Klassement

Ik was al een week nuchter toen ik begon met antabus mede omdat je daar 100% nuchter mee moet starten. Toen had ik geen last van vermoeidheid. Gaat nu gelukkig weer goed. Vandaag dag 17 alcoholvrij.

Ik ben weer ambulant weer verder gegaan zo heb ik onder andere op maandag de motivatie groep dat kan je zien als een soort mengelmoes van een dagopening/afsluiting zoals in een kliniek (vermoed dat jullie dat ook hebben?) en een soort van NA achtig iets maar dan onder begeleiding van een professionele hulpverlener.. Ik vind dat een prettige bijeenkomst zeker als je de mensen in de groep een beetje begint te kennen. vaak praten we buiten nog een half uurtje na soms is het huilen maar er word ook veel gelachen tussendoor en ook kan je sommige groepsgenoten bellen/appen als je het bijvoorbeeld in het weekend moeilijk heb en de ambulante hulpverlening er niet is.

Het is inderdaad een drukke dag voor mij @Yvonne Ik dacht gisteren alle voorschriften gekregen te hebben, maar nee de assistente maakte er vandaag nog bij en dan maakten ze nog eens een brief die ik bij de apotheek moest afgeven. Dus daar weer eens naartoe. Ik heb mijn hondje voor 16 uur teruggekregen, ze loopt nu veel onwennig rond en ze klaagt veel. Ze moet haar plaatsje nog terug vinden. Maar ik ben zeer blij dat we weer samen zijn. Hier zijn de ontslagen bijna steeds op vrijdag en in de namiddag. @Zbb Daarom dacht ik ook de vorige vrijdag op ontslag mogen te gaan. De assistente heb ik vandaag nog gesproken, het was wel geen lang gesprek. De psychiater was er deze week niet en de psychologe was er blijkbaar ook niet. Maar ik kan die beidde later nog spreken, ik ga nog twee dagen per week in dagtherapie. Dank U wel @Wendy75 en @Fonny

"Ik weet niet of ik morgen drink, maar vandaag drink ik niet" Goeiemorgen Iedereen Dagpact Claudius

@Marij1984 je zit op 3 jaar. Hartelijk gefeliciteerd! Dat is een mijlpaal om echt trots op te zijn. Laat je ons weten of je door wilt naar de 4 jaar? @Senna34 ook goed op weg met 10 maanden nuchter leven. Het jaar komt in zicht. Applaus ook voor @Artemis, @MissSauvignon, @Asterix en @water.

Dankjewel @Likadat doet veel met me. Als ik het beter had kunnen doen, dan had ik het zeker gedaan. Ik zat vandaag met een verwijt naar mezelf, die niet op zijn plek was. halloween in de stad, allerlei kinder activiteiten volgens mij (super druk natuurlijk) .. Toen dacht ik, sjongejonge, je bent overspannen man, zet jezelf nou eens op de 1e plek en voel je zelf niet schuldig tegenover je kinderen. We hebben de hele dag btje pyama dag gehad en mijn dochter heeft onder toeziend oog van mij, alle pannenkoeken gebakken. Gisteren zijn we anderhalf uur smorgens wezen zwemmen (ik sauna en van die verwarmde ligbanken), dat hakt er voor mij ook in.. Ik moet meer om mijn eigen ontspanning denken, anders was het niet zo ver gekomen. Nu slapen, kinderen op bed, ik ook me nest in.

Nee of eigenlijk ook weer wel @Freekie. Die gedachten zijn ok. Je ziet ze en laat ze voor wat ze zijn. Ze even waarnemen en terug naar nu. Ik heb lang gedacht dat ik pas ok was als ik zonder gedachten op de bank zou zitten. Maar dat kan helemaal niet:-)! Ik heb het vlg mij eerder geschreven maar een bullet journal hielp mee. Dan zet je de opkomende bureaustoel op papier en later gewoon een jaar weg. Klaar. (En in de meeste gevallen ook uit je hoofd). Maar werk en kinderen en in jouw geval ook een scheiding: het is ook niet niets hoor! Zeker niet als je het ook goed wilt doen. ( enne: bedenk! : je doet het op je allerbest want als je het beter zou kunnen zou je dat wel doen.)

Ja ik heb nazorg op de maandag en vrijdag,vrijdag ga ik ook als extra naar de NA een NA locatie naast de kliniek waar ik gezeten. ik ga samen met de mensen die ik ken uit de kliniek ook.

Mijn laatste dag in de kliniek, ik ga nog 3 therapie sessies volgen vandaag, deze voormiddag. Een gesprek met de psychiater zal er vandaag niet bij zijn, ze is in verlof. Misschien met de assistent? De psyhologe zal ik vandaag ook niet kunnen spreken. Een afsluitend gesprek met mijn begeleidster / verpleegster heb ik gisteren gehad. Mijn medicatie voorschriften heb ik allemaal al, denk ik. Straks nog pralines uitdelen die ik vorige week gekocht heb. Pralines uitdelen is zo wat een gewoonte geworden bij vertrek op deze afdeling. Zag U laatste dag er ook zo uit @Zbb ? Voor in te pakken heb ik deze namiddag nog tijd, om 14 uur word ik opgehaald aan de buitenkant van de kliniek. Dan eerst mijn spullen afleveren bij me thuis, daarna ga ik nog inkopen doen. Na 16 uur word ik herenigd met mijn hondje , die brengen ze tot bij me thuis.

Dank U voor de bloemen @Bob

Sterkte @Spuden @bolletjeook! Ik ken dat, alle mogelijke paden in je gedachten bewandelen. En dan met name hoe de ander dan zou reageren, soms wel handig om erachter te komen of je iets wel of niet zou benoemen.. Vaak klopt er niets van... Want vaak kun je niet voor een ander denken. Ik ga hopelijk leren met ACT (acceptance & commitment) therapie in de toekomst als ik weer meer energie heb, dat ik de gedachten niet ben. Ik ben de trek niet, ik ben de emotie niet.. Ja ok.. Dat is een gevoel, geen gedachte.. gemiddeld worden er 60.000 gedachten per dag gegenereerd. En dat gaat vanzelf, maar je identificeerd je met je eigen gedachte. Van.. Ja dat ben ik.. Nee dat wordt voor je gegeneerd. Dat ben je niet, er wordt namelijk een hoop onzin gegeneerd door je brein. Gelukkig ben ik dat ook niet. Aan mij de keuze wat je er mee doet, dat los koppelen lijkt me echt fantastisch. Je hoeft er niet naar te handelen, maar soms... De onbedwingbare trek.. Dat los kunnen koppelen, ik weet niet of dat mogelijk is, als het zo sterk is.. Waarschijnlijk handel ik al te lang op een bepaalde manier dat ik in mijn binnenste er van overtuigd ben dat het te sterk voor mij, omdat het keer op keer zo is gegaan. Gelukkig is het niet elke keer zo sterk. Er worden 2 dingen bij mij verweven, overspannen & verslaafd. Gelukkig wordt de ACT therapie ook gegeven door psychologen die ervaring hebben met verslaafdheid. Ik luister Evelien Aarten podcast over burn out.. Nu in het hier en nu

De volgende keer dat ik de (mijn) psyhater zelf zie ga ik het zeker vragen. Niet aan een assistent die pas bezig is. Dank U wel. Ik ga haar antwoord zeker hier meedelen.

sterkte Sproetje.

Langzaam maar zeker gaan alle spanningen een beetje weg. Net een stukje gelopen met m'n nieuwe hond. Ze groeit gestaag. Het gaat een grote dame worden. Vrijdagavond bij de buren geweest om kennis te maken. Daar was nog steeds niets van gekomen. Nu nog een leuk zwembad opzoeken, want ik wil toch wel weer lekker gaan zwemmen regelmatig. Heb veel te weinig bewogen de laatste maanden en heb op één of andere manier toch stress gehad van alle nieuwe dingen. Weer een uurtje eerder donker, dat is ook altijd wel weer ff wennen. Nog steeds droog en mijn vriend ook! Mijn vriend tussendoor nog een kleine terugval gehad, maar die gaat nu ook hartstikke goed! Mijn volgende mijlpaal wordt 10 maanden.

Dankjewel Bob! Ik ben er zeker van plan nog een jaar aan vast te knopen, meerdere zelfs. Later vandaag schrijf ik nog wel op mijn draadje. Een bijzonder moment, en afgelopen jaar heeft me alleen maar hele mooie nieuwe inzichten en ervaringen gegeven. Jij ook gefeliciteerd

Dankjewel @billy1981, het was een zeer geslaagd weekend! Ik ga er weer helemaal voor!

pfff, ik heb een uitstrijkje laten doen, na een oproep van het bevolkingsregister, was gratis dus zou me in mijn overgang wel geruststellen... Maar nu hebben ze iets gevonden bij mij en willen het verder onderzoeken. Op mijn kosten. En ik wieber al zo aan wat ik uit wil geven. In de eerste instantie wilde ik het laten gaan, omdat ik mijn huisdieren belangrijker vindt maar kwam toch tot het besef dat ik ze beter verzorg door mezelf beter te laten te onderzoeken. En misschien gewoon mijn grootste angst aan te gaan, kwetsbaar zijn. Wat nu kan komen is, dat ze preventief mijn eierstokken en baarmoeder verwijderen, waar ik al om vroeg op mijn 30ste. Maar het kan ook gewoon niks zijn. En zorgen over niks. Waar ik vroeger overweldigd over was, vrienden die voor je klaarstaan en je opvangen mis ik dat nu. En mis dat. Dus als nu mijn baarmoeder en eierstokken verwijderd worden heb ik geen hele groep rond mij die me verzorgd. En mijn katten dus ook niet. Maar er is nog niks aan de hand, ze willen het alleen maar nog verder uitzoeken. Dus ik panikeer al om niks. Maar ik heb besloten om het wel verder uit te laten zoeken, hoe spannend ook, ik kan mijn kop wel in het zand steken maar daardoor kan ik zieker worden waardoor ik mijn katten niet meer kan verzorgen en moet wegdoen. En dat is angstiger dan nog eens met je billen bloot en verder onderzoek. Dan weet je gewoon zeker en maak je jezelf niet zieker dan je al bent. Wel even 40 euro weg waarvan ik liever goede kattenbrokken had gekocht. Maar het is beter voorkomen dan genezen en revalideren. En verder als eindelijk alles weggehaald wordt en ik even niet mag tillen, ik heb lichtgewicht kattenbak vulling dus het kan wel. Mijn geduld is alleen lastig. Maar zover zijn we nog niet, ik moet alleen nog nader onderzocht worden en ik maak er nu al een ramp van. Stom! En gewoon grappig!