Klassement

Zo fijn dat jullie er zijn!!! Een kaarsje voor mij, wat lief! Donderdag gaat de vriendin mee die al 2x met mij is meegegaan. Toen ik het lijstje met afspraken kreeg, pakte zij het af en zette meteen al die afspraken in haar agenda. Geen discussie over mogelijk. Vanmiddag naar het museum geweest. Mijn "baas" op de hoogte gebracht, wonderlijk, onwerkelijk. Er was iemand met mij mee die ik gisteren pas op de hoogte had gesteld, ik kan maar een aantal mensen per dag informeren, meer kan ik niet behappen. Zal ik met je meegaan, vroeg ze? Goh? Mee? Zomaar? Meen je dat? (Dit en nog veel meer is dan de interne dialoog hè) . Graag zei ik, wat fijn! Goed van mij hè? Ik ga echt proberen al die oude gedachten en overtuigingen op een zijspoor te zetten. En dan horen wat mensen echt tegen me zeggen ipv wat ik denk dat ze zeggen. Toen ik de post haalde zong ik, opeens hoorde ik een stem achter mij. U bent vrolijk?!. Ach ja wat zeg je dan? Die mevrouw weet niet dat ik ook zing als ik vrolijk ben, maar juist heel vaak als ik bang en/of verdrietig ben. Dus ik zei zoiets als: ach ja mevrouw, het leven is al moeilijk genoeg, ik probeer er maar een beetje de moed in te houden. Groot gelijk zei ze. Fijne dag mevrouw, u ook mevrouw. Ach ja.

Ik sluit mijn dagpact goed af. Welterusten! Jannigje, ik denk aan je en hoop dat je slapen kunt, sterkte!

Mooi, smart. Mooi om/beschreven.

Je schrijft zo mooi! Ik vind dat een goed onderhandelingspunt. Je 'moet' namelijk een boek schrijven. Dat heeft tijd nodig! Ik wil een reeks voorstellen van 5, dan zitten we toch aan minimaal 10 voorjaren . Bedankt voor het delen . Nog twee nachtjes, mijn duimen zijn er klaar voor..

Er is ZO veel wat ik zou willen zeggen, dat ik maar vast welterusten zeg

Gisteren had ik een super goede dag: ik had overal zin in en voelde me content met mijzelves. Ik ben aan een Grote opruiming begonnen; zoals je veel 60+ers ziet doen: eens echt schoon schip maken en de rotzooi alvast weg zodat het nageslacht niet met teveel ships wordt geconfronteerd. Bijzonder wat je dan tegenkomt: mama's agenda's met de hanenpoten van het laatste jaar, de spreuken van papa, uitgeprinte gedichten van Joost weet wie allemaal, cursussen (enorm!), pasfotootjes, restjes garen, kaartjes, aandenkens. Te veel om op te noemen. Ook de eigen agenda's de container in! En dan die snoertjes.... toch maar bewaren omdat ik niet weet waar ze bij horen? Slaapkamer en woonkamer zijn nu gevuld met stapels om nog verder uit te zoeken. Echter, vandaag beverig en onrustig. Allemaal gedachten over Het Leven, De Liefde. Niet mijmervol maar bangig. Omdat ik nog zoveel wil...? Ja ook. Maar ook omdat ik - hoezeer ik ook mijn best doe - vanuit mijn verschillende stemmingen steeds andere invalshoeken zie, maar nooit het totaalplaatje vinden kan. Alles willen snappen. Controle? 7 weken niet drinken zijn niet weggegooid, dat moet ik goed onthouden. Zo direct een meditatie buiten doen; oefenen in hier en nu en acceptatie. Misschien een huilbui ook. fijne dag, smart

Ingewikkeld is het wel geworden nu er nog zo veel vragen openstaan.

Zelf leer ik meer van niet halleluja als van halleluja. Niet halleluja moet ik wat mee doen. Dat inzicht kwam ook pas veel later

Dagpact;QuinnLarsLieselotjeBorKohtjeKruidentheeNadia SpiritSmart (gister gelukt) Reacher Super dat het gisteren gelukt is en dat je er weer op staat Smart!

Verbijsterd, verdrietig, stilletjes. En vol van liefde. Voor haar, voor mezelf, voor anderen. Gek, maar fijn.

Dagpact;QuinnLarsLieselotjeBorKohtje Kruidenthee Nadia Smart (gister gelukt)

Goedemorgen, dat is onze gebruikelijke begroeting? Is het een goede morgen? Ik weet het niet, is het een slechte? Weet ik ook niet. Ik heb net een paar blz teruggelezen van mijn eigen draad. Mijn God, wat kan de wereld snel veranderen! Wie had dat kunnen denken! Ik snap er nog steeeds helemaal niets van, hoop ergens nog steeds dat het een nachtmerrie is waar ik uit zal ontwaken, badend in het zweet, uitgeput, maar opgelucht. Gelukkig het was maar een droom. Maar het is geen droom. Het is geen droom. Het is geen droom. ik kijk naar mijn lichaam en denk: waar zit jij? Wie ben jij? Waar ben jij? Hoe heb jij al zo lang in mijn lijf kunnen zitten zonder dat ik het wist, zonder dat iemand enig idee had? En hoeláng ben jij er eigenlijk al? Al die "ouderdomskwalen", al het "ongrijpbare gedoe", al die pijntjes, vermoeidheid, komt dat allemaal door jou? De laatste tijd heb ik meer moeite met fietsen, 2 bruggen als ik naar therapie ga, en natuurlijk ook 2 terug. Laats, toen het zo hard waaide, deed ik er 10 min. langer over. Dat vond ik toch wat overdreven, 10 min. Nu denk ik, arm lijf, geen wonder!!! Vandaag is mijn museumdag. Ik was eerst van plan gewoon te gaan en dan om half twee een gesprek te hebben en het nieuws te vertellen. Dat bleek geen goed idee. Ik kan het nu helemaal niet opbrengen. Normaal gesproken (tja wat is dat eigenlijk) loop ik over van ijver en vind ik het leuk om het mensen naar de zin te maken, hen wegwijs te maken, een goed gevoel te geven. Maar opeens merk ik dat ik het niet heb?! Ik kan het nu niet missen, ik moet het voor mezelf bewaren. Straks museum Donderdag uitslag! Ik ben bang. Ik merk dat ik de neiging heb om te willen onderhandelen. Geef me nog wat tijd, geef me tijd om te wennen, te regelen, nog af te kunnen spreken...........Laat me nog één voorjaar meemaken, dan zal ik er van genieten, echt waar. nou ja, zo gaat er van alles door me heen. Dank voor jullie steun en liefde lieve mensen, die betekenen zoveel!!!!! ,

Mootje van harte gefeliciteert met je jaar!⚘⚘

Rapilos terecht! Je werkt hard. Je fietst door weer en wind. Zo af en toelichamelijke klachten, dat ook. Dus wees lekker happy de peppy en geniet van je vrije dag.

Hoi Rapilos, Jij behoort hier ook tot "the last of the mohicans" Je klinkt blij Rapilos. Het knalt van het scherm. Het wasje in de machine draagt daar vast ook aan bij. Een fijne dag!

zijn ze nou allemaal helemaal gek geworden??? rapilos een hele dag vrij...

Eerlijk? Nee, absoluut niet. Ik mis het, niet als kiespijn, maar als een comfy blanket. De uitknop. Al dat gewring en geworstel gaat gewoon door, maar nu zonder de mogelijkheid om knock out te gaan. Weet niet meer wie dat een keer schreef, maar het kwam neer op als je drinkt is het gemakkelijker, het enige dat je dan moet doen, is stoppen. Helpt niet mee dat ik me niet echt beter voel sinds het stoppen. Nog steeds slecht slapen, vaak hoofdpijn en die omslag naar een vrolijke positivo moet ook nog steeds beginnen.

Maak jezelf gelukkig waar dat kan.... wat zou onze Smart nou toch bedoelen??

Op TV is een10 delige documentaire over Picasso. Wat een fascinerende serie zeg. Niet uitsluitend inzicht in de wijze van schilderen, z'n stijlen, maar ook de mens Picasso. In zekere zin heel vaak een onmens. Niet te geloven. Ik ben niet zo van de Nederlanse producties, maar dit kan zo op de BBC. Jeroen Krabbé is een heerlijk verteller en de manier waarop wij in z'n enthousiasme mogen delen is heerlijk. Ook van Gogh bracht hij prachtig over het voetlicht. Ik ben wat laat met mededelen, er waren reeds zeven delen daarom zet ik een link naar de delen die geweest zijn. Echt klasse. Doen!! http://www.uitzendinggemist.net/programmas/18298-Krabbu00e9_Zoekt_Picasso.html

Nogmaals sterkte Jannigje en NEE, je hebt het niet over jezelf afgeroepen, dat zijn menselijke bedenksels. Net als rechtvaardigheid en karma. Een sterke ezel, ben je!

Doe maar een goed woordje voor me Fleur, misschien helpt het. En wie weet kom ik nog naar je mooie België, veel zal afhangen van a.s. donderdag, dan hoor ik waar de "bron" zit, althans dat hoop ik. Niet weten vind ik erger dan weten. Zo'n zwaard dat boven je hangt....... Het maakt nogal uit of ik maanden of misschien nog een paar jaren heb of krijg? Ik heb zo vaak niet geweten hoe ik moest/kon/mocht leven, ik heb verlangd naar de dood als oplossing. Niet omdat ik dood wilde maar omdat ik dit leven niet kon. Maar dit........op deze manier........... Be careful what you wish for: het schoot echt door mij heen: het is je eigen schuld, je hebt dit over jezelf afgeroepen. Maar dat is niet zo, ik wilde niet dood, ik wilde leven maar wist niet hoe. Dank voor al jullie reacties, die doen me zo goed!!!! Ik aarzelde om het te vertellen, vond het "te groot", maar ben zo blij dat ik het wel heb gedaan. Ik kan het inderdaad niet alleen. Ik heb geen idee wat me nog allemaal te wachten staat en weet ook nog niet welke steun en hulp ik concreet nodig heb en nog zal hebben. Maar ik zal het laten weten, ik zal echt proberen naar mijn gevoel en behoeftes te luisteren en die kenbaar maken.

Dank jullie wel. Het is een groot cadeau aan mezelf dat ik niet bij haar bed zat met een kater, en helder afscheid heb mogen nemen. Geen rotstemmetje in mijn hoofd die me op mijn kop gaf voor het drinken, en die mij afleidde. Ik was helemaal in het moment.

❤ Wat een prachtig verhaal Smart. Veel herkenbaars, maar anders. Precies zoals je zegt. Aan de slag. Wat een werk. Waardevol werk.

En een groot roze strik eromheen