Nieuw hier

[kruidenthee67]

Ha, mooi dat dit zo voorbij komt.  Want juist hierover uitwisselen is zo ontzettend leerzaam! En dat mag op dit draadje. Geen sorry's daarvoor.  Voor mij gaat het ook niet over de drankduivel, maar ik snap dat die gedachtegang er is. Ik kom er nog op terug, nu ff andere dingen. 

LIef zijn voor elkaar, wel blijven uitspreken en leren.

 

 

Enne...allemaal bedankt voor de reacties. 

[kruidenthee67]

11 uur geleden zei Beatrix:

En natuurlijk schrok ik ook wel, een valpartij na zo'n lange tijd. Die duivel ligt dus altijd op de loer en slaat onverwachts toe. Of was er toch een aanleiding ? Kan ik als beginneling hier iets van leren ?

 

Ik denk zeker dat er voor een ieder die stopt, beginneling, iets te leren is van ervaringsdeskundigen. Dat is volgens mij de kracht van dit forum en van zelfhulpgroepen als AA. Het mooie vind ik dat een ieder natuurlijk zijn eigen pad bewandelt, maar dat er zeker ook 'wetmatigheden' zijn.  En we door doen, fouten maken, vallen en opstaan leren en verder komen. Als de wil er maar is.

Drank is niet het probleem, de duivel. Drank is een middel (geworden) om om te gaan met 'de moeilijke dingen in het leven'. Even heel simpel gezegd. Erin geslopen tot het echt een probleem werd.  Het had ook een andere verslaving kunnen zijn. Om te dempen...shoppen, roken, eten/niet eten, sex, sport, de telefoon, whatever.  

De verantwoording om daar iets mee te doen, ligt dus ook bij mezelf. Inderdaad, zelfonderzoek, therapie...actief bezig zijn met de verslaving en daar dus ook hulp bij zoeken.  Commitment. En de keuze, om te stoppen, echt vanuit mezelf.  Dat ging vijf jaar 'goed'. Met af en toe wel eens een moment...de gedachte: nu zou het fijn zijn als ik me kon 'verdoven', even niet voelen.  Dat gebeurt meestal niet zo onverwacht hoor...als je reflecteert op jezelf, heb je wel in de gaten dat er een aanloop is.  Te druk, niet luisteren naar signalen die je lijf en geest aangeven.  Niet de hulptroepen inschakelen.  Dus was er een aanleiding...indirect...ja...'selfcare'.  

Ik had zelf ook niet verwacht na vijf jaar een terugval te krijgen. Want ik 'weet' dat het echt geen optie is, drank. Op geen enkele manier.  Heel eerlijk...de roes voelen is fijn. De totale onspanning. En al de rest wat er ook gelijk bij komt is zwaar k. Eigenlijk geef ik hier dus ook het antwoord...ontspanning...wat heb ik te doen om niet in zo'n staat van spanning te komen dat ik grijp naar de oude coping? 

Ook dat 'weet' ik, maar doe ik dus niet altijd goed genoeg. Dat is ook iets met  'voelen'. Ben er wel mee aan de slag. En ook daar zal ik op een bepaalde manier aan moeten blijven werken.  Dus ja, alertheid blijft geboden.  Maar ik kan je ook zeggen, dat hoe langer ik niet meer dronk hoe makkelijker het werd.  Ik vertrouw erop dat ik ook daar weer kom.  Dat vraagt nu discipline. En voor mij zelf weer heel helder maken waar het om gaat.

Kennis over verslaving, hoe het werkt, hoe het bij jezelf werkt is helpend.  Uitwisselen met ervaringsdeskundigen ook. Een plan maken, voor als je het moeilijk krijgt.  Uiteindelijk kun je niet 'goed praten', er is nooit een excuus om te drinken. Dat meen ik oprecht.  Omdat het een doodlopende weg is, hoe dan ook.  

Zelluf doen, niet alleen.

 

 

[Rosee]

@kruidenthee67ik vraag me af hoeveel je die twee keer dan hebt gedronken? Heb je het bij een paar glazen gehouden en kon je stoppen,  of ben je doorgegaan omdat het 'toch al te laat was'? Daar zit ook nog wel verschil in vind ik. Bedankt dat je dit deelt en ik hoop dat je hier weer wat vaker schrijft

[kruidenthee67]

13 uur geleden zei Rosee:

ik vraag me af hoeveel je die twee keer dan hebt gedronken? Heb je het bij een paar glazen gehouden en kon je stoppen,  of ben je doorgegaan omdat het 'toch al te laat was'? Daar zit ook nog wel verschil in vind ik. Bedankt dat je dit deelt en ik hoop dat je hier weer wat vaker schrijft

Hoi Rosee,

ik merk dat ik het moeilijk vind om antwoord te geven op de vraag 'hoeveel'. Iets in mij wil dat 'verstoppen'. Maar je hebt wel een punt.  Nee, dat is niet een paar glaasjes en dan stoppen.  Als dat zo was...ach...denk ik dan. Wat ik hier soms lees van mensen die af en toe drinken. En ook dan wel weer in een fase komen van, het wordt te veel en een gewoonte.  Maar de stap dan weer makkelijk terug kunnen zetten. 

Nee, dit is alles of niets. Met een doel. Verdoven.

En meteen 'alles aan'. Onderhandelen met mezelf, hoe kan ik het drinken inpassen, zodat niemand het merkt, ik aan mijn tax kom. Plannen, marchanderen...afschuwelijk.  

Voor mij zijn er duidelijk fases in het verslavingsproces zichtbaar. 

Altijd al wat te makkelijk gedronken, maar nog onder controle. Toen de fase, hmmm...ik drink elke dag en vind minderen lastig. Dat was de fase dat ik ook hulp ging zoeken voor somberheid en zo.  Merkte al snel dat minderen geen optie was, maar stoppen erg moeilijk. Toen kwam ik op het forum. Kortere en langere periodes gestopt. En gemerkt dat elke terugval grimmiger werd. Meer, sterke drank...heftig.  Op een gegeven moment het besluit om het echt niet meer te willen zo. Dat lukte vijf jaar.  En nu dus twee keer terugval, waarbij het grimmige ook meteen zich aandient. 

Ik heb wel eens geschreven over de pickle line. De komkommer die augurk wordt als je die in een pot zuur stop. Eenmaal een augurk wordt ie nooit meer een komkommer.  Ofwel, eenmaal verslaafd. Het is dan zaak om dat te accepteren, en eraan te werken (ik vind dit altijd zo stom klinken).  In essentie gaat het om zelfacceptatie. Er mogen zijn, met alles wat je bent en niet bent, zoiets.  Kiezen, voor jezelf.  Gewoon zijn. Als het fijn is, als het niet fijn is. Vertrouwen op...het leven. Overgave. 

De stappen van de AA zijn hierin helder, en helpend.

Je (ik) moet er wel mee aan de slag blijven.

Nou, wat een filosofie zo op de vroege ochtend.

Er is veel te vertellen over 'wat maakt nou dat je die coping nodig hebt', nodig denkt te hebben? Dat ga ik nu niet doen. Voor mij is nu belangrijk:

'Het besluit' ik zal eerlijk zijn.  Daar wil ik graag weer naartoe.  Mijn maatje vroeg me gisteren: denk je nu nog aan  een glas? Ja dus. Dat is niet meteen weg.  De short cut. Nu is het zaak dat ik naast het voelen, mijn gezonde verstand gebruik.  Dus at ik gisteren een zak paprikachips leeg . Da's altijd minder erg dan een fles port. 

Ik overwoog al om de AA weer te gaan bezoeken. Maar dat voelt nog niet lekker.  Wellicht helpt me genoeg om hier weer wat actiever aanwezig te zijn.  En de helpende dingen weer wat bewuster op te pakken. Is ook iets met discipline. 

Een lang antwoord op een eenvoudige, korte vraag.

Omdat ik behoefte heb om er zo over te schrijven

Waarbij ik niet in mijn valkuil moet stappen: mooie verhalen.

Keep up the good work 

 

 

[lady jane]

ik noem, wat jij mooie verhalen noemt; gedachtenspinsels Thee.
En lees ze graag, want ze helpen mij om niets voor vanzelfsprekends te nemen.
Die fles port, dat waren mijn dieptepunten ook ooit, waar ik naar greep. Niet vaak,
maar voor mij toch lekker dronken worden (en daarna kotsen) brrr, daar wil ik nooit naar terug.
En ik denk dat uitglijders en terugvallen me terug zullen zuigen naar iemand zijn, die ik niet wil zijn.
Voor mij is tevredenheid het nieuwe geluk en dat ga ik niet verstoren zolang ik daar vat op heb.
Ik zie jou als voorbeeld, hoe dat niet hoeft te gebeuren. Je krabbelt op en gaat verder op jouw pad.
En dit is geen gemakkelijk iets, niet vanzelfsprekend. Hard werken dus.
en ja, word hier maar weer actiever haha 
 

[Rosee]

Bedankt voor je uitgebreide bericht en de inzichten. En goed dat je opkrabbelt.  Het blijft een proces, het is eigenlijk nooit afgelopen realiseer ik me. Ook (of misschien juist?) als je denkt dat je 'er eindelijk bent' en de valkuilen kent. Zoals je weet drink ik nu af en toe en met mate. Dat gaat nog steeds prima, maar soms denk ik, moet ik toch niet helemaal stoppen, is het risico dat het toch weer misgaat me dit waard? Aan de andere kant, ik ben er zelf bij. En als het misgaat, gaat het mis en ben ik weer een inzicht verder. Het wordt wel steeds minder belangrijk voor me, ik vind het fijn om helemaal helder te zijn en heb eigenlijk wel genoeg gedronken voor de rest van mijn leven Zet 'm op Thee

[kruidenthee67]

Even op mijn eigen plek.

Als ik zo weer meelees op de dagdraad weet ik precies waarom ik niet meer wil drinken. Wat een ellende.  

Drama, slachtofferschap, ego gedrag, schuld&schaamte, liegen en bedriegen, destructief gedrag, zelfhaat, projectie, overtuigingen en aannames vanuit een gekleurd perspectief....pfff. Nee, laat maar.  Oprecht. Laat maar.  Het is ff lastig, maar ik pak de draad weer op. Weet en voel waarom ik dit doe. Wil. Sober zijn. Ff niet gemakkelijk. Door toch weer te drinken is er ff iets 'aangegaan'. De short cut lonkt om 'even niet te voelen'.  Ook vandaag wel weer een moment. 'Zal ik?' En dan die gedachten erachteraan 'Hoe'? O, dat gedrag wat erbij hoort, nee, dank je, zo wil ik niet zijn.  Ik weet,  zie en voel wat er gebeurt. En zet mijn 'verstand' ook in om niet voor de bijl te gaan. Hier 'moet' ik weer doorheen. Soit.

Het levert me NIKS op.  Doodlopende route. Letterlijk en figuurlijk.

Ik heb baat bij de haptonoom. Ook daar vandaag opgebiecht. Blij dat ik dat deed.  Eerlijkheid staat voorop.  

Even hier ventileren is ook goed merk ik. 

 

Ik lees mee, om bij de les te blijven.  

 

 

[niks]

Het levert ook niets op. Ik ken je niet zo goed, maar je klinkt verstandig! 

[kruidenthee67]

 

47 minuten geleden zei kruidenthee67:

Drama, slachtofferschap, ego gedrag, schuld&schaamte, liegen en bedriegen, destructief gedrag, zelfhaat, projectie, overtuigingen en aannames vanuit een gekleurd perspectief.

O....ik lees mezelf terug en denk...goh...dat is best oordelend. 

Lady Jane noemde al de schaduwkanten.  Alcohol vertroebelt alles. Vergroot uit. Het is niet meer 'zuiver'.  

Ook ik dacht soms dat ik dan 'de waarheid' sprak, of helder van geest kon zijn. Nou, dat is dus echt niet waar. 

Wat ik in voorgaand bericht schrijf, durf ik zo te stellen, omdat ook ik daar uithang als ik drink.  Sommige gedragingen vertonen zich ook nuchter. De uitdaging is dan ook ze nuchter te onderzoeken, te voelen, te accepteren of te veranderen. Dat kan niemand voor mij doen, mijn verantwoording, mijn keuze. Zelluf doen, niet alleen, KMW.

 

Keep up the good work

[kruidenthee67]

In het kader van de eerlijkheid, di 24 januari ging ik weer voor de bijl. Dus 25 januari is mijn nieuwe stopdatum. Ik baal. Van hoe de eerste uitglijder me toch weer zo in de gevarenzone heeft gebracht. 

Ik heb woe meteen AA gebeld en ga weer wekelijks een meeting bezoeken. Een andere, grotere groep. Ik vond de eerste avond confronterend, maar heb ook gemerkt dat de live ondersteuning voor nu goed is.  Doen wat werkt.

Luisteren samen zijn met lotgenoten...kweenie...misschien is dat ook iets met 'nederigheid'...ik heb wel vertrouwen en ga er gewoon voor. Omdat ik het echt wil, nuchter het leven leven.

 

Keep up the good work 

 

 

[Artax]

Gelukkig heb je het bij 1 dag weten te houden, sterk hoor.

31 januari 2023 bewerkt door Artax

[kruidenthee67]

@Artax Dank je Artax. 

 

Ja, gelukkig wel..maar verdorie...wat is de lijn dun.  Het was ook niet het idee 'dat het wel weer kon', want dat weet ik verrekte goed.  Hoe vaar jij?

[Artax]

Hoi Kruidje,

Leuk dat je naar me vraagt. Ik heb een onwaarschijnlijk heftig emotioneel jaar achter de rug, en er is nog steeds veel dynamiek. Ik heb aan heel veel te werken waar ik tijdens 40 jaar verdoving ( dat is toch waar het op neer komt) niet aan toe kwam. Nee, wat ik verdrong. Ik ga weer regelmatig naar de AA en heb daar zulke fijne avonden, echt een uitje voor me

[kruidenthee67]

@Artaxbedankt voor je antwoord.

Goed om te horen dat je 'aan het werk bent'.  Drank als coping. Nu 'het leven nuchter leven', met alles wat erbij hoort.

Fijn dat je veel hebt aan AA. 

Ik ben ook weer begonnen met wekelijkse meetings. In een andere groep en plaats dan ik voorheen deed. Deze is groter, meer diversiteit.  Ik ervaar dat het 'live' contact met lotgenoten  ondersteunend is nu. Dus dat blijf ik voorlopig maar doen.

Keep up the good work 

[kruidenthee67]

Even een reflectiemoment.

Ik zit weer op de goede weg.  De zuchtmomenten zijn er af en toe nog wel. Ik herken ze en kan ook wel herleiden wat er gebeurt. Dat 'moet' ook.  Soms is het iets vervelends wat ik niet wil voelen, maar soms ook euforie, of het gevoel dat ik 'het wel verdien'. Ofwel, mijn geest doet zijn best om me te verleiden. Diezelfde geest kan dus ook helpen om dat niet te doen. En dat begint bij mij met 'waarnemen', en ook stilstaan bij wat ik ervaar, voel.  De tijd tussen de gedachte aan drank en de daadwerkelijke actie wordt weer ruimer. En dan gaat het dus gewoon voorbij. En ik vertrouw op mijn eerdere ervaring, de vijf droge jaren en hoe het steeds makkelijker werd, dat ik daar gewoon weer kom. Met weer wat wijsheid erbij.

Het is ook geen optie, dat riep ik en dat roep ik nog steeds. Gegarandeerd een doodlopende en zelfvernietigende weg.  Ik wil hierin ook echt mijn eigen verantwoording nemen. Omdat ik het waard ben. En me ook realiseer wat het zou betekenen in mijn gezin. Hier zit voor mij ook een drive in het 'voorleven'.

De wekelijkse meetings helpen me echt. Het is een grote, prettig functionerende groep. De ervaringsdeskundigheid is wat me in de realiteit brengt en houdt.  Zelluf doen, niet alleen.

Mijn appmaatje die tussen de regels doorleest, niet veroordeelt, er altijd is.

Een paar goede vrienden, tegen wie ik open kan en wil zijn.

Zelfzorg is belangrijk. Ik heb lang het idee gehad dat ik vanalles mankeerde, moest veranderen, therapie. En o, er zijn ook wel wat dingen te noemen. Ik zak langzaam in het 'idee' dat dat niet hoeft...Thee hoeft niet 'perfect' te zijn...wat dat ook zou mogen betekenen. Thee mag gewoon zijn.  Maar wel verantwoording nemen voor wat werkt. Wat helpend is voor mij.  Stoppen met 'pleasen', nee durven zeggen.  Voelen wat er te voelen valt.  Wandelen omdat me dat goed doet (ook als ik geen zin heb).  En natuurlijk aan top, niet drinken.

Overigens niks mis met therapie of hulp zoeken bij je stopproces! Nee, integendeel. Zonder dat, denk ik niet dat ik het gered had.  En ik denk ook dat het er voor gezorgd heeft dat de terugvallen niet geleid hebben tot lange drinkperiodes. Dat geeft ook vertrouwen. In mijzelf. Voor nu ga ik nog regelmatig naar een haptonoom.  Back to the basic, my body.

Keep up the good work

 

 

 

[Emmy]

Klinkt deels herkenbaar wat je schrijft, maar heb hierin zelf nog een lange weg te gaan. Ben wel benieuwd wat de haptonoom je brengt in dit proces. Zou je daarover iets meer kunnen/willen delen?

[kruidenthee67]

@Emmy

Wat zou je willen weten, vragen?

[Emmy]

Ben vooral benieuwd in hoeverre een haptonoom kan helpen bij het stoppen en/of gestopt blijven. Of is het dan handiger om een andere vorm van therapie te zoeken.

[Lonster1]

Herkenbaar verhaal. Je geest onderzoeken, daar ben ik nu met meditatie ook mee bezig. Maar je woont niet alleen in je hoofd, dus je lichaam is ook belangrijk.

Ik heb jaren geleden bij een psycholoog gelopen toen ik overbelast was. Het beredeneren en met modellen werken hielp mij totaal niet. Werken met het lichaam wel, het lichaam liegt en beredeneert niet. Heel confronterend en eng vond ik dat, en heel helpend.

[kruidenthee67]

Hoi @Emmy

Om te stoppen met drinken heb ik andere hulp gehad. Even in een notendop:

Me bewust geworden van mijn verslaving toen ik bij de psycholoog kwam.  Het forum opgezocht en een een periode volgde van stoppen en terugvallen. Toen naar de huisarts, gesprekken met de praktijkondersteuner. En uiteindelijk zelf gevraagd om een verwijzing naar Novadic. Daar heb ik een traject gevolgd met gesprekken en een stuk cognitieve gedragstherapie.  En wekelijks naar de AA. Op dat moment heel helpend en resulteerde in vijf droge jaren.

In die jaren is ook duidelijk geworden dat er wel wat onderliggende issues zijn, die ik met drank heb willen 'oplossen'. Coping dus.  Ik ben daar mee aan de slag gegaan. En daarin is duidelijk dat het lichaam een belangrijke rol speelt. Opgeslagen stress, emoties. Het kunnen en durven voelen. In plaats van alles uitdenken in het hoofd.  Het is niet het één of het ander, maar de balans. Waarbij nu wel even het accent ligt op het lichaam. Dus ook wandelen, bewegen, creatief bezig zijn. Ofwel, Hoofd, hart en handen verbinding.

Wat is ondersteunend voor jou? 

Ik vond de stap naar de huisarts en hulpverlening best een confronterende, maar het was de beste.

Wat handig is, weet ik niet. Voor mij werkte het zo.

Eigenlijk geen idee of een hapto je zou kunnen ondersteunen in het stoppen.  Dat zou je kunnen vragen.

 

 

 

 

[Opdefles]

Wat fijn om te horen @kruidenthee67 dat je de weg weer lijkt te hebben gevonden. Ik vroeg het me regelmatig af. Ga zo door! Inderdaad weer een stukje verder en wijzer

[Pytje]

Oeps, weer mijn oude alias gebruikt zie ik. Maar bericht hierboven is van mij

[Emmy]

@kruidenthee67Dank voor je reactie. Bij de huisarts en praktijkondersteuner ben ik ook geweest. De onderliggende problemen voor het drinken zijn duidelijk en ben ik ook mee bezig. Maar zit vooral veel in mijn hoofd. Piekeren over van alles en nog wat. Maar kan het idd gewoon bespreken en kijken of en wat een haptonoom er mee kan.

[Etty]

20 uur geleden zei kruidenthee67:

 

In die jaren is ook duidelijk geworden dat er wel wat onderliggende issues zijn, die ik met drank heb willen 'oplossen'. Coping dus.  Ik ben daar mee aan de slag gegaan. En daarin is duidelijk dat het lichaam een belangrijke rol speelt. Opgeslagen stress, emoties. Het kunnen en durven voelen. In plaats van alles uitdenken in het hoofd.  Het is niet het één of het ander, maar de balans. Waarbij nu wel even het accent ligt op het lichaam. Dus ook wandelen, bewegen, creatief bezig zijn. Ofwel, Hoofd, hart en handen verbinding.

Ik heb recent ontdekt dat ik nogal afgesneden ben geweest van mijn lichaam, dat als ik me probeerde af te vragen hoe ik me voelde, dat ik dan altijd ging dènken over hoe ik me voelde in plaats van voelen. Misschien stelde ik me wel voor hoe ik ik me moest voelen.  Dat lijf echt ervaren, het fysieke aspect van de emotie, de trigger enz was veel te bedreigend denk ik. Maar nu is dat niet meer zo kennelijk en dat lijf als uitgangspunt is een nieuw terrein voor me.  Ik vind het geweldig want elke keer als ik op tijd besef: oh ja voelen, dan is er daarna direct ruimte. Er is dan ook minder neiging de bron van het gevoel buiten mezelf te zoeken.  Het is meer leven van binnen naar buiten dan van buiten naar binnen.  

[Lonster1]

wat schrijf je dat mooi Etty. Zo ervaar ik het ook. Als je van binnenuit kunt voelen en het denken op een afstandje wat kunt observeren als je mediteert bijvoorbeeld, ontstaat er ruimte.

Ik heb daar wel regelmatig reminders en inspiratie voor nodig, want voordat ik het weet gaan die gedachten weer aan de haal met me.