Pelle drinkt niet meer

[Pelle2]

Het is voor mij vooral zo dat ik moeilijke dingen opeens aan durf te pakken! Dingen mogen best (een beetje) mis gaan. Dat is "toevallig" ook waar ik de laatste maanden mijn oudste dochter van probeer te overtuigen. Maar ook een prima les voor me zelf, zo af en toe. Terwijl ik altijd dacht dat ik de grote durfal was. Ja, met drank op....

[Lonster]

Lekker doorgaan zo Pelle. Ik vind het ook een bijzonder proces. 

[Pelle2]

Paar dagen weggeweest. Voor werk. Niets gedronken. Wel over nagedacht. 
Niet vanwege de drang te drinken (nou ja, goed dan, een heeeel klein beetje...). Maar om te bedenken hoe het zou zijn. Het had gekund, tenslotte. Zelfs op de baas z'n kosten! "Normaal" gesproken extra lekker dus.

Maar als ik me voorstel dat ik ga drinken....wat een nadelen borrelen dan opeens te voorschijn! 

Drinken, het is de prijs die ik ervoor moet betalen niet waard. Maar een slok is zo genomen. Dus blijf ik die conclusie trekken. 

Morgen intake van Trubendorfer. Klinkt me nu erg overdreven in de oren. Ik kan het toch prima alleen, zou ik zo zeggen. Maar goed, dat heb ik vaker gedacht. En kwaad kan het niet om er eens serieus over te praten. Al lijkt dat drinken en het gedoe er omheen al weer zo lang geleden!

 

[Mocktail]

  Op 4-2-2019 om 10:45 zei Pelle2:

Morgen intake van Trubendorfer.

Expand  

Spannend! Fijn op te lezen dat het zo goed met je gaat Pelle! Ik ben nieuwsgierig hoe de intake en het traject daar voor je gaat verlopen. Houd je ons op de hoogte?

Veel succes!

[Benerklaarmee]

Wat knap zon weekend maar het is echt echt beter zo!!! Maar daar was je zelf ook achter   fijn toch zo’n succes en het is het inderdaad niet waard. Succes morgen . 

[Susana]

Top Pelle2!!! Ik wens je veel succes!!! Je kunt het!!

[Woodie]

Ik ben ook benieuwd hoe je intake is gegaan! Voelt het goed? 

[Pelle2]

Vanmorgen bij Trubendorffer geweest. Ik ben inmiddels bekend met het toegeven van mijn alcoholprobleem. Ooit hier op het forum. Ook al eens in het echt, de huisarts en de AA. Dus zenuwachtig was ik niet. Ik had meer het idee dat het allemaal wel mee valt en dat zoiets als professionele hulp wel een beetje overdreven is.

Vriendelijke intake gehad, waarin ik met een psycholoog een dik uur over mij heb gesproken. Kort gesprek met de hoofdpsycholoog. Ook nog een vragenlijstje ingevuld. Oa over mijn gebruik de afgelopen 30 dagen (), andere verslavende middelen en gebruiken en of ik somber, agressief, alleen en suïcidaal ed ben. Ik heb nog steeds weinig moeite om niet te drinken en zie het leven wel zitten. Geen bijzondere andere problemen dus. Ik voelde me bijna schuldig, maar bedacht dat ik daar voor mezelf zit en niet voor hen.

Vervolgens is me een behandelplan gepresenteerd. Waar ik van te voren dacht dat ze me naar huis zouden sturen (goed zo, ga zo door) vonden ze het daar toch heel verstandig dat ik professionele hulp in heb geschakeld... Ik geloof toch wel dat het best ernstig was allemaal. Binnenkort een periode van 13 weken wekelijks een gesprek van 1,5 uur met een psycholoog, wekelijks een bijeenkomst met een groep en de bedoeling dat ik wekelijks naar de AA ga. En daarna zien we verder. Ik ga er maar voor, voor zover het organisatorisch allemaal past. Want morgen begin ik ook met een nieuwe baan, naast mijn huidige werk (wat abstinentie al niet met je doet!)

Al sta ik er deze keer anders in en zie ik een leven zonder alcohol niet als een opgave en kijk ik er zelfs naar uit om het leven op die manier te ontdekken...mijn angst is nog steeds dat ik het op een gegeven moment wel weer best vind en weer ga drinken. Nu ik er dit soort dingen bij heb gehaald, wordt het wel moeilijker om dat hele alcoholprobleem toch weer te bagatelliseren. 

Dus ja, het voelt goed.

[Lika]

wow Pelle! Je bent mijn held van de dag.

[AroundtheKlok]

Ik vind het enorm dapper. Dit is een stap wat veel mensen (zoals ik) niet durven te maken. Heel veel succes met dit traject het gaat lukken!

[Pelle2]

Weet je, ik dronk te veel. Zo veel, dat ik daar niet gelukkig van werd. 
Ik heb vaak bedacht, ik stop er mee. Maar dat waren steeds voornemens die niet stand hielden.
Ik heb allerlei schema's bedacht hoe ik wel een gelukkige drinker zou kunnen worden (alleen in het weekend, alleen bier, niet in m'n eentje, etc). Werkte niet.
Ik ben 2x een paar maanden gestopt, maar ook 2x na een paar maanden weer begonnen.

Kortom, ik ben verslaafd. 

Ik heb altijd gedacht dat professionele zorg ver weg was, geen idee ook hoe je daar terecht zou moeten komen. Ik vind bovendien dat ik dit wel in m'n eentje zou moeten kunnen. Kwestie van doorzettingsvermogen en wilskracht hé, dat stoppen met drinken.... Toch ben ik nu op het punt aan beland dat "ze" me mogen helpen. Want ik twijfel echt wel af en toe. Ik heb de balans opgemaakt en de beslissing genomen dat ik zonder alcohol gelukkiger word dan met. Ik heb het besluit genomen om daarom nooit meer te drinken. Rationeel ben ik overtuigd, gevoelsmatig rammelt het nog wel wat.

En nu voor het eerst in mijn leven psychologische hulp. Als dat mij helpt om de alcohol te laten staan, dan is dat heel mooi!
(En een opluchting, het hoeft niet meer!)

6 februari 2019 bewerkt door Pelle2

[Mocktail]

Ik ben zó blij voor je Pelle! Mocht het mij dit keer niet lukken (waar ik niet van uitga) dan heb jij mij nu overtuigd hulp te zoeken!

Blijf je schrijven over je traject? Ik ben nieuwsgierig wat je gaat ontdekken en welke inzichten je gaat krijgen!

Goed gedaan!

 

[Lonster]

Mooi positief verhaal. Wat sterk van je, dat je dit traject aangaat.

Je schrijft het tussen haakjes, dat het een opluchting is voor je om niet meer te hoeven drinken. Dat moet je van de daken schreeuwen! 

[Lika]

[kruidenthee67]

Och Pelle, wat dapper!

Toen ik me kon overgeven aan het feit dat ik het niet alleen kon...en ook niet alleen hoefde is er wezenlijk wat gebeurd. Een traject bij Novadic, gesprekken en online programma afwerken, in combinatie met AA elke week. Ik ben er nog steeds dankbaar voor. Je mag trots zijn dat je dit doet! Voor jezelf. Ga ervoor, je bent het waard.

 

[Pelle2]

Hier nog steeds overtuigd abstinent!

Van jullie antwoorden werd ik toch wel even stil.... Ja, ik heb echt hulp gezocht. Wat er ook gebeurt, als ik straks 85 ben, ben ik die man die vroeger hulp heeft gezocht om van z'n alcoholverslaving af te komen. 

Maar goed, het geeft ook hoop. Hoop dat er nog van alles kan gebeuren waar ik nog niet aan heb gedacht, hoop waarvan ik zin krijg om te leven. Zin om zo naar bed te gaan en morgen weer fit op te staan!

[Bob]

Als jij 85 bent. Pelle, is het reuze in om alcoholvrij te leven en kun je trots vertellen dat je daar al toe overgegaan bent toen veel mensen dat nog stom vonden.

[bumperjim]

Ja, zo moet je het zien. De beslissing die je nu neemt heeft impact op de rest van je leven. En de lengte en kwaliteit daarvan.

[Pelle2]

Ja Bob, ik weet het! Het is zelfs één van de argumenten om maar te blijven stoppen. Het moet straks toch een keer, dus we kunnen het maar beter gehad hebben. 

En BumperJim, ja dat weet ik ook, maar dat moet ik me wel blijven realiseren! Elk moment weer. Want ik ben in staat te denken dat de lengte van je leven niet zo belangrijk is. Als je maar gelukkig bent. En ik ben ook in staat om te denken dat ik drinkend heel gelukkig kan zijn. Wat nostalgische en romantische momenten uit mijn verleden terughalen, een beetje goochelen met wat van zulke veronderstellingen en gedachten en huppekee, alle obstakels om die eerste niet te nemen zijn verdwenen!

Maar ook vandaag tel ik mijn zegeningen weer. Ik las dat Cleo gisterenochtend op de dagdraad verzuchtte hoe blij ze was de zondag zonder kater te beginnen. Zo herkenbaar! Ik heb het nu. Vrij vandaag en toch geen kater! 

Ik was gisteren eten bij goede vrienden. Zij houdt altijd "braaf" op na 2 of 3 glazen wijn. Hij wordt dronken na 2 flessen. Hij worstelt ook met zijn alcoholgebruik. Heeft een maand niet gedronken ook. Dat kostte weinig moeite, maar hij noemde zich niet zo gelukkig die maand. Moet je dan elke avond gelukkig zijn? Want ik herken dat ook, van het mogen drinken krijg ik ook een gelukkig gevoel. Meer nog dan van het dronken zijn. Sinds ik accepteer dat een gewoon gevoel ook prima is en dat dat als bijwerking heeft dat ik 's ochtends niet ongelukkig ben (want een kater heb en me afvraag waarom dat nou weer nodig was, al die drank). Maar goed, hij wordt niet blij van het vooruitzicht niet meer te mogen drinken, maar voelt wel aan dat dat wellicht toch wel de beste optie is. In ieder geval mbt zijn gezondheid. Ik ben erg benieuwd wat hij gaat doen en wat dit (mijn abstinentie) gaat doen met onze relatie van hele goede vrienden. Ons eerste "goede" gesprek vond plaats een jaar of 15 geleden, op een feest van een gemeenschappelijke vriendin, in een hoekje met heel veel bier. Het roken kunnen we inmiddels goed laten. 

[Pelle2]

Ik ben inmiddels 48. Klinkt oud hè! Maar als ik me dan voorstel hoe lang het nog duurt voordat ik 85 ben stelt me dat wel gerust.

Ik had geen moeite om niet te drinken gisterenavond. Voelde me zelfs prettig om nuchter te zijn en voel me ook wel erg sterk, zo zonder alcohol. Fit, helder. Raar zeg, om te beseffen hoe goed ik me eigenlijk voel zonder alcohol!

Ik merk wel dat ik het minder leuk vind als vriend steeds dronkener wordt. De humor wordt simpel en ongenuanceerder en de gesprekken eigenlijk ook. Ik krijg het gevoel dat ik me aan moet passen. Maar we hebben de afgelopen jaren ook veel gedaan en besproken zonder alcohol, dus ik heb goede hoop dat er iets (anders) overblijft van de vriendschap die we hadden.

[Lonster]

Voor mij hoeft het leven ook niet per se heel lang te duren. Maar liever niet in een scootmobiel met een zuurstoftank de supermarkt in voor mijn halve liters. Als ik het kan voorkomen. 

 

[Lika]

Ik heb gemerkt dat gelukkig worden van niet drinken, niet aan de orde is. En ja, onder invloed leek ik heel gelukkig, over the top, in extase. 

Leek... ja. 

Zonder alcohol ben ik niet gelukkiger. Ik ben meer van alles denk ik. Wel zie ik opeens alles beter. En kan dankbaarheid aanraken. Echt aanraken. Niet sky high. Wel zomaar opeens opgemerkt...

[IJsvogel]

Een hele poos voelde ik me niet zo gelukkig, alles was een beetje grauw. Maar dat is langzaam over gegaan en ik voel me nu vaak gelukkig. En enthousiast en blij. En ook regelmatig waardeloos. Ik geloof zelf dat dat komt door het lang niet drinken zodat mijn hersenen langzaam ook weer gelukshormonen gaan maken in andere situaties dan drinken. 

[Pelle2]

Zo, nog steeds gestopt met drinken en nog steeds blij met hoe het gaat. Ook fijn om te horen dat anderen ook stopten met drinken en daar ook tevreden mee zijn. Een leven zonder drank, het lijkt echt te bestaan!

Deze week twee keer naar een groepssessie bij Trubendorffer geweest. Je kan er zo binnenwandelen. Twee keer per dag is er een sessie. Wel bijzonder, alle verslavingen zitten bij elkaar. Gokken, drugs, eten, etc. Het verschil met de AA is dat er veel meer interactie is. Bij de AA doet (hier gaat dat iig zo) iedereen om de beurt z'n (een) verhaal. Je valt er mekaar niet in de rede. Maar ik wil vaak veel meer weten. Ik vind het wel fijn dat dat bij Trubendorffer wel gebeurt. Morgenochtend heb ik er een soort van rondleiding, maar ik ben er dus al twee keer geweest. Ik zal wel horen dan wanneer de individuele gesprekken beginnen. Ik heb dit weekend wel de kinderen en moet nog even een goede smoes bedenken waarom ik morgenvroeg in de stad moet wezen rond ontbijttijd. Maar dat lukt nog niet zo.

Afgelopen dagen wel mooi weer. Ik heb ze wel zien zitten, die mensen buiten op een terras met glazen bier en glazen wijn. Ik heb me voorgesteld hoe het zou zijn. En ik was bijzonder blij te merken dat ik het wel best vond om daar niet aan mee te doen! Ik heb morgen wel een feestje, vanaf borreltijd. Met een aantal zuipschuiten. Ik hen er zin in. Maar de verwachtingen zijn wel anders nu. Als ik er geen zin meer in heb ga ik naar huis. Heerlijk ook om 's avonds nog gewoon met mijn dochters om te kunnen gaan!

 

[bumperjim]

  Op 11-2-2019 om 19:03 zei Lika:

Ik heb gemerkt dat gelukkig worden van niet drinken, niet aan de orde is. En ja, onder invloed leek ik heel gelukkig, over the top, in extase. 

Leek... ja. 

Zonder alcohol ben ik niet gelukkiger. Ik ben meer van alles denk ik. Wel zie ik opeens alles beter. En kan dankbaarheid aanraken. Echt aanraken. Niet sky high. Wel zomaar opeens opgemerkt...

Expand  

Ja precies dat is het. Niet gelukkiger maar erbij. Er middenin. Er, kortweg  

Als ik terugkijk sinds anderhalf jaar dan heb ik niet meer het gevoel dat de tijd me als stront door de vingers vliegt. Er is geluk, ongeluk, plezier, ook stress, droefheid. 

Niet meer die domme dagelijkse waas waar je steeds meer van nodig hebt en waardoor alles grijs en amorf wordt.

16 februari 2019 bewerkt door bumperjim