Oskar

Mogge mensen Dagpact: Okkie Fonny Ozzy

Ah. Ze is er nog hoor. Ik heb de hele middag vrolijk met haar rondgewandeld door de Biesbosch 🙂 Geen kinderen, want die waren sporten en bij vrienden, dus alle tijd om rustig met elkaar te zijn. En dat was erg fijn.

Je schetst het nu wel erg zwart wit Rietsj. Het was geen Russisch roulette. Het was niet dat ik een uitzinnig risico op echtscheiding, huis en baan kwijtraken liep. Sterker nog: ik heb ruim tevoren dit plan thuis besproken en overlegd. Het kost mij meer moeite dan ik vreesde de drank weer geheel uit te bannen, maar van een volledig verlies van controle is echt geen sprake. Er paar domme uitglijders waarvoor ik mij rot schaam en die ik zeker niet wil bagatelliseren. Maar je moet het ook niet uitvergroten. Ik probeer alles - in alle eerlijkheid en openheid en zonder mijzelf te sparen - in de juist proportie te zien. En vervolgens aan te pakken. Ik weet wel dat alcoholisten vaak de neiging hebben hun probleem weg te wuiven of te ontkennen. Dat heb ik ook vaak genoeg gedaan in het verleden. Maar ik geloof oprecht niet dat ik daar nu mee bezig ben. En waar alcoholisten soms de neiging hebben de problemen te klein te maken, hebben hulpverleners soms te neiging de problemen te groot te maken. En dat help ook niet om te komen tot een effectieve aanpak.

Ik geloof zeker dat de drank appelleert aan een tijd van zorgeloosheid en avontuur en daarom in mijn onderbewuste op minimaal het driedubbele van de ware grootte staat geprojecteerd. Maar zo zijn er talloos vele verklaringen om mijn drankzicht te verklaren, vaak ook tegengesteld aan elkaar. Dat is allemaal best interessant hoe dat allemaal zo in je kop is gegroeid. Maar momenteel boeit het mij slechts in die zin als het mij tevens kan helpen de kurk weer in de fles te houden. Maar daarbij heb ik nu vooral baat bij nuchtere praktische handelingen.

Ik zie het nu pas: @Claudius is terug. Hallo jongen.

Dat is ook altijd mijn eenvoudige drijfveer geweest. Maar ik blijk ook heel goed in het besluit steeds weer een dagje uit te stellen. Erover schrijven helpt mij ook. Hier, maar ook voor mijzelf. Hoewel ik dol ben op romantiek en melancholie heeft mijn drinken van de laatste jaren daar weinig meer mee uit te staan. Vroeger wel heel erg trouwens. En aan 'groots en meeslepend' heb ik altijd een beetje een hekel gehad. Met het vullen van de leegte bedoel ik meer zoiets als het fixeren van een staat van dadenloosheid, zodat ik als gemakzuchtig mens niet in actie hoef te komen. Andere vormen van leegte en stilte kan ik juist heel erg waarderen. Daarom hou ik ook zo van Schiermonnikoog.

Als men lieve woorden tegen mij zegt ga ik uit onhandigheid soms flauwe grappen maken. Maar ik ook van jou.

Je bedoelt dat het wederom toelaten van de drank in mijn leven geen bewust besluit was maar een vermomde manifestatie van een dieper liggende verslavingsdrift die mij verblindde? Dat denk ik oprecht nog steeds niet. Ik wilde onderzoeken of mijn leven zich zodanig zou hebben ontwikkeld dat af en toe een glas er nu wel in zou passen. Dat was het experiment en de uitkomst is duidelijk. Ik weet wel dat onder wat rationeel aan de oppervlakte treedt een onbewuste duistere chaos kan borrelen, maar niet al mijn gedachten over dit onderwerp zijn ten diepste een uiting van de verslaving die spreekt. Ik geloof ook niet dat ik te trots ben om toe te geven dat de verslaving destijds nog veel dieper in mij zat gevreten dan ik al dacht. Anyway, veel doet het er op dit moment ook niet meer toe. De richting vanaf hier is duidelijk. En die kant gaan we weer op.

Drie uur. Het moet niet gekker worden. De merel kijkt mij meewarig aan en draait zich nog eens om. Maar ik pak alvast mijn beitel en bik mijn naam in steen. Er is geen weg meer terug. DAGPACT Oskar

Ik schrik ook van mezelf en helemaal niet drinken was wel de bedoeling en gewoonte maar niet alle dagen de praktijk. Ik las van jouw uitglijder. Was schrikken. Benieuwd hoe jij er door komt. Drinken met een weegschaal en maatbeker heeft mij persoonlijk nooit aangetrokken. Dan liever gewoon thee.

Het zou wel heel onnozel van mij zijn als ik na alle ontluisterende ervaringen de macht van Koning Alcohol nog steeds zou onderschatten. Wél is mijn eigen praktijkervaring dat als de knop eenmaal om is het verrassend goed is vol te houden, en zelfs een enorme opluchting kan zijn. Daartegenover staat dat het een heidens karwei is om die knop in de juiste stand te krijgen. Daar ben ik vroeger al zwoegend en klungelend jaren mee bezig geweest. En ook al zijn de uitschieters nu minder talrijk, het kost me goddorie wederom veel moeite om die verrekte knop vast te zetten.

Ja. Ik denk dat je daar de spijker op zijn kop tikt. Mijn wonderlijke uitspattingen ondersteunen de theorie. QED.

Goede vraag. In elk geval langer dan ik zes jaar geleden dacht. Toen was ik hier net op het forum en deed al heel snel zelfverzekerd na een aarzelend begin. Ik kan me nog herinneren dat ik dan van jou vriendelijk op mijn kop kreeg daarover 🙂 De lichtzinnigheid van toen ben ik door schade en schande kwijt. Ik denk het wel aan te voelen als het fundament ligt, maar zal ook dan waakzaam blijven. Vooralsnog is de vraag niet aan de orde en zit er permanent iemand in het kraaiennest om de boot op koers te krijgen.

Deze zin onthoud ik, dank. Want er welt een hoop onzin op daar vaak. Geurtz heb ik inmiddels ontdekt en ben ik aan het herlezen.

Wakker voor het licht. Zelfs de merel ligt nog op bed. Snel mijn naam op het dagpact beitelen, voor ik begin met nadenken. DAGPACT Oskar

Mag ik weer meerijden @Bob? Stopdatum: 11 april 2024

Van 2019 tot 2023 heb ik zonder al teveel moeite de alcohol laten staan. Toen dacht ik dat het de moeite waard was om te onderzoeken of ik mijn gebruik zou kunnen matigen. Dat ging een maand of drie best goed. En toen ging het weer mis. De voorbije maanden ben ik niet vaak, maar wel enkele malen flink uit de bocht gevlogen. Gisteren ook. In de ochtend dronk ik een fles witte wijn. Grüner Veltliner. Daarna nog een groot blik bier. Veltins, omdat het daar ooit allemaal mee begon. In de middag vervolgens een halve fles Jack Daniëls. Genoten heb ik er niet van. Wel weer hetzelfde gelazer en getob. En nu moet het voorgoed over zijn. Zoals ik dat al zovele malen heb geroepen. Ook het roken moet er aan geloven. Want in de kielzog van de sigaret sluipt soms al te makkelijk de fles mee. Omdat ik het soms in mijn hoofd haal dat ik op dezelfde datum met alles moet stoppen. Boven alles wil ik nergens meer aan verslaafd zijn. En mijzelf verlossen van die ellendige dwangmatigheden. Wat nekt mij steeds? Voor zover ik weet heb ik geen grote onderliggende problemen meer die ik wil ontvluchten in een roes van drank. Wel ben ik extreem gevoelig voor de macht van de gewoonte. Of het waanidee dat het ‘niet zoveel uitmaakt om er nog één dagje aan vast te plakken, gisteren ging het tenslotte ook mis, morgen stop ik wel weer. Dat kan ik mijzelf jarenlang wijsmaken, zonder er overigens een barst van te geloven. Het faciliteren van een staat van volstrekte passiviteit is ook een belangrijke oorzaak. Het vullen van de leegte. En nu dan jongen, wat is het plan? Waarom gaat het deze keer wél lukken en is het niet de zoveelste ijdele poging? Ehm, tja. Er actief mee bezig zijn, zeker in het begin. Vandaar ook deze nieuwe draad. En mijn leefstijl reviseren, qua gezondheid en activiteit, zodat er minder gaten vallen waar de drank zich in vast kan zuigen. En schrijven. Veel schrijven.

Die Good Orderly Direction zoals hierboven omschreven noem ik altijd gewoon ‘geweten’. Met mijn aardappels en bloemkolen bedoelde ik niet te zeggen dat je door te kiezen de rest afwijst. Door alle geloven op een hoopje te gooien en te zeggen dat het allemaal op hetzelfde neerkomt kom je wel tot een algemeen stukje godsbesef, maar je mist wel de verdieping van een gedetailleerd uitgewerkt systeem. Ik * onverstaanbaar op een andere golflengte geloof ik en voel mij van het forum vervreemden.

Nou meneertje Ongeduld, verwacht jij tegenwoordig binnen 6 uur een antwoord op je vragen op dit forum? Nee. Net zomin als wanneer je aardappelen verbouwt op je land er dan standaard ook bloemkolen groeien. Of dat wanneer je bent getrouwd met een vrouw je automatisch ook de minnares bent van haar nicht die een dorp verderop woont. (Het kan overigens wel samengaan, maar dat moet je maar met je vrouw uitzoeken.) Ik zie het zo: iedereen die daar behoefte aan heeft kan toenadering zoeken bij een overtuiging of systeem dat een beetje aansluit bij zijn temperament of overtuigingen. Of dat nu het katholicisme, het zen-boeddisme, het soennisme, het atheïsme of wat dan ook is. De keuze is reuze, vrijheid blijheid. Als je maar niet gaat denken dat het door jou uitverkoren geloof de exclusieve rechten op de verkoop van de Waarheid in bezit heeft. Dat doen ze overigens vaak wel, en daar gaat het vaak ook mis. Ik ook niet. Niet hier althans. Ik probeer alleen een beetje verdraagzaamheid te prediken

Nee gekkie, dat is natuurlijk niet wat ik bedoelde met zwartwit-denken. Ik bedoel daar bijvoorbeeld mee dat jij gemakshalve elke religie, westers dan wel oosters, volledig wegzet als leuterkoek of gefabuleer van verwarde mannen. Of alle geloof verklaart vanuit een drang om een Reuzensinterklaas te creëren. Dat vind ik allemaal best hoor en geenzins kwetsend, maar het getuigt niet van een genuanceerde visie op of kennis van de zaak. Dát is zwart-wit. Je schetst eerst zelf ergens een ridicuul en nogal oppervlakkig beeld van om dat vervolgens belachelijk te maken omdat het zo riciduul en oppervlakkig is. Ja, zo kan ik het ook.

Ik word altijd een beetje opstandig als mensen of groepen mensen denken de Waarheid exclusief in bezit te hebben en andersdenkenden reduceren tot onwetende reutelaars. Toen ik opgroeide aan de orthodoxe kant van de protestantse kerk irriteerde mij dat enorm aan de kerkmensen. Maar toen ik die wereld achter mij liet en mijn sociale omgeving steeds meer uit atheïsten begon te bestaan merkte ik tot mijn stomme verbazing dat dat bizarre zwartwit-denken daar exact zo bestond, alleen dan omgekeerd.

Welkom terug Wijnos. Ook na een paar weken op wilskracht of overtuiging droog staan blijft het risico bestaan dat je terugschiet in je oude routine. Denk dus niet te snel dat je er al bent. Ontwikkel een gewoonte om jezelf er steeds weer aan te herinneren waar je vandaag komt en waar je nooit meer naar terug wilt. Dat kan een ambulante therapie zijn, een wekelijkse sessie van de AA, of hier elke dag even babbelen of op het dagpact. Of wat jou ook maar past. De nieuwe gewoonte moet diep insluiten voordat het echt vanzelf gaat. De zijwieltjes niet meteen van je fiets halen. Succes weer.