knakker

Ik heb wel vaak die neiging om op zoek te gaan naar een oorzaak, maar vind die niet. Misschien zit ik in dat opzicht wel wat teveel vast aan het causale denken. Toen ik zes jaar geleden na een detox van zes dagen in een kliniek een ambulant traject volgde en toen helemaal geen hinder meer had van zucht naar drank had de therapeut ook een houding van 'Daar komt niets van in meneertje, er moet méér aan de hand zijn'. Misschien is het wat @renaldo61 hierboven zegt dat de alcoholisme op gegeven moment zichzelf drijft. Misschien is er in de verborgen diepten van mijn persoonlijkheid wel degelijk veel als oorzaak boven water te hengelen. Ik weet het niet. Wanneer ik er langdurig in slaag om de drank buiten de deur te houden hoef ik ook niet persé een logische verklaring. Maar als er wat in het systeem hapert wat mij telkens opnieuw doet terugvallen wil ik het wel graag weten natuurlijk.

Een vogeltje voor @Yana. Om de moed erin te houden.

Deze verklaring heb ik ook overwogen, maar ik geloof het niet. Wat je beschrijft zijn allemaal dingen die mij meer energie opleveren dan kosten. Maar het blijft voor mijzelf ook een idiote paradox: dat ik vanuit een tevreden en genoeglijk leven soms ineens zo snoeihard in de drank wegzink. Ik ben geneigd een groot deel vanuit mijn dwangmatige gewoonten te verklaren. Als ik die gewoontes eenmaal langere tijd ontwend ben gaat het mij opmerkelijk eenvoudig af de drank te laten staan, heeft ook het verleden geleerd. Daarbij zou het goed kunnen dat oude hardnekkige associaties mij ‘ineens’ naar de drank doen grijpen. Dat er wat dwarsverbanden in mijn onderbewuste omgelegd moeten worden. Dat is de reden dat ik nu mijn toevlucht ook zoek in - voor mij als nuchter boerke zijnde - in wat alternatieve therapievormen.

Er loopt een dunne lijn tussen moeten, mogen, kunnen en willen. Het is soms een hele tour om het juiste werkwoord voor je kar te spannen. Maar als de vriendelijke variant van ‘mogen’ niet werkt zou ook het meer dwingende ‘moeten’ wel eens moeten mogen. Overigens valt in een auto met een kapotte rem nog best te rijden. Alleen gewoon stapvoets. Lekker rustig. Veel tijd om rond te kijken en te genieten. Succes renaldo. Kalmpies an.

Met die druk, die zweep en die discipline valt het allemaal reuze mee hoor mensen. Ik ben van nature een luiwammes en een flierefluiter, wat ik heerlijk vind, maar daarmee is het wel nodig mijzelf af en toe een schop te geven. Anders kom ik überhaupt niet vooruit. Verder ben ik nogal een gewoontemens. Waar ook niks mis mee is, maar wél als er langdurig slechte gewoontes zijn ontstaan. Die blijf ik dan bijna dwangmatig herhalen. Op dat punt moet ik mijzelf en mijn slechte gewoontes niet accepteren omdat ik nu ‘eenmaal zo ben’. Want ik denk juist dat ik helemaal niet zo ben. Het is eerder zo dat ik per ongeluk de verkeerde jas heb aangetrokken en daar vervolgens maar met een onnozel gezicht in voort blijf sjokken. Dan is het zaak om die slechte gewoontes te vervangen door gezonde gewoontes en deze zo lang in te laten slijten totdat het vanzelf gaat. Ik heb weliswaar grote plannen om de mateloosheid breed aan te pakken, maar ben mij bewust van de valkuilen daarbij. Ik heb een ijzeren structuur voor ogen, maar gun mijzelf ruimschoots de tijd om daar in de buurt te komen, zonder zweep en strengheid. Kuierend in de goede richting als het ware. Overigens is het aanbrengen van die veranderingen mij tot dusver geen moeizame strijd, maar levert het mij juist enorm veel positieve energie en levensvreugde op. Dus de vooruitgang wordt vooralsnog niet ploeterend, maar gewoon flierefluitend bereikt.

Ja, dat is het risico als je ergens een boze partner in het verhaal opvoert. Dat men kan gaan denken dat dit de enige motivatie is in al mijn plannen. Maar geen zorgen: ik bulk van de intrinsieke motivatie. Natuurlijk wil ik voor mezelf stappen vooruit maken en pluk ik zelf blijmoedig de eerste vruchtjes hiervan.

Verder luister ik godbetert nog steeds naar ABBA. Elke dag. Wat een vrolijkheid en plezier. En wat een aanstekelijke riedel. Dit wordt de soundtrack van mijn Nieuwe Leven. (Ik wil zelf helemaal geen kerel na middernacht. Maar het zou wel fijn zijn als er iemand was die mee wilde helpen om de schaduwen weg te jagen.)

Bijna drie weken sinds mijn laatste crash. Als altijd gaat het heel lekker, zonder aanvechtingen en met bijna uitsluitend positieve effecten merkbaar. De ruime ervaring van iemand die ontelbare keren vruchteloos voorgoed probeerde te stoppen. Dat blijf ik mij dan ook inprenten: hartstikke mooi dat het tot hier zo makkelijk gaat, maar de adders liggen overal op de loer. Waakzaam blijven en rustig blijven bouwen. Mijn hele leefstijl moet worden gerenoveerd, maar in een dermate kalm tempo, dat ik niet bij een geringe tegenslag weer alles laat varen omdat het nu toch al is mislukt. Twee palen boven water: geen drank meer en geen sigaretten meer. Nooit meer. Het gebruik van het ene middel katalyseert direct het gebruik van het andere. En verder streef ik naar matigheid in alles. Geen hompen kaas meer naar binnen als ik niet kan slapen, geen zakken drop vreugdeloos naar binnen schuiven, gedachtenloos mijn bord maar blijven volscheppen. Alles met mate en veel aandacht, mindful zou ik haast zeggen als ik het niet zo’n rotwoord vond. Ik streef naar een ijzeren structuur door de week, met in de weekeindes vrijaf, omdat het wel leefbaar moet blijven. Ik kikker altijd enorm op door zo gestructureerd te leven, maar ervaring heeft geleerd dat er na een tijd het mijzelf opgelegde systeem gaat wringen en onvermijdelijk het bekende fuck-it-all-moment komt en ik alle geboekte voortuitgang in extreem korte tijd volledig teniet doe door als een bezetene te gaan zuipen, roken, schransen of wat dan ook. Het is dus steeds zoeken naar die fijne balans tussen het streven naar structuur, het mild accepteren van kleine terugvalletjes zonder daarbij alle moed volledig te laten varen. Ja, wat u hier nu allemaal mee moet weet ik ook niet hoor. Ik schrijf het maar gewoon hier op omdat ik het fijn vind mij overpeinzingen en inzichten een beetje bij elkaar te hebben. (Ook hierin constateer in bij mezelf een zwalken tussen uitersten. Van het leven in de schemer en de modder in één keer naar naakt in de spotlight, om daar elke scheet publiekelijk te gaan opschrijven en analyseren.) Intussen blijf ik mijn AA bijeenkomsten trouw bezoeken. Natuurlijk erger ik mij wel eens aan de immer terugkerende verhalen. Maar ik heb er ook best aardigheid in gekregen. Ik moet mijzelf ook scherp houden en voorkomen dat ik wederom ga denken dat er niks meer aan de hand is, want die neiging heb ik ook nu wel degelijk. Daarbij heb ik een therapeut geboekt die zowel thuis is in hypnotherapie, emdr als in meer gangbare psychotherapie. Ik hoop daarmee vooral wat meer vat te krijgen op de processen die zich blijkbaar diep in mijn onderbewuste afspelen en mij doen grijpen naar datgene waarvan ik heel goed weet dat het mij geen zier oplevert, zelfs geen korte opluchting, maar wel elke keer exact hetzelfde gelazer en getob oplevert.

Mogge mensen. Dag 19. Olé. Ja, wel vaak, de laatste tijd. Als een overvliegende reiger, die overal grote stralen poep achterlaat. Maar als het niet net op je kop komt heb je er verder ook niet echt last van. Misschien dat de beheerders het forum nog eens een keer dicht gaan timmeren? Want het is nu wel erg makkelijk voor de botjes om binnen te komen. Ach ja.

Zowel de drank als de sigaret hadden, toen ik er in mijn tienerjaren mee begon, ook een functie om mijn sociale ongemak mee te camoufleren. Ik heb me erover verbaasd hoe ik vervolgens jarenlang ben blijven denken dat ik die middelen echt nodig had in gezelschap. Het blijkt echter dat ik in de tussentijd echt wel het een en ander aan sociale vaardigheden heb opgestoken. Het glas en de sigaret waren middelen geworden om me achter te verschuilen, maar die hun functie allang hadden verloren. Na het stoppen merk ik - tot mijn verbazing - dat ik veel socialer blijk te zijn zonder mijn gebruikelijke hulpmiddelen.

Mogge. Hele weekend vrij. We gaan vandaag dingen doen met het gezin. Ik ben eigenlijk best blij dat dit nog kan na alle gedonder. Korfbalwedstrijd kijken van jongste. Kleding kopen voor puberzoon. Dat is altijd een hachelijke onderneming, maar daardoor ook zeer vermakelijk. Ik ben dol op pubers. Die fascinerende combinatie van stoere onafhankelijkheid met tegelijkertijd die gruwelijke onzekerheid over alles.

91,3

Voor de goede orde: ik schreef dat ik ‘van alles weet’ niet dat ik ‘alles al weet’ 😉 Anders gaat men mij weer grootheidswaanzin verwijten. Maar ik zoek mijn heil ook niet bij de theoretische psychologie. Ik zit nu aan hypnotherapie te denken. Vanwege de directe toegang tot het onderbewuste, want ik vermoed dat daar ik mijn geval de sleutel ligt. Vroeger dacht ik dat je dan in slaap werd gebracht en een kip moest nadoen. Maar het zit toch wel wat verfijnder en technischer in elkaar. Die vlucht in de mateloosheid zit inderdaad op vele terreinen, hoewel niet allen met even destructieve gevolgen. Ik ben er ook van overtuigd dat ik niet alleen het kurkje in de fles moet laten zitten, maar mijn gehele leefstijl moet bijstellen om duurzaam dat jurkje te kunnen trotseren. Een hele klus. Of beter gezegd: een mooie uitdaging. Op naar de verlichting 🙃

Succes met de ontmoeting @IJsvogel. En deze is voor @Yana:

Ik heb ook nogal de neiging om alles zelf op te willen lossen. Maar ik ben nu al twee jaar met vlagen weer zo aan het klootzakken met drank dat ik liever iemand laat meekijken onder de motorkap. Ik weet wel van alles, maar kom er niet duurzaam uit. Allerlei hulplijnen onderzocht en vandaag wil ik daar een geschikte keuze uit maken. Anders blijf ik weer hangen in eindeloos wikken en wegen. Hort sik.

“O captain! My captain! Our fearful trip is done” Ik hoop dat mijn reis over de alcoholische wateren ook voorgoed ten einde is. Twee weken is het nu. Ik zou zo graag eindelijk aanmeren in een veilige haven. Vandaag een nieuwe, belangrijke stap. Hulp kiezen. Maar ik zag gisteren met mijn zoon Dead Poets Society. Tranen met tuiten. Toen ik de film in mijn studententijd in de bioscoop zag vond ik het nog een sentimentele draak. Het is alweer elf jaar geleden dat die vrolijke en inspirerende Robin Williams zo tragisch aan zijn einde kwam. Carpe diem, mensen, want morgen sterven wij.

Oja, @Spirit jarig. Van harte mevrouw! Lust u ook worteltjestaart?

Mogge Ja, echt herfst, regen en windvlagen. Ik vind het wel een mooi seizoen. En morgen is het weer 28 graden. Het lijkt er soms op of de Grote Regenmaker hierboven dronken is en maar lukraak wat knoppen zit in te drukken. @IJsvogel: goed je hier weer te zien, en fijn dat bij jou de omgeslagen ook zo spoedig gaat.

Welkom terug @Okkie. Het is nooit te laat om het roer om te gooien. Frisse moed erin houden. Voorwaarts maar weer. Fijn om je verjaardag morgen zonder drank en met visite te vieren @Spirit. Extra lekkere taart kopen. Koekela ofzo. Ik net een uurtje op de fiets door de Biesbosch geragd. Verkleumd, kletsnat en onder de modder weer terug. Lekker wel. De Biesbosch begint al weer wat drassig te worden gelukkig. Onderweg twee lepelaars die schouder aan schouder door het water schepten. En een kleine zilverreiger. Een mooie ochtend.

Bredero was die gozer van ‘het kan verkeren’. ‘Alles sal reg kom’ is van een 19e eeuwse Zuid-Afrikaanse president. Wat ben ik toch een wijsneus. Beiden leefden overigens ver voordat de laptop kwam, dus reken je niet rijk.

Dat zijn mooie ontwikkelingen @Zbb. Fijn dat je verblijf in de kliniek je zoveel heeft gebracht. Nou de boot op koers blijven houden. Als je tot geloof bent gekomen hoef je ook geen kunstgrepen uit te halen om de formuleringen van de 12 stappen te kunnen verdragen, dat scheelt. Ik vind het mooi: een geloof. Eigenlijk heeft iedereen een geloof. En daarvan vind ik het atheïsme het meest onverdraagzame geloof. Maar dat terzijde.

Ik heb mij nog nooit doodgedronken. Het lijkt me ook niks. Ik verbaas me er als altijd ook nu weer over hoe razendsnel ik van de duisternis van de drank doorschakel naar grote levenslust. Terwijl ik verder behoorlijk gematigd van karakter ben. Ik ben een bipolaire kabouter. In die bewustheid zit zowel risico als redding. Maar hoe is het nu @Zbb, lukt het goed om ook buiten de kliniek overeind te blijven?

Ik heb ook geen absolute zekerheid. Niemand. Maar de manier om het ‘per dag’ aan te kijken is dacht ik bedoeld voor hen die dreigen te panikeren bij het idee nooit meer te kunnen drinken. Mij geeft dat vooruitzicht juist rust.

Gute Fahrt @bumperjim. En succes om dat opdringerig mokkel daar van je af te houden 😉