Klassement

Hier ook bloednuchter (zelfs geen water mag/mocht ik drinken) sinds 9u gisterenavond. Man man wat heb ik zin in koffie en sigaret seg maar moet nog blijven liggen..: ben dus al wel terug wakker, het is achter de rug…

Zoie zit buiten (in de regen) met cola. Pept wel op. Even wachten nu op m’n man in spe. Op de groepsapp van de collega’s heb ik me net impulsief verwijderd na een bericht dat een ex collega zou langskomen met haar baby. Ik hoef het allemaal niet meer te weten/ horen. Mijn ontslagbrief gaat deze week de deur uit, knop is om. Ik heb lang genoeg gespaard om een half jaar zonder inkomen te kunnen. Dus dat moet ik mezelf dan ook maar eindelijk gunnen. De angsten zijn er nog, daar zal ik mee moeten leven maar niet (meer) naar handelen. Ik ben het mezelf en mijn dochter verplicht om m’n beste leven te leiden. Ik verdraag geen uitstel meer. De deur moet toe om een andere te kunnen openen. Na een diep dal komt een hoge berg, toch?

@tatum dank voor je meedenken en bezorgdheid hoor. Het is echter helemaal niet iets impulsief, ik kon gewoon al heel lang die knoop niet doorhakken omdat ik me liet leiden en lijden door m’n angsten. Al voor de hele coronacrisis was het moeilijker en moeilijker op die job. Veel reizen en veel te lang woon werkverkeer hebben me veel afgenomen van mijn gezinsleven. Mijn dochter is ook in coronacrisis naar school beginnen gaan en het besef dat ik (zonder thuiswerk/ werkloosheid) haar NOOIT van/naar school had kunnen brengen/ halen hebben er echt ingehakt. Ik besef wel dat dit voor zovelen het geval is maar ik wil dat niet (meer). Om nog maar te zwijgen van de stress die ik mee naar huis nam. Wij verdienen beter! Ik werk sinds mijn afstuderen in dezelfde job/ sector die wel leuk was voor een tijd maar nu vind ik andere dingen belangrijker. Daarin vind ik dat ik moet luisteren naar mezelf, mijn gevoelens serieus nemen en niet meer naar de norm/ verwachtingen van anderen schikken. Dat is inderdaad heel nieuw voor mij en spannend! dus scary, absoluut! Maar ik leef ook maar 1 keer en moet nog 20+ jaar doen dus heb ook het gevoel dat ik er niet langer mee moet wachten anders is het echt te laat! Vertrouwen op mezelf en het leven dat het goed komt is het allermoeilijkste voor mij in deze. Maar dat is ook de les dus… ps de brief ligt ook al een tijdlang klaar. Alleen voor het versturen zelf had ik heel veel weerstand, omdat het dan Idd definitief is. Nu wil ik er Idd definitief komaf mee maken!

Gek hè, hoe dat (niet) roken je in zijn greep kan houden. Ik zag ook de zin van het leven niet meer in als ik stopte terwijl je toch gewoon 'mag' zingen, dansen, lachen, sexen, koken, huppelen, badderen, janken... En als je dan eenmaal gewend bent aan niet roken, mis je er niks meer aan. Het is een rare mindfuck.

Alcohol drinken versterkt het gevoel een slachtoffer te zijn. Afgelopen donderdag had ik een gesprek met een manager op mijn werk dat alle energie weg uit me wegtrok. Eerder zou ik thuis een fles wijn hebben opgedronken, me flink zielig hebben gevonden en tegen vriendinnen hebben geklaagd hoe oneerlijk het er aan toe gaat op mijn werk. Nu baal ik even goed, maar heb een leuk alcohol loos weekend gehad, en gisteren medestanders gezocht op het werk. In plaats van mokkend maar wat door te ploeteren.

@Mila68gefeliciteerd met je eerste maand. Het begin is er. @Best gefeliciteerd met 5 maanden, dat gaat echt lekker. Verder ook applaus voor @adam, @Kohtje, @Adri02, @Sebastiaan en @Lieke7777.

Ja hoor @Maja

@knakker@Lieke7777 De visie van de verslavingsspecialist, verslavingsafdeling is volgens mij het volgende, de onderliggende problemen zijn niet altijd goed aanduidbaar en kunnen ook veelvuldig zijn. Dus ze proberen de verslaving(en) weg te nemen. Mensen kunnen ook verschillende verslavingen tegelijk hebben. Als deze eenmaal weg zijn, denken ze dat de onderliggende problemen duidelijk zichtbaar worden en wel zullen verdwijnen. Of toch zoiets.

Ik meld me alvast droog af van het dagpact.

Ook jammie @Zbb

Goed overwogen @Musashi , ik ben zelf ook altijd parttime aan het werk geweest. Ik zelf werk 20 uur per week waarvan 1 week al 16 uur weekend dienst betreft . ( Zo hoefde ik maar 3 dagen in de 2 weken naar mijn werk mbt schooldagen ) En zo doe ik het nog. Zo heb ik eigenlijk altijd met behulp gastouder de kinderen geregeld toen ze kleiner waren . En kon ik ze zelf ook regelmatig naar school brengen en halen, ( activiteiten mee doen op school ) en dat is mij altijd goed bevallen.

Hahaha, heb ook eerst in bed nog liggen lezen. Daar rook je niet. Goeie Yana, ik ga zo badderen. En soep maken.

Dag 2 voor @Bor en @haddock..... jullie kúnnen het, volhouden hoor. En inderdaad, als je net gestopt bent heb je nergens meer zin in... maar dat gaat over, echt.

Eerst wel leren hoe dat moet denk ik

Goeiemorgen allemaal,

Ik wil wel wat uitweiden over de afgelopen maanden. Na mijn laatste terugval waren er een aantal mensen die het jaarpact suggereerden (waarvoor dank). Dat trok me uiteindelijk over de streep. De situatie was volkomen duidelijk: ik kon een aardige periode zonder drank, maar de onderhandeling bleef. Maar het niet-drinken op zich was niet zo'n probleem. Het weer gaan drinken was steeds een beslissing die weliswaar voortvloeide uit omstandigheden, maar er niet door werd veroorzaakt. Toen ik twijfelde over het jaarpact merkte ik één heel belangrijk iets op in mezelf: angst. Ik wilde de deur niet dichtgooien. Ergens diep van binnen zat een sterk streven om de vluchtmogelijkheid te houden. Ik vind zo'n jaarpact niet niks: ik houd me aan mijn beloften. Dus daarom die angst: steeds een soort schrikgevoel: een jaar. Maar die angst was een heel krachtig inzicht: ik houd dit zelf in stand, maar ik wil het niet meer. Maar als ik die angst blijf voelen, dan blijf ik het in stand houden. Gevolg was dat ik "de sprong" waagde. En in de daaropvolgende weken werd die angst steeds wat minder. Het bleef wel, het overviel me soms, maar ik dacht: dit is een gevoel, dat ben ik niet. Intussen begon ik de rust in mijn hoofd te ervaren: niet meer onderhandelen, niet meer voortdurend nadenken over wel/geen Antabus. Zelfs als ik niet dronk (voor maanden) was mijn hoofd nog altijd met alcohol bezig. En toen kreeg ik ruimte. Die ruimte heb ik opgevuld met een belangrijke cursus, Voluit Leven (kun je Googlen), die me in staat stelde om een omgang te vinden met de dingen die overbleven nadat ik de drank liet staan. 9 weken lang heb ik elke zaterdagmiddag een paar uur aan die cursus gezeten, en dat geïntegreerd door de week. Dat gaf een enorme kick, en heel veel inzicht. Vandaag de 9e week afgerond. Ik ben erg tevreden en dankbaar.

Ben in het verleden ook al naar de Riagg, ggd enzo geweest maar kon daar niet zoveel mee. Ook een hele tijd iemand van maatschappelijk werk thuis gehad.