Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje

[Lika]

Het zijn óók deze dag Jannigje. Misschien OMDAT het feestdagen zijn. Wat dan? Wat voor feest?

Ik maak er tegenwoordig rustdagen van. Bevalt beter. Geen verwachtingen. Geen gedoe. 

Ik wens je okay-dagen. Met rust en een fijn contact her of der. Zomaar....

[Lika]

5 minuten geleden zei Lika:

Het zijn óók deze dagen Jannigje. Misschien OMDAT het feestdagen zijn. Wat dan? Wat voor feest?

Ik maak er tegenwoordig rustdagen van. Bevalt beter. Geen verwachtingen. Geen gedoe. 

Ik wens je okay-dagen. Met rust en een fijn contact her of der. Zomaar....

 

[Manou]

Moest even aan je denken Jannigje?

Beetje goed doorgekomen deze dag?

[Jannigje]

Vandaag is het vier jaar geleden dat ik te horen kreeg dat ik ongeneeslijk ziek was en binnen afzienbare tijd zou sterven.

Als de arts gelijk had gehad, was ik er nu niet meer geweest.
Maar ik ben er nog wel en daar heb ik gemengde gevoelens over.
Waar het om gaat is dat ik vooruit moet, niet moet blijven hangen in dat wat niet is gebeurd en misschien nog heel lang op zich laat wachten.  

Ik had een heel verhaal geschreven, maar ik heb het weggehaald, het voegde uiteindelijk niets toe en ik werd er zelf ook niet vrolijk van.

Toen ben ik maar gaan wandelen. Bij mij in de buurt staan een paar fitness apparaten buiten. Ik durfde er niet eerder op te gaan, want: “er komen heel veel mensen langs en die kijken allemaal en vinden mij dan vast heel stom”. 
Vandaag heb ik het toch maar gedaan.

Stel je voor: ik stond op een crosstrainer met uitzicht op weilanden, twee molens, twee kerktorens en veel vogels. Hoe Nederlands wil je het hebben?
Terwijl ik crosstrainde keek ik daar naar en voelde iets van verwondering.
Er kwamen mensen langs, sommigen keken, misschien dachten ze er iets bij maar misschien ook niet. 

Maar ik was aan het bewegen met een prachtig uitzicht, gratis en voor niets.

Dit is er ook. Maar ik kan het niet altijd zien en zeker niet voelen. Maar dit had ik vandaag even nodig.

 

[Lieke7777]

Mooi  geschreven  .

Fijn dat je vandaag even  dit  sterke  mooie  besef  had .. 

[Maja]

Blijf ze pakken @Jannigje, die kleine momenten van geluk! Die houden je gaande en staande. En dat verdien je. 

[Lika]

wat heerlijk voor je!

[Jannigje]

@Rosee schreef: Het is wel iets structureels @Jopie, gevoel van verbondenheid missen, eenzaamheid. 

Reactie van @Etty: “Herkenbaar. In verbinding zijn is iets actiefs.  Je moet er iets voor doen.  Als ik honger heb, en ik blijf op de bank zitten,  dan weet ik wat er niet gebeurt.   Hetzelfde geldt als ik behoefte heb aanverbinding.  Ik moet uitreiken.  En daar gaat het mis.  Want daar kan ik nog wel eens passief zijn, afwachtend.  Met allerlei saboterende gedachten.  Zorgen voor je eigen behoeften.  In verbinding met jezelf zijn  is weten welke behoefte er leeft bij je,nu.  En kijken naar wat je nodig hebt om deze te vervullen.  Al ishet maar een klein beetje.  Ik voel me eenzaam omdat ik behoefte heb aan verbondenheid. Hoe ga ik deze behoefte vervullen ipv op de bank blijven zitten en honger lijden? Tien tegen één dat ikmezelf onbewust al heb zitten afkraken, dat er iets aan mij mankeert omdat ik iets mis.   Omdat ik behoeften heb.  Jonggeleerd is oud gedaan:)”

Ik reageer hier omdat dit voor mij heel essentieel is en het een beetje verloren kan gaan op een dagdraad.
Ik snap wat je zegt @Etty en je hebt helemaal gelijk met het actief  iets moeten doen, zelf initiatief nemen.
Dat weet ik en dat probeer ik ook. Maar vaak, heel vaak als ik dan bij een ander ben, een ander spreek of wat dan ook, kan ik nog niet de verbinding voelen. Ik ben dan fysiek misschien wel samen, maar emotioneel niet echt. Het lijkt of er toch altijd een glazen wand tussen blijft waar wel beelden en geluid door heen kunnen maar (bijna) geen gevoel. 
De acute nood is dan gelenigd maar het diepere gevoel blijft. 
En ik weet werkelijk niet hoe ik dat kan veranderen.
 

14 maart 2021 bewerkt door Jannigje
Wederom de spellingcontrole

[Quinn]

Knuffel voor jou en herkenning. Matglas.

[Jannigje]

Bij Wat je hierboven zegt kan ik me wel iets voorstellen.

Als ik heel eerlijk ben: ik durf mijzelf eigenlijk nooit écht te laten zien. Ik kan wel aan sommigen proberen te vertellen hoe ik me voel, maar ik ben ontzettend aangepast in mijn gedrag. Dat is echt niet leuk! Braaf ben ik, bah. Ik zoom heel erg in op de ander, dat heb ik mijn hele leven gedaan, zelfs in mijn eigen huis. 
Ik heb niet eens een grote bek, nooit, echt nooit. En een schijterd ben ik ook. (De spellingcontrole veranderde schijterd in schitterend , dat is toch wel humor, al is het wrang).

Ik ben altijd op mijn hoede, nooit echt ontspannen bij anderen. 

Ik word behoorlijk verdrietig van wat ik hier opschrijf. Het is niet nieuw, ik weer het allang, maar ik vind het toch weer confronterend om me te realiseren hoe bang ik eigenlijk voor iedereen ben.

 

14 maart 2021 bewerkt door Jannigje
Aanvulling

[Jannigje]

2 uur geleden zei Quinn:

Knuffel voor jou en herkenning. Matglas.

Knuffel terug van mij. 

[lady jane]

coronaproof groepsknuff; plexiglas

[Lieke7777]

Lijkt  wel of je ook  last hebt van disfunctionele  schema 's . ( willoze inschikkelijk) 

Je schikt  je in naar anderen  ' jezelf  wegcijferen  dat herken ik wel  .

Ik ga daar nu ook schema  therapie  voor krijgen  in de hoop  dat dit veranderd  en ik mij minder  vervelend  zeg maar kl..  onder  bepaalde  situaties  voel . 

14 maart 2021 bewerkt door Lieke7777

[kruidenthee67]

Ach Jannigje, ik zit hier te lezen over 'verbinding' (voor een opdracht)..de definitie van Brenee Brown is:

Verbinding is de energie die bestaat tussen mensen, wanneer ze  zich gezien, gehoord en gewaardeerd voelen, kunnen geven en ontvangen zonder oordeel en steun en kracht ontlenen aan de relatie. 

Verbinding ontstaat alleen als je er écht mag zijn. Er is sprake van 'wederkerigheid', geven en ontvangen zonder oordeel. En het geeft energie, voeding, opgeladen worden.

Terwijl ik het lees en opschrijf realiseer ik me dat dit dus niet gaat 'over de ander', maar over mij. Zonder verbondenheid met mijzelf kan ik me niet verbinden met de ander, de wereld, het leven.

En durf ik mezelf nooit echt te laten zien....pas ik me aan,  spreek ik negatief over mezelf, tegen mezelf.  Net als jij beschrijft.  Dat doe ik zelf. Ben ik bang voor iedereen? Nee, bang voor 'mezelf', om me 'over te geven'.  

Jannigje je weet het, en ja, als je het zo opschrijft kan het zo verdrietig voelen...en dat mag.  Een schitterende schijterd...ik moet er om glimlachen...je weet het. En je weet wellicht ook hoe het zo is gekomen.  Wat heb je nodig, wat kun je doen, om wel in verbinding te zijn, met jezelf? 

En kun je ook zien dat inzoomen, afstemmen op de ander prachtige kwaliteiten zijn, als je ook op jezelf inzoomt en afstemt? Jezelf kunt waarderen? Mooi mens

 

 

 

 

[Quinn]

Hoop dat je het niet vervelend vindt dat ik er een stukje uithaal @Jannigje

(...)maar ik vind het toch weer confronterend om me te realiseren hoe bang ik eigenlijk voor iedereen ben.(...)

Hier ga ik even op herkauwen. Zou het uiteindelijk dan toch allemaal op angst neerkomen? Toch nog steeds dat bange kind, ondanks alles? Hmm

[kruidenthee67]

@Quinn speaking for myself: ja, het draait steeds weer om 'angst' (en veiligheid).

[Jannigje]

16 uur geleden zei Lieke7777:

Ik ga daar nu ook schema  therapie  voor krijgen  in de hoop  dat dit veranderd  en ik mij minder  vervelend  zeg maar kl..  onder  bepaalde  situaties  voel . 

Ik heb al eerder gevraagd of ik schematherapie kon krijgen, dat hield de psychiater (GGZ) eerst af, maar nu vinden ze toch dat het geïndiceerd is. In december heb ik daarvoor een intake gehad. Ze zijn vergeten om verder actie te ondernemen (ik dacht dat ik was aangemeld), dat moet nu dus nog gebeuren. De wachttijd is daarna vervolgens 8-12 maanden. Dat duurt dus nog wel even. In de tussentijd ga ik zelf maar een therapeut proberen te vinden.

[Quinn]

2 minuten geleden zei Etty:

Ik denk het wel.  Rationeel gezien is er niets om bang voor te zijn meestal, behalve als je in dezelfde situatie helemaal afhankelijk zou zijn van degene voor wie je bang bent, voor alles wat je nodig hebt.   

Jezelf?

[kruidenthee67]

Be 

innerlijk

kind 

to

yourself

 

.....kreeg ik vanochtend toegestuurd. 

De angst hoeft niet weg, ik denk dat het nooit echt weg kan, zal. Het heeft mij geholpen om te snappen hoe het werkt. Therapie ja, zelfreflectie en niet drinken. Schematherapie, cgt, ACT, beeldend werken, lichaamswerk....van alles wat. Oja, en AA  Geen oplossingen, wel handvatten.  Ermee dealen. En het werkt, als ik er aan werk...en soms werkt het niet. Dat is dan ook zo (niet fijn, maar wel wat het is). 

Poeh, lange wachttijden zeg...

[Jannigje]

Het gaat inderdaad om angst. Angst is op zich inderdaad niet erg, het heeft ook een beschermde functie, maar als de angst doorslaat en inderdaad alles overheerst wordt het problematisch. En dat is het bij mij.

Er zijn gradaties, ik heb wel geleerd om veel meer te doen, de angst om “het niet te kunnen” ken ik inmiddels en rationeel weet ik dat ik veel meer kan dan ik durf.
Dat is de categorie: “ being afraid but act anyway.” Daardoor ben ik weer gaan zingen en doe ik vrijwilligerswerk ed. Die angst is meestal hanteerbaar. Tenzij ik weer voor moet zingen in het koor, maar dit terzijde.

Maar die andere angst, die diepe is fnuikend en héél ondermijnend. Die angst wordt gevoed door de wetenschap (ik weet dat dit een overtuiging is van mij en niet in steen gebeiteld, ook al voelt dat wel zo) dat ik ten diepste niet oké ben, niet goed, nooit goed genoeg. En alles wat ik tot nu toe heb gedaan en doe om daarmee om te gaan, lukt maar heel matig.
En dan meestal ook maar tijdelijk.

@Quinn, jij had het over de herhaling van het positieve, dat er veel positief tegenover negatief moet staan in om de weegschaal in evenwicht te krijgen. 
Ik heb wel gemerkt dat ik tijdens een therapie wel meer in balans kan komen, maar het lijkt alsof ik steeds de input van buiten daarbij nodig heb, de bevestiging.

Zonder die bevestiging zak ik weer weg. Ik kan mijzelf meestal nog steeds die bevestiging niet geven. 
 

Ik heb vaak het beeld van een bodemloze put: je gooit er iets in en zolang het nog in de put is, voelt het goed. Maar omdat er geen bodem is, verdwijnt het weer en begint het a.H.W. weer van voren af aan. ( net als alcohol, een tijdelijk effect)

[lady jane]

valt wel mee hoor♥
ooit kreeg ik tijdens een opleiding de kans om aan een vuurloop
mee te doen. Die speelde helemaal rond angsten. Logisch ook
bij lopen over kolen en erop vertrouwen dat het geen BBQ zou worden.
Iedereens angst bleek zo verschillend! Dat verbaasde me wel.
Wat de grootste les was om die angst onder ogen te zien en ermee in beweging
te gaan. Erkennen dat vuur vuur is (en geen koel mos zoals E Ratelband beweerde)
en achteraf tot in de vezels voelen dat wat er aan angst mee reisde, getransformeerd werd.
Wat me verbaasde was dat er lang angsten bleven, want het brein bleef herhalen; vlees op
hete kolen is BBQ. Maar elke angst was wel anders en na afloop was ik verder ermee.
Brein en gevoelens leren uit elkaar te ervaren, pffft, dat valt nog steeds niet mee in nieuwe situaties.

 

[Musashi]

Dat allemaal. Oefenen in gaan van ‘ik ben slecht’ naar ‘ik denk dat ik slecht ben’ en dat is daarom niet perse waar. Het is niet helpend en daarom (leren) negeren.

[lady jane]

De meeste mensen deugen.
(moet het boek nog lezen, gelukkig 50 extra dagen daarvoor gekregen vd bieb)

[lady jane]

2 uur geleden zei Musashi:

Oefenen in gaan van ‘ik ben slecht’ naar ‘ik denk dat ik slecht ben’ en dat is daarom niet perse waar.

ik reageerde hier op jopie, ik begrijp jouw reactie niet.  Ik kan veel niet en ik ben veel niet klopt wel beter voor mij, dan gaan van ik ben slecht naar ik denk dat ik slecht ben.

15 maart 2021 bewerkt door lady jane

[Musashi]

15 minuten geleden zei lady jane:

k ben slecht naar ik denk dat ik slecht ben.

Was maar een voorbeeld ook. Heel arsenaal van zo’’n overtuigingen in de aanbieding! Maar ze zijn niet echt.