Pats stopt ook

[Pats]

Dank jullie wel @Cleo66 en @knakker!

voel me ook krachtig en geniet nu al meer .. die druk van Ik Moet Drinken is eraf .. dat geeft al enorme vrijheid : ik kan andere dingen doen, dingen die ik Wil. 

[Pats]

Ik had gisteren een briefje geschreven naar een goede vriend die ook kampt met een alcoholprobleem maar geen oplossing weet .. ik heb het briefje niet gestuurd .. denk dat hij er zelf eerst klaar voor moet zijn maar ik wil hem graag hier op mijn eigen draadje zetten omdat het mijn verhaal is en ik hem terug kan lezen als ik het zelf zwaar heb, zoals vandaag: 

‘Ik wil je graag iets vertellen (is echt heel persoonlijk, maar misschien kun je er wat mee voor jezelf, in jouw ontdekkingstocht; doe ermee wat je wilt, het is lief bedoeld:)

Ik dronk (ik denk al 5 jaar) zo langzaam aan tot zo’n fles of 5/6 per week, soms wel meer. Alleen .. wist dit, verder niemand, zelfs mijn ouders en beste vriendinnen niet. 
Ik weet niet meer hoe het begon, alleen dat het steeds meer werd (soms dronk ik zelfs whisky of wodka als de wijn op was, maar dat was niet zo vaak). Alleen op maandagavond dronk ik uit principe niet, weet niet waarom, maar dan kon ik in elk geval zeggen dat ik niet iedere avond dronk ofzo … 
Iedere dag stond in het teken van ‘ga ik vanavond drinken’, wijn halen bij de supermarkt, en hoeveel dan. Ik was daarnaast ook iedere dag bezig met een kater van gisteren weg te werken, het verbergen ervan en proberen normaal te functioneren. En dat ging prima vond ik zelf, behalve dat ik altijd baalde van die ‘waas’ en het niet fit zijn, niet mezelf zijn. Alles wat eigenlijk echt moest gebeuren stelde ik uit. Alles waar ik over na moest denken vond ik een last. Ik deed ze wel, mijn werk ging prima, want ik moest me altijd extra concentreren. Dat was ik gewend ondertussen. Maar ik vergat ook veel en ik schaamde me er ook heel erg voor, was bang dat collega’s het konden ‘zien’. Schaamde me ook iedere avond toch ook voor mijn man en mijn kinderen dat ik het nodig scheen te hebben. Geen goed voorbeeld naar opgroeiende kids ook. Iedere dag dacht ik pfff waarom heb ik nu gisteren weer zoveel gedronken? Iedere dag dacht ik : ik stop ermee, maar om 16 uur ging ik dan toch nog even met een smoes naar de supermarkt. Haalde ik gelijk ook avondeten voor de volgende dag ofzo, want alleen wijn halen vond ik redelijk kansloos. En dan haalde ik er maar gelijk 2, want 1 per avond was de laatste tijd gewoon te weinig. 

Ik heb er heel veel over nagedacht de laatste maanden maar ik wilde het probleem niet echt goed zien. Ik functioneerde namelijk ook gewoon goed. Ik was wel erg bang dat ik heel ongelukkig was en daarom dus dronk. Ik dacht als ik stop met drinken; waar leef ik dan nog voor als ik niet mag genieten? Ik dacht dat drinken mij relaxte, me gelukkig maakte, dat ik het verdiende om te ontspannen. Ik was namelijk best veel bezig met werk, kinderen, vrouw zijn. Ik ben een enorm onzeker iemand, altijd al geweest. Dus de drank gaf mij ook een soort vertrouwen, werd een vriendin, ik hoefde niet zo nodig zeker over te komen, de drank deed dat wel voor mij. Kon ik me lekker achter dat glas verschuilen. Maar toch, ik baalde er wel van. Was enorm bang dat ik een alcoholist (aan het worden) was… Ik merkte ook dat ik erg zenuwachtig was hiervoor, de angst om echt te stoppen en te ervaren waarom ik nu echt dronk vond ik doodeng. Ik wilde eigenlijk helemaal geen emoties gaan voelen, ik wilde die liever verdoven. Maar het moest, het ging te ver. Ik kon niet meer stoppen met drinken en het beheerste in grote mate mijn leven. Dus het was een verslaving geworden besefte ik. Ik heb het al heel vaak geprobeerd, ik hield het een week of 2 vol en dan dacht ik kan wel weer een wijntje nemen. Maar langzaam verviel ik altijd weer in datzelfde patroon. Het werd weer steeds meer, ieder excuus om te drinken pakte ik. Moe, alleen, blij, iets te vieren, bezoek, saaie film…. Alles! En ik ging steeds sneller en het werd steeds meer. 

Ik weet niet of het in mijn genen zit, mijn vader dronk best veel, mijn opa en oma enorm veel, mijn broers drinken dagelijks. Ik heb in mijn huwelijk met xxx nooit gedronken, misschien alleen als we uiteten gingen. Pas na mijn scheiding ging dat mis. Ik was eindelijk vrij van een hele narcistische man die mij jarenlang (15 jaar) onder controle had en alles bepaalde. Ik zag dat pas heel laat en eenmaal vrij sloeg ik enigszins door. Op hele gekke manieren, alleen maar om te ontdekken wie ik nu eigenlijk was en wat er allemaal mogelijk was. Veel mannen, roken, veel uitgaan, beginnen met drinken. Ik ontmoette zzz vrij snel en dat drinken en roken bleef en daar voelde ik me toch nog steeds veilig in. Het was een soort nieuw leven; zo iets van IK doe gewoon waar ik zin in heb. Ik was enorm bang om weer die controle kwijt te raken in een nieuwe relatie, weer geleefd te worden door iemand. Stomme gedachte want zzz is echt het tegenovergestelde van xxx. Vrijheid en liefde in overvloed. Maar toch bleef ik die vlucht steeds meer zoeken, het was inmiddels nu bekend terrein. Misschien was ik wel bang om nu eens echt gelukkig te worden. Verdiende ik dat wel? Kampte ook met een gigantisch schuldgevoel naar mijn meiden. Was ik wel een goede moeder? Kon ik hen opvoeden tot zelfstandige vrouwen? Lijken ze niet teveel op mijn ex? Ik vond het heel moeilijk.

Ergens een maand geleden besefte ik dat ik er iets mee moest. Ik wilde eigenlijk gewoon mijn leven zonder verdoving weer terug maar ik wilde ook niet teveel verdriet voelen. Dus dat was eigenlijk een hele moeilijke keuze. Ik ben met iemand gaan praten, geen psycholoog, maar iemand in het alternatieve circuit. Zij heeft mij laten beseffen dat ik nog veel te veel vasthield (waardoor ik vaak buikpijn heb) en nog veel moest verwerken, ik zat op slot. Ik had haar in eerste instantie niet eens over de alcohol verteld maar ze voelde dat zelf wel aan. Ze vond me heel gejaagd overkomen en dat verwoorde ze zo goed; zo voelde ik me namelijk ook al jaren.Gejaagd. Ik zag dat alleen niet.. dat de drank me dus zo gejaagd maakte.. ik dacht juist dat ik de drank nodig had om dat gejaagde de kop in te drukken, maar dat was dus andersom. Ze sloeg dus de spijker op zijn kop. Ik dacht van mezelf; jezus het is 10 jaar geleden dat ik ben gescheiden, tuurlijk heb ik dat verwerkt. Maar niet dus. Het is heel lastig uit te leggen wat me ineens overkwam om te zeggen; ik stop. Ik moet stoppen. Voor mezelf vooral maar ook voor mijn omgeving. Ik wil (weer) ontdekken wie ik was. Drank vertroebelt namelijk alles, alle gedachten, alles wat je doet. Het is een cirkel en die eindigt niet. Drinken houdt in stand dat je je niet rot wilt voelen maar het eindigt toch weer bij rot voelen. Het is zo raar! De enige manier om erachter te komen hoe het leven echt is, is om echt te stoppen. En van jezelf gaan houden. Dat vond ik altijd een hele stomme uitspraak maar ik hield simpelweg echt niet van mezelf. 

Dus oke, dat ging ik dan maar even doen. Laatste druppels waren er namelijk al genoeg geweest, gênante momenten, schaamte, vallen met mijn fiets, stomme discussies met de kinderen, van alles. Ik heb een keer een foto van mezelf gemaakt in hele beschonken (huilende) toestand en erboven gezet ‘dit was mijn laatste wijntje’. Dat was maanden geleden en ik kon nog steeds niet stoppen..  Ik had geen idee hoe, ik was echt serieus bang en bloedchagrijnig dat de drank me werd ‘afgenomen’ … Maar ik besloot toch te stoppen, in elk geval een maand. Me maar gewoon klote gaan voelen dan… ik wist niet wat me overkwam. Naast de enorme drang om elke dag te willen drinken (en het dus gewoonweg echt niet te doen) was ik euforisch; ik werd iedere dag zo trots en fit wakker. Dat is gewoon mijn grootste gewin. En ik ga weer naar yoga, ik krijg zin om het huis op te knappen, ik heb zin om met de meiden leuke dingen te doen, ik zit vol energie, ben veel vrolijker en spontaner, heb weer zin in de dag. Dat is eigenlijk ook dubbel want die enorme energie geeft ook veel vermoeidheid en onrust en daardoor wil ik het weer afremmen met drank. Dat rustpunt is dus weg, dat vind ik heel erg. Daar moet ik dus ook weer doorheen. En dat lukt allen door maar gewoonweg toe te geven aan die energie en andere dingen te gaan doen. Ik ontdek stom genoeg weer wie ik ben, voor ik dronk. En nog stommer, ik word er veel zelfverzekerder van. Terwijl ik dacht dat ik zo onzeker was en dus drank nodig had. Maar die drank maakte mij juist onzeker, weer die achterlijke vicieuze cirkel. Ik leer nu pas dat ik voor mezelf kan en mag opkomen, xxx is er al lang niet meer, zzz is er. Met hem wil ik gelukkig zijn, ik hoef die vlucht niet meer. Ik ben een betere moeder zonder die drank, kan echte gesprekken met ze voeren zonder een dubbele tong of dat ik de volgende dag niet meer weet wat ik in godsnaam voor advies heb gegeven. En ik wil alles doen wat ik leuk vind. En ik wil gewoon een keer echt sterk zijn, ik was 15 jaar de zwakke schakel in mijn huwelijk. Waarom deed ik dat nu nog? Ik ben pas 35 dagen zonder alcohol, maar mijn leven is zo omgeslagen en al veel mooier, dat had ik echt niet verwacht. Ik was echt doodsbang voor dat echte leven. Ik denk jij ook.

Waarom ik dit allemaal opschrijf weet ik niet echt. Ik heb altijd tegen zzz gezegd dat jij en ik erg op elkaar lijken. Kan niet goed uitleggen waarom, misschien die onzekerheid diep van binnen en daardoor dat vluchten. Die onrust van binnen, die nervositeit. Misschien wil ik je laten weten dat stoppen mogelijk is, ik kan het ook en geloof me ik dacht echt dat ik het niet kon. Zzz zegt ; ik heb je weer terug en hij is daar ook gelukkiger door, hij zag mij redelijk afglijden. Mijn relatie met de meiden, mijn ouders en vriendinnen wordt ook beter omdat ik zelfverzekerder ben nu. 
En ja, het is enorm zwaar en moeilijk, iedere avond heb ik trek. Vooral met etentjes en bij vrienden is het enorm moeilijk want drinken is zo normaal en niet gezellig als je het niet doet. Je wordt er gewoon op aangekeken als je niet drinkt, bizar! 
Maar dan spoel ik het bandje even vooruit en zie ik mezelf lam en om 21 uur wazig naar bed willen gaan en opstaan met een kater en dat is het me niet waard meer. Ik weet dat jij ook met je slapen zit, daar was ik ook wel bang voor. Ik slaap inderdaad moeilijker in nu want ik ben gewoon te fit/wakker. Maar daar geniet ik ook weer een soort van, lig ik in bed allemaal plannetjes te maken en ik lees veel, mediteer ook sinds kort, dat helpt ook onwijs goed. Om te slapen maar ook om te beslissen niet te drinken. Ik wil gewoon mijn leven niet meer ‘vergooien’, niet meer onderdompelen in drugs, want dat is het.  
Ik wil niet meer drinken, weet niet of ik het volhou, ik besluit gewoon iedere dag niet te drinken, iedere dag is er 1. Ik weet dat als ik er 1 neem dat ik weer terugval, ik kan er geen 1 meer nemen. Het is echt er doorheen, het echt zelf willen. 
Nou, ik rond af, veel te lang verhaal. Ik hoop dat je er wat mee kunt, en anders delete je dit maar!

[bumperjim]

Gejaagd. Herkenning. 

[Yana]

Wat een prachtige brief 

[lady jane]

dat oprecht geloven, dat je gedachtes kloppen
en zo van een vicieuze cirkel toch een spiraal naar beneden maken
oei wat heb ik daar jaren in vast gezeten ook.
bedankt Pats

[nancy]

Up....

[Yvonne]

up ivm spam

[Lieke7777]

Up ivm spam

[Pats]

Ik ben weer in die spiraal terecht gekomen. In november ergens op een zondag dacht ik een rood wijntje moet wel weer kunnen na 2 maanden gestopt te zijn. Ik zit inmiddels weer op zo’n 6 flessen per week. Vandaag de dag van de lente. De natuur gaat weer opbouwen en groeien en doe mee.. Gisteren was de laatste druppel. 
Ik ben weer terug hier en hoop dat ik net zoveel steun eraan heb als vorig jaar. Groeten Pats 

[Musashi]

Hoi @Pats ik ken je niet van voorheen want ik zit hier zelf ‘nog maar’ sinds 3 maanden. Ik heb je even diagonaal gelezen en het woord ‘narcisme’ springt er voor mij direct uit. Ik heb 2,5 jaar geleden gebroken met mijn (hebben we achteraf pas over gehoord) narcistische (en alcoholistische) vader. Ik leer nu meer en meer hierover en net nog een heel interessante podcast erover beluisterd, vooral hoe daardoor een deel van mijn ‘persoonlijkheidsontwikkeling’ in het gedrang is gekomen door mij steeds te moeten aanpassen aan een ander...ik wist/ weet gewoon niet wie ik ben, laat staan dat ik het kan zijn...nu, bijna 3 maanden gestopt...ben ik vooral bezig met het ontdekken van mijn vastgeroeste overtuigingen die me belemmeren om ‘mezelf’ te zijn...ook zelfzorg is voor mij een grote hulp nu om de alcohol te laten staan en minder destructieve methodes te vinden om mezelf te ontspannen, want leven naar de verwachtingen van anderen (of wat je denkt dat die zijn) is heeel vermoeiend en ik merk nu dat ik echt gewoon ook uitgeput ben van al die jaren...tijd zal raad brengen is het cliché dat zal dan wel, maar voor nu is het gewoon heel goed voor mezelf zorgen wat mijn absolute prioriteit is. Sterkte voor jou!!!

[Pats]

Dank je wel @Musashi voor jouw verhaal en het is heel herkenbaar .. ik weet ook echt niet wie ik ben momenteel .. maar dat is misschien ook de continue roes. Ik wil ook echt aan mezelf werken, wat is zei: groeien. Het is moeilijk want ik ontsnap graag als het teveel wordt en dat kan alles zijn. Feit is dat dat me niet helpt maar dat ik er alleen maar depressiever van word. Ik hoop dat ik het kan. Knap van jouw 3 maanden hoor! Ga zo door! 

[Pats]

1 uur geleden zei Harp:

Hoi Pats! Je hebt al een flinke periode niet gedronken, dus je kent de voordelen al. Gaat je vast lukken dus!

Heb je een bepaald plan nu?

Dank je en ja ik weet zeker de voordelen nog en ik kan ergens niet wachten deze weer te ervaren! De rust, de energie .. Geen plan echt gemaakt, gewoon niet meer drinken. Ik weet dat ik de eerste 2 weken eerst euforisch ga zijn van dat heerlijke energieke gevoel en daarna moet ik doorpakken en niet laten verleiden door mijn rustpunt .. of als iets even tegenzit geen wijn halen .. ik weet dat daar mijn valkuil zit. 

[Lieke7777]

Succes @Pats  ben het even kwijt  heb je ook verslavings  hulp of gehad  ?  Iig als je het lastig krijgt    kom het melden hier  .   Dan vind je steun die je over de drempel  helpen  in contact  blijven  met anderen  is zoals je weet een goede  houvast.  

[Pats]

4 uur geleden zei Lieke7777:

Succes @Pats  ben het even kwijt  heb je ook verslavings  hulp of gehad  ?  Iig als je het lastig krijgt    kom het melden hier  .   Dan vind je steun die je over de drempel  helpen  in contact  blijven  met anderen  is zoals je weet een goede  houvast.  

Nee geen hulp gehad toen @Lieke7777en nu ook niet. Denk dat ik het zelf zou moeten kunnen net als toen maar ik heb het nu al moeilijk .. denk nu waar begin ik aan? Word er nu al chagrijnig van dit plan haha! 

[Pats]

Hoi allemaal,

Net mijn verhaal hier terug gelezen. 2 jaar geleden pffff.. Ik ben terug bij af, al zo lang weer. Nog tig stoppogingen gedaan maar ik verval iedere keer. Hoe vaak nog? De stap hier weer in te loggen heb ik heel lang en bij iedere poging uitgesteld. Misschien om die deur nog open te houden omdat ik wist dat ik het toch niet kon. Dat is gebleken. Ik ben ingelogd en terug. Gisteren 2 flessen wijn gedronken. Nu misselijk en ziek in bed. Ik wil dit niet meer. Ik wil zo graag stoppen. Nu. Dag 1 dus. 

groetjes Pats 

[Berkje]

Wat moedig dat je weer terug komt en het stoppen weer aangaat @Patszet m op dag voor dag de eerste weer niet nemen

[Renee80]

Welkom terug Pats! We gaan er samen voor! 

 

[Fonny]

Fijn dat je er weer bent Pats

[Lonster1]

Mooie brief van twee jaar geleden, heel herkenbaar. Je weet waar je nu weer naar toe wilt, want je hebt het eerder gedaan. Vandaag dag 2.

[Prana]

Wat heb je dat mooi geschreven en zo herkenbaar inderdaad.
Goed dat je hier weer bent. Dat is misschien net het extra zetje wat je nodig hebt bij deze poging. Zet 'm op 

[Pats]

Dank jullie wel! Het is moeilijk.. maar dat is bekend. Ik trap elke keer weer in die beroemde val. En zit ik vast. Ik heb een drukke nieuwe baan en om mijn hoofd leeg te maken drink ik. Als ik gezelligheid wil drink ik. Als ik mezelf zielig vind drink ik. Als ik eenzaam ben drink ik. Als ik me verveel drink ik het meest. Ik wil heel graag stoppen. 

[Lonster1]

Ja, die redenen kennen we. Ik heb veel moeite om op gang te komen. Als ik drink, weet ik bij voorbaat al dat er niets uit mijn handen komt. En dat de verveling des te erger voelbaar is. Het werkt twee kanten op. 

Wat zou je kunnen doen tegen die verveling denk je?

[Pats]

Op 13-10-2022 om 16:34 zei Lonster1:

Ja, die redenen kennen we. Ik heb veel moeite om op gang te komen. Als ik drink, weet ik bij voorbaat al dat er niets uit mijn handen komt. En dat de verveling des te erger voelbaar is. Het werkt twee kanten op. 

Wat zou je kunnen doen tegen die verveling denk je?

Het is inderdaad heel dubbel, Lonster. Ik heb nu energie voor 10, liep vanmorgen vroeg al op de markt met 2 grote tassen groente en bij de bieb wat leuke boeken uitgezocht. Als ik niet drink pak ik veel meer op en heb ik overal zin in. Ga ik zoek naar leuke theatervoorstellingen en musea die ik wil bezoeken. Lees een goed boek en zoek een leuk recept om te koken. Dus ben veel actiever en verveel ik me juist niet. Maar soms wordt ik ook onrustig van mezelf door juist al die energie. Dan wil ik weer even rust in mijn hoofd en ja dan is daar weer dat bekende rustpunt waar ik naar grijp. En dan komt er de volgende dag weer niks van me terecht, zo zonde. 

[Pats]

[Francoise]

Hoe gaat het Pats ?