Oskar

Triest @Lika. Is alleen wonen nog wel vol te houden voor haar? Knufje.

Mogge. Vandaag op pad met de Museumkaart. Wat is dat toch een schitterend ding! Voor de prijs van pakweg een los kaartje Efteling kun je een vol jaar je hart ophalen. Na afloop naar zee. Mijn oren eraf laten vriezen. En een dood visje eten op de boulevard.

Spannend Maia. Mooi dat je morgen al terecht kunt. Vijf jaar geleden heb ik ook ooit een week in een kliniek gezeten voor een detox. Dat heeft mij toen enorm geholpen. Niet alleen om mij uit de alcoholische modus te dwingen. Meer nog doordat het als een symbolische scheidslijn ging werken, een rock bottom om het nooit meer zo ver te laten komen. Ik zag er toen ook wel tegen het sociale element op. Ik wilde me als een monnik in mijn cel terugtrekken met boeken, pen en papier. Ook omdat ik verwachtte tussen krankzinnigen & idioten terecht te zullen komen. Maar de alcoholisten bleken gewoon mensen van vlees en bloed, net als jij en ik zeg maar. Toen ik vertrok overviel mij warempel een zelfde soort weemoed als vroeger na een vakantie met vrienden. Zo zie je maar. Succes Maia, ik hoop dat het ook voor jou het keerpunt zal worden.

Mogge mensen. Ik doe in mijn dromen juist altijd alles goed. Daar wel. En ik heb zin in een broodje pastrami.

@ikkanhet: 💐

De romanticus in mij vindt het wel mooi: de natuur die stoïcijns zijn weg baant, en zich niks aantrekt van menselijke bouwsels. Maar het is natuurlijk mooi kloten om dat af te moeten wachten @bumperjim. Ik zou ook verkassen. Een mooie aanleiding voor een Geheel Nieuwe Start. Meteen een nieuwe baan voor jou ook erbij als je toch bezig bent. Je passie volgen! (En vervolgens omkomen van armoe & honger).

Tweede keer nu, elke keer na het drinken. Van water. Ik merk dat ik in dat soort situaties dan eerst schrik en hypochondrisch ga doen en vrij vlot daarna ga relativeren en zwarte grappen begin te maken. (Humor is een tumor met een toetertje, zong Andrë Manuel al). Maar ik hou het wel in de smiezen. Ik wil voorlopig nog niet dood.

Aha, dan krijg ik dus over twee jaar dat kakdoosje. Kan ik nu nog even zorgeloos poepen.

Succes @bumperjim. Heeft het wonder zich al voltrokken? Vanwege een standaard bevolkingsonderzoek in Frankrijk toch? In Nederland is dat niet. Althans ik ben volgens mij ongeveer even oud en hoef nooit kak in te leveren. Dat is maar goed ook.

Mogge mensen. Vanochtend na het opstaan en een slokjewater meteen flauwgevallen. Boem. Nu een beetje een licht gevoel in het hoofd, en het gevoel dat alles iets trager gaat. Maar dat kan ook komen omdat er ik nu overdreven op let. Ik zal wel niet zo lang meer leven denk ik.

Hoewel ik vroeger als kind er soms flink schrik van had als vanaf een boerenerf zo’n valse herder meterslang vervaarlijk blaffend achter je fiets bleef aanrennen is de angst voor honden volledig verdwenen. Een soort wederzijds vertrouwen. Ook schichtige honden voelen zich vaak bij mij op hun gemak. Ik denk dat het komt door de vertrouwde apenlucht die om mij heen hangt.

Vreselijk hè, een band die bestaat uit 4 synthesizers. En soms nog een drumcomputer erbij. Ontzielde muziek. Toch vind ik het prachtig want het roept een enorme weemoed bij mij op. De soundtrack van mijn puberteit. De New Wave doet dat ook. Volledig in het zwart. En dat introverte dansen waarbij je vooral naar de punt van je eigen schoenen keek. Mooi was dat. Ik vind introverte mensen nog altijd enorm veel interessanter dan extraverte. Die hebben geen mysterie.

Schitterend weer: koud & zonnig. Ik ben daar dol op. Snel naar buiten nu dus tussen twee lange diensten door.

Ik wil ook het lijf van Jutta Leerdam. Maar het mag niet van mijn vrouw.

Wel snotverdorie, dat heb ik weer. Kraftwerk in mijn hoofd. Maar wacht maar, ik geeft het virus gewoon door. Wee degene die dit aanklikt.

Toen ik na mijn studententijd begon aan mijn eerste baan verbaasde het mij enorm dat mijn werkende medemens het tijdens pauze voortdurend had over hun plannen voor een uitbouw, een nieuwe keuken of een dakkapel. Een kwart eeuw later is er eigenlijk nog niet veel veranderd. Nu heb ik niets tegen dakkapellen en keukens, maar wel tegen de dwangmatigheid waarmee wordt gedacht dat het ‘echt nodig’ is. En je wordt er net zo min gelukkig van als van een nieuwe auto. Want over drie jaar is die ook alweer te klein. We zijn de weg kwijt en niet meer tevreden te krijgen. Ik vind dat wij massaal moeten gaan streven naar salarisverlaging. En dat de politiek zich moet inzetten voor economische krimp. Goedemorgen ook trouwens.

Et maintenant, mon Dieu, maintenant je vais pleurer

Vanmiddag aan het sterfbed gezeten van een bewoner. Ze lag daar zo alleen. Geen vrienden, gebrouilleerd met familie. In the bleak midwinter. Zo treurig. Buiten kennis reeds, toch wil je er zijn. Een hand vasthouden. Je mompelt onhandig wat lieve dingen. Dat was het dan. Vaarwel, vaarwel.

Sneeuw buiten! Dat is een opsteker. Op tijd naar buiten dus, voordat alles is gesmolten. Anders mis je dat gouden moment van het achterlaten van jouw voetstappen in een verder nog maagdelijk wit veld. En dat onvolprezen knierpende geluid van de sneeuw onder je schoenzolen.

Die periodes van vanaf de vroege ochtend doordrinken totdat je omvalt heb ik ook gekend @Claudius. Toch zie ik net als @Lika en @bumperjim dat het aankomt op het nemen van een duidelijk besluit en je daar vervolgens aan houden. Het komen tot dat besluit is bij mij een heidens karwei met veel struikelen, vallen, zuchten en tobben. Maar als het besluit eenmaal weloverwogen en vol overtuiging is genomen blijkt het ineens een stuk eenvoudiger dan je dacht. Want het is die eeuwige discussie met jezelf die je sloopt, meer nog dan de drank zelf. Die alsmaar knagende twijfel of je het nu wel of niet zult doen. Of je situatie erg genoeg is om het op een zuipen te zetten of dat je nog even sterk moet zijn. Of dat je juist omdat alles zo gezellig is misschien niet nog een keertje los mag gaan. En het schuldgevoel achteraf als het toch weer is ontaardt. Als je je simpelweg houdt aan je eenmaal genomen besluit garandeert dat geen probleemloos leven, maar het scheelt wel dermate veel gezeik en getwijfel dat het allemaal wel een heel stuk lichter gaat voelen.

Veel gewerkt de afgelopen dagen, daarom niet veel meegepraat. Maar ook ik ben kurkdroog overgekomen. Dank voor het sturen en gidsen, @bolletje en @Rosee, het was mooi.

Jawel. Vandaar ook die gekke zwaan ineens. Ik had wel eens de neiging mij na steeds mislukkende pogingen, wanhopig of gefrustreerd terug te trekken in mijn rookhol. Nu deze is gesloten zet je er nog een keer extra de schouders onder. En dat werkt.

Soms vind ik het maar een gedoe, dat hele leven, met alle gelazer en verdriet. Maar steeds vaker ook zijn er de momenten dat alles heel vredig is. Zoals de zwaan van Sibelius voortglijdt over het zwarte water, majesteitelijk en zingend.

Verder ben ik vijftien dagen onderweg zonder tabak. Dat begint erop te lijken. Zelfs de grote huiselijke ruzies van gisteren en vandaag hebben mij niet naar de sigaret doen grijpen. Dan blijkt ook ineens dat in plaats van weg te rennen en het op een roken te zetten je de problemen ook gewoon kunt oplossen. Het leven blijkt soms verrassend eenvoudig.

Ah, het dagthema is koffie 🙂. Koffie en thee zijn bij mij enorm in waardering gestegen nadat de drank overboord ging. Vijf jaar geleden kocht ik zo'n duur Jura apparaat, dat elke cent waard is gebleken. Drie maal daags een shot: cappuccino in de ochtend, een cortado na de lunch en na het avondeten een espresso. Brazil koffiebonen zijn favoriet. Het etiket vertelt: "Proef het droomachtige landschap van vruchtbaar Brazilië in deze ronde blend van medium gebrande koffiebonen. De Arabicabonen van groeien te midden van mistige rivieren en heuvels en onthullen nootachtige chocoladetonen en hinten van geroosterde granen." Precies hetzelfde domme gelul als bij wijn waar ik altijd zo op was gesteld. 🙃