Klassement

Ik ben onder de indruk van jouw verhaal @Vamos86en kan me voorstellen hoe zwaar het is voor je, zeker met 2 kleine kinderen waarvan ook nog een die extra aandacht nodig heeft. Ik hoop dat je ook wat steun hebt uit je directe omgeving. Iedere dag dat je niet drinkt wordt het beter

@Lily03 Hey daar, wat ben je aan het stuiteren! Het lijkt wel alsof je van jezelf niet mag slagen op weg naar jouw doel. Zoals je vertelt zit je leven vol met hobbels, enorm diep verdriet en teleurstelling. Allemaal zaken waar je iets mee wilt doen, maar waar begin je? Het klinkt plausibel om daar al jouw excuses voor op te werpen om geen weerstand aan de alcohol te kunnen bieden. Probeer het eens om te draaien: door te blijven drinken wordt niets van al jouw problematiek verbeterd. Sterker nog, je blijft hangen waar je gisteren, eergisteren en vorige week bent gebleven. Je kracht zal daardoor niet toenemen, alleen afbrokkelen. Dus je zult altijd blijven drinken! Het zou je beter helpen als je die vicieuze cirkel weet te doorbreken. Elke dag dat je niet drinkt word je een beetje sterker en krijg je meer vertrouwen dat je het écht kan laten. Totdat je voldoende dagen, weken, maanden niet hebt gedronken. Zowel in je hoofd als fysiek sterker geworden. En met een helder hoofd kun je beter weerstand bieden aan wat er vanuit jouw omgeving bij je binnenkomt. Je kunt betere keuzes maken als je hoofd helder is. Je doorziet zaken beter als je hoofd helder is. Je voelt ook beter waar je behoefte aan hebt als je hoofd helder is. Toe, zet je schrap! Als het per ongeluk tot een drankje komt, laat het dan daarbij! Kom op dame, doe het!

Lastige situatie. Kan me voorstellen dat je met therapie wilt beginnen. Met emoties en spanningen klinkt een lichaamsgerichte aanpak inderdaad goed. Gaan sporten. Of naar een haptotherapeut of een andere lichaamsgerichte therapeut. Toen ik overspannen was had ik gesprekken met een psycholoog waar ik niet veel aan had. Veel te veel nadenken, daar had ik nou juist geen behoefte aan. Bij de haptotherapeut kon ik een hoop spanning loslaten. En beter leren voelen. Ik dronk ook al mijn emoties weg. Dat vond ik super-eng, dat voelen. Maar het heeft me erg goed gedaan.

de psychologen en therapeuten kunnen je niet helpen zolang je drinkt, daarna kunnen ze je begeleiden in het jezelf helpen. zelluf maar niet alleen is hier het credo vaak. Het is heel vervelend om hier best vaak te lezen dat de hulpverlening niet werkt. Zelfs de AA heeft als gezegde: het werkt als jij er aan werkt. Ik ken het ook nog van vroeger hoor, dat ik dacht (verwachtte) dat anderen mijn problemen moesten oplossen, ikzelf kon het tenslotte niet (dacht ik) Inmiddels weet ik dat eenmaal van de drank af, ik alles aan kan. Niet dat het leven ineens leuker werd, ik heb een heel zwaar eerste jaar gehad. Maar het heeft wel van het begin af geloond, kleine stapjes, die ik eerst nog niet kon herkennen. Maar dit forum heeft me daarin geholpen. Houd moed!

Ik heb me aangemeld omdat ik graag van de alcohol af wil. Ik ben een binge drinker. Vind alcohol eigenlijk niet eens lekker maar drink puur om mezelf te ontspannen/out te zijn. Heb best een klote jeugd gehad en daar is het drinken begonnen rond mijn 17e. Ik ben nu 37. Heb periodes elke dag gedronken en heel af en toe een stoppauze (kort). Heb 2 kleine kinderen en heb 2x 9 maanden niet gedronken. Het afgelopen jaar is het alcoholgebruik alleen weer fors toegenomen. 2 flessen wijn per dag/soms als ik sterk ben door de week niks/ weekend 3 kwart fles wodka gemixt of 2 flessen wijn op een avond. (In 2 a 3 uurtjes tijd). Heb veel moeite om door de week niks te drinken en heb al een jaar lang elk weekend een black-out een flinke black-out. Ik drink vooral om te ontvluchten om te ontspannen en om weg te zijn. Kort samengevat zijn mijn ouders gescheiden contact met moeder is met vlagen. Paar jaar niet paar jaar wel. Mijn moeder heeft me uit huis gezet toen ik 18 was en mij voor het nodige uitgemaakt. Opgestookt. En nu is de band er wel een beetje maar krijg veel flashbacks en altijd als ik ergens mee zit gaat het gesprek na 2 min over haar. Ik heb dat ook gehad/vroeger was jij ook zo/ ik dit ik dat etc. Zij vind ook niet dat ik een alcoholprobleem heb (waardoor ik ga twijfelen of het wel een probleem is? Diep van binnen lijkt het me vab wel) ze neemt mij niet serieus. Daarnaast heb ik een vriend die vreemd is gegaan in mijn donkerste periode afgelopen winter. (Niet fysiek maar via appcontact en sexueel en cadeaus versturen etc) dit heeft zo'n heftige impact op mij nog elke dag als ik hem zie ik krijg het niet verwerkt wil het wegdrinken. Het doet pijn. Mijn vader en zus heb ik geen contact mee. Vader kan geen gesprek vieren en is enorm koppig. En mijn zus verteld tegen iedereen dat ik geen moeder type ben. Kortom dit is mijn leven een beetje en ik zoek uitvluchten in alcohol. Ik heb hulp gezocht en ben afgelopen week langs geweest. Ze vertelden alleen niet dat ze willen dat ik stop ik mag het zelf weten. Minderen? Ik kan niet minderen want wil "out" en dat ga je niet van 1 wijntje. Ik heb eigenlijk niemand met wie ik er goed over kan praten vandaar mijn berichtje hier!

Ruim drie jaar geleden, op 17 oktober 2019, dronk ik voor het laatst alcohol. In de vroege ochtend was ik per trein op weg naar de kliniek om af te kicken. En in het schemerduister dronk ik nog snel een fles rode wijn leeg op het perron. De ontwenning daarna ging verrassend snel. Nadat de knop hardhandig werd omgezet zijn er eigenlijk maar heel weinig momenten geweest dat ik de drank echt miste. Sindsdien is veel in mijn leven ook ten goede veranderd. Een ander huis, een andere stad en andere baan. Werken aan relatie en gezin. Het vertrouwen terugwinnen. Het komen tot openheid over mijn alcoholgebruik. De pijlers waarop mijn Nieuwe Leven werden gebouwd. Eigenlijk ben ik domweg gelukkig. Sinds enkele maanden speelt de gedachte om 'het weer eens te proberen'. Natuurlijk ben ik op mijn hoede door de velen die mij voorgingen en jammerlijk mislukten. En is er ook de bezorgdheid om ondanks alles wat ik de afgelopen jaren heb opgestoken zelf binnen de kortste keren weer terug bij af te zijn. Ik ken de theorie van de kapotte rem. Maar ik ben ook eigenwijs. Of beter gezegd: ik denk zelfkennis en vertrouwen te hebben. Maar ik wil niet lichtzinnig zijn. Ik had mij voorgenomen om als het idee om 'het weer eens te proberen' zou rijzen ik dit eerst een half jaar in de week te leggen. Om nog eens uitgebreid alles te kunnen afwegen alvorens het plan tot uitvoer te brengen. In plaats van impulsief in de kroeg een biertje aan te pakken. Onlangs boekte ik onze vakantie voor deze zomer. Die begint met een bezoek aan de Abdij van Orval. Ooit een van mijn favoriete bieren, maar ook om andere redenen een plek die zeer tot mijn verbeelding spreekt. En nu denk ik er over dat dit een mooie locatie is om voorzichtig weer eens te kijken of ik het nu wél kan.

en probeer alsjeblieft niet te veel in het verleden, andere mensen, nare omstandigheden te blijven hangen. Dat kan voor een heleboel open achterdeurtjes zorgen en dan kom je nooit aan jezelf en de gezonde toekomst toe. Wat ik eerder zei over drinken en therapie is deels waar en deels niet. Ikzelf heb voor het stoppen veel aan lichaamstherapie gedaan en dat heeft later, na het stoppen bewezen voorwerk geweest te zijn. Na het stoppen was het vnl integreren, mindfulness en leren dat voor mij tevreden zijn het nieuwe geluk is. Dat was oogsten. En de kwartjes blijven nog steeds vallen. Als ook af en toe traumaś van vroeger die als jeukende littekens nog soms even aandacht vragen. De groei blijft komen, en nu beklijft het beter.

@Rudo dag 5 alweer! Wat goed zeg! Ik werd zomaar blij van je post, wat een positiviteit en enthousiasme spreekt er uit! Het doet inderdaad ongelooflijk deugd te weten niet alleen te zijn, onder mensen die je écht begrijpen. Ik las dat er wel vaker mensen zich aanmelden, hier langskomen, maar dan ook snel weer verdwijnen (misschien door terugval?). Ik probeer dat op dit moment juist niet te doen, niet weg te blijven en door te gaan. Ik voel dat met wilskracht, de knop omdraaien, de lieve woorden en af en toe een noodzakelijke spiegel die voorgehouden wordt, het me zal lukken. Ik blijf dus in gesprek :-). Heel veel succes!

Applaus voor @reboot.

Nu je gevoelens niet meer verdooft en niet weg kunt wuiven als onbelangrijk, is het zaak onderscheid te maken tussen dingen die je (waarschijnlijk) niet en dingen die je wel kunt beïnvloeden. Je moeders karakter nog veranderen zit er bijvoorbeeld echt niet in, lijkt me. Dus zal je de gevoelens die ze bij je oproept maar moeten accepteren als iets wat nu eenmaal bij je leven hoort. Dat is wat anders dan je schouders erover ophalen. Er is een heel mooie spreuk die hier betrekking op heeft en die ook bij het AA programma wordt gebruikt: Schenk mij de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen, de moed om te veranderen wat ik kan veranderen, en de wijsheid om het verschil te zien. Zoek eventueel op het internet naar "Gebed om kalmte" of "Serenity Prayer" als je meer over de achtergrond hiervan wilt lezen.

Bedankt voor het delen van je ‘Orval experience’ @Oskar. Persoonlijk vind ik het erg mooi hoe je deze ervaring deelt op het forum. Je stelt je kwetsbaar op en je verhaal is erg leerzaam voor mij maar ik denk ook voor andere lotgenoten. Ik wens je alle kracht en wijsheid in je weg naar de nul. Je hebt deze weg eerder bewandeld en je gaat het weer doen.

Heel herkenbaar. Ik ben pas afgelopen zondag gestopt en voelde angstig en onzeker; stoppen ? Hoe moet dat in hemelsnaam ? De emoties zij nu (16-11) hopelijk minder ? Misschien onderdeel van de ontwenningsverschijnselen ? En over je moeder: met het grootste respect; hier zit helaas een beetje dommigheid in. Ze zal het niet kwaad of gemeen bedoelen maar ik begrijp dat het hard aan komt. Extra motivatie: probeer je moeder te laten zien dat ze er naast zat. Succes !

En toch vind ik je stoer. Ten eerste dat je hulp zoekt en met ons je ervaringen wilt delen. Zo'n groot probleem HOEF je ook niet perse in 1 dag op te lossen. Dat mag in stapjes en kost waarschijnlijk gewoon tijd. Maar in je hoofd ben je er aktief mee bezig en is goed. Bij jou klinkt het ook dat er wel wat aanwijsbare redenen zijn waardoor de drempel laag is; de drukke dag, het slechte slapen, de rare dromen. In mijn geval, waren dat de GEVOLGEN van het drinken. Als je het nog even vol houdt, dan MOETEN die ontwenningsverschijnselen over gaan en wordt je vrolijker, positiever en gaat het slapen iets beter (nog niet perfect). Maak je nu niet te druk om dat ene glaasje; niet iedereen hoeft geheelonthouder te worden. Maar probeer dat ene glaasje er geen 3 of 5 of 7 te laten worden. Yes you can ;-) Fijne avond en tot spreeks.

@Vamos86 Denk dat je het een kans moet geven zonder drank en pillen. Herken wel dat de emoties in het begin heftig kunnen zijn. Kan je die woede misschien ergens anders in kwijt. Eind hardlopen of zo?

@lady janedat is precies wat ze zeiden. Zolang je alcohol gebruikt kunnen we geen diepere problemen behandelen vandaar eerst de stap naar 6 maanden niks. Maar dat klinkt oh zo ver weg. Kerst, oudjaar is niet eens het probleem het probleem zit bij mij in het dagelijks leven elke dag opnieuw. Ik ga mijn best er zeker voor doen. En jullie hier helpen mij nu al enorm. Door alles eerlijk en open te zeggen en reacties waar ik echt motivatie en positiviteit uit haal! Het gevoel niet helemaal alleen hierin te zijn...

Hoi Vamos, die meeslepende emoties, die kwaadheid en irritatie, zijn voor mij in mijn persoonlijk verhaal heel herkenbaar. Automedicatie om maar niet meer te voelen, om om te kunnen met de situatie. In mijn geval dan een moeilijke relatie met mijn partner, waar ik heel erg veel van houd, maar die in de jaren dat wij samen zijn al zo vaak zo hard over mijn grenzen is gegaan, dat ik meer en meer naar alcohol ben gaan grijpen om de situatie de baas te kunnen. Het ok te vinden. Maar ik vind het helemaal niet ok. Tegelijkertijd weet ik dat wat andere frummers me hier al schreven, dat ik toch echt zelf verantwoordelijk ben voor mijn gebruik, ook echt wel waar is. En toch kan ik moeilijk die gedachte weghalen dat 'als onze relatie mij niet zoveel trauma's had bezorgd, het nooit zo ver gekomen zou zijn'. En dat maakt mij dan weer zo kwaad, dat ik na een paar dagen stoppen ben hervallen in mijn oude gewoontes. Zoals Lady Jane ook al schreef: zonder het deken van de alcohol kom je echt tot jezelf. Tot wij jij bent. En van daaruit kan er meer duidelijk worden. In mijn geval heb ik gewoon schrik dat ik dan mijn relatie niet meer aankan. Dan zegt mijn psycholoog ook: ja maar dan is het waarschijnlijk geen gezonde relatie voor jou. En dat is het ook niet. Maar ik heb kleine kinderen, en ik wil hem niet kwijt. Want ik houd van hem. En hij heeft diep van binnen wel een goed hart, maar heeft zware trauma's meegemaakt in zijn jeugd (emotionele verwaarlozing en mishandeling), waardoor het heel moeilijk samen leven is. Probeer niet in diezelfde val te trappen. Ik voel me op dit moment heel * omdat ik toch weer na een week ben hervallen. Ik kon niet om met de emoties. Maar heb er nu wel veel spijt van dat ik ff terug naar af ben. Ik probeer mezelf te zeggen: uit iedere terugval leer je, en ga je weer meer overtuigd zijn van waarom je het doet. Ik begin er nu stilletjesaan van overtuigd te raken dat ik het ook écht wil voor mezelf, die verandering. Niet voor de kindjes, mijn man, maar vooral 'kiezen voor mezelf'. Heel veel succes

Ha @Kohtje fijn dat je er even bent!

Wat een leuk bericht @Kohtje, je tovert een glimlach op mijn gezicht. Je kunt altijd zo mooi anekdotisch schrijven . Gefeliciteerd met je ontelbare bijna onvindbare alcoholvrije jaren .

Gefeliciteerd met je eerste jaar! En zie wat je bereikt hebt, dat is toch geweldig!!

Wat een fantastisch bericht @Emmy

Dag 3 het voelt goed...het doet veel met mijn zelfrespect!

Wat een verschil met een jaar geleden. Burn out, paniekaanvallen, hyperventilatie, hartkloppingen, hoge bloeddruk, slecht slapen. Afgelopen jaar hard aan mezelf gewerkt en ben er nog niet, maar het gaat zo veel beter. Zowel lichamelijk als geestelijk. De drank is niet volledig uit mijn systeem, maar wel veel en veel minder aanwezig. Ik voel me veel energieker en zelfverzekerder. Tuurlijk ben ik niet opeens een heel ander personen. En bij vlagen komt oud gedrag weer bovendrijven. Maar denk ook dat het werken aan jezelf nooit af is. Ik ben nog niet zo ver dat ik zeg dat een burn out het beste was wat me kon overkomen, maar zonder was het me denk ik op dit moment nog niet gelukt te stoppen met drinken.

Hallo allemaal, ik ben inderdaad weer thuis, uit de kliniek en nu verder met ambulante nazorg, het gaat goed met mij, heb mijn slechte momenten maar kom er goed door heen. heb hier een goed gevoel over, wil dit zelf ook heel erg echt nu, heb in de kliniek een dagboek bijgehouden, van deze zal ik een samenvatting van maken en hier plaatsen om een indruk te geven hoe dat het er dag voor dag aan toe gaat, al zal menigeen hier het al wel kennen uit eigen ervaring.

@Mariann bedankt! En wat goed dat je bijna 1 jaar mag vieren!

10 oktober vorig jaar begon ik met het online programma. Wel met videogesprekken met een behandelaar en ervaringsdeskundige. Ik ging minderen totdat ik het 26 november na wakker geworden met een kater welwelletjes vond. En sindsdien niet gedronken dus over 2 weken mag ik een jaar vieren. Heel herkenbaar dus! Dus ga ervoor zou ik zeggen, succes!

Welkom Vamos

Wat een super mooie motivatie 3x is scheepsrecht. Zo had ik het niet bekeken. Ik gun ze het ook zo maar wat heb ik een struggles met die diepe pijn. Hoe ga je daar mee om na 20 jaar alles weg te drinken. Wel super knap van jou ook! Ondanks dat ze pubers zijn heb je het mooi wel geflikt! Beter laat ....

wie vindt dat nog meer? Geloof me, als je 2 x 9 maanden hebt droog gestaan en toch terugvalt met kleine kinderen dan heb je een alcoholprobleem. Laat alsjeblieft 3 x scheepsrecht zijn. Bij mij kon de knop pas om toen mijn kidz in de puberteit kwamen. Toen pas kon ik de knop omzetten. Rijkelijk laat dus. Ik gun de jouwe jonger een moeder die goed zorgt voor haar eigen welzijn en dat van hen.

Vrij duidelijk bericht. Geen fijne toestand in de directe familie, zeg. Dat je daarvan wilt vluchten in een roes kan ik me voorstellen. Ik heb lang niet zulke ernstige problemen maar herken wel het een en ander. Je zult je eigen weg willen vinden en je realiseren dat het niet jouw taak is familieleden zoals je moeder en je zus op een ander spoor te krijgen, al wil je het uiteraard proberen. Zelf was ik op latere leeftijd (toen ik 65 was) in staat de knop echt om te zetten en achterliggende problemen, onder meer in de familie maar ook daarbuiten, op een zinnige manier op te klaren, voor mezelf helder te krijgen (dat is wat anders dan helemaal op te lossen). Dat kon ik doen nadat ik helemaal gestopt was met de alcohol, en het heldere hoofd hielp daarbij enorm. Dat was meteen een goede stimulans om ook nuchter te blijven. Ik heb daarbij veel gehad aan dit forum, een gespreksgroep, boeken maar ook een online cursus van Petra Moes waarover ik je in een persoonlijk bericht meer details schreef. Lees hier rond, kijk wat anderen geprobeerd hebben, maar realiseer je ook dat het voor iedereen anders kan werken dus dat er niet veel eensluidende adviezen te geven zijn. O ja, zelf ben ik al 7 jaar droog en dat bevalt erg goed. Veel problemen die ik vroeger had zijn een stuk hanteerbaarder geworden en mijn gezondheid is verbeterd. Succes!

Ik zou het gewoon niet doen. De hersenen van iemand met een alcoholverslaving zijn niet gewoon. De valkuil is 1 biertje willen nemen en dan denken dat het daarbij blijft. Het enige dat werkt is onthouding. Helaas maar waar.