Nieuw hier

[kruidenthee67]

@reboot Ja, mooi dat je dat zegt Reboot.  Je moet het echt ervaren, en het kost tijd. En moeite wil ik zeggen, maar dat is het niet helemaal. Droog blijven zelf kost gek genoeg deze keer niet zo'n moeite, dat is geen strijd meer. Daarom 'lukt' dat nu ook. Maar dealen met dat alles wat ik voorheen verdronk, dat is werken. En dat is oké. En daartoe moet je bereid zijn. Verantwoording willen, kunnen, durven nemen. Doodeng, als je altijd alles uit de weg bent proberen te gaan, de verantwoording bij anderen legde en de bevestiging\goedkeuring van buiten nodig had. Nooit te oud om te leren. En fouten maken mag 

[kruidenthee67]

Zomaar even zin om op mijn eigen draadje te schrijven. 

Tju..wat was het druk afgelopen periode...en ik weet zelf even niet of dat oke is. 

Ja, want ik doe dingen waar ik niet van had kunnen bedenken dat ik ze zou doen. Schreef ik al eerder. Een eigen toko,  een serieus bedrijf, werk wat ik oprecht leuk vind. Waar ik me in ontwikkel, wat me 'zin' geeft. Maar waar ik me ook in voorbij hol. Als ik niet oplet. Grenzen bewaken, voelen en bedenken wat kan en wat niet. 

Ook hierin spelen oude mechanismen...het goed willen doen, bang voor afwijzing, de ander op een voetstuk zetten, bang om te falen. Ik lees hier regelmatig herkenning. Ik noem Etty, Lika, Jopie...ik reageer er niet altijd meer uitgebreid op, maar het is prettig te lezen dat ik daarin niet de enige ben die worstelt. Want ik kan niet ontkennen dat het dat toch regelmatig is. Maar, ik drink niet. De behoefte om dat soort zaken te verdoven is er niet.  Wel andere uitingen van 'verslavingsgedrag'.  Veel op de foon zitten..bleh.  Maar ook het harde werken, doorrennen zou er ook zomaar eens eentje kunnen zijn. Niet erg...ik ben me ervan bewust en probeer er objectief naar te kijken. En te praten met partner. Dat praten is ook 'beter',  ik richt me niet altijd meer op mezelf  Onze gesprekken ontsporen niet meer zo snel. Dat is fijn. We doen het niet zo verkeerd samen...maar ik zoek wel. Naar een nieuwe balans. Zoiets. Hij ook. Acceptatie en transformatie. Geen weg meer terug. 

Transformatie ook op lichamelijk vlak. Hormonale rollercoaster. De overgang. Labiele buien, opvliegers, licht en onrustig slapen. Niet prettig. Niet handig ook in het drukke bestaan. Het maakt dat ik me afvraag, ben ik goed bezig? Nou vraag ik me dat al mijn hele leven af, haha,  dus terwijl ik het typ, denk ik..hoezo? In het nu blijven...niet te veel in beren denken, en ook niet te veel terug kijken. Op tijd rust nemen. Om te kijken, naar mezelf. Zonder drama.

Waar ik de afgelopen twee vakantieweken veel dankbaarheid voor heb gevoeld is dat het in ons gezin prettig verloopt. De post van Jopie over 'had ik maar...' kwam erg binnen. Ik zie en weet wat een verslaafde ouder hebben betekent, kan betekenen. In mijn eigen gezin, in het gezin/familie van herkomst, in mijn omgeving.  Op dit moment ervaar ik geen schuld en schaamte meer. Ik kan niks terugdraaien, heb wel een keuze in de dingen die ik nu doe.  En zolang ik niet drink, me blijf ont-wikkelen is het goed.  Is het zuiver. En kan ik zijn, ook met mijn eigenaardigheden (wilde schrijven tekortkomingen, maar dat voelt niet oke). En kan ik ook de ander laten zijn.  

Ik ga gewoon verder, op de ingeslagen weg, af en toe een afslag, een versnelling of vertraging, of een stukje terug. T'is goed. En als het niet goed is, is het ook goed. 

Ik bezoek nog elke week trouw mijn AA groep.  Het houdt me bij de les. Ondanks dat ik me er niet altijd 'op mijn plek' voel. Zoals ik al zei reageer ik hier wat minder de laatste tijd. Ik zie het als een soort natuurlijke afbouw. Dat voelt ook prima. Ik kan en wil ook niet alles en iedereen tot in detail bijhouden. 

Ik ga maar eens de dingen doen die ik voor vandaag nog wilde doen. Dan kan morgen in huize Thee het gewone leven weer starten na de meivakantie. 

 

 

[Lika]

@kruidenthee67 

[nancy]

Mooi! 

[kruidenthee67]

'Ik denk dat  soms wordt onderschat hoe een 'cruel to be kind'  boodschap kan aankomen.  Als je met je pootjes omhoog ligt en steun zoekt. 

Ik ben er absoluut geen fan van.  Misschien geen verrassing als ik zeg dat ie bij mij ook niet werkt.  (wellicht autoriteitsdingetje) Ik kom niet voorbij het 'cruel' gedeelte.   Het 'kind' komt niet binnen, laat staan de 'les' of boodschap.  Ik ben eerder geneigd om de les in omgekeerde volgorde uit te voeren. 

Fans van de methode passen hem misschien graag toe, en kunnen er misschien ook wat mee als ze zelf op deze manier 'aangepakt' worden. 

Prikkelende vràgen hebben mij  wel verder gebracht.  En nog meer als de vraagsteller ook nog met mij deelt waarom hij deze vragen stelt: nieuwsgierigheid, bezorgdheid, irritatie?"

Etty, ik ben zo vrij je tekst op mijn draad te zetten.  Ik liep en loop daar zelf tegenaan. Als boodschapper en ontvanger. Inmiddels 'begrijp' ik hoe het werkt, bij mij. Wat er bij mij getriggerd wordt en hoe het niet werkt.  En ook wat wel.  Met name in mijn relatie heel belangrijk. Ach, kom het eigenlijk over al tegen.  En het gaat nog eens niet altijd om de 'cruel' maar 'confrontatie".  Mijn eigen reactie (primair) daarin her- en erkennen was en is de sleutel, naar gelijkwaardigheid en werkende acties. Communicatie, geweldloos. Niet simpel, wel nodig in mijn proces. Ik word er 'beter' van.  Maandag de stap 'nederigheid' aan de orde gehad in onze groep...en die houdt me in dit kader ook bezig.

Ik zie het vaak 'mis' gaan, hier op het forum ook.  Ik verbaas me over de veroordelende reacties als iemand er doorheen zit.  En tegelijk over de goedpratende reacties in het kader van zachte heelmeesters...bij  twijfel niet inhalen is het advies aan mijzelf.  Luisteren naar een ander is altijd goed, laten weten dat je de ander gehoord en gezien heb kan al zo belangrijk zijn. En me afvragen, voor wie of wat reageer ik? Mijn reactie zou in veel gevallen iets zeggen over 'mijzelf'.  Daar is een ander niet altijd mee geholpen. En überhaupt me afvragen, zit die ander (ongevraagd) op mijn 'hulp' te wachten..hoezo?

Vragen, bevragen vanuit oprechtheid...dat is waardoor ik me gezien voel. En me veilig voel. En dus kan openstaan voor 'feedback'. 

In de praktijk betekent dat, als ik op mijn bek ga, wil dat 'kind' eerst een aai over de bol.  Daarna kan ik heeeeel veel hebben. 

Die aai zocht ik bij de ander...en inmiddels ben ik heel af en toe in staat mezelf die aai te geven....ik geloof dat dat compassie heet. 

 

 

Moest ik ff kwijt.

 

 

 

 

[kruidenthee67]

Twee jaar leven zonder alcohol. 

Het eerste jaar rond was een soort van spannend. Toeleven naar die dag. 

De datum blijft wel speciaal, een mijlpaal. Maar minder een verjaardagsgevoel. Mijn partner is trots op me. Mijn meiden geven me een high five en hebben respect. Op deze dag durf ik weer even te checken bij ze. Door het jaar heen wordt de verslaving wel eens genoemd. Ik doe er in huis niet geheimzinnig over.

In huis niet. In RL is er een klein groepje mensen die er van weet. Die ik verteld heb over AA. Nu ik wat langer stevig in het zadel zit is er een soort van behoefte om het meer uit te spreken, maar ik blijf het ook lastig vinden. En weet ook niet zo goed waarom eigenlijk waarom ik het zou willen vertellen. 

Ik lees de laatste posting en die geldt nog zo...nuchter heb ik veel stappen kunnen zetten. En toch blijf ik nu ergens 'hangen'. Of gaat het niet snel genoeg. 'Angst' en 'het continu aanstaan', wat ik al eerder beschreef is nog aanwezig. Lastig en best bepalend. Ik weet het voor anderen allemaal goed te verwoorden, maar kan niet mijn eigen therapeut zijn. Binnenkort weer eens tegen een professional aanleunen...ook in het kader van zelluf doen, niet alleen. 

Wat meer afstand nemen van het forum gaat een soort als vanzelf. En ik moet eerlijk bekennen dat de manier waarop er de laatste tijd geschreven en gereageerd wordt daar ook wel bij helpt. 'Vroeger' zou ik er last van hebben, er wat van vinden en me mengen in discussies.  Die drang is minder. En dat is goed voor mij. 

Ik zie daardoor ook beter hoe mechanismen en patronen bij anderen werken, en hoe het bij mij werkt of werkte. De redders, adviseurs, rebellen, afhankelijke, stoere, boze, stokende, vreemde, lieve, ...maar één gemene deler, verslaafd. En in proces...waarbij ik in de weg naar alcohol de baas zijn wel een aantal wetmatigheden zie, maar ieder zijn eigen tijd nodig heeft.

De discussie over gecontroleerd en sociaal drinken heb ik met een soort van verbazing gevolgd. Maar dat komt ook omdat ik met een zwart wit blik naar mijn verslaving kijk. Gecontroleerd of sociaal drinken bestaat voor mij niet. Ik ben verslaafd aan alcohol.  Ik heb ook moeite met de term sociaal drinken..hoezo is alcohol drinken sociaal is dan mijn gedachte?  Voor mij is het simpel. Ik kan nooit meer zonder nare gevolgen iets van alcohol drinken. Punt.

Een maand terug heb ik sinds lange tijd alcoholvrije bubbelwijn gekocht. Gewoon, avondje met de buren, ik wilde wel eens wat anders dan tonic of thee. En nieuwsgierig of zo. Ik schrok van het effect dat het op mij had. Al in de keuken, aan het aanrecht een glas leegdrinken. Schrikken van hoe akelig het leek op het echte spul. En schrikken van het feit dat ik die fles leeg had op het eind van de avond, waar anderen heel rustig hun glaasje dronken. Dat weet ik dan ook weer. Dit is wat het met mij doet en wat ik nooit meer wil. Zelfs de gedachte: morgen nog één keer...ofwel het verslavingsgedrag werd acuut weer getriggerd...brrr. 

Nee, niet, nada. Geen onderhandeling, duidelijk kader. Het is goed zo. Ik hoef inderdaad niet meer. 

Ik blijf hier vast nog wel een tijdje lezen. Het forum heeft voor mij heel veel betekend. En dat doet het nog steeds. Maar even wat passiever. Mijn focus ligt nu wat meer op de contacten in RL.

 

Ik ben blij en dankbaar voor mijn maatje, met wie ik dagelijks even app en die altijd in mij is blijven geloven.

Mijn partner,  die ook achter me is blijven staan, maar ook durfde een grens aan te geven.

De groep,  waar ik trouw naar toe blijf gaan, soms met frisse tegenzin.

 

Zelluf doen, niet alleen...KMW...daar heb je haar weer...Oja, zet je eigen herstel voorop.  Het werkt als je er aan werkt.

 

Bedankt.

 

 

 

 

[lady jane]

[Pelle2]

Vandaag 2 jaar? Knap voor elkaar! 

[Lika]

[huttula]

2 jaar..die staat.

Ik kan mijn eigen 2 jaar nog herinneren..steeds meer vertrouwen in mezelf krijgen...ik kan het ook zonder.

Mooie ontwikkeling Kruid

[kruidenthee67]

@Moosjeeeee ik moet een beetje lachen...om je pfffffff.....die herken ik. 

Voor mij is dat de fase...'het gaat mij nooit lukken'....opkijken tegen de mensen die al langer droog staan. Dat jaarpact..daar kon ik me he-le-maal niks bij voorstellen...

Is het knap? Ja. Toch wel. Het knappe zit voor mij in het 'doorgaan'. Niet opgeven. Na uitglijden toch de draad weer oppakken. En ik heb vaak gezucht...pffff..en gehuild...ontmoedigd en moe. En toch...ja toch....is het me gelukt. Om de knop om te zetten. Geen slachtoffer meer, maar een keuze, besluit om anders te willen, te doen. En te blijven doen.

Moos, blijf doorgaan. Blijf ook delen hier. En misschien zou het goed voor je zijn in RL ook mensen op te zoeken. Ik weet dat je dat lastig vindt, maar het kan een goeie helpende stap zijn.

 

[IJsvogel]

Mooi om te lezen @kruidenthee67

[kruidenthee67]

@huttula Wat leuk dat je ff langskomt!

Ik hoop dat het goed met je gaat! 

[lady jane]

[kruidenthee67]

@lady jane

[kruidenthee67]

Tweeeneenhalfjaar droog. 

'Mijlpalen' zijn wel mooie momenten om hier weer wat te schrijven.

 

Het gaat goed. Nuchter zijn is een soort van vanzelfsprekendheid geworden.  Natuurlijk gevolgd door mijn 'maar', dat ik er wel alert op blijf, en de dingen doe die mij helpen om dit ook zo te houden. Dat is in contact zijn met lotgenoten en 'aan mezelf werken'...kan het niet anders verwoorden.  Mijn werk neemt een mooie wending, veel kansen en mogelijkheden, thuis gaat het goed, in mijn relatie gebeuren fijne dingen...wat wil ik nog meer?  Ik heb mezelf een coach gegund om ook daadwerkelijk stap(jes)  te zetten...nee, niet meer graven, dat hoeft niet meer, maar vooruit kijken, constructief en positief. Dat kan nu ook. Nuchter.  Spannend soms, oncomfortabel...als er geen drama meer is, wat dan wel?

De zon schijnt, ik hoor vogels fluiten en ik drink niet.  Rozengeur en maneschijn? Nee hoor, heus niet...wel keuzes, om te doen wat werkt, om de richting in te wandelen die ik wil. En als het even niet zo soepel loopt, ook daar mee te dealen.

Ik lees hier nog dagelijks. Reageren wat minder en dat is oké. Voor mijzelf voelt dat wel logisch en het is een patroon wat ik bij meerdere waarneem.  Dat vind ik overigens wel mooi en ook geruststellend. Dat stoppen en gestopt blijven gaat bij velen volgens een gelijk patroon meen ik te zien.   De AA groep heb ik nu verlaten. Het kostte me energie.  Ik heb overwogen een andere te zoeken, maar wil het nu even zonder.  Me bewust van de uitnodiging die er ligt: 'als het nodig is weet je ons te vinden'. 

Inmiddels weet ik hulp te vinden, steeds beter...me uitspreken, voor mezelf zorgen.

Ach, jullie weten het inmiddels, het is het zó waard door te zetten, om van de drank af te blijven.  Ook als het niet lukt, als je valt...geef het niet op. Doe het zelluf, maar niet alleen. Er is nooit een reden om te drinken, er zijn er des te meer om het níet te doen...

 

Keep up the good work.

 

 

[Ties]

Mooi! Goed om te lezen! 

[Sensitief]

Wat een mijlpaal @kruidenthee67! Ik bewonder jouw leefwijze en hoop een keer ook zo'n bericht te kunnen geven. Ik loop nog steeds in de goede richting!

[Lika]

[Rosee]

Dank je wel voor de mooie update.

[nancy]

[lady jane]

[kruidenthee67]

Dank je wel allemaal

 

@Sensitief gewoon lekker blijven lopen...en als je af en toe afwijkt van je richting....niet erg,  je komt weer op je pad, als je weet waarvoor je het doet.

[huttula]

Trots op jou 

[kruidenthee67]

@huttula en ik op jou

 

Jij bent één van mijn voorbeelden