Oskar

Drie tot vier dagen. Nou ja, zo lang zing ik het wel uit op wilskracht. Thee is ook best lekker. Ik noemde vroeger refusal vaak met enige zelfspot ‘de pil voor alcoholisten zonder ruggengraat’. Maar die benaming stelde niet iedereen op prijs 🙃

Ja, dat klopt. Maar ach, er zijn 18.000 verschillende medicijnen verkrijgbaar in Nederland. Je kunt ook niet verwachten dat zo’n arts elke pil en elke kwaal uit zijn hoofd kent.

Vandaag naar de huisarts geweest inzake mijn drankprobleem. Een vriendelijke en belangstellende jongen en een prettig gesprek. In ieder geval als symboliek goed om het weer eens op tafel te hebben gelegd. Van refusal of antabus had hij nog nooit gehoord. Hij zou het gaan nazoeken en -vragen en hopelijk mag hij het voorschrijven.

Twee dagen werkvolk over de vloer gehad. Ik word daar altijd erg onrustig van. Na het ophangen van de nieuwe ketel werd ook nog een gaslek gedetecteerd. Weer een grote zak geld verder. Ik voel me dan altijd een beetje aan de ratten overgeleverd, en hoor dan meteen Koot en Bie. Ik zie het al, scheurgras! Maar goed, iedereen is weer opgekrast en we hebben weer warm water 🥳

Mogge. Vandaag de hele dag alleen thuis. Dat waren altijd risicomomenten om mijn gang te gaan, ongemerkt. Maar nee. Zaak is om mij bezig te houden en niet in ledigheid te vervallen. Maar ook weer niet te hyper, want dan haak ik op gegeven moment ook af om liever te gaan zuipen. Het zoeken naar een mooi evenwicht. Intussen staat hier een ragù in de slowcooker het huis te vullen met heerlijke geuren. En ik luister Bach. Het valt mij altijd weer op hoe ontzettend veel meer ik kan genieten van andere dingen als ik niet drink en niet rook. Het is net als met baby’s 🙃 Je geeft een paar dingen dingen op, maar krijgt er ongelooflijk veel voor terug.

Een proefdronk zal ik zeker niet gaan doen. Ik moet het juist hebben van die onbestemde angst die ik toch weer op voorhang van het middel heb. Ik zou een beetje bang zijn dat mijn lichaam er niet zo erg op reageert, zoals ooit eerder bij de refusal. En dan *ping* springt de deur misschien weer open.

Heel goed dat je deze verleiding hebt doorstaan! Ik zou vooral daar trots op zijn. Dat het andere werk hierdoor wat is vertraagd lijkt mij van vele malen minder belang. Niet tobben. Voorwaarts maar weer 🙂

Mogge mensen Dag veertien intussen weer en ik heb vooralsnog de indruk dat de knop weer om is. Woensdag ga ik lullen met de huisarts. Ik wil aan de antabus of refusal. De zaak enkele maanden op het chemisch nachtslot. Mijn vorige huisarts moest ik uitleggen wat dat voor medicijn was. Die had van zoiets geks nog nooit gehoord. Jammer dat het niet beviel Etty. Ik vind die strakke stappen en rigide omgangsvormen ook niet bij mij passen. Hopelijk ligt Buitenveldert je beter. Geen plannen nog voor vandaag. Lekker is dat. In elk geval flink naar buiten. Het is lente voor één dag.

Daar ben ik ook van overtuigd. Dat gaat soms zelfs verrassend snel. Mijn vorige abstinente periode van bijna vier jaar was het gemis nooit echt schrijnend. Voor mijzelf denk ik dat het geheim erin zit hoe overtuigd en duidelijk de keuze is die ik heb gemaakt. Als ik eenmaal weer los ben gegaan met drank is de kans op een volgende terugval groot. Want een terugval meer of minder maakt niet uit. Dat maakt natuurlijk wel uit, maar dat maak ik mijzelf dan wijs. Maar als de knop eenmaal echt goed om is en de eerste kritische periode doorstaan, dan gaat het abstineren ineens verrassend eenvoudig. Ik vind stoppen moeilijker dan gestopt blijven. Het bereiken van het kantelpunt.

Welkom hier Maia, en dank voor je uitgebreide verhaal. Heb je ook enig idee wat het is dat je naar de drank doet grijpen? Vaak is het zo dat als de kraan dicht is en het wijnproeverij zakt er allerlei persoonlijke sores komt bloot te liggen. Dan schrik je je een kriek en moet je eerst daarmee aan de slag om in de toekomst de kraan duurzaam dicht te kunnen houden. Dat direct na winkelopening in de supermarkt staan met flessen wijn in je mandje herken ik ook wel. Deed jij er ook wel eens een pak melk of een halfje bruin bij puur en alleen om de aanblik van de boodschappen wat luchtiger te maken? 😉 (Ik ben heus geen alcoholist hoor) Succes op je pad. Veel hier schrijven is iets dat mij en vele anderen behoorlijk verder heeft geholpen.

Er zijn altijd heel veel tegenstrijdige neigingen die gelijktijdig door je kop razen. Zo ervaar ik het althans. Zeker rondom alcohol. Er zijn goede redenen te bedenken om niet te drinken, maar eveneens goede redenen om wel te drinken. Er zijn zowel voordelen als nadelen. En uit dat bonte geheel moeten we proberen een beetje een duurzame evenwichtige keuze te maken. En daarbij hebben we nogal vaak de neiging om dingen weg te moffelen. Zowel de drinkers als de gestopten. Maar soms komt ineens zo'n andere, weggemoffelde neiging in de schijnwerper te staan en lijkt het ineens wel degelijk een goed idee om toch weer een glas in te schenken. Ik ben er van overtuigd dat als je echt definitief wilt stoppen je jezelf ook goed rekenschap moet geven dat je dan onvermijdelijke bepaalde dingen zult moeten ontberen. Vaak zie ik dat stoppers dat bagatelliseren, en dat alle voordelen om te drinken worden ontkend en afgedaan als verzinsels van je verslaafde brein. Dat brengt in mijn eigen direct het risico met zich mee dat die neigingen vroeger of later soms ineens toch weer op poppen. Als ik definitief wil stoppen met de drank zal ik bijvoorbeeld nooit meer een mooi glas rode wijn drinken. Daar moet ik mij donders goed bewust van zijn. En in volle bewustzijn van dat gehele plaatje moet ik de beslissing nemen niet meer te drinken. Als ik alle leuke kanten van de drank ontken zal dat uiteindelijk tegen mij werken. Zo is althans mijn ervaring en overtuiging.

Blijven ploegen. Voorwaarts!

Ik heb altijd wel de indruk dat het leven er een stuk prettiger op wordt als je je bevrijdt van het gevoel van ‘moeten’. Dat verstikt bij mij elke levenslust. En het verlamd ook mijn daadkracht. Ga gewoon eerst een rustig zitten met een lekkere cappuccino @rapilos. Luister een stuk mooie muziek. Dan komt de rest daarna vanzelf ook echt wel aan bod. En anders doe je het gewoon later. Pompiedom.

Dat heb ik ook wel. Ik zie het als een zinvol ritueel, om die andere zuivering kracht bij te zetten.

Mogge mensen Niet alleen een heel weekeinde, maar ook nog een volle week vakantie aan mijn voeten. Het kan niet op. Vandaag ga ik naar de Sint Joris Mis van Herman Finkers. En daarna viert mijn zoontje voor de laatste keer zijn zevende verjaardag. Ik ben enorm levenslustig momenteel. Ik weet wel dat dit niet ongebruikelijk is als men net (weer) los is van de ketenen der verslaving en dat het ook bedrieglijk kan zijn. Maar ik weet ook dat ik deze levenshouding in bescheiden mate kan conserveren. Ik zou wel willen dansen. Alleen ik hou niet zo van dansen.

Wat is zeven toch een mooie leeftijd! Die jongen ondergaat alles met een ontwapenend enthousiasme. Elk kado en elke ballon is prachtig. Het lastige als ouder is dat je vervolgens - omdat je kind elke keer zo lief en dankbaar reageert - je hem niet moet gaan overstelpen waardoor alles alsnog dood slaat. Zelfbeheersing en matigheid aanleren: ook hier.

Mooi, dat nieuwe huis @Etty. Ik heb dat bij mijn laatste verhuizing ook gebruikt als extra aanmoediging om nuchter te gaan leven. Een katervrij huis inderdaad. Een huis zonder herinneringen. Ik merk dat ik voortdurend, tot in het ziekelijke, op zoek ben naar een schone lei, een heel nieuw begin. Om vervolgens vaak vrij snel die schone lei weer te bezoedelen. Het wordt soms ook een excuus om het 'nieuwe begin' nog even uit te stellen. Maar hey, los van al dat alcoholisch gelul is het natuurlijk vooral te gek om zo'n mooi huis te hebben 🙂 Gefeliciteerd! Een meeting, waarom ook niet. Onderzoekt alle dingen en behoudt het goede. Ik moest grijnzen om je omschrijving van die broddellapjes. Maar evengoed is het mooi balen om op die basis te moeten bouwen. Herkenbaar inderdaad. Ik ben zelf nogal een nostalgische achteromkijker. En ga dan zuchten en met het hoofd schudden en dat soort dingen. Dat is iets wat ik mij heb moeten aanleren: het verleden van je afschudden. Als een hond die uit de sloot komt. En dan monter voorwaarts gaan. Daar zie ik best heel erg veel mooie dingen over het algemeen. Maar soms doe ik ook mijn uiterste best om die mooie dingen panisch van angst uit de weg te gaan.

In mijn dromen figureren heel vaak vrienden uit mijn late tienerjaren. Of ik keer terug naar huizen waar ik vroeger woonde. Daar zal Freud vast wel iets van vinden. Een psycholoog zei ook ooit dat ‘ik een beetje was blijven hangen in mijn adolescentie’. Het is toch wat.

Vroeger lag ik van enthousiaste spanning altijd de halve nacht wakker voor mijn verjaardag. Als ouder heb ik dat ook een klein beetje. De jongste zoon wordt zeven. Maar het feestbigje zelf snurkt vooralsnog vrolijk door. Ik ging vroeger om het uur naar de slaapkamer van mijn ouders. ‘Mag ik al komen?’ DAGPAKT Oskar

Ja, verrot is dat hè vogeltje? Dat je dat hele immense pakket aan inzichten, ervaringen, overtuigingen en plannen soms zo makkelijk weet te negeren of van je afwerpt en onnozel weer aan de fles begint te lurken. Het lijntje met je verslaafde-ik kort houden en aandacht geven lijkt me wijs. Of dat nu door hier te schrijven of via een groep of wat dan ook is. En daar wat structuur en regelmaat in aanbrengen. Want het gaat niet vanzelf. Nu niet, althans. En op zoek gaan naar iets nieuws om ermee te dealen. Want, hoe ging dat cliché ook alweer: als je blijft doen wat je deed, krijg je wat je daarvoor ook kreeg. Succes in elk geval. Je kunt het wel, want dat heb je eerder ook voor elkaar gebokst. Maar je kunt het ook niet. Dat moet je ook niet vergeten. En dat alter ego dat je steeds weer naar de drank doet grijpen moet in de schijnwerpers worden gezet, op de operatietafel en vervolgens uitgebannen. Hier schrijven is alvast een goed plan, want ik lees je graag. Op naar dag 4.

@Smaragdie: vanwege je ongekende felle terugvallen bijvoorbeeld. Maar meer nog omdat jij - als gevoelige jongen zijnde - als de drank eenmaal in beeld was vroeger op geen enkele manier meer leek bij te sturen. Dan ging je altijd onstuitbaar op je alcoholische doel af. Zoiets. Daarom vind ik het ook geweldig dat je nu gewoon helemaal van de fles bent. De directheid waarmee jij je altijd lijkt te kunnen uiten heb ik altijd fascinerend gevonden. In je oprechte betrokkenheid en lieve bezorgdheid, maar ook in je razernij en irritatie. Ik ben zelf volgens mij ook wel een gevoelsmens, maar de boel zit bij mij soms zo verkapseld in tientallen tegengestelde gedachten en woorden dan ik er zelf ook niet altijd wijs uit kan. Het is echter niet zo dat ik bewust een masker opzet om mij te verbergen. "Ik speel de rol die ik ben", zei Gerard Reve ooit. En dat vind ik wel herkenbaar. Maar dat is ook meteen weer kripties. Haha, ja, misschien wel een dwarsfluit. Of een doedelzak. Panfluit kan ook.

Mogge mensen, Wat een mooie symboliek in je droom @Etty 🙂 Bijzonder hoe je onderbewuste dat ‘s nachts allemaal voor je in elkaar flanst. Zelf helaas geen dromen onthouden vandaag. Wel een zoon die het nog nét leuk vindt om zijn schoen te zetten. En lief dat hij gewoon nog dolblij is met een chocolade kikker. Wij gaan vandaag een dagje op pad met de museumkaart. Zin in.

Leuk iets van je te horen @Smaragdie. Fijn dat je nog steeds alcoholvrij bent. Ik heb daar wel eens aan getwijfeld, moet ik toegeven. En jij achter een cello: dat was niet het eerste instrument dat ik bij jou gedacht zou hebben. In tweede instantie misschien ook wel. Je maakt er vast mooie gevoelige muziek mee. Succes met alles jongen, ook met je kattenvolk.

I don't care if the sun don't shine And I don't care if nothing is mine And I don't care if I'm nervous with you I'll do my loving in the winter Dit lied zit al twee weken in mijn hoofd. Ik ben altijd gefascineerd geweest door mensen die balanceren op de grens tussen geniaal en gek. En eigenlijk ook door kunstenaars die ten onder gingen aan drank en drugs.

Mooi dat de knop om lijkt te zijn @Etty. Een jaar klooien: we bewandelen een vergelijkbaar traject. Dat geeft toch een gevoel van saamhorigheid. Nuchter voorwaarts.