uh ja daar vraag je me wát je geheugen is ook zo lekker nu nou in ieder geval 6 maanden,toen zei mij man ,dit kan zo niet langer doorgaan,hij was zelfs an plan om naar tv praatprogramma "s te bellen om mijn verhaal te doén, woest was hij maar ik ben niet erger als jullie hóór, ik vindt wat ik lees ,jullie dagelijkse leven,en de ellende die jullie moeten doorstaan, net zo érg maar de mensen dicht om mij heen,woon in een klein plaatsje zoals mijn vriendin en kennisenzijn ontiegelijk boos op die instanties, die je nu zo in de steek laten en dat je blij mag zijn dat je een man hebt ,die naar je luistert die ziet wat het met je doet dagelijks,je gelooft want heel veel mensen kunnen of willen ons niet begrijpen daarom heb ik ook geen oordeel over ménsen je weet de achtergrond niét je kan niet in iemands hoofd kijken,behalve dan mensen die echt slecht zijn.maar dat verhaal nog niet zo lang geleden van een jongen die zijn ouders neer stak dat doe je niet zomaar denk ik misschien zat hij ook wel onder de pillen,en dan nog drank erbij,nou dan zijn alle remmen los hoor,begrijpen en luisteren,is het belangrijkste voor mij,voor ONS allemáál,,ze hebben geen benul soms in wat voor wereld wij leven in terecht gekomen zíjn liefs van mij volgende week gaat ze aan mij vragen wanneer ik wil beginnen,en mijn man wil een gesprek met haar op haar werk zien niet per telefoon bedankt voor het luisteren Louisa,en vele anderen.