Mormel

Dagpact: Mormel De nacht was lang en moet me nu bedwingen om niet naar Brussel af te zaken en deze nacht te verlengen in kroegen en te eindigen met een hoertje. "In namen des heren" zeig dich

Over perfectionisme eens met lady jane. Ik heb redelijk wat mensen onder mij gehad en bij diegene die aangaven perfectionistisch te zijn als zijnde een positieve eigenschap, had ik altijd extra werk om die eigenschap er een beetje uit te krijgen. Het klinkt misschien heel leuk en goed maar als eigenschap is het slecht wanneer je in een team werkt tegen de klok, want dat ene taartje mag er dan misschien perfect uit zien, maar daar heb ik niets aan wanneer er twintig andere niet klaar zijn en de winkel open gaat om zeven uur. Hoop dat je in je gevecht tegen de verslaving dat perfectionisme ook kunt loslaten want als je niet kunt accepteren dat dit een woelig proces wordt dan gaat het eens zo hard zijn.

@lady jane: wat stel je dan voor, een maatschappij waarbij we discussie uit de weg gaan omdat het soms moeilijk is?

Eigenlijk wil ik hier gewoon even de tijd nemen om mijn dankbaarheid aan deze site en de deelnemers te tonen. Dus bij deze. ... Beetje kwaad door een krantenartikel vandaag. Vrouw op wandel met hond werd aangevallen door twee Amstafs, compleet met de foto's van haar verwondingen. In het artikel blijkt dat haar schoothondje de twee Amstafs ging begroeten (want haar hondje is een heel sociale hond, al zegt ze zelf), waarbij die twee honden haar hondje aanvielen en zij zich vervolgens in het gevecht zwierde om haar beest te beschermen. Enerzijds vind ik het spijtig dat de eigenaar van de Amstafs zijn honden niet onder controle had en het gevecht niet kon beëindigen voordat de vrouw ertussen sprong. Anderzijds: blijf met je schoothondje weg van mijn hond want deze zal zich verdedigen en spring er vooral zelf niet tussen want dit maakt het alleen maar erger. Heel spijtig dat het ras door zo'n voorval weer een slechte naam krijgt.

Is er een mogelijkheid dat ik mij mag aansluiten op dit draadje of moet ik er zelf één op starten (er is hier al zo weinig leven). Doel is om vrijdag te stoppen met roken, maar nu alvast voorbereiden. @Spud: die koppeling roken met pauze is bij mij ook heel sterk. Ben pas begonnen roken toen ik in de twintig was en daarvoor nam ik nooit pauzes op het werk, ik bleef maar doorgaan. Ondertussen een stuk ouder en heb geen idee hoe ik moet pauzeren zonder te roken.

Het is een kat. Dit is geen huisdier maar huiseigenaar en jij bent de lakei die voor eten zorgt.

@Sanity: misschien had ik me anders moeten uitdrukken. Bij diegene die enkel alcohol gebruikten was er inderdaad regelmatig wel wat agressie, maar daar had ik eigenlijk weinig problemen mee (ben nogal stevig gebouwd) dus ook weinig last van. Diegene die ook nog snoven of heroïne gebruikten was een ander paar mouwen. Constant aanvaringen met politie omdat ze stolen en daarnaast kwamen ze ook in contact met het niet zo propere drugsmilieu. Een van de lastigste dingen die ik op dat vlak meemaakte was een kameraad die een jong koppeltje (beide aan de methadon) te logeren had gelegd in zijn woning en zelf een weekend bij familie ging slapen om hen wat privacy en rust te geven; toen hij op maandag terugkwam hadden ze gans zijn woning leeggehaald, hij heeft het toen op een zuipen gezet en is 's avonds van een brug gesprongen. Geef je compleet gelijk als je stelt dat alcohol een hard drug is, maar ik spendeer liever mijn avond met iemand die drinkt dan met iemand die aan de snuif of de spuit zit.

@bumperjim: bedankt. Ik zat gisteren weer vol energie en dat zijn dan zo'n gedachten die opkomen. Denk dat ik het voorlopig laat rusten en mij zal focussen op hen beter te leren kennen en ondertussen informatie vergaren. Dat is zo een "slechte" natuurlijke eigenschap van mij: ik kan rustig met mensen praten en naar hen luisteren op zo'n manier dat ze mij vrij snel in vertrouwen nemen en informatie delen.

@lady jane: ik ben een groot voorstander van discussie. Wat ik wel heb gemerkt de voorbije twintig jaar is dat je binnen een discussie plots respect moest opbrengen voor ieder zijn mening, waardoor je in een situatie kwam dat meningen niet meer bestreden mogen worden. Voor mij is daar het nut van discussies verloren gegaan.

@Sanity: dit kan misschien vreemd lijken omdat ik alcohol met sloten heb gedronken, maar buiten éénmalig cocaïne heb ik nooit andere drugs gebruikt. Persoonlijk sta ik ook negatief tegenover marihuana omdat ik redelijk wat studies heb gezien waarin ze aantonen hoe dit kan kloten met je psyche. Zelf heb ik tussen mijn twintigste en dertigste vrij veel geleefd tussen mensen die kampten met verslaving en wanneer het enkel alcohol was, was dit meestal wel handelbaar, de echte probleemgevallen waren zij die ook andere drugs gebruikten en eigenlijk stuk voor stuk waren ze begonnen met het zo onschuldige weed.

Dat is ook een beetje wat @Lonster1 aanhaalt: beginnen bij jezelf. Daar heb ik ook gans mijn leven al proberen naar te handelen van gaande het huis dat ik kocht en de manier waarop ik het renoveerde tot welke hond we adopteerden, maar soms blijft het moeilijk om daaraan vast te houden omdat het allemaal zo weinig lijkt uit te maken. Om een eenvoudig voorbeeld te geven: zelf heb ik bewust gekozen om nooit een rijbewijs te halen en te leven zonder wagen. Daarvoor ben ik in het verleden enkele malen verhuist naar een locatie dicht bij mijn werk en zit ik nu ook in de situatie dat ik niet kan solliciteren op bepaalde jobs omdat ze niet bereikbaar zijn met de fiets of het ov. Maar terwijl ik die moeite doe om de planeet zo min mogelijk te belasten woon ik wel in een omgeving waar er standaard 2 of meer wagens op de oprit staan (meestal 1 voor elke ouder en dan nog een voor het studerende kind), en dan vraag ik me soms toch af waarom ik die moeite doe. Ja het is heel fijn dat ik weinig energie nodig heb om mijn woning te verwarmen, maar welk nut heeft dit wanneer de regering niets onderneemt tegen een verwachte bevolkingstoename van 1 miljoen personen. Wat me brengt tot mijn gezin. Eigenlijk heb ik de hoop opgegeven dat we de klimaatverandering kunnen keren en focus ik op adaptatie tegen de barre tijden die volgens mij zullen komen. Mijn woning is klimaatrobuust (warm in de winter, koel tijdens hittegolven, zonder dat daar veel energie voor nodig is), net zoals ik mijn stiefzoon probeer aan te leren hoe hij groenten teelt en kippen moet slachten, heb ik hem ook een basis aan wapenvaardigheid bij gebracht (wat hij hopelijk nooit zal nodig hebben); daarnaast is hij het enige kind voor vijf volwassenen (mijn broer, mijn partner en ik, zijn vader en diens man) waardoor hij financieel vrij sterk zal staan eens hij volwassen is. Dus hoe somber ik de toekomst ook inzie, ik probeer er alles aan te doen om mijn stiefzoon daartegen te wapenen. En eigenlijk is dit vrij egoïstisch omdat ik heel goed besef dat wat wij doen buiten het bereik ligt van een gemiddeld huishouden. Enfin, wat een beslommeringen, misschien tijd om terug een topic te komen. Enkele filmtips, al gaat het niet over alcohol. The Road Children of men Don't look up

Daar ben ik dus absoluut het omgekeerde in. Ondanks de vervuiling dat het met zich meebrengt ben ik een groot voorstander van astronomisch onderzoek en de potentiële kolonisatie van andere planeten (in een verre toekomst). Mochten we dit goed aanpakken lijkt me dit een project wat in de toekomst de mensheid op aarde kan samenbrengen met een gemeenschappelijk doel ( al is dit wel heel idealistisch).

Zeer pessimistisch en dat eigenlijk al van jongs af aan. Soms denken mensen dan dat ik het verleden verheerlijk en dat ik de vooruitgang niet zie, terwijl dit absoluut niet klopt. Om het lokaal te houden, ik weet nog heel goed hoe ik als kind in de jaren tachtig en begin jaren negentig het nieuws volgde en er (naar mijn gevoel) quasi wekelijks berichten kwamen van het IRA en de ETA, hoe de genocide in Rwanda bijna live op tv te volgen was, de opeenstapeling van conflicten in de Balkan, etc. Dus ik zie heel goed de vooruitgang. Probleem is dat mijn focus bijna altijd gelegen heeft bij milieu en klimaat. Ook daar zie je lokaal vooruitgang (rivieren waarin terug vissen zwemmen, terugkeer van de wolf, minder luchtvervuiling,...) maar globaal gaat het volgens mij nog steeds de verkeerde kant uit. Vandaag nog een klein berichtje in de krant dat we waarschijnlijk volgend decennium al de 1.5°C opwarming zullen bereiken en dat we afstevenen naar een opwarming met drie graden waardoor grote delen van de planeet onbewoonbaar zullen worden en toch krijgt het slechts een kleine plaats in de krant en gaan we dagelijks door met 1 euro spulletjes te kopen in China. Zelf heb ik geen kinderen maar mijn stiefzoon zal bij een normale levensverwachting de eeuwwisseling meemaken. We spreken dus niet over de gevolgen voor verre toekomstige generaties maar in ons geval al over het leven van onze kleinkinderen. En ondanks die gedachte ga ik elke zondag zwerfvuil rapen in mijn gemeente, al voelt het aan als water naar de zee brengen.

Dagpact Prana Fonny🌞 Freekie MaryArt Maja Alesto Mormel Deze vroege vogel heeft vandaag lang geslapen. Hoop wel dat Renaldo zich nog meld want hij is al enkele dagen afwezig en heb er geen goed gevoel bij. Om hoe laat mogen we de uitslag van de verkiezingen verwachten?

De eerste tietjes op deze site, daarbij ook het gevoel dat ik dikwijls heb in deze samenleving.

Je moet niemand de schuld geven om het gejank te vinden. Voordeel voor jou: iedereen hier kent het, dus je mag zeiken wat je wilt. Vraag is wat je vervolgens wilt. Aan mij ga je allicht weinig hebben omdat ik nog midden in de verslaving zit, maar er zijn hier vast mensen die je verder kunnen helpen. Vergis je ook niet als zij tegen je spreken, nogmaals: ik denk niet dat er hier iemand zit die niet die duistere wateren kent die verslaving je brengen. Veel geluk in ieder geval en ik sta altijd vrij voor vragen of bedenkingen.

@bumperjim: sorry dat ik je zo direct aanspreek, maar ik zit in een situatie waarin ik niet goed weet wat te doen en ik denk dat jij er wel wat licht over kunt schijnen. Ben pas begonnen bij een kleine bakkerij, tot dus zover goed. Wat zich stelt: ik ben vele jaren chef geweest in een bakkerij en nu doe ik schoonmaak. De zaak waar ik werk richt zich op heel die lactose vrije wereld en het gebruik van speltmeel (dat zouden mensen met gluten intolerantie wel mogen eten) al geven ze daarbij aan dat er sprake kan zijn van kruisbesmetting. Mijn probleem: mijn handen kriebelen. Zelf bakken ze in de voormiddag omdat ze vooral markten doen en hun winkel slechts twee dagen open is. Een optie die ik direct zie is om mij 's nachts in te schrijven waarbij ik een deel "normaal" brood bak terwijl ik mijn kuiswerk doe. Zou dit iets zijn dat ik mag voorstellen of ben ik hiermee weer te snel en is dit een teken van mijn mentale problemen?

Je noemt het tweemaal toe geen drankjank en toch zie ik gezeik. In jouw plaats zou ik niet zo jammeren om deze avond en volledig toe geven, maar wel met de bedenking dat het hierna stopt. In plaats van je energie te steken in frustratie, steek deze in het bedenken hoe je het anders kunt doen. En laat die laatste pinten smaken.

Nog eentje zonder zang om in de sfeer te blijven (geweldige film trouwens).

Met alle respect Smaragdie maar tijd om het hier nog is open te breken. En als iemand met enkele zelfmoordpogingen achter de rug zet ik volgende tekst even in het wit zodat je hem enkel leest als je die keuze maakt: mocht ik ooit toch voor een zelfgekozen einde kiezen hoop ik heel erg dat niemand er een emotionele bedoeling van maakt, want op het moment dat je daarvoor kiest sta je heel erg alleen en klinken die emotionele nummers door iemand anders erg cynisch. Mocht je dit lezen, neem het dan niet persoonlijk, mijn ervaring.

Dan schrijf je dit en de volgende dag is het al gedateerd. Deze ochtend om zeven uur berichtje met de vraag of ik donderdag kan komen helpen met de chocolade-figuren voor Sinterklaas. Prima voor mij, had hen gisteren al aangegeven dat ik hier geen ervaring in heb maar lijkt me leuk om te leren. Daarnet een mail gekregen dat ik door de eerste selectieproef ben van een functie waarop ik solliciteerde en dat ik uitgenodigd ben voor het mondelinge gedeelte. Betreft een deeltijdse bediende functie bij een lokaal bestuur. Totaal geen ervaring hierin en terwijl ik gisteren nog dacht het zoeken naar een tweede baan voorlopig stop te zetten heb ik toch toegehapt. Misschien is dit een van die momenten in je leven dat je allerlei kansen krijgt en ze gewoon moet grijpen. Heb hier al eens geschreven dat ik soms begin te geloven in dat gezegde van zeven vette en zeven magere jaren, wel dit helpt niet echt om niet bijgelovig te worden.

Leuk al die koffiedrinkers. Zelf ben ik de enige in het huishouden die koffie drinkt en ergens vind ik het toch spijtig dat er hierdoor hier geen vaste koffiemomenten zijn. Op een andere site noemde iemand het klassieke Franse ontbijt de drie c's: café, cigarette et caca; en dat is voor mij ook jarenlang het typische ontbijt geweest.

Ik ga dat toch ooit eens moeten proeven koffie uit zo'n bialetti. Eens horen wat @Yvonne daarover te zeggen heeft.