Nieuw hier

[kruidenthee67]

@GewoonDoen Ja....dat dus. En dan zie 'wat ik allemaal fout heb gedaan',  het effect van er niet zijn door het drinken, en  'patronen' die ik niet wilde doorgeven toch zijn werk doen, hebben gedaan...  I know, het is niet helpend, het gaat om wat doe ik nu? Maar o, wat kan het soms even ingewikkeld zijn.  KMW.  

En ik drink niet.

[Lika]

O….wat een herkenning. Maar… je drinkt niet. Nee. Mooi lief mens 

[kruidenthee67]

Hoi GD,

Het gaat nog niet zo lekker met mij.  

Stand overleven, zo voelt het als ik eerlijk ben. Ik heb er hulp bij. Maar het kan me niet snel genoeg gaan...en helaas zo werkt het niet. Ik drink niet, en dat was ook zeker niet het plan.  Af en toe 'alles' kunnen uitzetten....tja...daar denk ik wel eens aan. 

Het hier allemaal volgen kost me te veel energie. En is ook wel volgens mij een soort van natuurlijke afbouw...en dat is voor mij oké. Heel af en toe piep ik binnen.  En dan zie ik dat jij me mist 

Keep up the good work allemaal.

 

 

[Etty]

Lieve @kruidenthee67

Goed om wat van je te horen.  Fijn dat je hulp hebt(gevraagd). 

 

 

[Yvonne]

Heel veel sterkte @kruidenthee67, ik hoop dat je snel weer wat prettiger in jouw vel zult zitten.. 

[Pytje]

@kruidenthee67, ik heb in het verleden veel aan je stimulerende woorden gehad en je hebt, volgens mij, velen hier tot voorbeeld gediend. Nu alle energie nodig voor jezelf, sterkte in jouw proces!

[lady jane]

[kruidenthee67]

Dank jullie wel 

[Kohtje]

Gutsie, Kruidenthee. Het leek me je allemaal zo goed en makkelijk af te gaan (dan bedoel ik dat je jezelf goed leerde kennen/doorzien), dat niet meer drinken bedoel ik, en schrik een beetje van de zwaarte van je berichtjes hier. Tegelijk realiseer ik me, want ik liep hier ook tegen aan, dat stoppen met drinken niet slechts stoppen met drinken is maar dat het het aangaan van de realiteit betekent. Een realiteit die ons in veel gevallen juist een aanleiding aanreikt om te gaan drinken. Veel wijsheid en kalmte dus met het aan- en omgaan van/met jouw realiteit. Gelukkig weet je intussen wel dat drinken totaal nulkommanul een oplossing in zich verbergt, dus voor het niet-drinken hoef ik je geen wijsheid te wensen. Die heb je al wel.
 

[kruidenthee67]

@Kohtje je slaat de spijker op zijn kop, as usual...maar je bent dan ook een oudgediende :-)

Het aangaan van de realiteit. Precies dat. In vertrouwen.

Drinken was 'coping'.  En dat is inderdaad op geen enkele manier nog een optie of oplossing.  Die wijsheid heb ik, en ervaring ook. Het is nu werken aan andere manieren.  Ik ken en doorzie mezelf, en tegelijk is dat ook belemmerend. De uitdaging nu is om uit die verhalen in het doen, hier&nu te kunnen leven, met wat zich aandient. Zo. Dat dus. Vertrouwen en zelfliefde.  Yep, nu zwaarte...en ik ben een beetje bang

Bedankt Koh.

[Artemis]

[Etty]

Dikke knuffel.  

Sterkte met de zwaarte.  En gedeelde smart....

 

[kruidenthee67]

Even een update

Pittige tijden in huize Thee.  Dit is denk wat verstaan wordt onder 'midlifecrisis'.  Om me heen zie ik veel vrouwen 'struggelen', met van alles en nog wat.  Relatie, scheiding, kinderen, ouders, werk, lege nest syndroom, overgang...zichzelf. 

Ik drink niet, en dat is geen optie. En ja dat heeft alle ruimte gegeven aan wat er is.  Dat uit zich in angst en depressiviteit. 

Volg therapie...de zwaarte lijkt wat minder, maar kan nog niet bepaald goed met mezelf 'zijn'. Het duurt lang en ik vind het heavy.  Een zoektocht.

Uit bloedonderzoek blijk ik lichamelijk in orde, dat is fijn. Ik heb ook de hormonen mee laten nemen. Ik ken die stemmingen al sinds de puberteit, maar zo heftig en 'anders' is het nu. En jawel...menopauze...en als ik dat lijstje klachten bekijk...kan ze allemaal afvinken.  Die overgang is zo ongeveer gelijk gestart met mijn nuchter zijn.  Volgens de huisarts kan de overgang behoorlijke impact hebben op psychische klachten. Een optie zou dan hormoontherapie kunnen zijn. Tja.  Ga me er maar eens in verdiepen. Mijn vermijdende, controlerende ik wil graag een oplossing, nu, liefst gister...maar inmiddels is wel duidelijk dat dat 'm niet gaat worden.  Er zijn fijnere dingen om je mee bezig te houden, denk ik. Maar het is wat het is zegt Eckart Tolle.

Keep up the good work all

[lady jane]

zware jaren

 

[Etty]

Sterkte. 

En liefs. 

[Etty]

De overgang is voor mij een periode waarin ik niet meer automatisch in de zorgstand schiet.  Niet meer zo hormonaal gedreven zorg.  En ook ben ik patronen gaan herkennen rondom zorgen, en helpen. Fixen.  Valse hoop. 

Door uit die zorgstand te gaan ben ik mijn gangbare middel om me goed te voelen kwijt.  En heb ik gemerkt dat ik mijn leven lang de focus heb gehad op dat anderen zich goed zullen voelen, of blijer zullen worden met mij als ik...  

Het is net als stoppen met zuipen @kruidenthee67.   Gestopt, en dan? 

Je kent PRI.  Deze theorie gaat er vanuit dat de valse hoop  een afweermechanisme is om oude pijn af te dekken. Deze voelt veel beter dan de andere afweermechanismes zoals bijv. angst, en primaire afweer (somberheid, negatieve gedachten denken over jezelf en je leven), die pijnlijk zijn. Maar ook deze zijn bedoeld om oude pijn af te dekken, die er niet mag zijn omdat we er als kind niet mee konden dealen en moesten verdringen. Dat heeft ons beschermd.  Angst en primaire afweer bestaan uit verhalen, overtuigingen over nu, om bliksemsnel een verklaring te geven aan waarom we geraakt zijn, iets voelen in ons lijf wat ons alarmeert.   Het is bijna niet te vatten dat we ons beschermen door onszelf pijn te doen.  Het lijkt wel op jezelf snijden, maar minder extreem.  Waar we onszelf tegen beschermen is vele malen pijnlijker voor een kind.  Je kunt beter bang zijn om voor schut te staan tijdens je eerste zoommeeting dan als kleintje zonder tijdsbesef en perspectief te ervaren dat je verzorgers boos op je zijn, of niet in dezelfde ruimte zijn terwijl je ze wel nodig hebt.  Iets wat voor een volwassene niet zo'n probleem hoeft te zijn. 

Als ik stop met het herkenbare valse hoopgedrag naar bijv mijn kinderen omdat ik heb gezien dat ik ze onzeker maak met mijn helpdrang (of omdat ze het niet meer van me pikken;-)), dan heb ik mijn fix niet meer.  Dan heb ik als er oude pijn geraakt wordt (en dat gaat de hele dag door) alleen maar die sombere of angstige gedachten over mijn leven.  Het heeft mij gered om deze gedachten en gevoelens die deze gedachten produceren te gaan zien als iets wat mij moest beschermen.  Als verhaaltjes om niet bij in slaap te vallen. Nachten piekeren, als waar het echt om gaat maar niet aan de oppervlakte komt.  

Ook al de schuldgedachten, pffff....

 

 

25 april 2022 bewerkt door Etty

[kruidenthee67]

Op 25-4-2022 om 07:39 zei Etty:

Door uit die zorgstand te gaan ben ik mijn gangbare middel om me goed te voelen kwijt.  En heb ik gemerkt dat ik mijn leven lang de focus heb gehad op dat anderen zich goed zullen voelen, of blijer zullen worden met mij als ik...  

Het is net als stoppen met zuipen @kruidenthee67.   Gestopt, en dan? 

Ja, en wat je daarna beschrijft klopt wel, ja...

Schuld en schaamte...bleh.  Het idee dat ik 'alles' fout gedaan heb in mijn leven wordt ietwat genuanceerder, maar toch. Wat kan een mens zich toch aandoen? Waarbij 'het hoofd' een zegen en een vloek is.

Ik kan het verstandelijk allemaal wel begrijpen, weten...maar het toepassen, voelen da's blijkbaar andere koek. Ik kom nu enigszins in een wat rustiger vaarwater, zeg ik voorzichtig. En daarmee bedoel ik niet meer alles lezen wat los en vast zit en er de oplossing in zien...urgentiestand.  Ben nu bij een hapto die me meeneemt naar basic 'voelen'. Jeeee...wat confronterend! Ik dacht dat ik al goed bezig was, ja, met mijn best doen, hard werken om te 'presteren'... En daar mag 'ik weet het niet' ook een antwoord zijn.  Nieuwsgierig zijn, oordeel achterwege laten, compassie hebben. 'Liefdevol confronterend', 'je weet een veilige setting te creëren " wordt me vaak teruggegeven...ja, voor een ander...

Morgen stap ik op de fiets met tent achterop. Voor het eerst in mijn leven echt alleen op stap. Doodeng, maar ik doe het wel. Paar dagen alleen, in de natuur.  

[lady jane]

mooi Thee, de natuur, daar kan geen mens tegenop,
heb het goed♥

[Francoise]

Ojee wat knap , "enjoy the ride"

[Etty]

Fijn lijkt me dat. Hoor graag terug hoe dit je is bevallen.

[kruidenthee67]

Op 2-5-2022 om 10:43 zei jopie:

Zodra groeien, beter worden, ontdekken, een prestatie wordt, kon t wel eens een  "devil in disguise" zijn. 

 

Thanks, dat is een enorme valkuil....waarbij 'voelen' een rol speelt...ik heb het heel fijn gehad, en ontdekt dat ik dit heel goed zelf kan, sterker nog, het leuker is om dingen zelf uit te zoeken.  In mijn tempo en manier gefietst en gepauzeerd. Genoten van de natuur...en mezelf af en toe in de weg gezeten.  

Maar wat jij noemde heb ik ook gevoeld..het 'moet lukken', fijn zijn, wat opleveren...dat is steeds weer bewustwording...dat is hoe ik het doe...het moet perfect en goed.  Bang voor fouten, mislukken, doemscenario's...en daar dan niet mee kunnen dealen.  Hardnekkig en belemmerend.  En maakt bang, bang om dingen te ondernemen. Om verantwoordelijk te zijn. Om te leven om het maar eens heel groot te zeggen.

Misschien ben ik wel met meer vragen thuis gekomen, maar dat is voor nu ook oké. 

Ik weet in ieder geval, dat het tentje achterop binden en een paar dagen in de natuur voor mij 'helpend' is. Me ook weer meer in contact brengt met mezelf.

[Etty]

Inspirerend.

Ik herken ook de valkuil, er nog niet zijn, nog mogen sleutelen van jezelf, en de lijdensweg daar mee verlengen. 

 

[Lika]

[kruidenthee67]

Ik heb even behoefte om te schrijven. Dat doe ik normaal in mijn beeldend dagboek. Weet niet waarom nu hier, maar dat maakt ook niet. Of ja, dat weet ik eigenlijk best wel. In moeilijke tijden zonder de vertrouwde coping. Ik merk dat het af en toe door mijn hoofd gaat. 'Was toch wel soms heel fijn...er even niet zijn'. 

Het is geen optie. Punt. Of ja, het is wel een optie, maar niet meer de optie die ik kies.  En dan is die fles whisky, waarvan ik nu weet dat ie in de kast staat op de werkkamer van mijn man niet fijn.  En de lege, die hij nog weg moet gooien.  Ik weet wat er zou gaan gebeuren als ik toegeef aan de gedachte die door het hoofd gaan. 

Ik zag een advertentie van een cursus, traject, die me triggerde: 'op topniveau presteren zonder stress'. HOEZO?! Voelde boosheid opkomen...wat maken we elkaar wijs? Zo'n vrouw die op een burnout afstevent...maar he, het kan he? Wij zullen je wel eens helpen om het toch voor elkaar te krijgen. Bleh. Dit zegt natuurlijk alles over mij :-)

Ik ga een bak koffie zetten. Muziekje aan en doen wat ik me voornam, mijn huis opruimen, lekker soepje maken. 

 

 

[lady jane]

wat ken jij jezelf inmiddels goed he
en heerlijk dat je dan even hier deelt