Jannigje

Geweldig @jopie! Ik heb het even opgezocht want ik ken het Wed niet, het is een behoorlijke afstand. Wat een overwinning!

Nou een tuinman was het niet. Opdracht: maaien, dus maait hij. Wat dat maakt hem niet uit, daar kijkt hij niet naar. (Zijn woorden) Ik had twee bescheiden plantjes, niet groter dan een tegel, weg. De overbuurvrouw heeft een struik die een meter de steeg inkomt, waar ik overigens geen probleem mee heb, die staat er nog. Ach ja, ik moet me niet zo opwinden, slecht voor mijn bloeddruk en gemoedstoestand.

Fijn @rosa45, vrijheid terug! En jullie ook @Lieke7777

Jij verdient wel een grote vlinder vind ik: @lady jane

Ja dat snap Ik ook, misschien lach ik er nog eens om. Maar nu nog niet. Want ter verhoging van de feestvreugde kreeg ik net een brief: ”Wij komen een roosterplaatsen in de badkamerdeur (heb ik al) en alle deuren inkorten. Dit alles in opdracht van dezelfde club die eerst de opdrachten van de ramen had gegeven en die mij bij een vorige bezoek hebben gezegd dat de deuren oké zijn en dat er verder niets aan hoeft te gebeuren! Zucht. Mij geloven ze natuurlijk niet op mijn wordt, dus ik moet weer een halve dag aanwezig zijn om te wachten en te zien wat deze nieuwelingen in hun wijsheid gaan besluiten. Sorry voor mijn humeurige aanwezigheid. Ik ga maar met grote tegenzin naar de sportschool. Maar het is óf sporten of al mopperend heel veel chocola. Dus ja, wil ik ook nog niet de pest in hebben over mezelf dan maar op naar de sportschool.

Niet bijgelezen, ik hoop niet dat ik ongepast binnenval. Logica: Wij komen een raam vervangen, van de slaapkamer. Oké, hier is het. Nee, wij vervangen alleen een raam aan de linker kant. Maar dat is niet de slaapkamer. Dat maakt niet uit, de opdracht is alle kamers aan de linker kant. Drie weken later: wij komen een raam vervangen. Alweer? Ja, het raam aan de rechter kant in de slaapkamer. Maardat zei ik toch de vorige keer? Ja, maar de opdracht was……. En nu is de opdracht de kamer rechts. vanmorgen: Een man met een handmaaimachine heeft mijn bloemetjes bij de poort weggemaaid. Waarom hebt u mijn bloemetjes weggemaaid? Daar heb ik niet naar gekeken, ik moet die gangen maaien. Maar de bloemetjes toch niet? Heb ik niet gezien. Wat moet ik dan doen om het de volgende keer te voorkomen? Een stokje bijzetten. Maar u ziet toch wel dat dit geen onkruid is? Daar kijk ik niet naar, Wel naar een stokje dan? Dit is een bloemetje, niet maaien? Ja. Dus weg mooie campanula ‘s Grrrrr.

Ja, bomvol! Ik had geen idee! Zelfs Nog berichten van 10 jaar geleden. Ik heb een paar gelezen en schrok eigenlijk wel. Ik moet dat nog maar eens rustig bekijken allemaal. Afijn een aantal verwijderd dus ik kan weer even vooruit.

@Quinn ikwilde je een pb sturen maar dat lukte niet. Gaat het?

Oké Wie schreef en zong het nummer “Wie”?

Rob de Nijs en Ernst Daniël Smit waren eens samen te gast bij Jeroen Pauw om te praten over Parkinson, om het onderwerp meer bespreekbaar te maken.

Ik had een heel bericht geschreven maar dat is verdwenen. Ik ben te moe om het opnieuw te doen. Maar oh, wat herken ik dit!

@Cleo66: mooie tekst! In het kort wordt gezegd wat zo waar is. Ik zou willen dat veel mensen dit lezen en vooral ter harte nemen.

Ik herken dit zo goed! Niet steeds hetzelfde willen zeggen terwijl het wel hetzelfde is. Misschien lukt het deze keer beter/wel met de therapie. Ik gun je zo dat je iemand treft die jou begrijpt en de goede dingen kan zeggen en aanreiken. Maar oh wat moet je een lange adem hebben hè?

Ach @niks wat leuk! Schrijven ze elke dag voor ieder kindje een stukje in hun mapje? Dat lijkt me nogal een klus.

Studeren en zwemmen, wat wil je nog meer! Ooooohhh help! Het is weer zover! Ik weet niet of je wel zóveel zin hebt @nancy

Uitstellen van klusjes doe ik nooit zei zij schijnheilig maar zij viel meteen door de mand want haar neus begon opeens te groeien als een malle.

Amsterdam?

“Heen en weer” had ik lang niet meer gehoord, die drs. P was echt een taalvirtuoos met een bijzondere fantasie, dat bewijst hij ook weer met het lied “Trojka hier, Trojka daar” dat ik ook met plezier heb bekeken op YouTube

Deze vraag vind ik moeilijk te beantwoorden. Er zijn duidelijke oorzaken en verbanden met mijn jeugd te leggen. Maar Ik had als kind al sombere buien, vanaf de kleuterschool. Kwamen die uit mijzelf of waren ze gevolg van? Of een combinatie? Dat weet ik niet. Ik denk dat ik mijn leven lang geleefd heb met angst, alleen werd dat niet herkend/benoemd, niet door mijzelf, niet door mijn omgeving. Mijn gebrek aan zelfvertrouwen werd voor het eerst benoemd op de dag dat ik mijn diploma van de middelbare school moest tekenen. Ik hoor het de leraar nog zeggen: “ Jan” tekent niet, want zij gelooft het niet”. Ik voelde me op een wonderlijke manier betrapt. Maar hoe bang ik was wist niemand. De paar keer dat ik om hulp vroeg (op de middelbare school) werd er totaal niet adequaat op gereageerd. Ik moet zeggen dat ik zelf niet kon benoemen wat mijn hulpvraag eigenlijk was. Ik kwam niet verder dan “ik kan het niet”. Omdat er alleen naar mijn cijfers werd gekeken zei men dat dat onzin was, want mijn cijfers waren goed tot zeer goed, dus waar klaagde ik over.

Fijn voor je.

Nu ik het teruglees snap ik dat wel ja. Ik heb het me niet gerealiseerd, dat moge duidelijk zijn. Tjonge. Onbedoeld grappig, of niet. @Asterix, het was inderdaad serieus bedoeld hoor.

Hé @Asterix, goed om je weer even te zien. Gaat het met je? En je vrouw? Ik hoop van harte dat er wat meer licht en lucht is gekomen.

Goedemiddag

Bijzonder dat het jou op deze manier is gelukt. Boosheid is voor mij nog heel lastig. Althans boos zijn op een ander, openlijk boos zijn bedoel ik dan. Tot een doorbraak is het bij mij niet gekomen, ik probeer wel kleine kleine stapjes met ander gedrag, maar mijn angsten blijken zeer hardnekkig. Toch is ook voor mij het blijven proberen de enige manier. En als mensen afhaken is het voor mij belangrijk om dat niet (teveel) te zien als een tekortkoming van mijzelf, het kan heel goed zijn dat de ander op een heel ander spoor is gekomen en dat het niet meer past. Dat het niet gaat om schuld of geen schuld. De kunst is denk ik om dat uit de communicatie te houden. Het lijkt/is makkelijker om de ander de schuld te geven Ik ben al beter geworden in niet alle verantwoordelijkheid bij mijzelf te leggen, maar dat blijft lastig. Ook dat blijft voor mij oefenen, oefenen, oefenen.

Met een pont ben ik al lang niet meer geweest, de laatste keer was er een waarop je jezelf naar de overkant moet trekken met een touw.