Oskar

Ik ben de laatste dagen niet zo heel vrolijk. Maar hey, wat een schitterende dag was het vandaag om somber te zijjn. Met die eindeloos voortdreinende motregen en een vroeg invallende duisternis. Een dag om in bed te blijven, met een grote fles tequila, en de allerschorste platen van Tom Waits. Of toch maar zonder tequila, want daar komt alleen maar meer narigheid van. Bovendien is het bocht.

Daar heb je een punt @Moeps. Enerzijds loop ik liever niet met mijn sores te koop en spreek ik bij voorkeur pas over mijn problemen nadat ze zijn opgelost. Maar meer nog komt het denk ik omdat het proces van wankelen tot aan de eerste slok zich bij mij altijd bliksemsnel voltrekt. Meestal ook vanuit een soort fuck-it-all houding waarbij ik me niet bekommer om al het andere. En als het plan zich heeft vastgebeten in mijn hoofd is er ook geen houden meer aan. Dat maakt het wel moeilijk hanteerbaar. En voor mijn omgeving is het ook frustrerend. Waarom bel je dan niet als je zo'n bui voelt aankomen? Maar nee. Dat komt eigenlijk nooit in mij op. Of nou ja, de mogelijkheid komt wel op, maar ik overweeg nooit er gebruik van te maken. Maar ik zal eens kijken of ik dat proces op een bepaalde manier toch kan vertragen.

Haal me maar weer van de lijst @Bob. Het lukt mij niet meer.

Ondanks alle inzichten toch weer aan het klootzakken geweest met drank en sigaretten. Crisis. Ik denk wel te weten hoe het moet en vooral hoe het niet moet maar krijg het niet meer duurzaam voor elkaar. Moet ik dan toch weer hulp inschakelen? Van mijn ervaringen daarmee ben ik tamelijk cynisch geworden. Of misschien hier weer veel gaan schrijven? Moedeloos voorwaarts.

Ooit zei een therapeut: jij kunt niet zo goed bij jouw gevoel. Dat vond ik toen nogal merkwaardig want ik vind mijzelf bij uitstek een gevoelsmens. Toch merk ik, jaren later, dat er ook iets in zit. Ik laat niet alles toe. Ik speel de rol van nonchalante flierefluiter inmiddels zo natuurgetrouw dat ik me niet meer bewust ben dat een deel ook toneelspel is. Gisteren zaten we met het gezin in de auto en mijn oudste zoon was flink opstandige. Terwijl mijn vrouw begint te snuiven en mijn jongste zoon te schelden blijf ik dan heel lang kalm en beheerst bezig de boel rustig in goede banen te leiden. Tot ik ineens ontplof. Dat zal natuurlijk het resultaat zijn van opgehoopte spanning, maar van die spanning ben ik mij daarvoor nauwelijks bewust. Het ligt voor de hand om de verklaring voor plotselinge zuippartijen ook in die richting te zoeken. Ik schrijf het hier even op, zodat ik er ook later nog eens over na kan denken.

Mogge. Terug van een aantal dagen Parijs. We woonden in Montmartre. Wat is het daar toch mooi. Het is de enige stad waar ik nooit klaar ben. Elke keer als ik terugreis heb ik nog een lijst van wat ik ‘eigenlijk ook had willen zien’. Als ik daar zo de Bourgondiër uithang mis ik een enkele keer wel een glas wijn. Of pastis. Maar ik vind het ook kinderachtig om daar in te blijven hangen als er nog zo ongelooflijk veel méér is om te genieten. Koffie op de Place Dauphine. Of Musée d’Orsay. Sommige schilderijen daar vind ik zo mooi dat ik er duizelig van werd. Renoir. Ach. Op de eerste dag Parijs denk ik altijd: hier zou ik best willen wonen. Maar op de laatste dag ben ik de mensenmassa dermate zat dat ik ook blij ben weer naar huis te gaan. Lekker rustig tussen de schapen.

Ik vind opstaan als het buiten nog donker is altijd iets droevigs hebben. Zeker als al je huisgenoten nog slapen. Maar ja. De plicht roept. Met zijn stomme kop. DAGPACT Oskar

Mogge. Op nos.nl lees ik dat volgens wetenschappers een kritieke klimaatcrisis aanbreekt. Veel mensen om mij heen zijn daar verontrust of boos over. Maar doorgaans vinden zij dat de regering dat moet opknappen. Als je voorstelt dat zij zelf toch ook hun (tweede) auto kunnen wegdoen of niet meer elk jaar met het vliegtuig naar Tenerife schudden ze het hoofd. Dat gaat echt niet in onze situatie.

Dat klinkt ook al niet als een plezante huisgenoot @Wendy75, die hou je maar mooi zelf 🙃 Hoewel dat ‘koelkast leeg’ natuurlijk ook wel bepaalde voordelen heeft. @Claudius: pfoe, ik hoop dat die scherpe kantjes er hier wat eerder af zijn. Hoe doen vogels dat ook alweer? Die duwen er gewoon eentje het nest uit meen ik.

Is er hier misschien iemand die - tegen betaling van de verzendkosten - één zoon van mij wil overnemen? Ze zijn allebei zindelijk en ontwormd. Ik word dol van die jongens die elkaar de godganse dag om niks in de haren vliegen. Het scheelt wel dat ik van die binnenshuise stresjes geen zin krijg om een fles te ontkurken. Wel om het weer op een mateloos roken te zetten. Maar ik doe het maar niet.

Way to go @Wendy75 👍

Tja, ik lag wat te tobben in de nacht @Rosee. Daarna wel weer verder geslapen hoor. Stevige aanvaring gehad met mijn oudste zoon gisteravond. De moderne puberproblemen omtrent gamegedrag. Ik zie daarin exact dezelfde patronen als in mijn eigen verslavingsgedrag. Dat baart zorgen. En de eeuwige zoektocht naar de juiste balans tussen begrenzen en loslaten. Lastig als je nog niet weet of jouw 'uitglijder' gewoon een heerlijke avond was of iets om spijt van te hebben. "Je moet het eerst met jezelf eens worden", zegt @bumperjimaltijd zo treffend. Pas daarna kun je gericht voorwaarts denk ik. Grappig als je kind de meisjes ontdekt. Ik kan mij daar nog weinig bij voorstellen. Mijn zoon ook niet trouwens. Maar dat zegt niks. Hij lijkt sprekend op mij. En ik heb zo ongeveer tot op mijn trouwdag mijn interesse in vrouwen tegen de buitenwereld hardnekkig ontkent. Hop maar. Nu fietsen. Frustraties eruit en lekker door de velden waaien.

Oude helden sterven. Nu is Johan Neeskens ook al dood. Van de basis van 1974 is de helft niet meer in leven. De Dood vreet zich onverzadigbaar steeds verder in jouw richting. Intussen houden we de moed er gewoon in. Een dag vrij vandaag. Een dag met kansen, mogelijkheden en dat soort dingen. Warm en droog. We gaan de gravelbike er weer eens bij pakken. Het Kanon. Een nieuwe hobby.

Mogge. Oh, het is nog niet eens mogge. Maar ik lig wakker. Als ik nou zorgen had was er een reden. Maar het is die stomme dwangmatige gewoonte om meteen op je telefoon te gaan koekeloeren als je even wakker bent. Als de boel is geactiveerd is er geen wiegen meer aan. Vanaf morgen mag de mobiel niet meer op het nachtkastje. Vanuit het holst dan maar: DAGPACT Oskar

Leuk om te lezen dat jij ook bent gegrepen door het Waddenvirus Rosie. Het maakt mij wel nieuwsgierig welk eiland jouw favoriet is. Het mijne Schiermonnikoog. Die rust die je daar vind als je over het onmetelijke strand langs de onmetelijke zee loopt… Heimwee. Van daaruit aan drank gaan denken zou eigenlijk ook heel raar en onnatuurlijk zijn.

Mijn zoon spaart de dierenplaatjes van de Albert Heijn en vermaakt zich met de geluidjes die je daaruit te voorschijn kunt toveren. Vroeg in de ochtend reeds komen de meest wonderlijke dierengeluiden uit zijn kamer. Hij is nu vooral gefascineerd door het prairiehondje. Ik nu ook.

Verhuizing als een spannend avontuur, en stap op weg naar vrijheid: dat klinkt prettig @Etty. Als ik op vakantie ben en we een paar weken in zo'n piepklein huisje vertoeven geniet ik altijd enorm van hoe overzichtelijk het leven dan is. Het is jammer dat we het onszelf zo moeilijk maken door alles torenhoog vol te stapelen met meuk, die nooit meer weggegooid mag worden omdat het 'misschien nog eens van pas komt'. Ik zal thuis ook eens zo'n Zweedse Dood voorstellen, dat lijkt mij een verademing.

‘Moeder,’ zei hij. ‘Ja, muis,’ antwoordde ze. ‘Moeder,’ zei hij, ‘het geeft niet, maar het is geen wijn.’ ‘Geen wijn?’ vroeg ze, zich omdraaiend. ‘Die man zegt: ‘Appel-bessen, vruchtenwijn. Wijn, zegt die man.’ ’Ja,’ dacht Frits, ‘die man zegt: Appel-bessen, wijn. Het is trouwens Bessen-appel. O, zie ons. Grijp in.’

Mogge. Ik heb gisteren de slaapkamer van mijn zoon geschilderd. Ik verbaas mij er wederom over wat een bevredigend werk dat is. Na afloop ben ik apetrots op het resultaat en ga ik steeds weer kijken hoe mooi het is geworden. Lange tijd heb ik gedacht dat ik vanwege mijn opleiding een complexe baan nodig had om gelukkig te kunnen worden. Maar pas sinds ik op tamelijk ongeschoold niveau in de zorg werk ben ik dat daadwerkelijk. Ik steek verassend eenvoudiger in elkaar. Gisteravond een etentje met vrienden waarbij de flessen wijn over tafel gingen. En ik zat daar tussen, dapper lurkend aan mijn glaasje appelvlierbessensap.

Wat gaaf dat je bij Nick Cave bent geweest @Lika! Ik wist niet eens dat hij in Nederland was. Uit de recensie die ik zojuist lees rijst het beeld van een huiveringwekkend intiem concert. Twee zoons verloren, dat wist ik evenmin. God, wat een ellende. Als ik dat nummer ‘I need you’ beluister knijpt me het de strot dicht. Maar wat ik vooral bewonder is dat hij dwars door alles heen muziek is blijven maken, letterlijk en figuurlijk. En dat hij ook - zij het op bitterzoete wijze - weer hoopvol kan klinken.

Ik heb er al heel wat geprobeerd, maar heb nog nooit een alcoholvrije rode wijn gevonden die te pruimen was. Witte wijn gaat nog wel, zeker al je mousserend koopt, hoewel je daar ook weinig subtiels moet verwachten. Dan drink ik inderdaad liever gewoon fruitdruifje. Bij AH verkopen ze ook nog wel druivensap van wijndruiven, merlot bijvoorbeeld, dat is ook best aardig. Dat je ervan geniet dat een glas er mooi uitziet snap ik wel. De neiging van 'gewoon meedoen met de rest' vind ik linke soep. Dan ben je zo weer aan de ratten overgeleverd. Want de rest zet het toch gewoon op een zuipen. Ik haal zelf ook altijd wel een groot genoegen om af te wijken van de rest, waardoor ik er ook niet veel hinder van heb om als enige met een glas karnemelk op een wijnproeverij te staan. Maar wel bijzonder hoe die brave fles alcoholvrij je bezighoudt @Dune. Als het nog zowel associaties van meedoen met de rest als schuldgevoelens oproept zou ik me ik denk ik toch maar verre van houden. Verder niet tobben en vrolijk voorwaarts blijven stappen.

Mogge. Druk geweest afgelopen week, maar nu weer eens een weekend vrij. Lekker. De slaapkamer van jongste zoon maar eens aanpakken. Hij is het behang met eekhoorns & roodborstjes ontgroeid en wil nu graag een voetbalkamer. Nou, dat vindt papa ook wel leuk 🙂 Oudste zoon volop de puberteit binnen gedenderd. Veel conflicten, botsingen en pogingen tot doodslag in huis. En toch vind ik deze leeftijd onweerstaanbaar. Vooral die aandoenlijke combinatie van grote smoel met een enorme onzekerheid over zichzelf. Ik denk nu zelfs mee over zijn nieuwe kapsel 🙃 De fles is intussen weer aardig naar de achtergrond verdwenen. Ik verwacht ook geen oprispingen meer, maar blijf op mijn hoede. Daarom: DAGPACT Claudius Oskar Goed weekend allemaal!

Lange tijd heb ik gedacht dat ik de alcohol gebruikte als balsem voor mijn getourmenteerde leven. Later ontdekte ik dat het juist de veroorzaker daarvan was. En nog steeds vergeet ik dat soms.

Mogge. De zomer duurt nog twee dagen heb ik net gelezen. Vanaf dat moment bestaat de dag meer uit duisternis dan licht. Een naar idee eigenlijk. Ik heb wel een verhoogde kans op oprukkende somberheid daardoor geloof ik. Maar als je echt al somber bent is niets zo slecht te verdragen als een zomerse dag met al haar lichtzinnige vrolijkheid. Waar ik verder somber van word is het nuttigen van grote hoeveelheden drank. Hierdoor heb ik jarenlang gedacht dat ik van nature een tobberig karakter heb. Toen ik de fles liet staan bleek ik - enigszins tot mijn schrik - best een levensblij persoon te zijn. Tot zover het weerbericht. Ik wens iedereen een mooie dag. DAGPACT Claudius Oskar

De alcohol kwam ooit in mijn leven als de beklinking van een gezellig samenzijn. Het roken daarentegen vooral om mijzelf een houding te geven in ongemakkelijke sociale situaties. Je staat er wat lullig bij en weet eigenlijk niks meer te zeggen, maar met die sigaret erbij lijkt het nog wat. Ik rook, dus ik ben. De alcohol heeft veel destructiever huisgehouden. Toch is de behoefte om te roken hardnekkiger. Ik ben dan wel niet meer de stuntelaar van weleer, maar sociaal ongemak is er nog regelmatig. Roken lijkt daar nog steeds een functie te hebben. Lijkt. Want als ik rook sluit ik mijzelf af. Ik merk het ook in rookvrije periodes. Dan begin ik ineens gezellig praatjes te maken bij de bakker enzo. Het laten staan van de drank kost minder moeite. Dat wil zeggen: als ik mij eenmaal heb weten te ontworstelen aan de macht van de dwangmatige gewoonte. Ik kan het leven doorgaans best goed vieren en genieten zonder nevels. Sterker nog: veel beter. Maar de verslavingen gaan hand in hand. Als een duistere tweeling. Beiden moeten weg. Een obsessie die mijzelf de laatste maanden soms parten speelde: als ik mijn laatste sigaret dacht te roken, nam ik daar ineens ook weer drank bij, terwijl ik daar reeds min of meer vanaf was. ‘Dan eindigt het mooi op dezelfde dag.’ Natuurlijk zie ik wel de waanzin daarin, maar zo ligt het soms verankerd in de kop.