het stelt, niet te ver vooruit denken, dit hoorde ik veel bij de AA. Vandaag drink ik niet, morgen zien we wel. Welkom hier. Blijf schrijven.

Nee hoor Jane, er is meer nodig om ons te verjagen

welkom hier. en ach dat woordje nooit is ook maar een woord he. als je leert om dag per dag te nemen, dan valt het waarschijnlijk wel gemakkelijker. dag per dag drinken lukte immers ook? het leven wordt heel anders zonder drinken. niet persé gemakkelijk, maar hee dat was je leven de laatste jaren vast ook al niet? het is en wordt wel eerlijker. persoonlijk ben ik nog nooit zo gelukkig geweest als nu. bevrijd van dat dwangmatige dat drank bij me losmaakte, brrr, ik moet er niet meer aan denken. blijf nog maar een poosje lezen en schrijven en leer bij Antes wat je nodig hebt nu. succes!

Naturally 7

Oké snel even een potje masturberen dan maar. Koffie en aan het werk.

Het moeilijke is dat je zo graag iets wil doen om je kind te helpen, maar dat je je kind het beste helpt door niet te doen (het willen fixen, oplossingen aandragen) Dat gaat eigenlijk tegen jezelf in. @bumperjim

Lastig @bumperjim. Ik ben omringd door introverten, ook in mijn gezin. Daarmee dus ook omringd door raadselen en geheimen. Zelf was ik ook altijd een brandkast. Toen ik jong was kwam het niet eens bij me op om met wie dan ook over mijn problemen te gaan praten. Ik had er ook geen enkele behoefte aan. Niks forceren bedoel ik. Niet meteen aan komen lopen met routekaarten. Gewoon er af en toe zijn. Beetje liefde en aandacht geven. Samen zwijgen en over de velden kijken kan ook mooi zijn. Het deurtje gaat uiteindelijk wel een beetje open. Sterkte met de situatie. Het is me allemaal nogal wat.

Succes @Zbb. Drie maanden, pfoe. Boot op koers houden.

Ik ga proberen je een advies te geven, Bumperjim. Toen ik die leeftijd was leerde ik mijn eigen vader kennen. Hij bleek de tofste man en de grootste vriend ever. Ik had het heel zwaar, gebruikte van alles. Ik probeer uit te leggen hoe hij het deed. Hij was een vriend tegen wie ik alles kon vertellen zonder op mijn kop te krijgen. Hij luisterde en was bij me. Hij gaf niet veel advies, alleen als ik er echt om vroeg. Ik kon altijd (brak!) thuiskomen dan sliep ik in zijn bed en hij op de bank. Soms wekenlang. Achteraf terugkijkend was hij een soort vangnet waardoor ik me gesteund voelde. Ik weet nog wel eens dat ik (ik was uit geweest) nog om 15 uur smiddags in mn bed lag toen hij langskwam. Toen we aan de koffie zaten was ik zo brak, hij zei: over 20 minuten gaat de koffie werken. Juist omdat dat kon, hoefde het niet zo meer. Al die drugs waren niet interessant meer, omdat het geen verboden vruchten meer waren. De eerste stap op weg naar clean zijn van drugs was daardoor gezet. Misschien heb je daar iets aan. Naast haar staan, luisterend, met liefde, zonder oordeel. Ook als het weer tegenzit en misgaat.

Misschien.. En we zouden niet met oplossingen en ideeën komen misschien moet je gewoon openlijk toegeven bij haar dat je niet weet hoe je een gesprek aan kunt gaan en haar gewoon zo simpel als het is.. om hulp vragen daarbij.. En dan afwachten wat er gebeurt en verder niets forceren.. Het zaadje wat je dan plant heeft misschien tijd nodig om te rijpen voordat ze misschien met je zal praten uit haar zelf?

Alleen even zeggen dat ik nog steeds sober ben, 4 jaar 4 maanden 27 dagen, waar blijft de tijd

Op de andere afdeling zal ik waarschijnlijk 3 maanden verblijven. en me grootzeil van de boot is inmiddels klaar en heb ik al een aantal dagen mee gezeild. ben er erg tevreden mee de boot ligt goed vast,maar ik mis het wel hoor om aan boord te zitten,zeker als het mooi weer is. maarja in gebruik is het ook geen leven op de boot.

Goedemiddag allemaal, Nou @Zbb, sterkte maar weer. En nu gaat het lukken he ! Zondag krijg ik mijn hondje. Alles is al klaar Net voeding gekocht wat de fokker aan beveelde En eindelijk weet ik dat het een teefje wordt, volgens de test een zachtaardig hondje dat graag bij je is. Einde komt dus eindelijk in zicht. heel blij mee

Hoi. Alweer op het werk. De ijspegel zit alweer op het vriespunt. Iets met dat ik te luid ben. 😝 Ik fluit gewoon met de vogels mee. Kan ik het helpen dat ze vals zingen? Anyway. Laterrr

Ja, van toen ik veel jonger was. Encounter, bio-energetica, rebirthing, voice dialogue... Ik vond het heel bevrijdend om voluit boos te worden, te schoppen en schreeuwen, te zingen, huilen en dansen (en daarna de stilte in mezelf op te zoeken). En heel verhelderend om allerlei afgewezen emoties onder ogen te komen. De groepsleiders waren niet zozeer mensen die uitstraalden dat ze me iets te leren hadden, ze creëerden de setting waarbinnen ik van alles aan den lijve kon ervaren. Weinig praten, veel doen. Lekker oefenen met grenzen aangeven door iemand die te dichtbij kwam letterlijk opzij te duwen bijvoorbeeld, ik vond het heerlijk om die kracht in mezelf te ontdekken. Het heeft me vrijer gemaakt en me zin in het leven gegeven, daar ben ik heel dankbaar voor.

De Stier heeft gisternacht lang met de Vlinder gepraat. Bleek dat het niet haar eerste zelfmoordpoging was. "Oh, wel 30 keer of zo" zei ze. Weet niet of ik me daardoor minder of juist meer bezorgd voel. Anorexia had ze ook gehad. En alcoholisme tijdens de paar maanden dat ze in Canada zat, maar daar is ze nu weer mee gestopt. Roken doet ze dan wel weer, teveel. Drugs niet. Of nou ja, als je een jointje niet meetelt. En haar ex was gewelddadig op diverse manieren. Ik hoor het aan en raak langzaam verlamd, zo lijkt het wel. Ze is nog maar 20 😢 Wat moet ze jarenlang ongelukkig zijn geweest en hoe veel hebben wij niet gezien en begrepen. En verkeerd gedaan, denk ik er meteen bij, want ik doe weinig goed krijg ik het gevoel, behalve dan het zaakje financieel boven water houden. Waarom zei ze nooit wat? Adem in adem uit. Maar het ademt heel zwaar vanavond. Ik wil zo graag eens rechtstreeks met haar praten maar het is nooit het moment. 's Nachts slaap ik elke keer 🫤 Straks toch gewoon proberen.