Die wilskracht heb je ook nodig als je bijv. suikerziekte hebt. Dan straf je jezelf giga als je toch voor gaas gaat.
Ik zie drankmisbruik zeker niet als ziekte, maar bij mijzelf wel als keus. En ik denk echt wel eens 1 moet toch kunnen,
maar ik weet dat de ervaring me vaak leerde dat ik dat wel kon, maar uiteindelijk afgleed. Dat wil ik dus niet meer
dus heel af en toe moet ik nog sterk zijn. Maar mijn gebruiksaanwijzing is dus dusdanig veranderd dat ik er niet echt
naar taal of snak, dus waarom zou ik gaan sjoemelen/marchanderen? Veel te vermoeiend. Ik kan niet mijn gedachtes
beinvloeden, maar hoef ze niet serieus te nemen. Laat staan ernaar luisteren. Dan had ik daar een dagtaak aan, want
ik heb de meest vreemde gedachtes en soms heel agressief ook als ik me mateloos irriteer aan van alles en iedereen.
Ik sta mezelf die toe, borduur er soms heel genoegzaam aan verder. En doe vervolgens niets, weinig of iets goeds ermee.
Bij het zwemmen zwem ik soms bewust in de babbelbaan om in mijn hoofd eens lekker met mezelf te babbelen. Daarna zwem ik heel anders in de doorzwembaan of zelfs in de snelle baan. Voor mij werkt dit enorm goed. Ik ben dan ook echt nooit eenzaam, want tevreden met mezelf, al jaren en jaren sinds ik de 0 aanhoud. Heerlijk.