Jannigje

67

Een week later. Afgelopen maandag ging het verband er voor de eerste keer af , daar schrok ik wel van. Maar ja, dat is niet zo gek na 2 dagen. Nu is het een week later en het ziet er echt nog niet goed uit! En ik ben echt bang dat het niet goedkomt. Daar raakte ik behoorlijk van in de stress. Akelige scenario’s schieten door mijn hoofd! Nu buikpijn en weer die rottige spanning die na de operatie was afgenomen. Donderdag naar de chirurg, uitzitten, volhouden. En erbij blijven, niet verdwijnen! Ik heb nu de neiging om weg te gaan, me af te sluiten. Want ik heb niet verteld hoe en wat, dus nu mag ik geen aandacht vragen voor mijn angst. Maar die angst is er, ik ben bijna nog banger dan voor de operatie, want toen moest het nog gebeuren en was de uitkomst hopelijk goed. Een goed resultaat was denkbaar, haalbaar. En nu? Is het nu verprutst? Ben ik te ongeduldig? Te negatief? Dat weet ik niet, maar ik ben weer héél bang

Dat klopt wel, ik heb nu iets concreets om over te schrijven. Als ik me niet goed voel, heel somber ben, heeft het weinig zin om dat elke keer op te schrijven.

Ik doe ook weer mee.

Goedemorgen @Pinkman gefeliciteerd. Mag ik ook een stukje van jouw taart diepe van @ikkanhethebt gekregen? @Artemis ook gefeliciteerd en dank je voor de taart, lekker. Ik lust best twee stukken. @Zbb zet em op! Ik hoop dat het je lukt. @Bor jij ook heel veel succes. Het kan echt, maar ja ik heb nu makkelijk praten, ik ben al gestopt. Dat kan ik natuurlijk ook omdraaien: het kan echt, het is mij ook gelukt. Als je maar een goede reden hebt voor jezelf! Volgens mij is dat essentieel om te kunnen slagen. Ik ben een paar keer gestopt en weer begonnen door “omstandigheden “. Maar omstandigheden zijn er altijd en die blijven er ook altijd. Maar die ene reden waarom het wél lukt? Die wens ik jullie oprecht toe. @Reachertoch, voorzichtig aan hoor. Wel serieus nemen dat hoofdje van je.

Ik snap niet waarom mijn berichten zonder enig probleem geplaatst worden en bij een aantal van jullie niet.

Stoppen met roken was de laatste keer redelijk makkelijk, dat kwam omdat ik een goede reden had. Dat was niet mijn gezondheid overigens maar het feit dat ik wilde zingen . Zingen zonder dat eeuwige kuchje. Dat kon echt niet vond ik. Daarom ben ik gestopt, eind oktober, het concert was half december, het kuchje was toen inderdaad weg.

Ha @Bert1953, dank je. ik hoop dat je gelijk hebt, ik durf het nog niet met zekerheid te zeggen, maar het lijkt er wel op. Dit zeg ik heel aarzelend, heel bang dat het toch nog niet zo is.

Het gaat wel, maar ik vind het wel lastig. De chocolade lokt enorm zal ik maar zeggen. Ik heb wel beter geslapen, dat is fijn. Gelukkig heb ik mijn afdak, daar zit ik met thee en de krant en m’n iPad. Buiten is beter voor mij dan binnen, minder rusteloos.

Misschien is dat wel zo, ik kan het nog steeds niet goed duiden. Een voorbeeld: Na de operatie werd ik met een busje naar het hotel gereden. Ik zat er net in toen ik me realiseerde dat ik mijn mondkapje niet had, dat ging nog aan het bed. Oh, mijn mondkapje zei ik. Ach dat is niet belangrijk zei de verpleger. Ja, maar het is mijn enige mooie zei ik. Zal ik hem dan even halen? Graag. En dat deed hij. Dat dééd hij, geen enkel probleem. Maar een mondkapje, ik bedoel maar, waar gaat het over! En toch: het ging over veel, voor mij. Het ging over aangeven dat ik graag iets wilde. Het ging om iets mógen vragen. Het ging erom dat ik duidelijk aangaf wat ik wilde, en dat ik het vervolgens aan hem liet of hij het wilde doen of niet, zonder het van tevoren al helemaal voor hem in te vullen. Vroeger, bekend gedrag: interne dialoog Oh mijn mondkapje vergeten. Ja sukkel dat had je eerder moeten bedenken. Kan ik vragen of hij het wil halen? Nee natuurlijk niet, doe niet zo stom. Waar gaat het over, een mondkapje. Ja maar, het is mijn mooie! Je gaat die man toch niet vragen om terug gegaan voor dat ding? Ben jij besodemieterd. Bedremmeld: Nee, natuurlijk niet , dat kan ik niet vragen. En als ik toch aarzelend de opmerking had gemaakt en hij had gezegd “zal ik hem even halen?” dan had ik waarschijnlijk gezegd “nee hoor, laat maar” . Want dat kon/mocht ik natuurlijk niet vragen of accepteren zelfs als hij het aanbood. Ik zou het voor hem ingevuld hebben. Daarna zou ik ervan gebaald hebben, mijzelf waarschijnlijk verwijten hebben gemaakt. In ieder geval zou ik er een rot gevoel bij hebben. Het lijkt klein, maar voor mij is het heel groot. Ik doe/zeg/durf (?)/mag (?) blijkbaar anders. En dat scheelt zoveel!

CHAPAEU Tatum. Ik vind het heel bijzonder dat jij in staat bent gebleken om je dochter dat te geven wat jij zelf helemaal niet hebt gehad.

Dit had ik kunnen schrijven. Matig zijn, het blijft moeilijk voor mij. Ik weet niet of ik het van nature wel heb gehad maar het onderweg ben kwijtgeraakt. Toen eten/drinken/roken/sporten de functie van verdringen en verdoven kreeg is het in ieder geval mis gegaan. Ik vrees dat ik hierin levenslang heb, ook al is het veel beter dan het was. Maar normaal wordt het nooit denk ik, helaas. En nog een goedemiddag.

Vandaag weer naar huis. Eerst afrekenen. Ik verwachtte al een probleem: u moet uw overnachtingen nog betalen mevrouw. Nee, die heb ik la betaald via de kliniek. Maar in hun mail staat…….. etc. ”Normaal “ zou ik daar volledig door in de stress schieten, nu niet. Ik vind het vervelend, spannend maar het is niet mijn probleem. Ik heb betaald, de communicatie daarover tussen kliniek en hotel was blijkbaar niet duidelijk, voor tweeërlei uitleg vatbaar. De jongedame belde naar een leidinggevende en zei o.a. Mw. heeft een factuur, ze heeft al betaald en ze gaat niet nog een keer betalen. Dat klopt dacht ik, maar dat had ik nog niet gezegd. Blijkbaar straalde ik dat wel uit en dat deed me deugd. De kliniek en het hotel mogen het samen uitzoeken, ik hoor het wel. Dit gedrag is voor mij anders dan zeg een jaar geleden. Soms denk ik dat ik wel hetzelfde zeg of doe, maar dat ik het nu echt meen. Congruent zogezegd. Niet iets zeggen en iets anders uitstralen. Niet iets zeggen maar tegelijkertijd indirect vragen of het mag, goed is? Wel iets zeggen of doen en het menen, hoe eng misschien ook. Afijn, naar huis, best eng. De echte wereld weer in, eigenlijk geen zin in.

Dat wens ik je van harte toe!

Vandaag had ik niet zo’n goede dag, een beetje terugslag. Veel spanning vooraf, operatie, slecht slapen en pijn, dat is dan niet zo gek natuurlijk. Geduld, rustig doorgaan , niet forceren en niét piekeren is de beste manier om er mee om te gaan denk ik, dus dat probeer ik zo goed mogelijk te doen.

Voor jou @nancy Ik vind je ongelofelijk dapper!!

Oeps! Gedonder met de buren!

Mooi, dat moet lukken Gezellig @knakker! Ik koop vast een nieuw kleedje.

bedoel je zo ongeveer?

Inderdaad goed dat je meteen weer bent gaan rijden @Lieke7777, ik ken mensen die dat niet durfden, die hebben daarna nooit meer op de snelweg gereden. Nou ja zeg, als ik de eksters ook niet meer kan vertrouwen waar blijven we dan? Zullen we dan maar vast oefenen met de rooksignalen?

Hoe is het nu met jou @Lieke7777?

Heftig @Lieke7777! Een bloemetje voor jou.

Nou dan zat ik toch aardig in de buurt.

Ik heb van meer mensen gehoord dat ze er lang mee rondgelopen hebben voordat aan apneu werd gedacht. Als je het niet weet leg je het verband ook niet met bijvoorbeeld vermoeidheidsklachten lijkt me. Dat zal een vervelende periode zijn geweest voor je.

Is het niet de achternaam van de persoon die het idee van een zoekmachine kreeg en dat vorm ging geven?