Jannigje

@fleurtje door meneer schildpad moest ik weer aan je denken. Ik hoop dat het je goed gaat, in ieder geval zo goed mogelijk.

Ik heb het gedoe met een e-mailadres niet, ik log gewoon nooit uit. Is dat eigenlijk onverstandig of maakt dat niets uit?

Goedemiddag @Reacher, ben je alweer een beetje bij gekomen? @Bor, ik hoop dat hij ook in beweging kan/zal/wil komen. Samen een ander pad inslaan? Zou mooi zijn. Ik moet naar buiten, in beweging. Naar de bibliotheek maar.

Misschien heb ik het eerder verteld, dat weet ik niet meer. Tijdens een therapiegroep was er een vrouw die heel boos op mij werd. Boos vanuit frustratie bleek later.(Ik was toen behoorlijk depressief, zat erg in de put. Zij boos! : ik probeer jou uit de blubber te trekken maar dat lukt me niet !!! Dat was blijkbaar mijn schuld. Zij deed zo haar best, maar ik kwam niet uit die put, ze kon mij er niet uit trekken. Ik: maar dat kan ook helemaal niet. Het is niet dat ik er niet uit wíl, het lukt me niet! Waar ik behoefte aan heb is dat jij op de rand van de put komt zitten en even bij mij blijft. Even met me praat. Dat is al veel, dat is genoeg.

Precies! Dat is genoeg. Dan kan ik ook eindelijk wat meer ontspannen .

Mooie afloop. Voelde het als een overwinning?

@Toos, bovenaan de pagina staat rechts jouw naam. Klik daarop en klik daarna op profiel. Daar zie je dan rechts staan “foto oploaden “ Ik beloof tenminste dat het zo moet.

Welkom @Toos

Precies! Maar dat is juist waar ik vaak het meeste behoefte aan heb. Geldt dat voor jou ook?

Het bezoek aan mijn vriendin heeft geholpen. Ik heb even vreselijk gehuild en een keer heel hard gevloekt Dat doe ik nooit, tenminste niet waar anderen bij zijn. We dronken thee, de honden wilden geknuffeld worden, en zij luisterde naar mij en begreep het. Daarmee was de stoom van de ketel.

Ik slik al jaren medicatie Claudius. Al jaren lang is het zoeken maar het juiste medicijn en dan ook nog de juist sterkte.

Ja Cleo, dat gevoel ban eenzaamheid, vreselijk. Zeker als je het probeert uit te leggen en het komt dan nog niet over.

Het gaat niet zozeer om de verkeerde dingen zeggen. Jij probeert te begrijpen, zoekt je woorden en vraagt of het klopt. Het si al lastig om mijn eigen gevoelens te begrijpen en dan nog te verwoorden. Dus als je het zelf niet voelt kan het helemaal lastig zijn. Maar samen onderzoeken, aftasten , elkaar proberen te begrijpen is waar het om gaat denk ik. Dan zeg je niet snel iets verkeerd.

Daar hoef je in het geheel niet bang voor te zijn! Echt niet. Ik voel me juist heel erg gezien door jou/jullie. Een vriendin zei ooit tegen mij: ik snap er niks van, maar ik geloof je. (Ik had haar verteld over de boulimia) Zij had mij niet blijer kunnen maken. Ik denk dat jullie me geloven en dat doet me goed, echt.

Je hebt gelijk, dat is natuurlijk waar het over gaat.

Ik reageerde uit frustratie, natuurlijk is het fijn als mensen het goed bedoelen. Misschien gaat het wel meer om de adviezen die als helpend bedoeld zijn. Ik heb een paar over geen kinderen hebben: * Hou jij de baby maar even vast, dan heb jij ook wat (letterlijk zo gezegd) * Jij zou vast een goede moeder zijn geweest, je moet “gewoon” een kind adopteren ! (Ik was al boven de 60) * je moet gewoon een man zoeken die (klein)kinderen heeft, dan heb je toch wat. Ik heb wel regelmatig aangegeven waar ik behoefte aan had, nl mogen vertellen hoe ik mij voel. Dat dat er mag zijn en dat dat genoeg is. Dat ik geen hulp verwacht in de zin van oplossingen, dat dat ook niet kan.

Ik heb het heel sterk gehad, allerlei mogelijkheden overwogen. Nu is het minder, maar nooit weg. Maar de meeste manieren vind ik akelig en dat wil ik niet, ik vind eigenlijk ook dat ik beter verdien. Humaner is een beter woord denk ik. Soms denk ik wel eens dat ik uit koppigheid blijf, omdat ik het niet wil verliezen van de depressies. Ik heb hier wel degelijk iets aan! Er zo over kunnen en mogen praten helpt mij enorm.

Fijn. Ik ga dat nu in de praktijk brengen. Dapper voel ik me niet, maar volgens mijn ander favoriete gezegde ben ik het wel (een beetje in ieder geval) Courage is the willingness to be afraid, but act anyway.

Verkeerde hulp is géén hulp!! Het blijft mij verbazen dat ik/jij het niet vervelend mag vinden als “iemand” ons “helpt”, daarbij heel verkeerde dingen doet, omdat hij / zij het goed bedoelt! “De weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen “ (een van mijn favoriete gezegden ) Verder valt het me op dat veel mensen niet vragen? Kan ik je helpen? En zo ja, hoe dan?

Leundag. Mooi.

Ach @nancy, hartverscheurend en dat je dat dan twee keer mee moet maken! En dan nu die twee grafjes adopteren, hoe mooi is dat.

Wat leer je dan? Bedoel je het vragen? Ik durf het alleen bij haar. Vaak wacht ik lang, te lang, wil dan niet (slappeling, kun je het niet zelf?), durf ik niet (moeite om me zwak te toen). Maar ik ben wel blij dat ik het heb gedaan, want anders kruip ik nog verder weg. Ik moet opeens aan meneer schildpad van Fleurtje denken: een winterslaap, maanden lang helemaal weg! En dan in het voorjaar weer tevoorschijn komen en hopen dat de wereld er dan anders oogt en voelt. Ik voel me ook minder eenzaam door jullie!

Ik heb het weer teruggezet, dank @Reacher. En @Claudiusen @Quinn. Ik voel me wel vreselijk alleen @Quinn. Maar ik ben wel blij dat ik het even met jullie mag delen. Tranen zijn beter dan constante buikpijn en zo’n steen in mijn lijf die maar niet weg wil gaan. Ik wil het soms wel uitschreeuwen: het leven is vaak helemaal niet mooi, niet de moeite waard, het is een gevecht, een voortdurende strijd om maar niet op te geven. Om er toch maar weer het beste van te maken voor zover dat lukt. Ik ben echt jaloers op mensen die het leven mooi vinden!

Hallo