Klassement

Herkenbaar @Pytje. Alles of niets. Matigen bestaat niet. Overal vol in gaan of anders helemaal niks. Betrap mezelf er ook op dat ik de alcohol en sigaretten heb ingewisseld voor andere dingen die weliswaar gezonder zijn, maar waar ik ook weer in dreig door te slaan ( sporten, gezond eten, lezen over verslavingen, tuinieren) soms snak ik naar chocola en besluit dan 1 koekje te nemen omdat er geen chocola in huis is. Daar gaat het hele pak met een schuldgevoel achteraf. Moet dan extra rondje hardlopen van mezelf. Maar ik drink niet!

Mezelf worden. Eindelijk.

Ja, Bob....en wat Lika al eerder schreef...zonder schuld en schaamte kunnen zijn.

Dit is het. Alleen al hierom.

Mijn lever heeft zich godzijdank kunnen herstellen. Ik schuif niet meer zo veel voor me uit. Ik kan nu helder nadenken over zaken die me jarenlang dwars hebben gezeten en merk dat ik met het merendeel daarvan al veel beter om kan gaan.

Goed! Leuk dat je ernaar vraagt. Een paar dagen stilte is meestal een slecht teken.... maar in mijn geval niet! Bij mij is het meer zo dat ik me meld op het moment dat het niet zo goed gaat en ik meer steuntjes in de rug nodig heb. Ik ben erg gemotiveerd en voel me vrij goed. Wel wat moe. Maar dat weet ik nog van vorige keren dat ik stopte met alcohol. Omdat ik ook wil afvallen ben ik erg gaan studeren op buikvet, pre-diabetes en een vette lever. Iedereen die te veel buikvet heeft (bij mij na de overgang ontstaan) heeft een vette lever. En alcohol maakt dit uiteraard alleen maar erger. Dit studeren helpt enorm om ervan af te blijven. Ik voel aan mijn lichaam dat nu ik alcohol en koolhydraten afgezworen heb, er binnenin mijn buik iets gezonds gebeurt. En dat moeten we hebben! Nu ik niet meer zo piepjong ben voel ik des te meer de wens om goed voor mijzelf te zorgen, zodat ik zo gezond mogelijk oud word, zodat mijn kinderen en kleinkinderen nog iets aan mij hebben over pakweg 10, 20 jaar. Ik wens je een fijne dag en een fijn weekend.

Hahaha @Pytje Ik sprak gister uit bij mijn app maatje of het allemaal nog wel alocholgerelateerd is...wat ik hier schrijf. En ik vind het soms wel allemaal wat 'zwaar', euh...diep...kan het niet wat simpeler? Ja, het is wel degelijk alocholgerelateerd...of ik moet zeggen gerelateerd aan 'verslavingsproblematiek'. Ik herken, zie steeds meer de overeenkomsten, in patronen, gedrag, reageren etc. bij 'verslaafden', in meer of mindere mate. Je partner heb je niet voor niks uitgekozen...en hij jou... Dus wat is dat toch met ons? Dat is de verslavinsgevoeligheid. En wat daar dan allemaal bij komt kijken...dat is een gegeven, althans zo zie ik dat. Daar kan ik niet veel aan veranderen, wel in hoe ik er mee omga...en dat doe ik door inzichten te verwerven, hulp te aanvaarden, en soms dingen anders te doen dan ik gewend ben. Voor mij zit dat in het verantwoording nemen voor mijn eigen leven..ja, weer zo n ingewikkelde...en tegelijk simpel. Net zo simpel als de eerste niet nemen En dan begint het hele circus. Het is een keuze, of je in de piste stapt. Ik lees en zie (in groep) ook mensen die de piste niet ingaan. Prima, blijft altijd een keuze van de persoon zelf. En er zijn misschien ook wel mensen die stoppen met drinken en verder niet al te veel te doen hebben in dat persoonlijke proces...alleen ben ik er nog niet veel tegengekomen. En ik wil graag...ik wil graag deze stappen zetten....en ik wil niet terugvallen. Die twee zijn ook met elkaar verbonden. Het werkt, als je eraan werkt.

@NickyLJ80 Rustig aan he, jaarpactmaatje...kan me voorstellen dat er veel triggers om je oren vliegen...maar je bent je er bewust van! Drank voegt niks toe, ja, nog meer stress..hou je taai.

Ook hier even: fleurtje en bolletje, ik wil die fiets wel transporteren..

Hoezo Lika, Volgens mij werk jij ook altijd harstikke hard In de zorg toch ook ?, Of vergis ik me nu ?

Je bent rap ilos!

De moeilijkste periode is wanneer je jezelf overtuigd hebt dat je in de moeilijkste periode zit. Als je er voortdurend over nadenkt. De moeilijkheden creëer je zelf in je hoofd. Als je 10 jaar droogstaat en je gaat dan voortdurend denken zal ik er eens 1 nemen dan maak je het een moeilijke periode.

Ja das een belangrijke vraag: waarom. Om te vieren dat je accepteert dat ouderdom met gebreken komt, lees ik. Om te verzuipen dat je ouder wordt, zou iemand anders misschien zeggen. Wat is het verschil tussen beide? Hoe vaak, hoe veel, waarom... Ik zeg niet dat het verkeerd is om af en toe met mate te drinken. Dat doe ik zelf ook. Maar wat wil je ermee? Wat voor functie vervult het en is dat gezond of niet zo gezond. “Blijft dit zo” wat bedoel je daar precies mee?

Nou lieve Fleur en Tasseke, wat een ellende allemaal Maar spuien helpt hè, gedeelde smart is halve smart Er komen betere tijden , echt waar, alleen nu even niet

Bullit diary?!

Ik doe het ook nog steeds @kruidenthee67. Bullet journal -free style- it is!!!

ach yvonne, je bent er nog (gelukkig) tuurlijk komt het goed het leven is in al zijn ellende, nog steeds 100x beter dan 10 jaar terug ik wordt er alleen even aan herinnert dat het leven niet alleen maar pieken kent afgelopen jaren waren een droomleven (ok, op elke huiselijke en familiaire perikelen na) en heb nooit aan terugvallen gedacht. dom uiteraard, beetje naïef.. ach, alles wat gebeurt, dat moest en is ok was alleen onverwacht en wel in een heel kort tijdsbestek en daarbij....... als ik elk jaar kan vertellen hoe goed het gaat, moet ik ook eerlijk zijn als het rot gaat hahahaha, beetje realisme kan geen kwaad ps dank je wel even iets goedsen bekends doet wonderen

Voordat die hele nacht kwam he. Maar elke maand ging het ietsje beter. Aan die ietsjes moet je je vasthouden. Is moeilijk, maar probeer het! Het komt goed. Langzaam maar het komt.

Ik heb dat ook, met gezond leven. Ik moet verse gemberthee maken en elke dag gezond voor mezelf koken. Bewegen en activiteiten ondernemen. Het houd me gewoon bezig en dat is nu ook even niet erg, het leidt af. Vandaag weer buiten gezwommen met de hond en daar kan ik echt van genieten. Dus Pytje je bent de enige niet. Veroordeel jezelf niet teveel het leven is gewoon al lastig genoeg.

Ik had teveel werk in een organisatie waarbij men ruzie met elkaar maakte. Ik kan niet tegen ruzie. Ik heb vaak aangegeven te zullen instorten, kreeg er iemand bij maar het was te laat. Schuldkant. Mijn kant: geen ‘nee’ kunnen zeggen, werk boven gezin stellen, te groot ego, geen verbondenheid lichaam en hoofd, hobby’s vergeten. combi dus. Ik heb geleerd. Maar duurt dus even voordat ik ‘af’ ben....hahahaha

Ja dat onmatige met andere dingen hoort erbij na het stoppen lijkt het. Ik merk nu van mezelf sinds september dat ik iets minder idioot veel lees (boeken koop op de e-reader) en minder chocola ook. Ik denk dat het langzaam overgaat die onmatigheid. Of niet natuurlijk. Maar veel lezen of tuinieren dat heeft nog nooit iemand gedood

Natuurlijk is een burnout werkgerelateerd, ik zou geen burnout krijgen van het mountainbiken of wandelen van de hond. Dat wil niet zeggen dat het 100% de schuld is van de werkgever. Het is de relatie tussen de werknemer en zn werk die niet goed is. De schuldvraag is daarbij een beetje een achterhoede gevecht. Als je eenmaal 6 maanden ziek thuis zit wat maakt het dan nog uit wie zn schuld het was. Het gaat om preventie en itt RSI en zo staat de preventie t.o.v burnout nog echt in de kinderschoenen. Zit zelfs gewoon in de taboe sfeer. En als het dan tot een burnout komt moet zo’n persoon correct en professioneel benaderd worden en dat heb ik al zo vaak schandalig fout zien gaan. Ook al kunnende verantwoordelijken aan de kant van de werkgever stuk voor stuk redelijke “net echte” mensen zijn, een bedrijf als geheel kan een gewetenloze meedogenloze entiteit zijn omdat individuele verantwoordelijkheden eindeloos verdund worden. En als je dan in je uppie met je burnout daar tegenover staat, kijk dan maar uit dat je niet vermorzeld wordt. Sprak hij terwijl hij een vrije middag heeft genomen omdat hij het gewoon echt ff niet meer trekt. En morgen misschien ook vrij. Heb toch nog dagen zat staan.

Het niet drinken vervang ik door andere dingen: soms is dat ijs, soms een zak nootjes, soms blijven doorrennen totdat ik letterlijk mijn bed in val. Wat zou het? Niks natuurlijk. Maar ik kom tot de confronterende gedachte dat ik mezelf weer veroordeel. Me soms heel ontevreden voel over het feit dat ik de controle verlies. Dat gevoel, die ontevreden afdronk na controle-verlies, dat verandert dus niet. Dat ligt aan alles ten grondslag. Zo geredeneerd maak je meer kans om succesvol te stoppen met drinken als je jezelf maar voldoende veroordeelt. En misschien is dat ook zo. Mijn man, die de dingen op zich af laat komen zoals ze komen, begrijpt totaal niet waar ik het over heb als ik me schuldig voel. Hij kan zo lief zijn voor zichzelf. Teveel gegeten? Nou ja, morgen weer wat minder toch? Teveel gedronken? Ja nou, mag toch wel een keer? Hij maakt er allemaal geen punt van. Drinkt nu 's avonds 1 pilsje, terwijl dat vroeger ook een hele fles op een avond was. Heeft daarvoor geen forum nodig en geen dagelijkse peptalk voor zichzelf. Hij doet het gewoon. Ik zie dat terug in alles wat hij doet: denken op hoofdlijnen, details zijn niet interessant, delegeren kan hij als de beste, fouten maken... we hebben er laatst nog smakelijk om gelachen: hij kan de fouten waar hij echt spijt van heeft in zijn leven op 1 hand tellen, ik kan iedere week wel een hand vullen. Het maakt niet uit, ik ben ik en hij is hij. Maar het ADB-proces levert me dit wrange inzicht op: dat het voor mij echt NOOIT goed genoeg zal zijn. Voor de rest: met een blij gemoed begin ik aan een nieuwe droge dag

Dat was in Nederland altijd wel een zuipfestijn ja. Mijn buitenland is door naar de volgende ronde, maar zuipen doen ze hier toch wel, foebel of geen foebel. Gisteren was ik tussen de middag bij buurtgenoten langs en dan zitten ze daar te eten met allemaal een bierglas vol wijn voor hun snufferd (en dan daarna gewoon in de auto stappen). Ze willen me ook maar wát graag inschenken, als ik dan vraag om een glas water kijken ze me aan alsof ik een besmettelijke ziekte heb. Mij triggert dat ook niet, ik hoef maar te kijken naar die rood aangelopen hoofden en zwetende lijven en ik weet weer waarom ik liever nuchter ben Goeiemorgen BJ, fijne dag vandaag!

Een nieuwe dag. Een nuchtere dag..

Ik ook even.... Bob zegt mooie dingen. Zeker eens goed op je in laten werken. Je vraagt je af hoe je dit in de nabije en ook verre toekomst vast kunt houden. Mijn ervaring is dat, hoe meer ik iets vast wil houden, hoe meer het me tussen de vingers doorglipt. Het antwoord dat ik ooit op diezelfde vraag die ik mezelf stelde kreeg was: "laat het los"... Loslaten, niet als van je afwerpen, maar juist liefdevol, zorgzaam loslaten, met de handpalm naar boven zodat je hand er als vangnet onder aanwezig blijft. Zoiets als je kind leren fietsen. Eerst nog een armpje vasthouden, dan voorzichtig loslaten en mee blijven rennen, dan langzaam maar zeker dat kind op eigen kracht, al dan niet wiebelig, van je weg zien rijden, zelfstandig. Terwijl dat kind nog altijd bij je hoort. "Probeer het allemaal een beetje toe te laten en daarnaast gewoon afleiding en dingen doen die ik leuk vind, dat werkt gewoon heel goed. Veel meer is er niet en dat accepteren vind ik soms lastig." zeg je. En zo is het. Stukje bij beetje, dag voor dag, hou het klein... hou het in menselijke proporties. We zijn God niet.

Ik zeg meestal tegen mensen om me heen: "dagelijks drinken was zo'n gewoonte geworden in mijn leven, dat ik het tijd vond om dat eens te gaan doorbreken". Ik hoor mezelf daar een portie luchtigheid doorheen mengen, die weinig te maken heeft met de werkelijkheid. Tegelijkertijd maakt het het wel bespreekbaar en zet misschien een beetje aan het denken. Ik heb nog geen directe volgelingen.. Hoewel, mijn man is wel stukken minder gaan drinken sinds ik het niet meer doe. Das in ieder geval wat.

Ik heb verschillende mensen in mijn omgeving gezien die ermee worstelen, die soms zeggen dat ze aan het minderen zijn. Heel soms staat er eentje helemaal droog. Langzaam wordt het een onderwerp van gesprek

Thanks @Nietmeer draadje aangemaakt. Je had het over handige tips, eentje die me van m'n verblijf in de kliniek in Afrika is bijgebleven: H.A.L.T. Oorzaken van zucht blijken vaak; Hungry, Angry, Lonely of Tired. En inderdaad werkt dat vaak bij mij, eventjes eten, iemand bellen of 'n tukkie doen en dan zakt de zucht vrij snel.

Met het niet-serieuze heb je mij een groot plezier gedaan, ik zit hier in m'n eentje te schaterlachen, de tranen lopen me over de wangen... heerlijk!

Ik zie het al voor me: gezwicht voor de drank, rondje fietsen, nog een drankje, nog een rondje fietsen en gelijk maar even langs de supermarkt voor meer drank, naar huis opdrinken, rondje fietsen beetje draaierig wordt ik net niet door een auto geschept, stop maar even bij de kroeg op de hoek, rondje fietsen, mensen beginnen naar me te zwaaien want ik kom al voor de vierde keer langs, drankje nemen bij de avond winkel, rondje lopen met mijn fiets want fietsen lukt niet meer, heb een tasje vol meegenomen met drankjes want dat is handiger, fiets maar in de sloot gegooid want dat liep zo onhandig, etc etc

Mijn tip is; stoppen met dingen buiten jezelf leggen; er is geen duivel, monster, gremlin; er is alleen jij en je verslaving. Wat jij de duivel noemt is gewoon een deel van jou, wat ikzelf een schaduwkant zou noemen. We hebben allemaal mooie en minder mooie en soms ook slechte kanten in onszelf. Hoe we daar mee omgaan bepalen we zelf. Met hulp wanneer dat nodig is en als je je drankprobleem serieus neemt, ook met zelfkennis, zelf-inzichten en de absolute bereidheid om daar naar te handelen. Niet streng zijn is mooi in de vorm van compassie en mild zijn.... wanneer dat kan, in geval van drank, en andere zware afhankelijkheden die killing zijn, is echt discipline en soms streng zijn voor jezelf vereist. En dit geldt uiteraard voor mensen die verslavingen de baas willen worden vanuit het inzicht dat we ooit destructief bezig waren met onze verslaving(en).

Heel veel succes. Ik zit op hetzelfde punt, ook powerless en stop vandaag.