knakker

Jou beschouw ik per definitie als positief hoor Jaan. Dus kom maar door met de rode pen 🙂

Het leven nemen zoals het is, is volgens mij de kunst. Eigenlijk heel simpel. En niet altijd en overal de boel nodeloos compliceren.

Oude associaties @Prana, die zakken vanzelf weg. Geniet vooral van het gelukzalige gevoel.

De mens is verrot, de mens is edel. Beide zijn in royale mate waar te nemen. Maar soms is het ook net waar je op let. Het nieuws bericht nu eenmaal eerder over oorlog dan over pasgeboren puppy’s. Maar in mijn eigen leven zie ik toch vooral veel moois en goeds. De ellende van verderop kan ik niet oplossen en laat ik dan ook niet mijn levenservaring geheel verkleuren.

Als taalpurist schaaf ik graag aan mijn teksten, dus in dat opzicht vind ik het wel fijn als er een taalfout uit gaat. Maar ik hou weer niet van het type zuurpruim die slechts uit betweterigheid over taalfouten begint. Of dat je je best doet op een lange brief en dat het enigste waar men op ingaat is dat het eigenlijk ‘enige’ behoort te zijn.

Ik denk dat het leven zijn glans juist verkrijgt dankzij haar eindigheid. Of, zoals Achilles zei in de film Troy: “The gods envy us. They envy us because we’re mortal, because any moment might be our last. Everything is more beautiful because we’re doomed. You will never be lovelier than you are now. We will never be here again.”

God, wat een leuke dag vandaag. Samen met mijn zoon heel de Biesbosch doorkruist. De rust en verlatenheid daar is zo mooi. Je ziet er alleen af en toe een vogelaar met een camera als een bazooka turen naar een vogel waar ik nog nooit van heb gehoord. Terwijl we zittend aan het water een broodje aten beseft ik me ineens: hier gaat het om. Al het andere is bijzaak en flauwe kul. En warempel, hij zei ook enkele malen dat hij het ‘eigenlijk best leuk vond’. Mijn moeder, het einddoel van onze wandeling, raakt intussen het spoor in de realiteit steeds meer bijster. Angst voor alles wat haar omringt. De jeugd en de aftakeling dichtbij elkaar. Confronterend, maar het stemt ook vredig. De ene generatie komt eraan, de ander maakt plaats.

Maar is het feit dat je doodgaat dan een reden om je minder druk te maken?

Exactement. Ook als het regent trouwens. De grootste levensverbeterende inzichten blijken bij mij altijd kinderlijk in eenvoud. Niet de hele dag in dat donkere huis op een scherm blijven staren, maar hop de deur uit en de natuur in. En niet omdat dat moet van de dokter, maar gewoon omdat het zo fijn is.

Dat moet echt in beide oren geknoopt. Geen risico meer nemen. En vooral: daarbij ook beseffen dat het leven zonder drank potverdorie best de moeite is. Beter zelfs. Dat je niet blijft denken dat je noodgedwongen nu in de tweede divisie moet uitkomen ofzo.

Ja. Dat besef ik mij maar al te goed. Dat moment is ook hier niet ver meer. Daarom geniet ik er nu nog zo van.

Ja, ik snap het. Een ethische kwestie. Vroeger liet men dit ook gemakshalve maar aan God over. Nu haal je zelf de trekker over. Wat ik overigens nog steeds een goed besluit vind.

Ja, dat zeg je vaak renaldo, maar waarom toch? Hond was op en mag genieten van de eeuwige rust. Misschien toch vaker nadenken over het onvermijdelijke? Schudden met het moede hoofd, herinnering onder de arm en voort maar weer.

Welkom terug poes. Ja, dat denken dat je na een lange tijd droog ineens wel maat kan houden klinkt maar al te bekend. Maar voorwaarts maar weer. A sadder and a wiser man. Ik herken ook de oprukkende somberheid met het wijken van het licht. Er zijn mensen die dan zo’n speciale lamp kopen en daar elke dag voor gaan zitten koekeloeren. Het leek mij altijd een wat al te simpele oplossing voor serieuze treurigheid, maar ik heb intussen al zoveel positiefs erover gehoord dat ik het wel eens zou willen proberen. Jij dat al eens gedaan?

Verder zit ik zo in het duister van de ochtend wat na te denken over de dood. De treurnis, dat een leven ineens ophoudt. Op mijn werk, ikkanhet, en mijn ouders zijn ook al aardig onderweg. Toch ga ik het ook steeds meer omarmen als behorend bij het leven, het onvermijdelijke eindstation. Minder weerstand, meer verzoening. Maar eerst de dag plukken. Laten we eten en drinken, want morgen sterven wij.

Mogge. Net als de kinderen heb ik een week vakantie. Vandaag met oudste zoon de hele dag wandelen. Moet dat pa? Dat is saai. Mag ik niet thuis blijven? Het ontwapende enthousiasme van een puber. Toch weet ik op voorhand zeker dat het leuk zal worden. Altijd boeiende gesprekken tijdens het lopen. Maar eerst nog brood en worst halen voor onderweg.

93,8 niet goed

Ik vind het wel leuk dat als Reacher terug is, ze ook meteen heel erg terug is 😀

Present. Zorro wil niet mee. Die vindt dat eng.

Ik ben niet erg dol op bucketlisten. Onrustig gedoe. Hoewel het zien van de Matterhorn wel een wens in vervulling was deze zomer. Wat een schitterende berg is dat. Er bovenop klimmen vind ik dan weer teveel gedoe. Ik zoek mijn vreugde meestal op microniveau. Cortado drinken na de lunch. Een sorbet met mijn zoon bij Venezia. Dat werk.

Wat een mooie ochtend zomaar ineens op ons forum. Ik ga er ook bijna van kwispelstaarten. Maar dat vind ik ongepast.

Ach, Socrates. Vijf is niet veel voor een Rietsj. Dat is nog maar twee meer dan ik. (Dat wij een derde hebben wist je? Zo een pikzwarte, die ongeluk brengt) Mij gaat het goed. Na mijn laatste strapatsen verander ik in een levensblij persoon. Nou ja, meer Jekyll, minder Hyde. En ik luister elke dag naar Abba.

Nou ja zeg, daar is warempel @Reacher weer! Zo komt er niks van die boodschappen. Goed u weer te zien mevrouw 🙂 Natuurlijk willen de poezen dat je in het fort komt. Maar vooralsnog ben ik blij dat toen wij verwachtingsvol keken je weer in ons fort kwam 🥳 Maar hoe is het? Als die vraag meteen wat te direct is mag je ook zeggen hoe het met de poezen is. Leeft Socrates nog? Hoeveel poezen heb je intussen? Tien?

Dat is denk ik ook een duidelijke verklaring van de huidige rust hier. Gek wel eigenlijk: dat vertrekken als het niet lukt. Juist samen worstelen en daarover schrijven is heilzaam. Nu heb je een forum met vooral veel lang gestopten en enkele worstelaars. Dat geeft een andere dynamiek. En och, @Reacher en @Quinn mis ik ook 🙁

Ja, ik wist het nog 😊 Ze hebben gelukkig die naam wel wat gemoderniseerd. Zo’n wichelroede als eerste letter vind ik beter bij jou passen.