Spring naar bijdragen

Aanbevolen berichten

Geplaatst

Valentijnsdag vandaag. Eigenlijk zouden we onze geliefde eens geheel anders moeten verrassen. In stijl van de Romeinse oorsprong van dit feest, Lupercalia. Toen slachtte men ritueel een hond en twee geiten, symbool voor de vruchtbaarheid. Vervolgens drenkte men riemen in bloed waarmee de jongemannen naakt door de straten renden om ermee uit te halen naar de dames.

Maar het zal wel weer op het zeulen met rozen, chocola en voorgedrukte kaarten uitdraaien.

Geplaatst (bewerkt)

2000 jaar geleden had men toch een beter gevoel voor humor. Ik zou er wel een derde geit bijhalen -- hoewel dat tegenwoordig natuurlijk specisme heet en volstrekt oneerlijk, geiten zijn misschien wel net zo leuk als een hond en de kaas is lekkerder. 

bewerkt door bumperjim
Geplaatst

Goedemorgen frummers, 
Dat die knullen nou in hun blote kont door de straten wilden rennen.... ze gaan hun gang maar, lekker met die kou🤡, maar dat er weer dieren het loodje moeten leggen voor die ongein 😡.
Afijn, die bos bloemen vind ik persoonlijk toch iets leuker bedacht....
Goedemorgen frummers.
Na weer een dag met sneeuw en kou vandaag waarschijnlijk een dag met zon en kou, das pas fijn!
Eerst maar even een bakje.
image.png.efd7238c8593032ed48e09aedd8e76c4.pngBamboe schaal met chocolade en bonbons – SmaakEnzo

Geplaatst

Haha @Oskardat wist ik niet. Las net dat in Chili een kajakker is opgeslokt door een walvis en vervolgens weer is uitgespuugd. Hij was ongedeerd (de kajakker, de walvis waarschijnlijk ook;)) wat dat met jouw anekdote te maken heeft? Niks eigenlijk :)

Geplaatst (bewerkt)
1 uur geleden zei Rosee:

Hij was ongedeerd (de kajakker, de walvis waarschijnlijk ook;)) wat dat met jouw anekdote te maken heeft? Niks eigenlijk :)

Eigenlijk niet 🙃 Behalve dat ik datzelfde filmpje vanochtend ook zag. Prachtig. Vooral het interviewtje met de kajakker na afloop, waar hij aandoenlijk naïef en met grote onschuldige ogen vertelt erover. “Ik dacht dat hij me had opgegeten.”

bewerkt door Oskar
Geplaatst

Mijn plan van gisteren is in het honderd gevallen.We kregen onverwachts bezoek.Lieve mensen hoor, maar hij praat zoveel en is heel overtuigend in alles.Dat was best vermoeiend.Maar ik moet niet zeuren, bij mij kwam er vroeger helemaal niemand en had best een eenzaam bestaan.

Zo zijn we morgen uitgenodigd door de buren om te gaan Chinezen Best zin in en het zijn leuke mensen.We hadden al besloten er weinig mogelijk te drinken, bij het eten.Dat word dus hooguit 1 colaatje of wat anders.Het is 1 prijs, maar met consumpties erbij, betaal je gewoon de meerprijs.

Het zijn zelf ook helemaal geen drinkers.Dat is wel fijn.

Mannetje is klussen, dus heb hier weer het rijk alleen.

Lekker even van de rust genieten.De honden zijn ook rustig, dus even genieten van dit moment.5 minuten later kan het zomaar anders zijn.

Heb iets teveel van m'n haar afgehaald, staat nu een eigenwijze pluk omhooggevallen.De andere kant hou ik nog steeds kort, dus nog steeds een asymetrisch kapsels.Rechts heb ik nu een vlecht.

Geplaatst (bewerkt)

Een collega gaat met pensioen. Met het team komt er een kado om te lachen. Ik kreeg vanmiddag het resultaat te zien. Een pakket van allemaal kleine kadootjes. 'Eerste Hulp Bij Afscheid' heette het. Bijvoorbeeld een taartmix met daarbij een briefje 'Nu ben je echt een oude taart'. En een pak met die zoute koekjes van LU: 'Alle tijd om een tucje te doen'.

'Lachen toch, Oskar?' vroegen ze.

Ik zou op zo'n moment het liefst van de aardbodem verdwijnen of in een jankend huilend uitbarsten. Maar je houdt je groot. 

bewerkt door Oskar
Geplaatst

Slagroomtruffels: dat is pas lekker. Ook de liefde van mijn vrouw gaat door de maag. Toch maar dit in plaats van dat dierenleed in de blote kont.

Geplaatst

Och @Oskargoed groot houden ja. Brrrrrrr…. 
 

Ik weet niet meer of ik het gezegd had, maar ik heb denk ik een hele fijne en goede woonomgeving voor mijn moeder gevonden. Ze komt als eerste op de wachtlijst. Nu hoop ik dat zij ook gaat meewerken. Vooralsnog lijkt dat er wel op. 10 Minuten fietsen van mijn huis en op de weg naar mijn werk. 

Geplaatst

Soms vind ik het toch best moeilijk om trouw te blijven aan mijn werk en mijn verantwoordelijkheden daarvoor te nemen. Zoals vandaag weer, ik begon mijn shift bij mijn achterburen en met wat koekjes uit mijn fietstas te halen voor de hond, zag ik daar ook een mega grote rattenvacht liggen. Aan de poten zag ik nog dat het een rat was, want had ook heel goed een konijn geweest kunnen zijn anders. Nu ja de enige die dat doet hier is mijn zwerfkat die zichzelf hier binnen en buiten laat. 

Dus ik verwachte wel dat ik hem ergens wel weer zou treffen met flinke vechtwonden. Normaal zie ik hem dan even niet totdat er weer een korst op de wonden zit. Dus daar ging ik eigenlijk van uit.

Alleen begon de buurhond te blaffen en dat stopte niet, dus ik ben gaan kijken. En toen zat mijn zwerfkat in de tuin van mijn buren met een bloedende voorpoot. Dat doet hij eigenlijk vrij zelden behalve als hij echt hulp nodig heeft. Zie het als een soort van cartoon van een kat die de rode vlag uithangt want zo ervaar ik dat wel. 

Dan wil ik eigenlijk stoppen met werken en die kat nader bekijken en kijken hoe ik hem kan helpen. Maar toen hij doorhad dat ik hem gezien had, vertrok hij weer. Dus ik ben maar vast een dierenarts afspraak gaan inplannen voor het einde van de dag. De dierenarts weet inmiddels ook dat dit om een vrije kat gaat dus als ik klaar ben met werken en de kat niet thuis aantref de afspraak weer verzet. Intern wil je dan meteen handelen en meteen tot actie overgaan, maar het is me toch gelukt om de volgende klant niet af te zeggen en gewoon mijn werk te doen. Was wel enorm lastig maar is gelukt!

Met een beetje vertrouwen in dat beestje ben ik mijn werkdag doorgekomen en kwam met veel adrenaline thuis. In de garage was mijn straatvechter niet te vinden, maar in mijn huis had hij een dusdanig bloedspoor achtergelaten dat ik hem op de bank al slapende vond. De kat opgepakt in een kooitje gezet en met de fietskar meteen gaan racen naar de dierenarts. Daar bleek dat het vliesje tussen zijn tenen doorgebeten was en maar bleef bloeden. Dat is netjes gehecht en zijn pootje is verbonden. Dat laat hij allemaal wel toe. Maar van zodra we thuis zijn en ik hem in een mandje leg om zijn roes uit te slapen. 

Vertrekt hij weer van zodra hij wakker is en laat het verbandje dan ook achter. Dat is dan altijd zoiets, bedankt voor je hulp en houdoe en bedankt weer! Ik weet inmiddels dat hem in een bench zetten om te laten revalideren niet werkt dus daar begin ik ook niet meer aan. Maar het als altijd wel vervelend, als je de wond graag op wil volgen en medicatie voor hem hebt en hij dat roesje echt wel beter zou mogen uitslapen om hem dan weer te zien vertrekken.

Meestal komt hij dan over een dag of 2 weer terug. Maar dan heeft hij niks meer aan die antibiotica en pijnstilling. En ik vind het altijd een beetje rot om te weten dat hij daar buiten in de kou zijn roes ligt uit te slapen. Van de andere kant ben ik dan ook wel weer blij dat ik mijn verantwoordelijkheden van de dag qua werk, wel heb kunnen volmaken. 

Het is gewoon even wennen en schakelen met zo een trouwe zwerfkat als die van mij. In die zin, dat hij nooit helemaal van mij zal zijn omdat hij een vrije kat is. Maar als hij in nood ooit gevonden wordt, en ze checken zijn chip hij op mijn naam staat. 

Hij is een gecastreerde kater van 8 kilo, weinig vet vooral flink gespierd en ik denk zware botten. Maar als hij dan weer naar hier komt, kan ie zich als een kitten helemaal in mijn nek nestelen dan is hij gewoon een uit de kluit gewassen kitten voor mij. En dat vind ik er zo speciaal aan, dat zo een behoorlijke vechtlustige kat die met konijnen en ratten vecht en opgegroeid is in het wild. Mij zo vertrouwd dat hij zich soms als kitten gedraagt bij mij. 

Volgens mij heeft hij ooit een thuisje gehad, want de meeste zwerfkatten die ik ken of gekend heb, zijn niet zo vocaal als deze. Hij wil altijd het laatste woord hebben. :D

Geplaatst
10 minuten geleden zei Oskar:

Dat zou fijn zijn @Lika. Klinkt alsof veel dingen op een mooie plek vallen.

Ik voelde me bijna zweven toen ik het huis verliet. Ik ben met zoveel liefde ontvangen daar. En die kan mijn moeder ook krijgen en die verdient ze!!! nu hoop ik dat ze 110 wordt. Gezellig.

Van de spanning eet ik me een slag in de rondte. Om het maar even verslaving gerelateerd te houden.

Ik ben nu ook al vijf weken op weg met afbouwen antidepressiva. Gaat erg goed. Verder gewoon mijn leventje aan het leven. Met (veel) werk en ook veel tevredenheid. 

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...