knakker

Ik heb de indruk dat juist over deze onderwerpen de meesten hier het wel roerend eens zijn.

@Musashi: zeiken heeft bij ons de betekenis van urineren en zeuren; is er bij jullie ook nog een derde zoals bij poepen wellicht? Aja, ‘foert’ wordt me duidelijk. Overigens had ik zelf vroeger een gruwelijke hekel aan dat bijdehante gedrag van Danny de Munck. Ik ben in het algemeen eigenlijk niet zo dol op die pedante wijsneuzigheid van jonge kinderen dat anderen juist zo schattig vinden. Maar ik zou het leuk vinden als je wat vaker hier zou schrijven, jij dekselse theemuts 🙂 (Kijk, daar ontglipte mij zowaar zomaar een emoji)

Leuk om je weer eens te lezen @Musashi. Ik ben nog aan het nadenken over die ‘foert houding’. Een snelle Google zegt mij dat het betrekking heeft op de stoelgang, maar dat maakt de uitspraak er niet begrijpelijker op.

Dat indelen in hard en zacht vind ik altijd wat ridicuul. Misschien dat er inderdaad mensen zijn waarbij ook na hun kindertijd een harde aanpak meer effect sorteert. Mij gaat het echter vooral om de inhoud. Daarbij mag alles luid en onomwonden worden gezegd en hou ik van scherpe discussies, maar de uitwerking ervan hangt eigenlijk maar zelden af het volume of het materiaal van de handschoenen van de heelmeester.

Snotver, dat is wel balen van die terugslag. Droef- en kwaadheid over het ‘falen’ is slechts wenselijk als het je help gemotiveerd te worden om het een volgende keer anders te doen. Over je aanwezigheid met je terugvallen moet je je geen kopzorg maken. Daar is het forum nu juist voor bedoeld. Bij de taalcursus Parlez-vous français beklaagt men zich toch ook niet dat de deelnemers zo slecht frans spreken? Nait soez’n. Kop derveur.

Ik zou het wel heel leuk vinden als er hier meer leven was. Soms doe ik wel eens mijn best door zelf veel te schrijven. Maar die zie ik het scherm langzaam grijs kleuren en vrees ik dat de mensen gaan denken: daar heb je die pedante ezel weer. Het is nu vaak een verzameling losse individuele mededelingen. Dat vind ik jammer. Of iemand stopt ziel en zaligheid in een bericht. En dan ploft het als een steen in het zand op het forum en blijft daar roerloos liggen. En als taalpurist zou ik het toejuichen dat men die emoticons meteen afschafte, zodat je weer zelf moet gaan schrijven. Nu drukt men liever op een knopje.

Mooi dat dag 1 goed is verlopen op het werk. Hoed u voor de terugslag nu. Of heb jij daar geen last van? Dat je iets met enige moeite en zenuwen droog hebt weten te doorstaan, en dat je dan als je denkt dat het veilig achter de rug is en het gevaar geweken je het alsnog op een zuipen zet?

Leuk draadje Murmel. Mijn interesse is gewekt door Shameless. Ga dat binnenkort kijken. Zelf vond ik de Deense film ‘Druk’ geweldig. Omdat het zowel de lichte als duistere kanten van drank in beeld brengt. En om de geweldige soundtrack. En om Mads Mikkelsen. Hij is in elk geval nog op Pathé Thuis te zien.

Volgens mij het al jarenlang rustig hier, afgezien van af en toe een oprisping. Ooit was het veel drukker, vooral omdat men toen meer gericht was op interactie. Nu bestaat het merendeel van de bijdragen eruit dat iemand meldt wat hij gaat doen of gedaan heeft. En vervolgens weer uitlogt en verder gaat met zijn leven. Dat is natuurlijk prima, maar een levendig forum levert het niet op.

Mogge. Hernieuwd inzicht: telefoon niet meer op het nachtkastje leggen. De verleiding om even iets op te zoeken mondt uit in langdurig surfen en de kans op verder slapen is verkeken. Moeilijk hoor, dat maat houden. Maar hey: ik drink niet en ik rook niet. En daarbij is mijn dag zomaar gratis twee uur langer. 🙂 Alleen wat moet je in godsnaam doen om 5 uur in de ochtend? @Mormel: heel veel succes vandaag!

Mijn valkuil is eerder dat ik sommige problemen bagatelliseer en na een week al denk dat er niets meer aan de hand is. Daar wil ik nu voor waken. Wellicht doordat dit nu eenmaal de plek is waar ik schrijf over en mij op concentreer op mijn alcoholische strapatsen het beeld is ontstaan dat ik de hele dag moeizaam aan het worstelen ben, maar dat is bepaald niet het geval. Integendeel zelfs: na drie weken zonder drank en zonder tabak voel ik mij bevrijd en geniet ik volop van het leven tot in de kleinste details. Maar gelijktijdig daarmee wil ik mijn meerzijdige verslavingsproblematiek wel serieus nemen en er alles aan doen om dat niet meer, ook niet bij vlagen, mijn bestaan te laten troubleren.

Ik vind het wel mooi eigenlijk dat jij je goede werk het liefst in het verborgene doet. Je had er omwille van de schaamte ook voor kunnen kiezen om de rotzooi gewoon te laten liggen. Dat siert je.

Dat wij gemakzuchtig de resten na het eten van ons wegwerpen delen wij gewoon met andere diersoorten. Het verschil zit erin dat wij met met al onze intelligentie kunstmatige verpakkingsmaterialen enzo zijn gaan produceren. In plaats om gewoon een vrucht van de boom te plukken zoals het hoort. Overigens gooit de meerderheid der mensen hun rommel netjes in de prullenbak. Ik zou er niet meteen de hele mensheid om gaan haten.

Goed dit te lezen. Eerste week binnen. Mooi dat jij ook de vruchten plukt van het nuchtere leven. Ja, ook wel herkenbaar, ooit, dat je na een dag hard werken vindt dat je nu wel een drankje heb verdiend. Aber das war einmal. Nu is het een gifbeker geworden. Maar oude associaties kunnen hardnekkig zijn. Vrees je met het weer gaan werken nog de stress en hernieuwde verleiding?

Wel stoer om nu de zee in te gaan Marietje. Best koud ook. Mooie oefening in ‘mind over matter’. Ga je dan ook een stukje zwemmen of is het gillend erin en eruit?

Mogge mensen. Ik vind het leven nogal de moeite momenteel. De glazen die ik eerder had ingegooid herstellen wonderbaarlijk. Straks gaan de croissantjes weer de oven in en daarna zoon helpen met zijn huiswerk. 3VWO zit hij nu, dus papa moet zelf ook regelmatig eerst even teruglezen in het lesboek hoe het ook alweer was. Van mij mogen we ook weer terug naar één tijd. De wintertijd is de zonnetijd meen ik. Wat mij betreft is de stand van de zon leidend voor de tijd. Dan zou jij in de zomer al om 4 uur in de ochtend in de tuin kunnen werken Murmel.

Ja, maar ik bedoel juist dat dat alles of niets ook een valkuil is. Dat we als ‘niets’ weer eens mislukt we bijna automatisch terugvallen in ‘alles’. Terwijl een matige tussenweg ook is aan te leren. Met eten, bedoel ik hier.

91,0

Wat een nobele bezigheid Murmel. Ik hoor zojuist het plofje van de zaterdagkrant op de deurmat. Mooie dingen. Ik klauter uit bed om mijn dag te beginnen met krant en thee. Kukicha.

Lukt het een beetje om van zowel drank als tabak af te blijven? Voor mijzelf zie ik die dubbelslag als noodzakelijk omdat het ene bijna onherroepelijk tot het ander leidt. Maar waak er wel voor dat het ook een risico kan zijn. Als het resultaat steeds is dat je op beide fronten sneuvelt kun je beter eerst één strijd aangaan. Tof dat je weer gaat werken. Ook daarin risico en uitdaging. Ik maakte mij altijd wijs dat de onrust van een nieuwe baan niet zonder sigaret kon. Anderzijds zou het geweldig zijn als je daar kon starten zonder meteen die verhipte en hardnekkige associatie aan te gaan leggen. Afijn, je voelt zelf het beste aan hoe je erin staat. Succes.

Bij mij werkt het het best om op gezette tijden afgemeten hoeveelheden te eten. Van nature ben ik een zwelger of een ontbeerder. Alles of niets. En daar slingerde ik dan alsmaar tussen heen en weer. Nu ga ik er eerst even goed voor zitten om een klein hapje te eten. En daar geniet ik dan vervolgens enorm van. Vele malen meer dan van het mateloze schuiven. In der Beschränkung zeigt sich der Meister.

Mogge mensen. Vanochtend vrij zodat ik naar de wedstrijd van mijn oudste zoon kan kijken. Zo mooi, voor het eerst in zijn leven is hij fanatiek. Ik moedig dat enorm aan, want het is een eigenschap die ik bij mezelf mis. Daarna ga ik naar de stad voor plakken chocola. Het mag, want het is weekend. Wel een weekend dat ik voornamelijk moet werken. Maak er een mooie dag van mensen. En hou het droog.

Dat zou inderdaad ook kunnen. Maar ik koester juist mijn rustige burgermansbestaan en moet er niet aan denken grootst en meeslepend te moeten leven. Tenzij ergens diep verstopt in mijn onderbewust zoiets nog een sturende rol zou spelen. Maar dat zou mij wel vies tegenvallen van mijn onderbewuste.

Langdurig onder de mensen zijn ervaar ik wel als vermoeiend omdat ik de godganse tijd bezig ben mij tot hen te verhouden. Maar daarom zoek ik in mijn leven ook vaak de rust en de stilte op en mijd ik bij voorkeur de meute. De afgelopen weken dat ik dronk noch rookte had ik gek genoeg overigens veel meer schik in onder de mensen zijn. Zo ben ik ook een heel stuk actiever nu: ik loop weer hard, ik poets, kook uitgebreide maaltijden, lees boeken. Het kan zijn dat juist dat op gegeven moment een trigger gaat worden om maar weer te gaan roken of drinken. Om op die manier in godsnaam van die dadendrang verlost te zijn en weer passief op de bank neer te kunnen zinken. Maar dat denk ik niet, want ik kikker hier enorm van op. Verder ben ik wel een tamelijk zorgzaam tiep, ook in mijn werk, maar het kost me ook weinig moeite om dat los te laten en me gewoon alleen op mijzelf te richten. Nee zeggen heeft mij nooit moeite gekost.

Dat zou wellicht plausibel zijn als ik voor mijn tevreden en ietwat burgerlijke leventje wegvlucht in wilde drankgelagen in de kroeg. Lallend ten onder. Maar mijn zuipen van de laatste jaren is echt van een stuitende treurigheid. Met de deur op het nachtslot en in het diepste geheim en volstrekte eenzaamheid vreugdeloos en zonder ook maar één moment te genieten de flessen naar binnen klokken.