Jannigje

The day after, tja die is minder comfortabel, de verdoving is natuurlijk helemaal uitgewerkt dus dat merk ik wel. De euforie van gisteren is minder geworden, maar de essentie is nog wel aanwezig. Ik ben heel blij dat ik hier ben en niet thuis. Ik zou me thuis hoogst waarschijnlijk anders voelen, het gekke is dat ik heel goed weet wat ik daarmee bedoel maar ik kan het niet echt in woorden vangen. Hier is het leven heel simpel: een kamer met badkamer, alles wat ik nodig heb. Geen afleiding van dagelijkse beslommeringen, niets dat aandacht vraagt, niet wat moet. Niemand kent mij hier, ik heb even mijn eigen bubbel. Alleen maar rustig aan doen en bijkomen van inderdaad alle emoties, doorstane angsten. Ik realiseer me nu opeens dat ik pijn heb van de operatie, maar de pijn in mijn buik van wekenlange spanning is weg. Dat is toch mooi! En dan ook nog een boot in Zierikzee! Vorig jaar was ik daar en ben ik echt een beetje verliefd geworden op die stad, dus hoe mooi is het dat ik daar dan in de haven lig. Dank je @lady jane

@Reacher beterschap en jij ook @Bor. Ik hoop dat het je lukt door te gaan met je programma. En @Quinn en je al bekomen van de geestelijke uitputtingsslag?

Hé @Monster wat fijn dat jij er nu ook weer even bent. Ik denk best regelmatig aan je.

Dank jullie wel voor al jullie hartverwarmende wensen. Ik wilde even kort reageren maar toen vloeiden de woorden uit mijn toetsenbord, dus dat heb ik maar verplaatst naar mijn eigen draad. In het kort: de operatie is geslaagd, de narcose inmiddels uitgewerkt (dat is wat minder) maar de pijn is goed te doen. (Ik heb Tramadol gekregen, maar die neem ik liever niet) En ik ben inmiddels in een hotel voor 5 nachten om weer bij te komen. Én ik heb vandaag alleen maar vriendelijke, echt aardige mensen ontmoet. Opeens herinner ik me: de dagelijkse gedachte “probeer 24 uur lang alles positief te ervaren” (of iets in die strekking) Dat lukt tot nu toe aardig.

Prachtig plaatje @ikkanhet! Dank je wel.

Wat een leuke kaart! Dank je wel.

Tot jullie spreekt een dankbaar mens: Dankbaar klinkt misschien hoogdravend, maar zo voel ik het echt. Vanaf de ontvangst t/M het ontslag uit de kliniek, alle mensen met wie ik te maken kreeg waren buitengewoon vriendelijk, competent, kalm, empathisch. Bv De chirurg die ik toevallig tegenkwam bij binnenkomst, die mij herkende en begroette!! Volgens hem is de operatie geslaagd en daar hou ik mij aan vast, daar vertrouw ik op. De gelijkenis van de zeven magere en vette jaren vond ik altijd nogal overdreven, vervelend zelfs, want die magere jaren kende ik maar al te goed, in een veelvoud van zeven, maar die vette wilden maar niet komen. Maar nu heb ik een vol-vette septembermaand gekregen. Al die enge dingen deze maand zijn A.H.w. Allemaal beloond? Zomaar? Zoveel angsten en nu zoveel goeds? Daarom voel ik mij dankbaar. Mischien ben ik nog extra emotioneel door de narcose, kan zijn, maar toch. Dit valt me allemaal toe. En ik weet niet wat me overkomt! Ik, degene die zovaak sombere of droevige berichten schrijft, schrijf nu dit. Gebeurt dit allemaal echt? En durf ik dit wel op te schrijven, want stel je voor dat het zomaar ook weer verdwijnt? Resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst. Nee, dat klopt. Maar “resultaat” september neemt niemand mij meer af, ook ikzelf niet. Als het weer minder mocht gaan dan is dit er wel geweest, Het is er echt. En daar schiet ik nu helemaal van vol. Dank jullie wel voor al jullie lieve berichtjes en steun. Ik die vaak zoveel moeite heb met het voelen van verbinding, voel dat nu wel en daar moet ik nu echt om huilen.

Ja hè Lieke, zo onverwacht ook eigenlijk. Ik kan er zelf nog niet goed de vinger opleggen, ik merkte dat ik anders was en deed, maar hoe dan? Wat deed ik nu precies anders.?

Een halve koorrepetitie meegedaan, Fauré, prachtig. Ondanks de zenuwen toch geprobeerd ervan te genieten. Wat is het weer fijn om samen te zingen! welterusten straks en sterkte met de ogen @spirit En jij weer tot jezelf komen @jopie na deze geklaarde maar bepaald geen eenvoudige klus

Dank jullie wel!! Het betekent veel voor me, jullie steun! De zenuwen gieren door mijn keel, maar het komt eraan, het gaat gebeuren! Nu nog alle planten water geven, inpakken, paar mensen bellen, medicijnen halen, halve koorrepetitie en nog wat dingen. Pfffff. Jullie horen weer van me

Ik had zin 2 nog niet gelezen, dus ik dacht “waarom zit Zbb in vredesnaam op zijn telefoon? “ En waarom weet hij niet waarom hij op zijn telefoon is gaan zitten? Ik maakte me meteen zorgen om je. Toen las ik zin 2. Goedemiddag.

Inmiddels is het eind september en is er e.e.A. gebeurd t.a.v. “De operatie”. Eind mei was ik moedeloos en ook nogal in paniek, want wat moest ik nu doen? Afijn, opnieuw begonnen, een andere arts gezocht, afspraak gemaakt…… En toen belde chirurg nummer 1: hij vond het zo akelig dat hij me niet kon helpen, maar hij had een mogelijke oplossing. Lang verhaal kort: hij heeft naast de kliniek waar hij al werkt een andere kliniek gevonden waar de belemmeringen van de eerste kliniek niet zijn en daar wilde hij mij wel opereren. En nu is het bijna zover: vrijdagochtend om 8.00 uur! Ik ben heel bang, voel me enorm kwetsbaar maar ook opgelucht. (De mens lijdt immers het meest aan het lijden dat hij vreest etc.) Dit is dus het engste wat ik bedoelde @Reacher. Maar iets wonderlijks doet zich nu voor: het afgelopen weekend vond ik vooraf doodeng!! Ik durf niet Ik kan vast niet Ze vinden me vast ………..(vul maar in) Maar ik kon het wél!! Het ging heel goed!! Ik kan dus wél (weer) in een groep functioneren! En dit keer zelfs zonder mij geheel te verliezen in me aanpassen, opofferen, teveel mijn best doen om aardig gevonden te worden. Ik durf het bijna niet op te schrijven, maar het is wél zo. Ik was anders, ik was “zelf”? Angst, eenzaamheid bij tijd en wijle, onzekerheid, verveling, vermoeidheid, ik kon het hebben, ik kon het aan. Dus dit kan ik ook aan dacht ik daarna. Drie jaar geleden heb ik een heel zware operatie ondergaan en dat is ook gelukt. Dus: ik ben bang, ik vind het doodeng, maar ik wil het wel. (gisteren kreeg ik een mailtje van de chirurg dat hij goed voor mij zou zorgen, hoe aardig is dat! (Wel nadat hij me eerst had gemeld dat ik écht eerst moest betalen. Dat was ik in alle spanning helemaal vergeten )) Dus lieve mensen duim ajb voor me. Na de operatie blijf ik 5 dagen in een hotel om bij te komen, dus van daaruit meld ik me weer.

Klopt, maar het aller spannends moet nog komen. Vertel ik wel wat over op mijn Eigen draad

Het was heftig, heel vermoeiend, dag- en nachtritme liepen volledig door elkaar heen waardoor het ontbijt soms om half drie was, weinig slapen, midden in de nacht weer verkassen etc….. Maar het was ook geweldig! Een heel bijzondere ervaring. Zondagochtend stond ik al om half zes te masseren ! Ik die totaal geen ochtendmens ben. we kenden elkaar niet en toch hebben we een prestatie geleverd die ik van tevoren niet had kunnen bedenken. Ik heb mijn angst overwonnen en er iets moois voor teruggekregen.

Wat ben je toch een lief mens Wist ik natuurlijk allang, maar ik wil het wel weer eens zeggen.

Goedemiddag. Thee en bijlezen vanaf vorige week.

Goedemorgen. Ik sta in de startblokken voor de Socialrun, een estafetteloop van 555 km door Nederland, om aandacht te vragen voor mensen met psychische problemen. Vergelijkbaar met de ROPArun. 48 uur non-stop. Ik heb geen idee waar ik aan begin. Ze hebben mij mee gevraagd als masseur, het zal mij benieuwen. Wish me luck.

Op gang komen is voor mij ook een probleem, zeker als ik geen afspraken heb , dan lukt het soms wel maar soms ook helemaal niet.

Ik kan wel makkelijk bericht geplaatst krijgen.

@Musashi gefeliciteerd! Wat fijn voor jullie!

Geen taart voor jou. Hij is langer.

@fleurtje @nancy

Nog een liedje voor je op de valreep. (ik ben die ene, vermomd zoals je ziet)

Vroeg op pad is iets wat ik zelden meer doe sinds ik geen ochtend mens meer ben.

Helemaal goed!! Jij mag weer. Enig idee hoe lang hij is?