Oskar

Ja Halloween nadert inderdaad. Wat fascineert jou daar toch zo aan @Reacher? Ik ben zelf wel redelijk geobsedeerd met de Dood, maar dat snoepharken vind ik niks. Vorig jaar was ik in dit kader in zo’n feestwinkel waar het wemelde van Halloween. Mijn oudste leefde zich helemaal uit, maar de jongste vond het eng begon op gegeven moment te huilen. Ik wil naar buiten papa.

Mogge mensen. Herfstvakantie hier. Vakantiedagen opgenomen nu de jongens vrij zijn. Weer leuk tripjes maken. En luieren. En een nachtje naar Antwerpen met het hele gezin. We overnachten dan zo ongeveer in de kathedraal Ja, leuk dat @Reacher er weer is. Ik begon zelfs die ijspegel al een beetje te missen. Ik hoop dat Q ook weer eens buiten komt spelen.

Ja kiwi, en veel bananen. Mandarijn eigenlijk nooit gek genoeg. En in de zomer citroen en soms een meloen.

Het valt nog mee. Wel komen vaak andere fruitsoorten langs.

Hey Rietsj! Ik heb het nog nooit zo leuk gevonden om voor rare druif uitgemaakt te worden

Kaas en worst en kaarsen is allemaal al prachtig. En je kunt ook nog dure kristallen wijnglazen gaan kopen. Gebak van de patisserie halen. Maar het belangrijkste inzicht vind ik dat gezelligheid van binnenuit moet komen en niet van buitenaf. Het doet er niet zoveel toe wat je daarbij eet of drinkt. We verspillen teveel tijd met het zoeken van het geluk om ons heen. Opent de poorten van uw hart en laat de rijkdom stromen, zou ik bijna willen zeggen. Maar dan lijk ik weer zo'n malle theosoof of andere groenzoeter.

Dank @Maverick. Ik gebruik vele synoniemen voor jenever, maar eigenlijk nooit 'jajem' Mijn ervaring was trouwens dat ik die eerste maanden helemaal geen discipline nodig had om het gebruik van alcohol te matigen. Dat ging gewoon vanzelf, zonder dat ik me hoefde te bedwingen of grenzen te stellen. Het was ook geen langzaam groeiende overmoed, met verschuivende grenzen. Maar in één keer een aardbeving van 9 op de schaal van Richter, zonder voor- of naschokken. Dat verbaast mij wel. Blijkbaar zit er onderhuids toch ergens een duister beest dat zich ineens heel kwaadaardig kan manifesteren. Hoe het allemaal precies zit en werkt in de kop en onder de huid weet ik ook niet. Ik heb daar al eindeloos over nagedacht, maar stop daarmee. Ik laat me nu leiden door eenvoudige praktijkervaring. Het toelaten van alcohol brengt het gevaar op narigheid vroeg of laat dichterbij. Dus domweg maar geen risico meer nemen.

Een week na de val. Kurk in fles laten kost geen moeite. Apart wel, zo’n exces dat even plotseling komt als gaat. Alles lijkt weer kalm en vredig nu. Soms denk ik dat de razende snelheid waarmee de terugval zich voltrok ook gedreven werd door een onbewust verlangen knoerthard tegen de lamp te lopen. Alleen zo kon het stoppen. Als het in het verborgene was gebleven had het gebruik nog weken maanden jaren kunnen voortwoekeren.

Heel goed @Tine Nu kunnen we mooi samen de horizon tegemoet gaan lopen.

Sea of love. Een suikerzoet liefdesliedje van Phil Phillips uit 1959. Ik hoorde het in mijn jeugd voor het eerst vertolkt worden door een band genaamd The Honeydrippers. En toen kwam Tom Waits met zijn versie. Bij de eerste klanken weet je al dat je alle hoop kunt laten varen. Drowning in the sea of love is niet langer overspoeld worden door gevoelens van verliefdheid, maar echt verzuipen en sterven.

Tegen mijn gewoonte lig ik al een paar uur wakker. Buiten is het donker. De dag kriekt nog niet eens. Maar laat ik er maar gewoon uit gaan en mijn voordeel doen met de extra tijd.

Ehm. Ik zou het juist niet uit een wijnglas gaan drinken hoor. We moeten de illusie juist ontmantelen. Maar een ander mooi glas om het kristalheldere water uit te genieten is best een idee. Dank voor je woorden.

No offense. Ik vind het juist wel mooi dat mijn onnozelheden ook anderen tot lering kunnen dienen. En dat is waar het uiteindelijk om draait. Welk drankje we daarbij drinken is maar bijzaak. Ook al maken we ons regelmatig anders wijs.

Zes dagen geleden nu. Eén dag van God los. Daarna kraan dicht. Terug op het jaarpact inderdaad. Duivel terug in kistje. Voorgoed. Geen experimenten meer. Het Leven Zonder vond ik tenslotte ook best zeer de moeite. Goed je weer eens te lezen Moes

Zo zie ik het ook wel. Ik was oprecht overtuigd dat het experiment zou slagen, maar nu het is mislukt is de conclusie ook duidelijk. Ja. Bizar wel. Enigszins schoorvoetend is dat ook mijn conclusie. Ik heb best veel mildheid naar mijzelf. Omgeving verwacht ook geen boetekleed, maar vooral dat de strapatsen voorbij zijn. Sneller dan ik vorige week verwachtte keert alles terug naar normaal. Ikzelf ook. A sadder and a wiser man.

Goed dat je er weer bent @Spirit. Je zus ken ik niet, maar het drinken van frambozenwijn lijkt mij ook bepaald geen pretje. Moedig voorwaarts.

Een diep ingesleten gewoonte ben je niet zomaar kwijt. Dus ik snap wel dat je naar dat afwezige wijnglas blijft tasten. Probeer er wel iets voor in de plaats te zetten waar je ook enigszins enthousiast over kunt worden. Echt goede thee bijvoorbeeld. Of weet ik wat. Niet teveel krampachtig gaan koekeloeren naar de voordelen. Het mag ook best eens rot zijn. De voordelen komen vanzelf boven dobberen.

Dag drie, het leven gaat weer door. Tenminste, als het niet ophoudt. Monter stappen we weer voorwaarts. Loop je ook mee @Spirit? Ik wens iedereen rust & kalmte.

@Bob, mag ik na mijn laatste strapats weer terug op het jaarpact? Startdatum 4-10-2023. Dierendag als verjaardag

Nee, daarvan ben ik overtuigd. In de bijna vier jaar hiervoor is zelfs niet één keer het verlangen hiertoe opgekomen. Simpelweg het idee dat het weer binnen mijn mogelijkheden lag ineens. Geen noodzaak om te vluchten of te verdoven, want ik vind mijn leven nog steeds zeer aangenaam. Ik ben er wel van geschrokken hoe razendsnel ik ineens bleek te kunnen terugvallen in 'oud gedrag'. Ik dacht dat op basis van de positieve veranderingen in mijn leven van de laatste jaren dit risico klein zou zijn. De jenever was toevallig. Die wilde ik om andere redenen al in huis halen. Ik was me er ook bewust van dat het riskant was, want het effect moeilijker te doseren. Maar het was geen doelbewust verlangen naar een snelle knock out, integendeel. Hooguit een meer algemeen verlangen naar roes, een onbezorgde passiviteit, die staat van niet-zijn. En dat beest bleek veel sneller wakker gekust dan ik voor mogelijk had gehouden.

Natuurlijk zie ik ook de vele overeenkomsten in de worstelingen met drank. Maar tegelijkertijd ben ik ook overtuigd dat ieder zijn eigen pad bewandelt, en dat daartussen ook belangrijke verschillen bestaan. Daarom vond ik het ook de moeite om te onderzoeken. Dan maar wijs door schade en schande.

Tja, ziekte of zwakte, de oude discussie. Ik heb de term ziekte altijd wat te zwaar gevonden, want het blijft uiteindelijk een keus die je zelf maakt om de fles open te schroeven, en dus je eigen verantwoordelijkheid. Maar de medische wetenschap ziet het inmiddels als een hersenziekte meen ik. Wel een ziekte waarbij je kerngezond blijft en waarmee je stokoud kunt worden. Tenminste, zolang je er in slaagt de drank buiten de deur te houden. En de vraag hoe dat voor elkaar te krijgen vind ik uiteindelijk ook een stuk relevanter dan de vraag ziekte of zwakte.

Het gaat weer goed hoor. De uitglijder was eenmalig. Een tijd op de grond gelegen, versuft om me heen gekeken en weer opgekrabbeld. Constructieve gesprekken gevoerd en nu weer vol goede moed. Koers weer terug op nul. Hort sik.