Jannigje

@Maja er is wel gesproken over ECT, maar ik durf niet, ik vind het zo eng en ben bang voor de gevolgen. Er is geen garantie dat het helpt en ik ben bang voor de bijwerkingen. Het is ook zwaar, en ik kan er soms/vaak verdrietig of boos om worden, of vreselijk moedeloos en daarin wegzakken, maar dat helpt niet. Daar moet ik dan weer uit klauteren. Het is er en ik moet het er mee doen. Dus ik probeer er het beste van te maken. Gisteren vroeg ik aan een oud collega na dat etentje, onderweg op de fiets hoe hij ‘s ochtends opstaat. Hij blijkt meestal zin in de dag te hebben en blij te zijn dat hij leeft. Zin in de dag! Wat lijkt me dat fijn! Maar ja, het is er niet

@Zbb ik denk aan je. @spirit, fijn dat je nu niet alleen bent. Ik hoop dat je weer wat kunt ontspannen.

@niks ik wens je ook sterkte morgen. En wat de anderen ook al zeggen: volg je hart maar, het komt wel. En als je moet huilen, huil dan maar. Als het zover is weet je het wel, echt. Ik hoop dat je kunt slapen. En mooi dat jullie Mini meenemen.

Ja hoor het was wel gezellig, ik moest wat moeite doen om erin te komen maar dat lukte uiteindelijk wel. Ik ook, altijd Verdana.

Hi @Quinn, gaat het een beetje?

In principe deel ik ook altijd @Yvonne, daar heb ik ook geen moeite mee, maar 1 spaatje tegenover 4 glazen wijn vind ik niet prettig. Waarschijnlijk mede omdat het om wijn gaat. Ik drink niet omdat ik niet echt sociaal kan drinken , en met moeite is het me gelukt om te stoppen en dan betaal ik voor de wijn van iemand anders. Met een paar andere collega’s gaat het heel anders. Die drinken met zijn drieën zo,n 2 flessen maar dat betalen ze zelf en dat vind ik erg prettig.

De landelijke bibliotheek zal het inderdaad wel hebben, de Engelse versie, die ik heb, lijkt nog wel volop leverbaar.

Goedemiddag

Wat @haddockzegt.

Ja hoor, ik was met een paar oud collega’s. En het was wel gezellig, maar het eten viel nogal tegen. We konden ondanks de regen wel buiten zitten dus dat was wel fijn. Ik blijf een probleem houden met het afrekenen. De anderen drinken alcohol, geen punt voor mij. Maar een persoon heeft 4 glazen wijn gedronken en roept vervolgens het hards dat we de rekening gewoon door vieren moeten delen. En ik heb niet de moed om te zeggen dat ik geen zin heb om voor zijn wijn te betalen. Dus ik houd mijn mond en betaal. Angsthaas die ik ben.

Ik ga straks voor het eerst in een jaar weer uit eten. En laat ik nou geen zin hebben. Maar goed, dat komt wel, denk ik, of niet. In ieder geval erheen op de fiets en dat is wel lekker. De zon schijnt opeens weer na het onweer.

Ik heb twee jaar geleden een plek uitgezocht in Drenthe, ik vond het zo bijzonder., ook wel heftig toen, maar het is voor mij anders gelopen dan toen verwacht werd. Ook daar alleen een stuk hout, geen stenen, geen metaal, alles kan dan vergaan en weer opgaan in de natuur.

Ja @Lieke7777 soms heb je pech en dan heb je al een (mogelijke) achterstand voordat je begint. En de omstandigheden waarin je opgroeit dragen er natuurlijk ook voor een groot deel aan bij, dus dat is dan dubbel pech.

Wat mooi dat hij daar een rustplaats krijgt, Mochten jullie zelf een mooie plek uitzoeken? Ik wens je/jullie veel sterkte en hoop dat je op een voor jullie goede manier afscheid kunt nemen.

En geen plateau om even die bol op te laten rusten, even adem te kunnen halen, even de druk eraf. Akelig en loodzwaar Ik zou willen dat we elkaar zouden kunnen helpen duwen, tegenhouden. Samen even wat meer lucht krijgen, maar ik weet niet hoe. Voor wat het waard is: Ik denk aan je.

Voor je inzet elke keer weer @Bob, dank je wel.

Tussenvraag? Ah, dan hoef ik geen nieuwe te bedenken. Annemiek van Vleuten, Wat ongelofelijk zuur én knullig. Ik moest meteen aan Sven Kramer denken.

Tjonge dat is pech @Bor!

@Zbb STOPPEN! Probeer jezelf te herpakken, je ging zo goed. Is er iets gebeurd waardoor de spanning te groot werd?

Goedemiddag Hier zou het gisteren om een uur of drie gaan regenen, maar de buien openden zich als een Rode zee en trokken noord en zuidwaarts langs ons. Geen spat! Vandaag zouhet om 2 uur beginnen, het begon om 5 uur. Maar heerlijk, een zachte regen, geen wind, geen onweer. Ik kan me voorstellen dat je geschrokken bent @Bor. Ik heb één keer in mijn leven meegemaakt dat ik door een klein kabbelend riviertje in Frankrijk klauterde, een berg op. De regen kwam en in de tijd van een uur was het beekje veranderd in een rivier waar wij doorheen moesten. Eng! En ik maar zingen “we will get there, heaven knows how we will get there, I know we will “ Van Art Garfunkel. Ik zong omdat ik bang was. En die gids maar denken dat ik een moedige vrouw was.

Eeuwen geleden, zo tegen het jaar 1000 was die angst zeer sterk aanwezig, ik lees daarover momenteel in het boek Millennium.

Deze dag is het weer gelukt, ik zit nu in de deuropening van mijn schuurtje te luisteren naar de regen. Met thee, de krant, een boek en de iPad.

@Majahet gaat vaak niet eens om concrete hobbels. De dag is mijn hobbel, soms zijn er ook wel doe-hobbel-dingen, maar de hele dag is de berg die voor die dag bedwongen moet worden. En er is altijd die berg, het is nooit vlak. De ene keer is de berg hoger dan de ander, maar een mooie vallei is er nooit. Ik weet dat er (veel?) mensen zijn die de dag graag beginnen @Lika, ik heb het nooit. Er is zeker een genetische component, van moeders zijde. Mijn moeder was depressief alleen “wisten” we dat niet want het gewoon zo was, daarvoor ging je niet naar een dokter. En iedereen dacht dat het door het verdriet om mijn overleden broertje ging, haar lievelingskind. Een vaste routine heb ik geprobeerd maar dat lukt me niet alleen. Als ik ergens heen moet dan ben ik er wel, want ik ben plichtsgetrouw. Vandaar bv mijn vrijwilligerswerk en sporten. Ik kan het een poosje op wilskracht, maar dat is zo vermoeiend, en de zwaarte wint het regelmatig van de wilskracht. Maar andersom dus ook. In dat opzicht had ik graag meer op mijn vader geleken , die heeft zijn hele leven de regelmaat van werken op het land aangehouden, zonder probleem. En hij ging de dag ook wel graag aan. Ik lijk helaas op mijn moeder.

Vroeger altijd zo’n telefoon gehad en nooit geweten waar die knop voor diende. Ik weet ook niet meer of ik me het ooit heb afgevraagd.

Daar heb je wel gelijk in @Maja, het zijn inderdaad wel overwinningen. Dat zal ik vaker tegen mijzelf zeggen: proberen minder te balen van de moeilijke start en tevreden zijn met de overwinning, met dat het me toch weer gelukt is iets van de dag te maken. Dank je wel.