Jannigje

Je kunt het ook overdrijven hè? ( of zeg ik nu iets heel ergs? )

Ja @knakker dat is wel zo, maar als je kwaliteit wilt leveren moet je wel streng zijn. De laatste repetities gaat het om fine tuning van het geheel, daar moet je bij zijn. We moeten wel allemaal weten wat wel en niet moet.

Dank je @Cleo66 Ja @niks, alhoewel een gekneusd ego heb ik wel. En schaamrood op de kaken. Maar verder ben ik oké hoor. Materiële schade, zonde van het geld.

Door mijn operatie van 5 weken geleden. Ook al ken ik het wel, ik moet in ieder geval de laatste 4 repetities aanwezig zijn om mee te kunnen zingen. Vandaar.

Eenmalig: Fauré, o.A. Zijn requiem.

@Reacher Klein plaatje, goed hè?

Ik val even binnen. Ik voel me verdrietig, het concert dat ik niet mee kon zingen zal nu ongeveer afgelopen zijn. Ik heb mijzelf maar even flink bezig gehouden. Vanochtend was ik nog van plan om hier zelf de muziek maar te draaien en mee te zingen, maar dat haalde ik toch niet. Het raakt me meer dan ik wil, maar ja zo gaat dat met geraakt worden. Afijn, het is achter de rug, ik heb het overleefd. Net een kop thee, de zoveelste ingeschonken.

Ik weet het niet @Lonster, ik heb een brief wel overwogen maar ik ben er nog niet uit. Het lastige van een brief vind ik dat ik geen enkel idee heb wat er mee gebeurt. Als ik zou weten dat zij hem echt zou willen lezen, in de zin van proberen te begrijpen wat ik schrijf, wat ik bedoel dan zou ik het doen. Maar dat verwacht ik niet. Het geeft mij een heel kwetsbaar gevoel, ik zet dingen op papier vanuit mijn gevoel en stuur dat vervolgens a.h.w de wereld in. Daarmee verlies ik er alle controle op, misschien is dat wat me onzeker maakt. Ik heb wel een brief geschreven die ik niet heb verstuurd. Het voordeel daarvan is dat die brief lekker ongenuanceerd mocht zijn, tenminste de eerste versie. (Ongenuanceerd en onredelijk mogen namelijk niet ) De versie waarin mijn zelfreflectie even werd overschaduwd door pijn, verdriet, boosheid.

Ja precies! Ik zag het ook niet aankomen . En ja, wat is het pijnlijk als het zo gaat terwijl dat niet zou hoeven. Jij bent geen persoon met wie niet te praten valt en ik ook niet. Verdrietig dit, dat blijft het ook.

En jawel! Een klein plaatje! Met dank aan @Yvonne geloof ik. De dubbelklikken tip.

Ik ben blij voor je, en ik gun het je zo!

Ik had gisteren zo’n dag dat alles fout gaat en tegen zit @Yvonne. En door een stom ongelukje (auto) kost het me ook nog veel geld.

Dat is vast lastig met schoenen vinden? Of valt dat mee?

En ik.

Wat is er mis met maat 41 , zonder hmmmmm?

Ik merk dat het bovenstaande ook met een gevoel van machteloosheid te maken heeft. Mijn zus heeft, de laatste keer dat ze ons contact verbrak, mii allerlei verwijten (die ik écht niet begreep) gemaakt en me daarna letterlijk haar huis uit gezet. Ik vond dat zo’n rotstreek!! Iemand met iets opzadelen, en dan gauw alle contact verbreken, niet de kans geven om erover te praten. Geen opheldering willen geven over de dingen die ik echt niet begreep, niet mijn kant willen horen. Geen vragen, alleen aannames en oordelen. Als je iemand wilt straffen is dat wel een effectieve manier.

Het voelt voor mij als een extra trap na, als extra straf of zo. Als je dingen uit kunt praten kun je iets afsluiten. Dat vind ik nu veel moeilijker. Blijkbaar is het voor mij niet genoeg dat ik weet hoe het voor mij was, dat ik weet dat haar verwijten niet kloppen. Blijkbaar wil ik toch gehoord worden. Het heeft inderdaad te maken met gehoord willen worden, hoewel. Of ze me zou “ horen” is maar zeer de vraag, ik wil verstaan worden. Maar dat kan ik niet afdwingen. Maar ik kan wel mijn kant laten horen en dat heb ik nodig. Ik heb zo vaak mijn mond gehouden voor de lieve vrede maar ook omdat ik niet begreep hoe belangrijk het kan zijn om mij uit te spreken, ook al verstaat iemand me niet. Ik hoef niet alleen maar aan te horen, te begrijpen, te relativeren, de ander voor te laten gaan ed. Ik mag mij óók uitspreken. Het gaat er dan niet eens zozeer om wat de ander er mee doet. Het gaat erom dat ik mijzelf het recht geef, dat ik mijzelf serieus neem, dat ik mág zijn. Wat bedoel je met compensatie gedrag?

Alle maaltijden, althans de verse, zijn deze week in de bonus bij AH

Jij mag meteen in mijn tuin hoor!

Nog iemand aanwezig? blijkbaar niet. oké , ik sluit de deuren, doe de gordijnen dicht en het licht uit. In de gang zal ik een klein lichtje aanlaten voor iemand, een eventuul later binnenkomende. Welterusten.

Zo is dat, ik moest ets iets doen om alle negativiteit om te buigen.

@Lonster je hebt helemaal gelijk. Ik vind het zo jammer dat ze nooit iets heeft gezegd. Als ze dat wel had gedaan hadden we het erover kunnen hebben. Dan hadden we het ook over verwachtingen kunnen hebben bijvoorbeeld. Zij bleek inderdaad niet in staat te zijn haar eigen rol te bespreken, te onderzoeken . Of ze wil het niet, dat weet ik niet. Ik begrijp echt niet dat als je zegt iemands vriendin te zijn dat je dan niet met die persoon wilt praten over wat je dwars zit. Wel aannames doen, conclusies trekken maar de ander niet de kans geven om daarop te reageren. Ik kreeg geen kans om mijn kant van het verhaal te laten horen. Dat zit me nog steeds dwars. @Artemis ik was die uitspraak weer even vergeten, maar inderdaad “zoveel macht heb je niet”. Voor mij ook weer goed om dat besef te hebben. En dank je voor je laatste zin.

Goedenavond @ikkanhet sterkte. Het lijkt me heel akelig om zoiets mee te maken. ik heb een waardeloze *dag gehad, zo eentje waarin Murphy’s law weer eens sterk bevestigd is. Na de rampspoed ben ik zielige planten gaan kopen bij de Praxis. 4 voor. € 10. Ik hoop dat ze het volgend jaar doen.

Nee @Claudius de eerste vrouw is mijn vriendin niet meer.

Dat vind ik heel logisch Artemis, en het is ook helemaal oké. Vaak is er ook niets te zeggen. Maar ik vind het wel fijn dat je me leest, dat je dingen herkent. Ik aarzel heel vaak om te schrijven omdat ik niet het zonnetje in huis ben, meestal niet optimistisch, het leven niet zo mooi vind etc. Het laatste wat ik wil is anderen de put in praten! Maar soms realiseer ik me opeens dat, mocht iemand wel in de put reken, het dan niet mijn schuld is. Of misschien kan ik beter zeggen niet mijn verantwoordelijkheid. Voorbeeld: * de vriendin die niet meer met mij bevriend wil zijn omdat ze o.A. vind dat ze door mij in de put raakt, dat ik haar daarin mee trek. Zij verwijt mij dat, houdt mij daarvoor verantwoordelijk. Ze was echt verontwaardigd. Versus * Andere vriendin die zichzelf blijft en vraagt of ik mee ga wandelen met de honden, of een kopje thee kom drinken.