Klassement

Mijn moeder had een ellendige jeugd. Mijn vader ook. Ik hoorde onlangs dat ze zich hadden voorgenomen om het samen beter te doen. Dat is een lief idee. Postnatale depressies, psychoses, bovenop die jeugdtrauma’s: Mijn moeder ging in en uit psychiatrische inrichtingen. Mijn vader raakte in een diepe depressie. Mijn ouders werden mensen die door omstandigheden buiten hen om niet langer voor ons konden zorgen. Er is geen moment geweest dat ik daar niet van doordrongen was, als kind, later als volwassene. Mijn zus en ik kwamen heel jong in de jeugdhulpverlening molen terecht. En wat er uiteindelijk gebeurde is onnavolgbaar, absurd. Schrijnend. Zo, zo ontzettend pijnlijk. Ik was zeven, zij was twaalf. We hadden toen al samen in vele gezinnen gezeten en in twee kindertehuizen. We werden uit elkaar gehaald. Ik maakte opnieuw kennis met mijn ouders toen ik volwassen werd. Ze waren boos. Het was niet mogelijk om contact met hen te krijgen, het waren kinderen gebleven, volkomen verstrikt en verstikt in hun schuldgevoel, onder al die boosheid op anderen . Over het verleden kon niet gepraat worden, want dat deed hen teveel pijn. Er was geen toekomst mogelijk want ze waren bitter, zuur, ze waren zelfdestructief. Ze werden verachtelijk in mijn ogen. Ze hadden nooit kinderen moeten krijgen. Soms is dat gewoon de essentie. Geen eerste, maar zéker geen tweede. En dat had ik hen graag willen vergeven. Ongelofelijk maar waar: ondanks dat alles wilde ik me ook voortplanten. Toen dat niet op mijn weg lag nam ik een pleegzoon onder mijn hoede. Ik zou ik het wel even goed doen. Sukkel die ik was En God vergeve me, Ik kon alleen maar herhalen wat ik meekreeg van de beste pleegouders die ik had: alles wat hij wilde aan materie kwam er, alle activiteiten die er waren waardoor hij bij mij uit de buurt was waren prima. Met alle gevolgen van dien. Een fout van Jeugdzorg om hem bij mij te plaatsen? Mijn fout. De mijne. Niemand anders die die verantwoordelijkheid van mij mag afpakken. Ík deed dat. De band die hij met zijn ouders had was er één van gezamenlijke boosheid op de instanties, op mij. Hij vergroeide mee in de bitterheid. Zag zijn ouders ten onder gaan. Machteloos, want immers hij was de bron, de herinnering, en toen het slecht met hem begon te gaan was hij een constante bevestiging van al die schuld. Als mensen zichzelf niet kunnen vergeven, zich inkapselen in (zelf)haat en liever anderen pijn doen dan zelf nog pijn te voelen dan zijn ze gif. Ik heb geen vergiffenis meer in me, geen genade, geen mildheid. Maar ik heb liefde. De ouders op dit forum hebben mij verder gebracht. Ik las de strijd die het hen kost om er te blijven zijn, om het beter te doen. En daar dank ik hen voor. Vergeef jezelf. Leer voor jezelf te zorgen, geef dat goede voorbeeld. Biedt je verontschuldiging aan voor het aangedane leed. incasseer de boosheid van je kind op jou, want natuurlijk is je kind boos, ook al wás het niet jouw schuld. Geef het de ruimte om al dat verdriet en die misère bij jou uit te braken. Dwing het niet om dat weg te stoppen om jou te ontzien. Grow up. En genees. Ik denk dat ik nu wel kan slapen.

Ik lees regelmatig klachten mbt slecht slapen. Sinds ik nu een paar dagen een daglicht bril gebruik slaap ik vele malen beter. Het kan ook toeval zijn natuurlijk. Wilde dit toch even met jullie delen.

Bravo @Kate en @Yogajuf, dat gaat prima zo.

Sterkte morgen.

Als vrouw zou je beter moeten weten, Karin.

Ik hoop ook dat het goed uitpakt voor de druk in de zorg. Maar ik denk niet dat het 14 januari weer open gaat. Ik heb zelf niet veel last van een lockdown maar vind het wel erg voor alle anderen. De enige die blij zijn met deze lockdown zijn mijn kinderen omdat ze nu vakantie hebben.

Hier ook een rottige dag. Zo ontzettend moe. Heb al geslapen vanmiddag. Werd gek van mijn moeder vanochtend. De dag is al bijna weg. Ik ga zo maar weer lekker tukken. kipkluifjes uit de braadzak, linzen met knolselderij en sla.

@Roseeje moet die strip van Jan, Jans en de kinderen eens opzoeken dat Jan heel boos is op een collega die alles mooier en beter heeft… hij komt niet verder dan ‘kwal , die je er bent!’ , maar het einde is briljant! ik vind ‘vervelend type’ trouwens een hele mooie.

Ah oké, snap t, fijn!

Wij wonen hier vandaag precies een jaar. Hier waar de ruimte is. Daar ben ik blij om. Ik kan niet meer tegen die drukte/dringen.

@Artemismijn reactie ging zeer zeker niet over jou.

Goedemorgen, nu wel goede draad Veel sterkte @Even.

OMG ben er nog niet helemaal bij geloof ik Dank je wel voor de herinnering.

Dit is nog van zaterdag

@Reacher en alle kattenliefhebbers

Zoals beloofd trakteer ik jullie vandaag op iets geweldigs, monniken uit de tijgertempel in Tailand. Omdat de tijger vanwege z'n vel en zogenaamde geneeskrachtige werking van zijn botten enz. aan het uitsterven is, vangen de monniken deze dieren op en fokken ze er mee. Kijk en geniet.

@Artemiskom ook nergens, geen horeca en dan die volle straten gisteren in de steden. Ik snap het ook niet. Het zal mij niet treffen of zoiets? De lockdown vind ik ook niet erg, er verandert voor mij weinig. We kunnen nog steeds elke dag het bos in met de hond, alle drie blij. Ik verwonder met je mee... @jopieveel mensen testen nu gewoon thuis want dat mocht en geven het niet door als ze positief zijn. Ik kijk wel altijd naar de ziekenhuis opnamen elke dag. Heb laatst gelezen dat veel mensen naar huis worden gestuurd met zuurstof en dus niet in het ziekenhuis liggen. In verpleeghuizen gaan veel mensen ook niet meer naar het ziekenhuis en overlijden daar.

@karin123 dank voor je antwoord. Ik heb het er met mijn kinderen over, volwassenen die in de randstad leven. Wat het met hen doet, hoe hun leven beïnvloed wordt en dat raakt mij diep. Ik oordeel niet, ik snap het niet, ook hier, overvolle winkels, ik kom er niet, overvolle horeca, ik kom er niet. En nu is alles dicht, helaas pindakaas. Gelukkig kan ik goed met mezelf en met mijn man, dus ik heb geen klagen Niet oordelen, wel verwonderen. Ik oordeel niet Ik verwonder mij wel.

@Artemisik snap ook niet dat mensen geen afstand houden en de volle winkelstraten die je ziet, snap er geen donder van. Ik kom al die tijd bijna nergens. Vind het al erg als man naar de winkel moet. Op de 1 of andere manier kan ik niet uitstaan dat mensen niet voorzichtiger zijn. Zo voelt het, kan er ook niets aan doen.

Dat iedereen de schuld geven vind ik ook vervelend. Gisteren ook na de persconferentie hier. Aaarrrrggghhhh houd op. Een hele duidelijke persconferentie, Jaap van Dissel, en dan de vraag waarom het zo vaag is? Duhhhh. Omdat we nog niet alles weten. Nou ja. Ik hoop dat ik snel een booster kan halen. Ben voor het eerst bang geloof ik.

Daar word ik echt even stil van @Even. Jee. Wat heeft ze veel voor haar kiezen gekregen in haar leven. En wat was ze dapper. Wat verdrietig. Ik wens jou en de mensen die haar na staan heel veel sterkte @Even. En dankjewel dat je het hier meldt.

Hoera voor @kruidenthee67 4+4 en @Oskar 2+2, jullie zijn heel mooi bezig.

Pak hem dan

Het was ook bizar druk overal , zelfs op de wegen was het de laatste tijd file rijden. En ik begrijp ook dat mensen graag willen winkelen, kerstspullen willen kopen . Ik heb vorige week ook in een overvol tuincentrum gelopen om wat nieuwe kerstballen te scoren . Kind wilde een nieuwe vis en had plantjes nodig. We zullen ons weer moeten neerleggen bij deze maatregelen. Maar het lijkt wel oneindig , en elke keer een nieuwe variant. Afgelopen week op mijn woongroep een quarantaine beleid gehad , eenmaal de afdeling op mocht je er niet meer af , werken in volledige bescherming. En na je werk linea recta naar huis zonder eerst een boodschap te doen. 5 van de 9 positief getest, 1 mw overleden ( maar was als zwak ) rest groep lijkt er goed door heen maar wat zijn die mensen er moe van . 2 maak ik mij nog wel beetje zorgen om. Blijft ook maar afwachten .

Ja, de man kwam van vakantie terug, oudere man en voelde zich na een paar dagen niet goed en de ha wilde niet komen. Hij ging snel achteruit, dat kan met Corona en is toen overleden. Ik ga proberen het filmpje weer te vinden. Gevonden dan zet ik het even hier neer.

Hallo, ik ben een vriend van suikertje/Antoinnette. Ze heeft mij gevraagd om als er ooit wat zou zijn om in te loggen hier. Dat inloggen lukte niet dus maar even zelf een account aan gemaakt. Kan weer verwijdert worden. Helaas is Antoinnette gisteren overleden na een kort ziekbed. Met vriendelijke groet, een vriend.