Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje

[Jannigje]

5 uur geleden zei Reacher:

Is de zelfverzekerde @Jannigjeecht een masker, of is ze wel echt, maar echt maar een piepklein facetje van wie jij bent? 

Het is wel een echt deel van mij, maar het is zoals Nancy schrijft: het gaat om de congruentie, evenwicht, gelijkwaardigheid, en zo voelt het niet.

Het voelt alsof de zelfverzekerde versie van mij bestaat uit vaardigheden en het andere deel bestaat uit alles wat met mijn gevoel en overtuigingen te maken heeft. Met hoe ik me echt voel, met hoe ik van binnen als mens ben.

Beide kanten liggen te ver uit elkaar.

[Jannigje]

23 uur geleden zei Reacher:

Is de zelfverzekerde @Jannigjeecht een masker, of is ze wel echt, maar echt maar een piepklein facetje van wie jij bent? 

Ik heb lang gedacht dat het (alleen) een masker was, onecht, negatief, maar dat is niet zo. 
De zelfverzekerde capabele vrouw ben ik ook. Het heeft heel lang geduurd voor ik dat zag, daarna nog heel lang voordat ik dat durfde te geloven (wat lang niet altijd lukt) en weer heel lang voordat ik dat nu aarzelend hardop schrijf .

We hebben inderdaad  allemaal verschillende rollen in allerlei situaties, bij allerlei mensen. Het probleem voor mij is wat Nancy beschrijft, het is niet congruent bij mij. De verschillen zijn vaak zo groot
Ik kan bijvoorbeeld een rondleiding geven en me op dat moment ook wel oké voelen om vervolgens dood ongelukkig naar huis te gaan. Ik kan niets meenemen van het gevoel van daarvoor. Het is alsof ik mijn gevoelens achterlaat bij de deur, als een paraplu, en bij het weggaan pak ik ze weer op en ga ermee naar buiten.

 

[Lieke7777]

Herkenbaar  jannigje  de powervrouw zijn  alles  weten alles doen en iedereen  doen geloven  dat  ik  het allemaal handel.

Maar dan  doodongelukkig  naar huis zodra  ik uit de rol stap  of stapte  was dit  weg  verdwenen. 

Dan kon  er alleen nog maar alcohol in om te verdoven .

De weg  is lang maar geloof dat  ik het  wel een beetje meer ga leren  begrijpen  en er naar handelen  .

[Jannigje]

Dat vind ik wel dapper van je @Cleo66, want dat is lang niet altijd gemakkelijk. 
Hoe uit het onbegrip zich? Kun je daar een voorbeeld van geven?

[Jannigje]

Op 29-5-2021 om 00:03 zei Reacher:

Though my soul may set in darkness, it will rise in perfect light; 
I have loved the stars too fondly to be fearful of the night.

Sarah Williams, Twilight Hours: A Legacy Of Verse

Prachtig vers.
Maar oh, wat voel ik mij daar ver vandaan. 

Slecht nieuws gekregen vandaag, ik kan er nauwelijks mee omgaan. Kan er  nu verder niet over uitweiden. 
Het voelt meteen verkeerd om het dan toch te melden, alsof ik aandacht vraag maar niet zeg waarvoor. Maar ik heb behoefte om het toch te melden, ergens te melden. Hier dus. 

Ik vind het leven momenteel vrij waardeloos. En dan is het ook nog zomer, striemende regen en harde wind zouden me nu beter passen.


 

[Jannigje]

22 uur geleden zei Cleo66:

Mensen hebben daar een compleet ander beeld van , waar ik niet bij pas 

Vraagt men dan niet echt aan jou hoe dat dan is voor je? Blijkbaar niet? Wat waardeloos.

Je geeft toch met de voorbeelden die je noemt duidelijk een opening tot gesprek lijkt me.
 

[Reacher]

2 uur geleden zei Jannigje:

Prachtig vers.
Maar oh, wat voel ik mij daar ver vandaan. 

Slecht nieuws gekregen vandaag, ik kan er nauwelijks mee omgaan. Kan er  nu verder niet over uitweiden. 
Het voelt meteen verkeerd om het dan toch te melden, alsof ik aandacht vraag maar niet zeg waarvoor. Maar ik heb behoefte om het toch te melden, ergens te melden. Hier dus. 

Ik vind het leven momenteel vrij waardeloos. En dan is het ook nog zomer, striemende regen en harde wind zouden me nu beter passen.


 

Wat spijt het me dat je slecht nieuws hebt gekregen. Ik kan me voorstellen dat je het leven momenteel waardeloos vindt.

Het gedicht gaat over een vonkje hoop ergens in de toekomst: I will rise in perfect light.

Dat puntje op de horizon, die kleine glinstering van een ster in de lucht. Uitzicht op liefde, troost, rust. Dat is onontbeerlijk om het vol te houden. 

[Lika]

Wat naar voor je Jannigje!

[lady jane]

[Jannigje]

15 uur geleden zei Reacher:

Dat puntje op de horizon, die kleine glinstering van een ster in de lucht. Uitzicht op liefde, troost, rust. Dat is onontbeerlijk om het vol te houden. 

Ja dat lichtpuntje, het lichtpuntje van mijn “alleen in een bootje ergens op een pikdonker meer zoekend naar dat lichtpuntje metafoor“ 
Ik zie het niet. De zon schijnt uitbundig, ik heb een huis met een tuin, te eten en te drinken, dus je zou zeggen genoeg reden tot dankbaarheid.
Zelfs soms een badderende merel.
Daarvoor ben ik ook wel dankbaar. 
Er zijn hele volksstammen die graag met mij zouden willen ruilen, afgezien van mijn gemoedstoestand dan. 

Maar dat lichtpuntje? Ik zie het nu niet.
Ik benijd Lars, als er nog iets bestaat na de dood dan is hij daar en ik fantaseer dat hij daar liefde , troost en rust gevonden heeft. 
Maar hier voel ik het nu niet. 

Opeens snap ik hoe het zit met die andere ik van mij. Zoals ik me nu voel kan ik niet functioneren in de buitenwereld. Ik zou mensen schrik aanjagen en de meesten zouden mij links laten liggen, logisch ook.
Dus uit nood moet die ander er wel zijn. Die zal ik straks met moeite op moeten roepen want ik heb me aangemeld voor een uurtje spinning. 

Ik wil sorry zeggen tegen jullie omdat ik hiet zo negatief schrijf én tegelijkertijd ook niet. 
Jullie hoeven niet te reageren maar ik merk dat ik er wel behoefte aan heb dat ik ergens dit mag zeggen, kan zeggen. 
 

2 juni 2021 bewerkt door Jannigje

[Jannigje]

En toen was er weer de merel. Scharrelen, kijken, hippen, rennen, kijken, even weg, toch weer dichtbij én jawel, even badderen.
Opeens dacht ik: dit doet Lars! Een seintje van Lars, dat vind ik een mooi idee.
Dus ik noem het Lars.

[Reacher]

2 uur geleden zei Jannigje:

En toen was er weer de merel. Scharrelen, kijken, hippen, rennen, kijken, even weg, toch weer dichtbij én jawel, even badderen.
Opeens dacht ik: dit doet Lars! Een seintje van Lars, dat vind ik een mooi idee.
Dus ik noem het Lars.

Er is volgens mij een overlevering waarbij er over gesproken wordt dat kinderzieltjes in vogeltjes overgaan. Dus ik kan me voorstellen dat die mooie ziel van Lars ook zo’n overstapje heeft gemaakt en jou heeft opgezocht 

Jij kunt inderdaad mooi schrijven. @knakker ook, dus hij kan het weten 

[Lika]

[Artemis]

20 uur geleden zei Jannigje:

Ik wil sorry zeggen tegen jullie omdat ik hiet zo negatief schrijf én tegelijkertijd ook niet. 
Jullie hoeven niet te reageren maar ik merk dat ik er wel behoefte aan heb dat ik ergens dit mag zeggen, kan zeggen. 
 

Ook ik lees je, maar weet niet wat te schrijven, sluit me aan bij vorige reacties. en ook ik heb een merel zoals jij die beschrijft. Sinds ik dat bij jou las denk ik steeds aan jou als mijn merel mij elke dag in mijn tuin opzoekt. Lars ken ik niet, ik las wel zijn draad, omdat anderen daar over schreven. In mijn diepste depressie begon ik met mijn toenmalige tuin sproeien. water heeft het antwoord. de sterren hebben de antwoorden, merels ook 

[Lieke7777]

Geen sorry  hoor  , ik lees je ook.

Als jij slecht  nieuws  krijgt  gaat het niet  om de strekking / inhoud   van het slechte  nieuws  .

Het gaat erom wat het  met jou  doet  en daar schrijf  je over of je verteld  dat  je , je rot voelt over een slecht  nieuws bericht  .

En als je dat  even wilt  zeggen  is dat helemaal  ok.

 

[Quinn]

[Jannigje]

Op 2-6-2021 om 14:36 zei knakker:

En daarnaast: vogeltjes geven troost. 

Ja dat klopt, ik ben elke keer dankbaar als een vogel even komt buurten. Naast de merel, die net weer even kwam drinken, komt er ook regelmatig een roodborstje badderen. Zijn rode borstje was helemaal in de war door het uitschudden an zijn veertjes. 

 

Boven mijn hoofd is nu een ekster-discussie gaande, luidruchtig. Dus denk ik meteen aan @Reacher 
En @Artemis, jij denkt aan mij als je jouw merel ziet, wat leuk. 
Zo heb ik bij veel meer dingen associaties met mensen, niet altijd leuk overigens.

[Jannigje]

Op 2-6-2021 om 14:36 zei knakker:

Trouwens: ik klikte net hiernaast de 'popular post' van 30 maart 2016 aan. Over dat je vanuit het perspectief van je balkon (!) een verhaal over jezelf vertelt. Ik vond het heel mooi. En ik bedacht me opeens: zou jij niet een kinderboek willen schrijven? Volgens mij ben jij daar geknipt voor.

Goh, dank je. Er is wel eerder gesuggereerd om de verhaaltjes te bundelen, maar een kinderboek schrijven niet. Dat was ook nog nooit bij me opgekomen. 
Ik heb het zelf ook weer even teruggelezen en ik vond het zelf ook wel mooi, en verrassend. Waarom doe ik dat niet meer? Geen idee.

Op 2-6-2021 om 16:53 zei Reacher:

Jij kunt inderdaad mooi schrijven. @knakker ook, dus hij kan het weten 

Dank je. Ik ken de overlevering waar jij over spreekt niet, maar ik vind het een mooie gedachte .

[Jannigje]

Op 3-6-2021 om 08:08 zei Etty:

Want het gaat ook over mijn wereld.    Maar als iemand het bij zichzelf houdt, zoals ik bij jou het gevoel heb, dan is die strijd er niet.   Ik voel bij jou nooit de behoefte om te mijden, ik lees je graag omdat je al zo duidelijk aangeeft wat de oorzaak is van hoe jij het ziet.   Je houdt het bij jouw ervaring, en wordt niet boos op me als ik het anders ervaar.   

Als jij er helemaal mag zijn zoals jij bent, dan is er ook ruimte voor mij. 

 

Ik vind het heel fijn dat jij dit schrijft @Etty, ik waardeer jouw bijdragen vaak zeer omdat je vaak zo mooi inhoudelijk dingen kunt verwoorden.
Ik vind het fijn om te lezen dat mijn bijdragen bij jou niet leiden tot het mijden van mij, want dat is juist waar ik zo bang voor ben.

Jouw laatste zin is precies waar het om gaat volgens mij. Ik voel dat ook zo, alleen voel ik wel vaak schroom omdat mijn “zijn” vaak niet positief is. Ik ben dan bang dat mijn bijdragen een schaduw werpen op het goede of fijne gevoel van de ander . 
Maar dat hoeft niet zo te zijn als we allebei het gevoel, de beleving van elkaar kunnen zien en accepteren voor wat het is. Zonder daar iets aan af te doen.
Ik hoop dat je begrijpt wat ik probeer te zeggen, soms schieten woorden wat tekort. 

[Jannigje]

Op 5-6-2021 om 11:57 zei Quinn:

Fijn dank je wel 

[Reacher]

 

[Jannigje]

Ik voel me leeg en verdrietig. Vandaag heb ik weer gewerkt als vrijwilliger, met 4 anderen. Mensen rondleiden vind ik normaal geen probleem maar wel als er collega’s luisteren, dan voel ik me meteen beperkt, kwetsbaar.
Om 4 uur was ik klaar met de laatste rondleiding, toen bleken de anderen al klaar te zijn voor de borrel. Ze hadden alle 4 wijn en allerlei hapjes meegenomen , maar ik niet. Ik wist van niets. Ze hadden het met z’n vieren afgesproken, maar niet met mij. Dus ik zei goh, ik wist het niet dus ik heb niets bij me. Ik heb niet iedereen gemaild zei een van hen . Nee, duh ..dat was duidelijk. Zij kennen elkaar al langer, maar ik ken hen toch ook al een aantal jaren.
Ik ben wel gebleven, heb nauwelijks iets gegeten want dat voelde niet goed, het was ook wel gezellig maar toch….
Ik voelde me buitengesloten. Het gevoel er niet bij te horen heb ik vaker, maar dit was toch anders.

Ik wilde me er overheen zetten maar nu ik weer thuis merk ik dat me dat niet goed lukt.
Opeens kreeg ik het gevoel van niet mee mogen spelen op het schoolplein en dan het gevoel hebben dat daar bijhoort. Zoiets.

 

[Jannigje]

Gelukkig kwam meneer specht even buurten en dat doet me dan goed. Inderdaad troostend @knakker. Bijzonder hoe het zien van zo’n dier, hippend van tak naar tak, hier en daar op een tak kloppend, goed kan doen.

Nu hoop Ik dat de merel nog even komt badderen. 

[Claudius]

8 minuten geleden zei Jannigje:

Ik voel me leeg en verdrietig. Vandaag heb ik weer gewerkt als vrijwilliger, met 4 anderen. Mensen rondleiden vind ik normaal geen probleem maar wel als er collega’s luisteren, dan voel ik me meteen beperkt, kwetsbaar.
Om 4 uur was ik klaar met de laatste rondleiding, toen bleken de anderen al klaar te zijn voor de borrel. Ze hadden alle 4 wijn en allerlei hapjes meegenomen , maar ik niet. Ik wist van niets. Ze hadden het met z’n vieren afgesproken, maar niet met mij. Dus ik zei goh, ik wist het niet dus ik heb niets bij me. Ik heb niet iedereen gemaild zei een van hen . Nee, duh ..dat was duidelijk. Zij kennen elkaar al langer, maar ik ken hen toch ook al een aantal jaren.
Ik ben wel gebleven, heb nauwelijks iets gegeten want dat voelde niet goed, het was ook wel gezellig maar toch….
Ik voelde me buitengesloten. Het gevoel er niet bij te horen heb ik vaker, maar dit was toch anders.

Ik wilde me er overheen zetten maar nu ik weer thuis merk ik dat me dat niet goed lukt.
Opeens kreeg ik het gevoel van niet mee mogen spelen op het schoolplein en dan het gevoel hebben dat daar bijhoort. Zoiets.

 

Zijn je gevoelens met die mensen steeds zo? Of werk je niet steeds met hun? 

[Jannigje]

Nee, ik werk steeds met anderen, maar met alle 4 heb ik al meerdere keren gewerkt.