knakker

Het feit dat de meeste mensen die weer gaan drinken meteen van het forum verdwijnen vertekent deze statistiek echter wel een beetje 🙂

Ik vind jou eigenlijk helemaal geen type om veel waarschuwingen te krijgen @Yvonne 🙃 De moderators zijn niet echt terug geloof ik. Volgens mij werken ze al jaren erg onregelmatig. Soms kun je ongestraft poep en neuken zeggen, en dan krijg je weer een * of een waarschuwing. Ik vind jullie trouwens heel lief hoor @moderator, en waardeer oprecht jullie toegewijde inzet, maar van mij hoeft het dus niet.

De moderator vervangt soms bepaalde woorden door sterretjes. Als je bijvoorbeeld het woord klootzak gebruikt of teringlijer. Dit omdat in de spelregels staat dat er geen schuttingtaal mag worden gebruikt. Ik heb al eens gemaild met de @moderator dat wij geen schoolklas zijn, over het algemeen ons zoet gedragen en ook al helemaal zelf onze probleempjes kunnen oplossen. Maar de enige reactie is dan dat de regel de regel is. Ik ben daar niet dol op.

Maar eerst nog Jaantje een knuffel geven. Je kunt ook gewoon tegen hem praten. Hij zegt niet echt veel terug, maar Konijn begrijpt alles.

Zo eenvoudig is het inderdaad. Maar ik vrees dat bij de meeste de behoefte er niet meer is aan een actief forum. Of men is domweg te druk. Op dagen dat ik zelf aan het werk ben schrijf ik ook niks. Zodoende doet men hier nog af en toe een drukje en loopt dan weer snel verder. Dat de dagdraad zo ongeveer de enig actieve draad is maakt het er ook niet florissanter op. Want dat is voor koetjes en kalfjes. Alleen die worden niet echt meer een samenhangende kudde. Want na een dag zakt het eventuele gesprek weg. Themadraden zou in dat opzicht beter zijn. Dan zou je ook dagen later gewoon door kunnen reageren in een discussie. Maar daar wordt nooit veel gekeken meen ik. Eerdere pogingen strandden ook steeds snel. Nou ja, spijtig spijtig, maar het is niet anders. Intussen is de regenbui voorbij. Op de fiets dan maar.

Dat getut met die sterretjes van de @moderator word ik trouwens heel erg moe van. Ik voel me dan altijd zo als een kleuter behandeld. En ik heb er een hekel aan dat als ik mijn best doe op een bericht een ander daar zomaar in gaat snijden. Gisteren kreeg ik een * vanwege het woord ‘kloterij’ in een verder geheel menslievend bericht.

Nja, het forum heeft voor mij ook enorm veel betekend, nog steeds, maar veel leven zit er niet meer in. Ik mis de discussie, de interactie die er ooit echt was, maar het is nu meer geworden tot een platform voor de losse individuele mededeling. In dat kader: het regent buiten, maar als de bui voorbij is ga ik boodschappen doen.

Dingen Die Ik Mooi Vind: De vriendelijke lach van de conductrice, het grapje, haar groet bij het uitstappen. Alle mensen die nog niet verzuurd hun werk uitoefenen, ondanks de * die ook hun leven kent. Het geeft de droeve burger weer moed.

Ach, lieve help… 🤍

Mogge. Midden in de week heb ik zomaar een weekend van drie dagen. Wat een luxe. Ik ben er ook wel aan toe geloof ik. Gisteren sukkelde ik tijdens een vergadering in slaap. Hilariteit alom. Maar het was ook wel een erg saaie vergadering. Ik heb nooit goed begrepen waarom zoveel bedrijven menen dat het echt nodig is om vaak met het voltallig personeel te vergaderen. De beste lopende organisaties waar ik heb gewerkt gaven veel vertrouwen en vrijheid aan hun werknemers en hadden een minimum aan vergaderingen.

Ik lees helemaal geen zelfmedelijden maar een kwetsbaar verslag van een mooie avond. De frustratie dat er niet over jullie toekomst werd gesproken snap ik, maar ik denk dat jullie in deze fase nu meer baat hebben bij een kalm en vriendelijk samenzijn. Zulke gesprekken overschaduwen een mooie avond vaak terstond met verdriet, verwijten of ruzie. Rustig aan. Geniet van wat er nu weer is. De rest komt later. En focus nu gewoon op je eigen leven. Tevredenheid is volgens mij zo ongeveer het hoogst haalbare waar je zelf nog een beetje invloed op hebt. Daarbij is het een prachtige voedingsbodem voor meer. Geluk is een incident. Daarnaar streven pakt doorgaans averechts uit.

Kan het ook zijn dat je vermoeden er misschien naast zit? Ik zou gewoon het gesprek aan proberen te gaan. Niet met een houding van het moet nou potdorie afgelopen zijn, maar gewoon vriendelijk informerend, liefdevol, begripvol. Misschien valt het mee. Misschien ook niet en komt er een aap uit de mouw. Maar ook dan: begripvol en behulpzaam. Boven alles niet vergeten: hulp werkt alleen als hij het zelf wil. En waarom die geheimzinnigheid? Naar je moeder snap ik het, dat kan natuurlijk te gevoelig zijn. Maar waarom niet gewoon open erover praten met je vriendin. Een probleem is beter op te lossen als het uit de taboesfeer is.

92,0 oei, ik groei

Alleen twee achterwaarts gerichte krachten lijkt mij ook geen pretje. Ik bedoelde meer de weemoed als bewustwording van wat ooit was of nooit heeft mogen zijn. Voor de verdieping, de wijsheid. En het verlangen juist als passie voor wat komen zal. De nieuwsgierigheid, de motivatie. Beiden krachten heb ik nodig. En ook hier weer zaak om de juiste balans erin te vinden.

Mooie beelden weer. Een mevrouw uit Overijssel heeft een minuut gratis winkelen gewonnen. In plaats van inhalig als een wilde tekeer te gaan loopt ze rustig rond en zet alleen in haar karretje wat ze nodig heeft. Veelzeggend is ook de reactie van de supermarktmanager die steeds de tijd stop zet. Die is niet meer voorbereid op bescheidenheid.

Koffie en thee zijn bij mij enorm in waardering gestegen na de drooglegging. Toen ik zes jaar geleden voor het eerst serieus stopte kocht ik zo’n veel te dure koffiemachine. Dat verdient zichzelf wel terug dacht ik. Nu ook razend enthousiast over mijn moka potje die perfecte koffie geeft. Nog mooier vind ik het ritueel. Thee van losse blaadjes is in de plaats gekomen van mijn liefde voor wijn. Eindeloze variatie, heerlijk. En ik ben ook blij dat er alcoholvrij bier is. Brand Weizener en Jever.

Mogge Hé, je psychiater figureert nu op meer vriendelijke wijze in je mantra Renaldo. En ook nog een hondje erbij. Leuk. En dan zeggen sommigen dat jij altijd hetzelfde schrijft! Vandaag de kampioenswedstrijd van het team van mijn oudste zoon. Ik vind dat mooi. Ook wel omdat mij dat vroeger als kind zelf zo geweldig leek. Maar nooit kwam het zo ver. Ik merk dat je als ouder moet oppassen dat je je kinderen niet persé het leven wilt laten leiden dat je eigenlijk zelf ooit wilde. Zo hoop ik nu weer dat hij ooit geneeskunde gaat studeren in Coimbra. Maar nee. Doe maar voort jongen, ontdek je eigen pad. Een ontroerend moment op mijn werk gisteren. Een 81-jarige man, enkele dagen geleden halfdood meegenomen uit zijn vervuild huis, vierde nu bij ons zijn verjaardag. Compleet met taart en een oranje slingertje om zijn magere nek. Er zijn soms best dingen die het leven de moeite waard maken. Laten we eten en drinken mensen, want morgen sterven wij.

Ik drink niet meer en ik rook niet meer. En dat bevalt mij zeer goed. Het voelt als een dubbele bevrijding. Van veel meer dingen kan ik nu genieten. Het leven is intenser geworden. Is dit dan toch de reden dat ik mij steeds onderdompelde in wijn? Vanavond luister ik de hele avond muziek. En ook dat raakt. Hieronder komen literatuur & muziek prachtig samen. Teksten van Slauerhoff vertaald in Portugese fado. Gedoemd om droevig te leven, wordt ieder die teveel liefheeft. Ik ga maar weer door. Voortgedreven door weemoed en verlangen.

Wel, dan zal dit mijn nummer 1000 zijn. Overigens heb ik in een vorig leven (2018-2022j al veel meer geschreven, dus het getal is niet helemaal accuraat. Maar over dat badwater. Ik heb mij daar als melancholische tobber altijd in thuisgevoeld. Ik zei altijd: ‘Je moet er toch niet aan denken dat je een opgeruimd en levensblij karakter zou hebben. Daar zou ik doodongelukkig van worden’. Maar ik heb meerdere malen ervaren dat naarmate de drank uit mijn systeem is ik wel degelijk - en zeer tot mijn verrassing - een tamelijk ongecompliceerd en positief karakter blijk te ontwikkelen. Vroeger keek ik eigenlijk ook wel op tegen het type getroebleerde dichter, wanhopig drinkend bij het keukenlicht enzo, en was de weltschmerz en wehmut altijd dichtbij. Maar *, ik geloof intussen echt dat de alcohol als een duistere brandstof voor dat moeizame levensgevoel heeft gefunctioneerd. Nu luister ik bijvoorbeeld wel eens naar ABBA, ik bedoel maar, muziek die ik vroeger als oppervlakkige rotzooi verfoeide. Niet alles ligt verankerd in de genen of in het noodlot bedoel ik. Evenmin bedoel ik dat je geforceerd naar positiviteit moet gaanstreven, want dat is * en werkt hooguit averechts. Maar je moet er ook niet gek van opkijken dat een en ander in het leven best mee blijkt te vallen nadat je eenmaal duurzaam die kartonnen doos der verslaving van je kop hebt weten te zetten en je weer eens rustig om je heen kunt kijken.

Ik ben erg gevoelig voor dergelijke duistere romantiek. Maar kijk er mee uit dat je het niet teveel gaat cultiveren. Het is allemaal Eros en Thanatos. Aan jou de keuze welke plantjes je water geeft.

Ja, immer geradeaus nog steeds. Dat weemoedig gevoel van liefdesverdriet was bij mij ook alleen de eerste keer. Intussen is het meer dat ontluisterende gevoel dat je met je stomme kop toch weer bij die ex in bed bent beland terwijl je allang weet dat ze je bedriegt en besteelt.

Overigens merk ik dat ik me intussen wat begin te ergeren als iemand hier over ‘zachte heelmeesters’ begint. Pas was er ook weer eentje. Ik heb de indruk dat die uitdrukking niet zozeer meer wordt gebruikt om tot een efficiënte behandeling te komen, maar eerder om eigen lompheid te rechtvaardigen. Maar dit geheel terzijde.

Best rustig hier trouwens. Ik begreep dat er ook weer een vacature is omdat degene die vroeger nog wel eens aan de ‘boom der gezapigheid’ schudde tijdelijk vertrokken is.

3 zielen, 1 gedachte

Mijn eerste serieuze stoppoging leverde mij ooit ook een zeer treurig gevoel op @alesto. Dezelfde weemoed als bij het eind van een lange relatie. Maar dat gevoel helpt je vooral verder van huis. Niet teveel achterom kijken raadde @Bobmij destijds aan. Het leven moet voorwaarts geleefd worden tenslotte. Die biertap zou ik gewoon in de gracht werpen trouwens. Daar komt alleen maar narigheid van.