Mormel

Bedankt voor de verheldering. Onze is een Amstaf terriër en groot knuffelbeest. Hoop dat Spud niet vindt dat ik haar draadje vervuil.

Wat ik me nu al de hele tijd afvraag: was dit bericht om te lachen of heb je echt zo'n Pyrenese berghond en een kudde schappen? Mocht het zo zijn, knap beest. Op vlak van honden heb ik het wel voor de wat grotere rassen, zeker deze die met een bepaald nuttig doel gekweekt zijn. Toen mijn partner een hond wou heb ik eerst de boot afgehouden, maar toen ik toegaf was wel mijn voorwaarde dat de hond groter moest zijn dan mijn kat. Zo'n keffende Chihuahua is niets voor mij en zeker de soorten als een Engelse bulldog of een mopshondje vind ik simpelweg zielig.

Wat een leuke band heb je met je aanloopzwerver. Wat me wel verbaast is dat je op de weg die je beschrijft zeventig mag rijden. Zelf moet ik verschillende van die wegen (net breed genoeg voor een auto en een fietser) nemen naar het werk en ik ben altijd blij wanneer de wagens wat uitwijken in de kant met aarde zodat ik het als fietser niet hoef te doen. Verschil is wel dat deze allemaal wegen zijn waar je maar dertig mag, op één na waar ze vijftig mogen, het zou me iets te akelig worden mochten ze mij daar met zeventig voorbij scheuren. Ik vind die wie is wie pijler een van de beste dingen aan dit forum. Op de ditjes en dagjes draad worden berichten of topics snel ondergesneeuwd door de dagpacten en hier vormt het zo toch een beetje een coherent geheel. Eigenlijk denk ik dat de meesten het ook helemaal prima vinden als je hier gewoon je gedachten neerplenst in een bedoeling ze voor jezelf wat te ordenen, zonder dat je daarvoor reactie verwacht.

@knakker: wat je schrijft over tevredenheid en geluk, zo sta ik er ook in. Al talloze keren een discussie gehad omdat het streven naar geluk volgens mij doelloos en eindeloos is, net zoals ik Disney verantwoordelijk acht voor het hopeloze romantische beeld dat sommigen hebben van liefde. @lady jane: over drinken had ze op voorhand gezegd dat ze niet zouden blijven als ik gedronken had. Ik val haar ook niet lastig met mijn doelstellingen op dat vlak omdat ik de voorbije jaren vaak genoeg gefaald heb. Of haar leven nu een heel stuk lichter is, dat weet ik niet zo zeker. Ze is net enkele maanden uitgevallen op het werk en ik weet dat ze nu vrij stevig ondersteund wordt door haar familie; eigenlijk ziet haar leven er nu grotendeels terug uit zoals het was voor ik haar leerde kennen. Toen viel ze ook elk jaar meerdere maanden uit met een depressie en leunde ze erg op haar ouders. Heb dit al eerder geschreven en het is misschien lastig om te vatten maar zolang ze hier woonde hoefde ze zich eigenlijk weinig aan te trekken van het huishouden daar ik dit grotendeels deed ondanks mijn alcoholprobleem. Ben nu wel aan het contempleren over een opmerking die ze gisteren maakte. Ze vroeg zich af of het wel zo verstandig was dat ik dadelijk een tweede job zocht en of het niet beter was om eerst te streven naar een langere periode van stabiliteit. Begrijp wat ze zegt en het klinkt mij ook verstandig, alleen ben ik enorm bang dat ze mijn ziekte-uitkering zullen schrappen. Zo meteen maar een mailtje sturen naar mijn traject begeleidster en haar input vragen.

Gisterenavond was moeilijk maar niet gedronken. Partner en stiefzoon zijn komen eten en ze hadden ook de hond bij; voelde aan alsof het gezin weer compleet was. Was er enorm zenuwachtig voor en dit terwijl we al acht jaar getrouwd zijn, partner vond dit grappig. Ze zijn bijna drie uur gebleven wat meteen ook het langste is dat ik één van beide zag sinds januari. Goed gelachen. Vrouwlief heeft veel verteld over wat er allemaal gaande is in hun leven. Stiefzoon is net dertien geworden en zijn lichaam zit compleet in ontwikkeling (zeven centimeter gegroeid op minder dan een jaar, acne, stem begint te zakken). Hij vroeg ook dat ik wat vaker online zou komen om met hem te gamen (deden we toen ze hier woonden meermaals per week). Enkele malen was er contact tussen mijn en partners hand, voor mij voor het eerst sinds lange tijd weer huid op huid contact met een ander persoon. Fijne avond... en toen vertrokken ze. Geniet ervan dat het goed gaat met hen en het deed me enorm plezier om mijn vrouw te zien lachen, maar toen ze vertrokken waren kwamen de verwijten naar mezelf over wat ik hen had aangedaan door met mij te leven de voorbije jaren en de schuldgevoelens dewelke natuurlijk gepaard gingen met dorst, enorme dorst om alles te vergeten. Maar niet gedronken. Ergens ben ik ook een beetje kwaad omdat er geen woord gerept werd over ons en de toekomst terwijl er wel de gelegenheid toe was daar we even alleen zijn gaan wandelen terwijl stiefzoon thuis bleef. Misschien mag ik niet verwachten dat daar meer duidelijkheid over komt omdat het voor haar de voorbije jaren ook nooit zeker was wat de volgende dag ging brengen, maar ergens wringt het. Voor ik ging slapen herinnerde ik mij het mantra van de AA (de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen...) en daarmee denk ik dat ik gewoon moet doorgaan op het pad dat ik enkele maanden geleden ben ingeslagen en dat de tijd zal uitwijzen wat dit brengt voor onze relatie. Hoop dat dit niet te veel klonk als zelfmedelijden, dus besluiten met positieve noot. Het drinken blijft gestaag dalen, de nieuwe baan verloopt goed, ben aan het solliciteren voor een tweede baan en daarnaast komen er steeds vaker korte momentjes van tevredenheid met mijn leven, geen geluk, maar doodsimpele tevredenheid.

Dagpact: Mormel Wederom een nieuwe dag en nieuwe kansen voor zij die het nodig hebben.

Dagpact: renaldo61 MaryArt Mormel Goedemorgen. Koffie staat te pruttelen. Vandaag komen partner en stiefzoon eten, kijk er erg naar uit.

Dagpact: renaldo61 Mormel

@renaldo61: je hebt hier al eerder geschreven dat je autisme hebt, dus misschien is het goed dat iemand dit eens letterlijk zegt: neem die opmerking van de verpleegster niet persoonlijk. Voor haar was het gewoon haar werk en een kwartiertje later is zij het waarschijnlijk al half vergeten.

@renaldo61: mocht je dit nog lezen, is het gelukt gisterenavond? Had begrepen dat het een moeilijke dag was.

Al is het nog enorm vroeg, toch bij deze: Dagpact: Mormel

Gisteren (zaterdag) was een moeilijke dag. Heel de dag gespannen en dan zie ik dadelijk weer dat stress zo'n grote trigger voor mij vormt. Niet alleen het tijdelijk wegnemen van de stress maar ook het moment dat in je hoofd de problemen naar de achtergrond verdwijnen. Weet dat het zo'n klassieker is en dat het net niets oplost van problemen, maar soms doet het toch deugd om er een moment niet aan te denken. Niets gedronken, maar ben wel uit ellende om zeven uur mijn nest in gekropen waardoor ik nu wel heel vroeg wakker ben (0u30). Ga ervan profiteren om deze nacht het huishouden erdoor te halen en een ook eens een compleet overzicht te maken van alle problemen op dit moment zodat het weer echt duidelijk wordt in mijn hoofd dat stoppen met drinken (en liefst ook roken) ineens een heel deel van de problemen zou weghalen omdat er financieel meer ruimte komt.

Ik hoop dat iemand je kan helpen, maar je gaat hier in de eerste plaats mensen vinden die zelf kampen met het probleem van verslaving, dus ik weet niet of je hier kunt vinden wat je zoekt.

117

Enorm bedankt voor de tip, slechts een fragment gezien maar dit zijn dingen die mij liggen omdat er waarschijnlijk enorm veel herkenningspunten zullen zijn.

@bumperjim: tomatensap, compleet vergeten. Als het heet is een koel glas tomatensap met ijsblokjes: lekker.

Mijn wijlen grootvader was paracommando die gestreden heeft in de Koreaanse oorlog en ingezet is bij verschillende black ops operatie. Voor mij altijd een soort van voorbeeld geweest en als tiener overwoog ik ook een loopbaan in het leger, maar mijn mentale problemen maakten mij daarvoor compleet ongeschikt.

To trapt af: Koffie, koffie en nogmaals koffie afgewisseld met bruiswater en heel soms thee. Bruiswater is via de sodastream (beste aankoop ooit). Heb nooit de smaakjes getest maar soms voeg ik er wat appel- of citroensap aan toe om een smaakje te krijgen. Koffie wordt hier op twee manieren gemaakt. Enerzijds de oploskoffie voor als ik weinig tijd heb en anderzijds een klassieke filterkoffie. Op dit moment zijn de beide de goedkoopste exemplaren uit de Aldi, maar eenmaal er wat meer budgettaire ruimte is wil ik wel opschalen. Drink enorm graag koffie, liefst zwart zonder suiker. Als hier andere koffiefanaten zitten hoor ik graag jullie tips om een goed en toch betaalbare koffie te drinken. Thee drink ik minder, maar zou ik eigenlijk meer moeten doen. Mijn vader gaf al de tip om mineraalwater te gebruiken, maar voor mij lijkt dit een zotte kost. Dus bij deze: shoot.

Titel lijkt mij duidelijk. Mocht dit niet zo zijn: gelieve geen tips te delen om zo snel mogelijk dronken te zijn.

@knakker: dat romantische beeld van de drinkende of drugsverslaafde kunstenaar of buitenbeentje, mag dan cliché zijn, elk cliché heeft een grond van waarheid onder zich. Er is ergens een reden waarom mensen die zich niet echt conform de maatschappelijke norm gedragen verdwalen in de wereld van geestverruimende middelen. Dat wil niet zeggen dat ik het verheerlijk, noch dat ik dat als noodlot zie. Eigenlijk verfoei ik dat romantische beeld van de artiest die een liederlijk leven leidt en waarbij de kunstzinnige uitspattingen spontaan komen, want voor mij is creatief werk meer een ambacht waar je vele duizenden uren insteekt om tot een resultaat te komen. Contradictie hierbij is voor mij wel dat je vele duizenden uren in een vaardigheid kunt steken, maar je net dat drupje waanzin/talent/aanleg moet hebben om je werk op te tillen. Daar dit mijn draadje is, ga ik even heel openhartig zijn. Ik kom uit een familie waarbij langs mijn vaderskant elke man dronk maar naast hun baan waren ze ook allemaal bezig met tekenen, schilderen, het creatieve zeg maar; langs mijn moeders kant zitten er veel mentale problemen, zijzelf chronisch depressief, een zus met schizofrenie, andere zus bipolair. Zelf ben ik dan een smeltkroes van beide waarbij ik enerzijds mentale problemen heb en anderzijds de drang naar alcohol en de aanleg voor het creatieve. Misschien dat dit ooit moest gebeuren om te leiden naar een resultaat, maar dan ben je meer bezig met het noodlot. Op dit moment weet ik niet meer wat ik van mijn leven moet maken. De laatste maanden probeer ik erg om aan de verslaving te werken, zelfs al lijken mijn hervallen dit tegen te spreken. Ondertussen blijf ik ook verder schrijven en waar ik in het verleden her en der verhalen publiceerde ben ik momenteel ook echt in overleg met een boek. Daarnaast probeer ik mij in te zetten voor de samenleving door mijn vrijwilligerswerk en nu terug een betaalde baan op te pakken. En eigenlijk weet ik het niet. Eigenlijk weet ik niet of ik dit leven nog wel wil voortzetten als het zou betekenen dat ik terug voltijds in de samenleving moet meedraaien. Terwijl ik enerzijds de eerste ben om mensen te helpen wanneer ze daar nood aan hebben, ben ik anderzijds ook een persoon die niets dan afkeer voelt voor burgers die zich slechts als consument gedragen. Enfin, verward dus.

Ik bedoelde niet onverdraagzaam naar mensen die nog drinken en op hun vergaderingen komen, ik bedoelde hun bijna vijandigheid wanneer ze met drinkende personen in aanraking komen. Om een voorbeeld te geven: bij de laatste vergadering dat ik was vertelde iemand die al tientallen jaren gestopt was met drinken hoe hij boos was geworden toen op café iemand een pint had geplaatst op de tafel waar hij zat terwijl deze aan het biljarten was. Hij had effectief tegen die persoon gezegd dat hij geen bier aan zijn tafel wilde en dat hij die pint moest verplaatsen. In dat geval vraag ik mij wel af in hoeverre je verlost bent van je verslaving en hoezeer deze (na tientallen jaren dus) nog steeds een gevecht aan het leveren is. Ander voorbeeld: een van de leden ging op bezoek bij zijn bejaarde ouders. Om te helpen ging hij de vaatwasser uitladen en heeft daarbij effectief een wijnglas gebroken, gewoon omdat het contact met dat wijnglas hem zoveel stress bezorgde. Hij vond het normaal om te eisen dat wanneer hij bij zijn ouders kwam, hij op geen enkele manier in aanraking kwam met alcohol. Goed dit zijn anekdotische voorbeelden, maar voor mij zijn dit geen personen die verlost zijn van hun verslaving. Hun gedrag geeft voor mij net aan dat ze nog steeds hunkeren naar alcohol zelfs al staan ze jaren droog. Ik ben van plan om vrijdag terug naar een vergadering te gaan en dit wel even aan te kaarten. Eigenlijk begrijp ik weinig van dat gedrag omdat voor mij drinken altijd een bewuste keuze is waarmee ik een bepaald effect wil bereiken op mijn gedachten.

Misschien dat dit een beetje idioot is, maar ik kijk graag naar Kamp van Koningsbrugge en de Vlaamse varianten hiervan. Als je dan ziet waartoe een mens in staat is, moet het toch een eitje zijn om van deze verslaving verlost te geraken.

Omdat dit later niet meer te zien is, dit was jouw 999ste bericht. Duistere romantiek is mijn badwater. Los van dit alles: heel knap hoever je het nu al hebt gebracht.

Gisteren was lastig en ben ik voor de bijl gegaan. Laatste wandeling met de hond bleef deze overal stil staan, niet om te snuffelen maar om rond haar te kijken. Kreeg echt het gevoel dat ze niet meer genoot van bij mij te zijn en mijn vrouw miste. Dus ook mijn vrouw gebeld om haar vandaag al te komen op halen. De zielige gedachte "zelfs een hond vind het niet leuk bij mij." En dan begon het drinken. Wel heb ik gezien dat er in mijn tuin Duivelskruid groeit. Kennelijk is deze zeer giftig en geeft die bij een hoge dosis je een bad trip met de dood tot gevolg. Nog even wachten tot het zaad rijp is en dan dit oogsten en bewaren in een potje. Als een soort pil van Drion. Ergens op een mooi veld bij de avondschemering: een fles whisky, roken en vervolgens een theetje dat me met een nachtmerrieachtige strijd bij de dood brengt; het lijkt me een mooi einde. Niet voor nu, maar ooit wanneer er geen andere oplossingen meer zijn.