Jannigje

Ik heb twee jaar geleden een plek uitgezocht in Drenthe, ik vond het zo bijzonder., ook wel heftig toen, maar het is voor mij anders gelopen dan toen verwacht werd. Ook daar alleen een stuk hout, geen stenen, geen metaal, alles kan dan vergaan en weer opgaan in de natuur.

Ja @Lieke7777 soms heb je pech en dan heb je al een (mogelijke) achterstand voordat je begint. En de omstandigheden waarin je opgroeit dragen er natuurlijk ook voor een groot deel aan bij, dus dat is dan dubbel pech.

Wat mooi dat hij daar een rustplaats krijgt, Mochten jullie zelf een mooie plek uitzoeken? Ik wens je/jullie veel sterkte en hoop dat je op een voor jullie goede manier afscheid kunt nemen.

En geen plateau om even die bol op te laten rusten, even adem te kunnen halen, even de druk eraf. Akelig en loodzwaar Ik zou willen dat we elkaar zouden kunnen helpen duwen, tegenhouden. Samen even wat meer lucht krijgen, maar ik weet niet hoe. Voor wat het waard is: Ik denk aan je.

Voor je inzet elke keer weer @Bob, dank je wel.

Tussenvraag? Ah, dan hoef ik geen nieuwe te bedenken. Annemiek van Vleuten, Wat ongelofelijk zuur én knullig. Ik moest meteen aan Sven Kramer denken.

Tjonge dat is pech @Bor!

@Zbb STOPPEN! Probeer jezelf te herpakken, je ging zo goed. Is er iets gebeurd waardoor de spanning te groot werd?

Goedemiddag Hier zou het gisteren om een uur of drie gaan regenen, maar de buien openden zich als een Rode zee en trokken noord en zuidwaarts langs ons. Geen spat! Vandaag zouhet om 2 uur beginnen, het begon om 5 uur. Maar heerlijk, een zachte regen, geen wind, geen onweer. Ik kan me voorstellen dat je geschrokken bent @Bor. Ik heb één keer in mijn leven meegemaakt dat ik door een klein kabbelend riviertje in Frankrijk klauterde, een berg op. De regen kwam en in de tijd van een uur was het beekje veranderd in een rivier waar wij doorheen moesten. Eng! En ik maar zingen “we will get there, heaven knows how we will get there, I know we will “ Van Art Garfunkel. Ik zong omdat ik bang was. En die gids maar denken dat ik een moedige vrouw was.

Eeuwen geleden, zo tegen het jaar 1000 was die angst zeer sterk aanwezig, ik lees daarover momenteel in het boek Millennium.

Deze dag is het weer gelukt, ik zit nu in de deuropening van mijn schuurtje te luisteren naar de regen. Met thee, de krant, een boek en de iPad.

@Majahet gaat vaak niet eens om concrete hobbels. De dag is mijn hobbel, soms zijn er ook wel doe-hobbel-dingen, maar de hele dag is de berg die voor die dag bedwongen moet worden. En er is altijd die berg, het is nooit vlak. De ene keer is de berg hoger dan de ander, maar een mooie vallei is er nooit. Ik weet dat er (veel?) mensen zijn die de dag graag beginnen @Lika, ik heb het nooit. Er is zeker een genetische component, van moeders zijde. Mijn moeder was depressief alleen “wisten” we dat niet want het gewoon zo was, daarvoor ging je niet naar een dokter. En iedereen dacht dat het door het verdriet om mijn overleden broertje ging, haar lievelingskind. Een vaste routine heb ik geprobeerd maar dat lukt me niet alleen. Als ik ergens heen moet dan ben ik er wel, want ik ben plichtsgetrouw. Vandaar bv mijn vrijwilligerswerk en sporten. Ik kan het een poosje op wilskracht, maar dat is zo vermoeiend, en de zwaarte wint het regelmatig van de wilskracht. Maar andersom dus ook. In dat opzicht had ik graag meer op mijn vader geleken , die heeft zijn hele leven de regelmaat van werken op het land aangehouden, zonder probleem. En hij ging de dag ook wel graag aan. Ik lijk helaas op mijn moeder.

Vroeger altijd zo’n telefoon gehad en nooit geweten waar die knop voor diende. Ik weet ook niet meer of ik me het ooit heb afgevraagd.

Daar heb je wel gelijk in @Maja, het zijn inderdaad wel overwinningen. Dat zal ik vaker tegen mijzelf zeggen: proberen minder te balen van de moeilijke start en tevreden zijn met de overwinning, met dat het me toch weer gelukt is iets van de dag te maken. Dank je wel.

O jee, dat is lastig. Zing jij ook voor haar? Helpt dat of maakt het niet uit.

Gisteren had ik een goede dag, althans vanaf de middag. Ik hoop dan zo dat ik iets van dat gevoel mee kan nemen naar de volgende dag, maar dat lukt niet. Dus weer akelig opgestaan en opnieuw beginnen. Het is weer gelukt door te sporten, in de Buurttuin te werken, de auto te wassen. Deze dag heb ik ook weer te pakken. Doorgaan is het enige wat werkt. Doorgaan en proberen niet boos en opstandig te zijn dat het zo moet. Maar goed, vandaag is het gelukt.

Blijkbaar is er een Surinaamse dame jarig schuin achter mij. Ze werd eerst toegezongen door een man en nu zingen ze allemaal samen. Tweestemmig, swingend, mooi. Hun manier van zingen komt echt binnen op de een of andere manier.

Nee dat vergelijken is niet goed, héél ondermijnend ook . En toch doe ik het heel vaak, bijna automatisch. Ik moet alert blijven en mijzelf steeds tot de orde roepen. Je hebt gelijk wat het ideaalplaatje betreft, dat weet ik ook. Mijn vriendin heeft héél veel te stellen gehad met haar kinderen, het is een wonder dat ze toch goed terecht zijn gekomen. Juist daarom vind ik het zo speciaal en fijn voor haar. Maar dat weten helpt niet als het over mijn gevoel gaat.

68

Die twee gaan samen, dat kan ik me goed voorstellen. Want inderdaad, je wilt deze zelfstandigheid voor hem, het zich losmaken. Het moet ook, maar dat staat helemaal los van jouw gevoel.

Goedemiddag @niks @Descartes33 sterkte. Ik hoop echt voor ja dat je de “om-knop” kunt vinden. Want proberen? Gaat niet lukken. Je weet het al, maar ergens zit er blijkbaar toch nog iets waardoor je er nog niet écht aan kunt of durft.

Krom Fries of stadsfries geeft niet @haddock, het doet mijn Friese hart goed om het te lezen. Ik kan geen Fries schrijven, dus ik weet toch niet of het klopt of niet. MAar ik snap helemaal wat je schrijft. Sorry @Quinn, dit gaat niet over jouw vraag.

Zeker weten! Ik keek altijd al ver vooruit zodat we niet werden verrast door plaatsen die nog heel ver weg lagen. (Zoals Hengelo al bij Amsterdam staat aangegeven ipv Almere of Amersfoort) Al zeg ik het zelf, ik was er best goed in. Mijn ex man was er op-zich wel goed in, maar hij was vaak nogal nonchalant, dus als ik reed heb ik em menig keer geknepen: WAAR moeten we heen!! Zeg het, NU. Ach ja, das war einmal.

Ach lieve @niks, wat een schrik en wat een plotseling onverwacht verdriet. Ik wens je/jullie heel veel kracht en liefde

Beter lijkt ook Fabio Jakobsen, hij won gisteren de tweede etappe in de ronde van Wallonië.