Mormel

Dagpact: Mormel Wederom goedemorgen. De eerste koffie staat al te pruttelen, gewoon simpele filterkoffie uit zo'n koffiezet met 1 knopje.

Ik heb gisteren mosselen gemaakt voor partner en stiefzoon. Mochten er nog mensen zijn die twijfelen: het is echt een heel goed seizoen (vraag me toch af wat er in het water zat dit jaar want ook de groenten- en fruitoogst is dik in orde). Aangezien ik veel groenten toevoeg als ik mosselen maak, moet ik er straks enkel nog wat vis bij doen om een goede soep te hebben en ineens mijn maaltijd voor deze avond. Edit: en eigenlijk wou ik dit niet zeggen maar toch: hoop dat dit gedoe geen reden tot drinken werd.

Ik denk dat het bij mij iets meer is, al kan ik me daarin vergissen. Toen ik nog zoveel werkte betaald en onbetaald, dronk ik ook stevig en was alcohol soms net een middel om door te blijven gaan. Nu kan ik me niet meer voorstellen om pakweg zestien uur per dag bezig te zijn, en dat niet één dag maar dagen aan een stuk. En terwijl ik dit schrijf bedenk ik dat je gelijk kunt hebben. Dat het niet drinken mijn lijf de tijd geeft om te herstellen wat waarschijnlijk ook wel energie zal vragen. Eigenlijk nog een extra reden om maar compleet te stoppen Moet op dit vlak wel toegeven dat ik een vertekend beeld heb van mijn eigen kunnen. Dat lage zelfbeeld zorgt ervoor dat ik het gevoel heb onder te presteren en dat iedereen het beter doet dan mij; maar daarstraks heb ik met mijn nieuwe werkgever gesproken en kennelijk kregen mijn voorgangers het werk niet gedaan binnen de afgesproken uren terwijl ik tijd over heb en er al enkele extra taken heb bijgenomen. Omdat er een verandering komt binnen het bedrijf hebben ze daarstraks ook aangeven dat ze mijn uren willen uitbreiden. Deed wel deugd om dat te horen en maakt het voor mij iets eenvoudiger om nog niet meteen naar een tweede job te zoeken.

Welk gevoel bedoel je precies?

Koffie is zeer welkom. Was er om vijf uur terug even ingekropen en ben nog diep weggeweest. Zo meteen nog even de hond uit laten en dan werken.

@lady jane: die eerste zin hebben ze mij al regelmatig verteld. Op plaatsen waar ik werkte, dat ik moest zorgen dat er de volgende dag ook nog werk was. Toen ik mijn woning renoveerde naast mijn meer dan voltijdse job (deed echt waanzinnig veel uren toen per week), vroeg mijn vader zich af of ik niet gewoon een volgende te renoveren woning ging kopen eens de verbouwing rond was omdat ik mij anders ging vervelen. Dat maakt het voor mij eigenlijk des te frustrerender om vast te stellen hoe weinig ik tegenwoordig nog verzet krijg. Bij mijn laatste werkgever werkte ik ook veel maar kreeg daar weinig waardering voor en ergens zijn ze erin geslaagd mijn zelfbeeld zo met de grond gelijk te maken dat het aanvoelt alsof er iets kapot gegaan is binnen mij en ik er maar niet in slaag om die motor terug aan te zwengelen.

Dagpact: Mormel Veel te vroeg wakker, maar bij deze alvast. Hoop dat iedereen een fijne start van de week heeft. Was daarnet al wat aan het mopperen omdat het ernaar uit ziet dat ik door de regen moet fietsen, maar toen las ik het bericht over orkaan Melissa en kun je het toch weer snel relativeren.

Edit: omdat het kennelijk niet duidelijk is. Zwier hier je grappen en meest komische meme's. Ja, omdat het niet altijd ernstig moet zijn.

Mijn vrouw moest daar altijd mee lachen dat ik elke week opnieuw een werkschema maak voor de week. Ik heb dus al mijn standaardschema elke week waarin de dagelijkse taken staan net zoals de dingen die elke week terugkomen (wanneer boodschappen, wanneer welke was,...), daaraan voeg ik dan de taken van mijn jaarschema toe (deze week: ramen zemen, wasmachine spoelen, koffiezet en waterkoker ontkalken), vervolgens mijn afspraken en tot slot alle taakjes die ik extra wil doen en onregelmatig zijn. Voordeel voor mij: dit is heel overzichtelijk en daarmee slaag ik er ook in het huishouden en de tuin op orde te houden (echt, ik kan heel eerlijk zeggen dat wanneer je hier binnenkomt je niet zou zeggen dat er een psychiatrisch patiënt woont met een alcoholprobleem). Groot nadeel meestal zet ik te veel taken op een dag waardoor ik niet alles kan afvinken en het steeds de indruk geeft dat ik achterop loop waardoor de schuldgevoelens weer boven komen. Enfin om maar aan te geven dat het doseren van energie en stapje voor stapje nemen, wel nog een stevig werkpunt is voor mij. Gisteren was een goed voorbeeld. Het was niet zo'n goede dag, toch redelijk wat in het huishouden gedaan maar om mijn lijst af te werken had ik nog zeker vier uur in de tuin moeten werken. In plaats van dat laatste te doen heb ik toegegeven aan de slechte dag en mij in de zetel geplant om een spel te spelen. Enerzijds zorgt dat dan meteen voor schuldgevoelens omdat ik niet nuttig bezig ben, anderzijds heeft het wel rust gebracht en ervoor gezorgd dat ik nu fris opstond. En tegelijkertijd besef ik dat die schuldgevoelens zo absurd zijn want de eigenlijke winst zit hem erin dat ik niet gedronken heb, terwijl ik anders misschien wijn was gaan halen om mezelf te belonen terwijl ik die laatste klussen nog deed.

Dagpact: Mormel

@bumperjim: ik weet het. Mijn psychiater is er ook op tegen dat ik terug begin te werken, volgens hem moet ik eerst zorgen dat de fundamenten stevig op orde zijn. Dat is wel iets waar ik vaker tegen bots. Vanaf dat het even goed gaat, wil ik weer te snel gaan en liefst alles tegelijkertijd tot de weerbots komt.

@lady jane: heb er snel even iets over gelezen en herken het voor een groot stuk behalve die verlatingsangst, die is zover ik besef eigenlijk helemaal niet aanwezig. Maar verder: opgegroeid in een gezin met verslaving en psychische problemen, eerste partner had psychische problemen en een stevige alcohol verslaving, huidige partner zat mentaal ook niet zo lekker toen ik haar leerde kennen,... Bedankt voor de hint, ga er later wat meer bronnen voor opzoeken.

Deze voormiddag liep niet zo goed nadat ik wat tijd heb genomen om na te denken, denk ik dat het beter is dat ik even op de rem ga staan betreffende een tweede job te zoeken. Gisteren kwam ik een bericht tegen van iemand die dekens en warme spullen zocht voor een student die in de stad naast mij iets huurt maar geen verwarming heeft, en dadelijk kwam in mij de gedachte op om deze persoon te contacteren en voor te stellen dat de student hier zou komen wonen in de slaapkamer van mijn stiefzoon. Gelukkig niet gedaan, maar het geeft mij wel aan dat ik wat moet oppassen. Weet niet of dit voor iemand hier te begrijpen is.

@Prana: spijtig om te horen van je kat. Sinds mijn vrouw apart woont eet ik doorgaans vier maal per week vegetarisch. Eigenlijk gaat me dat makkelijk af al moet ik wel toegeven dat ik daarbij vaak terugval op pasta's en risotto, met vleesvervangers hou ik mij niet bezig. Enkele maanden geleden opgemerkt dat ik nog ongeveer een kilo vlees/vis per maand eet en toch even nagevraagd bij de huisarts of ik daardoor ergens op moest letten, maar deze gaf aan dat ik daarmee nog ruim genoeg binnen krijg.

Eens. Al heb ik geen goede band met mijn moeder en kan ze mij weinig schelen, toch werd ik lichtelijk kwaad toen ik vorige maand hoorde dat ze van haar psychiater moest stoppen met roken en ze haar daarvoor een middel (wellbutrin) gingen geven. Kan goed zijn dat het roken negatief is voor de chemo, maar tegelijkertijd is ze terminaal dus waarom in die laatste periode ook nog eens haar enige afleiding wegnemen?

@lady jane; je hebt een goed punt en eigenlijk heb je gewoon gelijk. Als ik zie in welke mate ik alcohol al heb teruggedrongen zou het een eitje moeten zijn om ook dat laatste stuk te schrappen (althans als ik me voel, zoals nu). In feite was er donderdagavond geen aanleiding, ik had er gewoon zin in en kan dan ook oprecht genieten van zo'n lange avond met drinken en muziek achter mijn computer. Alleen durf ik op dat vlak geen beloftes meer maken, die zorgen bij mij enkel voor schuldgevoelens wanneer het niet lukt, waarbij ik dan soms gewoon verder drink om de schuldgevoelens weg te duwen.

118

Dagpact: renaldo61 Fonny🌞 Mormel @bumperjim: fijn dat je toch de moeite hebt genomen om vegetarisch te koken.

Nogmaals bedankt voor die tip van Tygo en de flakka. Tweede aflevering gezien en ergens in mijn achterhoofd blijft de gedachte dat ik ook zo zal eindigen als de mensen die ik daar zie. Geen idee hoe het komt, maar die gedachte heb ik al sinds mijn kindertijd. Dat ik nu een huis bezit en redelijk normaal leef, lijkt een tussenfase tussen het onvermijdelijke. Vorige week Steve gezien op netflix. Vond het einde wat spijtig maar verder goede film.

Ik vrees daar ook voor.

@Yvonne: in België is het inderdaad zo dat de gemeenschap pas gevormd wordt wanneer je trouwt, dus al je bezittingen daarvoor blijven gescheiden. Die baan die ik nu heb is heel beperkt (een halve dag per week), dus uiteraard drink ik niet de dag voor ik moet gaan werken. Als ik drink is het inderdaad nooit een of twee glazen, het is dadelijk of een fles whisky of drie liter wijn. Daarstraks ben ik ook gewoon mijn boodschappen gaan doen en daar ik besloten had vandaag niet de drinken, heb ik ook geen probleem om de drank daar te laten staan. Over dat laconieke, ik begrijp wat je bedoelt. Dat is voor al mijn psychologen en psychiaters in het verleden ook altijd even wennen geweest dat ik lach met zaken die eigenlijk ernstig zijn. Ergens is het waarschijnlijk een verdedigingsmechanisme. Daarnaast denk ik ook dat ik beter kan lachen met al de ellende waarin ik zit in plaats van erin te zwelgen, want als ik heel eerlijk moet vertellen hoe mijn wereldbeeld eruit ziet dan sluit dit vrij nauw aan bij wat Karin vandaag schreef bij de kijktips: puur pessimisme met hier en daar een sprankeltje hoop. @bumperjim: mijn vrouw wist dat ik stevig dronk toen ze mij leerde kennen, heb het ook nooit weggestoken en in de begin jaren haalde ze ook gewoon de drank in huis (zelf drinkt ze helemaal niet). Op dit moment laat ze uitschijnen dat drank de reden was van haar vertrek, maar eigenlijk denk ik niet dat ze daar compleet eerlijk over is. Volgens mij is de echte reden dat ik enkele jaren geleden hervallen ben in een zware depressie. Van iemand die constant overuren draaide en daarnaast het leeuwendeel van het huishouden voor zich nam, verwerd ik tot een persoon die niet meer kon werken en amper normaal functioneerde. Aansluitend bij wat ik aan Yvonne schreef: zij zag ook de discrepantie tussen de bijna vrolijkheid die ik kon opbrengen tussen andere mensen, de energie die ik nog in het huishouden stak en de zuivere gitzwartheid als ze me alleen aantrof. Ik ben zelf opgegroeid met een chronisch depressieve moeder, dus ik weet heel goed hoe zwaar dit kan wegen op de omgeving, daarom ook dat ik haar niets kwalijk neem. Zeker als een depressie blijft aanslepen, pillen noch therapie lijken te helpen, kan het soms uitzichtloos lijken. Maar om positief te eindigen. Ondanks de schommelingen gaat het de voorbije maanden redelijk. Het huis ligt er ordelijk bij, de tuin is bijna winterklaar, ik ga trouw naar mijn afspraken met psychiater en psycholoog en de voorbije dagen heb ik weer enkele sollicitaties de deur uitgestuurd. Deze zondag komen mijn partner en stiefzoon voor de tweede keer deze maand eten, dus eigenlijk kijk ik uit naar een goed weekend.

Dagpact: renaldo61 MaryArt Emmy Mormel

De makkelijkste keuze is uiteraard niet gaan maar wil je dat alcohol zo je leven blijft controleren?

Is het dan werkelijk een tegenstrijdigheid? Voor mij hebben zij niets te maken met mijn drinkgedrag. Moet hierover nadenken. @renaldo61: ik zit inderdaad verre van dit stadium. Ik gebruik alcohol echt als middel maar heb geen probleem om het te laten. Die connectie van wakker worden en direct een middel nodig te hebben, heb ik wel met tabak, niet met alcohol. Eigenlijk is drinken altijd een bewuste keuze.

De jaren '90 waren echt wel subliem. Ergens heb ik medelijden met de generaties die daarna gekomen zijn en de ene crisis na de andere kregen.