Donderdag 12 december 2024

[Maja]

Goedemorgen allen! Vandaag een werkdag, afgesloten met een kerstdiner. In dat laatste heb ik geen zin. Vorig jaar waren er tafels waar uiteindelijk de flessen wijn op tafel stonden in plaats van het laten uitschenken. In de loop van de avond veranderde de sfeer, er werd steeds harder gepraat, enz. Deze keer probeer ik weer bij het omslagpunt naar huis te gaan. Vorig jaar lukte dat niet omdat het dessert nog moest worden uitgeserveerd en de quiz nog gaande was. Hopelijk vanavond een hoger tempo. Nu dan eindelijk de opening van het dagpact. Maak er een mooie dag van!

dagpact

Maja

[Claudius]

Goeiemorgen

dagpact

Maja
Claudius

12 december bewerkt door Claudius

[bumperjim]

5 uur geleden zei Maja:

Goedemorgen allen! Vandaag een werkdag, afgesloten met een kerstdiner. In dat laatste heb ik geen zin. Vorig jaar waren er tafels waar uiteindelijk de flessen wijn op tafel stonden in plaats van het laten uitschenken. In de loop van de avond veranderde de sfeer, er werd steeds harder gepraat, enz. Deze keer probeer ik weer bij het omslagpunt naar huis te gaan. Vorig jaar lukte dat niet omdat het dessert nog moest worden uitgeserveerd en de quiz nog gaande was. Hopelijk vanavond een hoger tempo. Nu dan eindelijk de opening van het dagpact. Maak er een mooie dag van!

dagpact

Maja

Ja heel lastig om mee te doen aan een evenement waar het tussen de regels door stiekem de bedoeling is om collectief bezopen te worden. Toch doet mn vrouw dit al decennia lang 🤣. Zitten er geen andere mensen bij die geen alcohol drinken waar je naast kan gaan zitten? Zo niet dan zou je idd het beste bijtijds weg kunnen gaan. 

[bumperjim]

Pff triest wakker geworden uit een melancholieke droom van het verleden, alles wat niet meer is of bezig is te verdwijnen. Sinds de kids niet meer thuiswonen heb ik dat vaak 😢 Ook mn hond wordt langzaam steeds ouder en zal op een gegeven moment tegen de houdbaarheidsdatum aanlopen...

Maar even positief, vanavond wandeling in het donker met de hondenclub 😁 Ik heb dit georganiseerd met name voor de mama's in de club, die door de week eigenlijk geen tijd hebben met de hond eruit te gaan, tussen het werk, de kids, de hobbies, de hobbies van de kids, eten koken en wat niet al. En pa moet kijken naar NEC-NAC dus die heeft al helemááál geen tijd 😜 En laat alleen in het pikdonker lopen daar houden de meeste dames niet van, met goede redenen, maar dat gaan we dus wel doen, groepsgewijs. Goed karma maken. Het wordt -2 vanavond maar dat is ff niet ons probleem 💪🏻

12 december bewerkt door bumperjim

[Fonny]

4 uur geleden zei Claudius:

Goeiemorgen

dagpact

Maja
Claudius

Fonny🌞

 

[bolletje]

 

Goeie morgen allemaal, Dadelijk naar het ziekenhuis voor m'n schildklier. Krijg opheldering hoe nu verder. Ben benieuwd. Zenuwachtig? Nee dat word ik pas als de uitslag niet goed is maar dat gevoel heb ik niet.☺️

[lady jane]

Goeiemooiemoren frummers

duimduim @bolletje

@Maja vlieg maar stiekempjes weg voor het toetje desnoods
dan mag je eerst een lekkere thuis in de koelkast zetten alvast.
(ik begin me toch n hoofdpijn te ontwikkelen.......... als ik nu ga wordt het hopelijk geen migraine")

@bumperjim ridder in de nacht, veel plezier met je droppingssfeer, honden en dames.

ik duik heerlijk de sauna in, met veel opgietingen want vanavond ook vrij.

[Yana]

dagpact

Maja
Claudius
Fonny ☀️
Yana

[Yana]

Wij waren klaar om te vertrekken met de camper maar een muis is via een kokerbalk rechtsaf geslagen en toen een stukje omhoog, daar een stukje schuimrubber weggeknaagd, nog een stukje omhoog en toen was hij/zij in het compartimentje waar de veiligheidsgordel in opgerold zit. Aldaar heeft 'ie finaal de gordel doorgeknaagd 😖

[Claudius]

Een muis? 

[Freekie]

Goedemorgen, sta in de lidl in de rij, meneer voor mij legt er ff 8 dikke flessen giftige drank neer op de rolband... Dat zal overgeven worden bij mij

[Yana]

22 minuten geleden zei Claudius:

Een muis? 

Daar ga ik vanuit, een krokodil of olifant lijkt me uitgesloten 😏

[Yvonne]

Goedemorgen frummers, 
Ik heb lang geslapen, heel lang geslapen... 
Na de enorme drukke dagen nu even een paar dagen 'gewoon' thuis aan de slag, al hoestend en proestend en met een zere keel. 
Maar gewoon even geen bezoek, niet ergens naar toe hoeven is al heel wat. 
Vanmorgen eerst maar even een en ander aan de administratie doen. 
Maar eerst natuurlijk een bakje. 
Ja, @bumperjim, dat trieste wakker worden uit nare of melancholieke dromen, zo herkenbaar. 
Ai @Yana, dat wordt uitstel dus. Jammer hoor, ik hoop dat de boel héél snel weer gerepareerd zal zijn zodat jullie er toch lekker op uit kunnen... 
@lady jane lekker genieten dus en @bolletje sterkte, ik hoop dat de uitslag je 100% mee zal vallen... 
En ik hoop dat het vanavond een lekkere en gezellige avond zal worden @Maja... en anders inderdaad maar wat eerder vertrekken... 

 

[Yvonne]

DAGPACT:
Maja
Claudius
Fonny ☀️
Yana
Yvonne 

[Etty]

Goedemorgen,

DAGPACT:
Maja
Claudius
Fonny ☀️
Yana
Yvonne 
Etty

%s om %s bewerkt door Etty

[Lonster1]

Verplicht zo lang aan tafel zitten klinkt sowieso niet zo fijn Maja. Leuk dat er een kwis is, maar blijft iedereen dan nog steeds op dezelfde plek zitten? Ik hoop dat je inderdaad naast wat leuke mensen komt te zitten, of dat je dat zelf zo kan regelen. Soms kijk je er tegenop maar valt het enorm mee.

Ik ga vanmiddag naar een uitreiking van vrijwilligersprijs, er komt een heel programma in de Schouwburg en mensen wordt gevraagd zich feestelijk te kleden. Kijk daar houd ik nou weer wel van. Dan kun je wat lopen, hapjes en drankjes, wat kletsen hier en daar en er is een programma. Het duurt niet heel lang, en bij de naborrel kan je er gewoon tussenuit glippen.

 

[Freekie]

@Yana het was een onder de gordel grapje van het gordel-dier.

De gordel kan niet altijd gespannen zijn, blijkt maar weer

Genoeg onder de gordel grapjes....

Jammer dat hij zich niet aan de gordel heeft opgehangen.. God straft niet altijd onmiddellijk 

[Spud]

Ik heb een podcast tip: deze noemt Bezopen en is op de gratis npo app te luisteren. 

Ik heb de eerste aflevering nu beluisterd en ik vond deze erg confronterend maar vond het ook interessant omdat er zaken in besproken worden die ik hier zo regelmatig ook wel heb zien passeren. Zoals, drinken op tv, dat het ongezellig is om niet te drinken op een feestje en dat drinken stiekem behoorlijk ingeburgerd is in de maatschappij.

Wie weet kan een ander hier ook iets mee, dus ik plaats het hier even. Ook omdat er bij tip en adviezen stond dat het dingen zonder alcohol moesten zijn en dat is deze podcast zeer beslist niet. Dus ik zou er wel een luisterwijzer bij willen vermelden dat je er dus trek van zou kunnen krijgen...  

Ik was aan het werken en dat was heel veilig. Geen idee wat ik gedaan zou hebben, als ik deze aan het luisteren was in de supermarkt. Aangezien ik mezelf daarin nog niet volledig vertrouw doe ik dat maar niet. 

[Spud]

Hihi, ik ben nu al klanten fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar aan het wensen, dat voelt best raar! Alsof je iemand nu alvast feliciteert met zijn verjaardag terwijl deze pas in februari jarig is. 

Kerst en nieuwjaar zijn maar rare dagen vind ik, zeker als je met mensen werkt dus zo een beetje vooruit moet lopen op je rooster om ze te laten weten of je dan wel komt of niet. Andere jaren stond ik er niet zo bij stil, maar nu voelt het alsof ik de klok nog eens moet verzetten voor de 3de keer dit jaar en ik heb een s*hekel aan de klok verzetten! Dan ben ik echt een paar maanden weer van de wap. 

Maar dit is dan een minder erge wap, want ik doe het wel met plezier en gemeend ook en ongedwongen en op mijn eigen houtje. Dat is toch heel anders, dan dat gedwongen maatschappelijke gebeuren van de klok verzetten bij zomer en wintertijd. Het is al heel lang duidelijk dat het niet meer energie besparend is, slaapdeskundigen zeggen ook al een tijdje dat het best ongezond is, het staat altijd op een politieke agenda maar elk jaar opnieuw verzetten we de klok. Maf eigenlijk, hoe dingen heel snel kunnen gaan en andere dingen niet. Zwarte Piet was zo van de baan, maar ongeacht hoeveel mensen aangeven dat ze last hebben van het verzetten van de klok. Blijft die gewoonte nog wel bestaan. 

En zo filosofeer ik dan een beetje om een doodgewoon iets, dat ik het best een beetje raar vind dat ik nu al mensen gelukkig nieuwjaar en fijne kerstdagen wens. Maar ach ik ben gewoon een beetje gek denk ik dan. Kerst is voor mij ongestoord een klus kunnen doen in huis of zoals vorig jaar een puzzel leggen. Ik haal wel lekkere dingen in huis en zo, maar ik heb geen afspraken om ergens aan te schuiven aan een goed gevulde tafel. En het hoeft ook niet meer, mijn pa en ma zijn allebei dood en met mijn oudste broer heb ik geen contact meer en mijn middelste broer vindt het ook niet zo belangrijk. Daarvoor hebben wij ons broer en zus dagje.

Toen mijn moeder nog leefde, vond ik het altijd wel een beetje dubbel om dan te zeggen dat ik niet kwam omdat ik thuis een muur wilde verven of iets dergelijks. Voor haar euthanasie 29 december 2020 heb ik dan ook wel nog kerst met haar gevierd omdat het de laatste keer zou zijn. En dat was een hele leuke en sobere kerst. Vanwege corona mocht je niet met veel bij elkaar zijn. Dus het was het eerste jaar en meteen ook het laatste jaar, dat mijn moeder niet haar benen uit haar lijf rende om het iedereen naar de wens te maken. Dus we hebben samen video´s gekeken, van mijn oude werk op het asiel als leidinggevende, want ze had dat bijzonder stukje van mijn leven niet meegekregen omdat we toen even geen contact met elkaar hadden. Ik had een kerstpakket gehad en daar hebben we van gesnoept en gedronken. En toen een vriendin van haar hutspot kwam brengen, voor mijn moeder en niet voor mij.  Heb ik dat toch lekker opgesmikkeld! 

Toen wist ik het nog niet, daar kwam ik later achter toen ze dood was. Maar ik zal het blijkbaar onbewust wel ergens geweten hebben... Ze is in de dagen voor haar euthanasie gestopt met haar medicatie en ook met eten. Ik denk zelf, omdat ze zeker wilde zijn dat de euthanasie zou slagen. Maar dat is een invulling, want dat is ze me nooit komen uitleggen. Het was toen gewoon een fijne kerst met mijn mamsie  en mijn beste kerst ever. Geen drukte, niet je best doen om het iedereen naar de zin te maken, geen masker op hoeven zetten. Maar gewoon zijn en elkaar wel kritische vragen stellen zonder bang te zijn dat je de sfeer verpest. 

Als ik dit jaar op mijn ladder sta om mijn plafond af te wassen van alle nicotine aanslag dan denk ik aan alle mensen die nu gezellig bij elkaar zitten en het ook echt leuk hebben. Want dat gun ik ze. En dan denk ik aan mijn mum en mij. En als mijn nek dan pijn gaat doen, ik nu eenmaal een zwakke nek. Dan kom ik van die ladder af en maak dat klusje niet af, dan ga ik wel een puzzel doen met een lekker snelle hap erbij. Dat is niet helemaal mijn ding, halverwege stoppen maar dit jaar mag dat. Omdat ik een hele lange kerstweek heb. 

Ik heb namelijk de rest van de week verlof opgepakt. En het geinige van dit is, in België heb je maar 1 kerstdag, in Nederland zijn het er 2 en in onze familie waren het er 3. En ik heb er nu dus een 4de bij gesnoept. Dus in 4 dagen denk ik wel dat ik de puzzel en dat plafond klaar kan krijgen. Ook omdat iedereen dan helemaal even in zijn eigen kerstbubbel zit, dus niet zo druk met mij is maar met zichzelf. En dat is heerlijk en werkt goed door.

En verder hoop ik dat mijn moeder dan op de 29ste mijn rookverslaving wel echt meeneemt, zodat mijn werk niet voor niks was. Het is onzeker of ze het kan, maar ik ben van de rituelen en mijn moeder was een witte heks dus misschien lukt het dit jaar wel, wie weet? Toen mijn moeder dood ging, heb ik haar dat al eens gevraag of ze mijn rookverslaving dan mee zou willen nemen? En toen zei ze: Jij denkt echt dat ik nog veel meer kan als ik dood ben dan wat ik nu gedaan heb in mijn leven. En toen vertelde ze mij haar twijfels en beloofde me, als ze het zou kunnen ze me op een dag een blauwe vlinder zou sturen om te bewijzen dat er leven na de dood is. 

Nou ik heb heel veel blauwe vlinders gezien en gekregen er staat hier zelfs een hele grote op een berg in plaats van de molen die er stond. Maar waar wij het over hadden, dacht ik toch dat ze me dan een levende blauwe zou sturen, en die heb ik nog nooit gezien. Dus ik denk dat er geen leven meer na de dood is, maar ik ben nog niet helemaal van mijn geloof af. Mijn mam en ik kunnen alleen niet meer met elkaar praten. En dat zou een spraakverwarring kunnen zijn dat zij beelden van blauwe vlinders zou sturen en ik dacht dat ze echt levende vlinder zou sturen. 

Het andere is, dat ik toen ze overleden was, nog een keer in haar huis geslapen heb en in haar bed geslapen heb, waarin ze ook was gestorven. En toen voelde het alsof ik nog een laatste keer een voetmassage kreeg van haar. Ik ben daar nogal aan verslaafd. En dat irritante bordje voor het raam, waar iedereen opmerkingen over maakte, omdat het altijd tegen het raam tikte stopte met tikken. En toen opeens begonnen er borden in de kast waar niemand in geweest was te verschuiven. En toen heb ik gezegd, als jij het bent mam stop er maar mee. Ik weet dat je bij me bent, want je zit in mijn hart en in mijn herinneringen. Later hoorde ik van mensen dat mijn moeder op bezoek was geweest en in een stoel zat dus dat ze haar echt zagen. Ik wil het wel geloven, maar ik denk omdat ze mijn moeder ook heel graag hadden, dat ze het in hun rouw nodig hadden om haar te zien. Dus ik heb het aangenomen voor waar en die mensen in een waarde gelaten. 

Wat ik dan weer heel bijzonder vind, is dat mijn moeder zich voor haar dood nogal zorgen maakte om mij, of ik het wel zou trekken dat ze dood was. Dus ik heb daarna ook wel, goedbedoelde hulp gehad van boelveel surrogaat moeders. Maar ik vond het niet echt prettig en heb ze weggeschopt. Tsja, mijn ouders zijn al vroeg gescheiden en nieuwe vriendjes van mijn moeder die dan de rol van mijn vader wilde overnemen had ik ook problemen mee. Want mijn vader was er nog, wel niet direct betrokken bij mij maar die plek mag je van mij niet meteen innemen. Ik heb daar de keuze in en is geen verplichting voor mij. Ik heb wel een surrogaat vader gemaakt hoor, maar dat  was een vriend van mijn moeder niet haar partner. Daar had ik een goed en veilig gevoel bij. En zo was het ook met mijn moeder, die is onvervangbaar dus gedraag je er niet zo naar en duw het niet door mijn strot. 

Ook dat is verkeerd begrepen denk ik. Want zeker 2 jaar na haar dood, leek het alsof ik in een bubbel zat van moederliefde. Alleen niks dan goeds kwam op mijn pad. Dan ging ik bijvoorbeeld nieuw werk doen en dan liep iedereen met mij weg. Maakte ik afspraken met mensen die mijn moeder kende maar mij nog nooit hadden gezien en liepen direct naar mij toe omdat ik blijkbaar heel erg op mijn moeder lijk. Maar ik ben veel harder dan mijn mum, ons mam kan vergeven en vergeten en dat kan ik niet. Ik vind het toch wel nodig dat iemand het weet hoeveel pijn je me hebt gedaan voordat ik vergeef. Ons mam maakte er geen discussie van die vergaf degene en dan liet ze het allemaal weer over zich komen. Kans op kans  bij mij is het 1x en dan kan ik het je nog vergeven maar als je dan een 2de keer zoiets doet dan ben je afgeschreven. Maar in die tijd, was ik dus ook een beetje softer. Ik denk wel echt dat mijn moeder toen bij me was, machtiger dan nu, al zit ze nog steeds in mijn hart hoor. 

Ik maak weer mijn eigen keuzes en maak weer veel meer ruzie. Ik had het wel graag van haar over willen nemen, die rust en alles accepteren. Maar daar ben ik mens gewoon niet naar er suddert namelijk ook een stukje van mijn pa in mij. En daar stopt mijn betoog bij, het is al een veel te lang verhaal geworden. 

Ik mocht niet eens bij zijn uitvaart zijn en mijn broers en ik zijn onterft. Mijn vader is weer een heel lang verhaal op zich, want was ook een fijne pa maar met een hele grote handleiding. 

Voor dit is goed. En ik vond het weer heel fijn om te schrijven. En dat iemand de moeite nam om het lezen of niet. Het is gewoon fijner om hier te schrijven zodat een mens het leest. Dan dat ik het in een dagboek schrijf en op een dag ook de diagnose krijg van dementie en ze dan verbrand. Mijn moeder heeft dat gedaan, maar ze is wat dagboeken vergeten. 

Ik vind het leuk, te lezen dat ze ongeveer op dezelfde manier schrijft. 

[Maja]

Kerstdiner achter de rug. Kon aanschuiven bij een fijne tafel met vnl directe collega’s die niet opkeken van mijn niet drinken en zelf gematigd dronken. Quiz was leuk, eerlijk is eerlijk. Kortom, het had slechter gekund 😄. Dank voor alle tips en aanmoedigingen! Leerzaam!

[bumperjim]

23 uur geleden zei lady jane:

@bumperjim ridder in de nacht, veel plezier met je droppingssfeer, honden en dames.

 

Was vreselijk leuk gisteravond. Eerst heel koud maar zo gauw je aan het lopen bent gaat het meestal prima.

2 honden die anderhalf uur lang elkaar probeerden te versieren en 2 die gewoon hun ding deden, waaronder de mijne die 9,5 jaar lang nog nooit een verloofde heeft gehad, die gaat liever achter de konijnen aan 😁

[lady jane]

leuk! dus je gaat vaker met je harem op pad voortaan?

[lady jane]

@Maja de mens die lijdt het meest.......................................................................
gelukkig dat het meeviel hoor, je kunt soms ook gewoon de goeie mensen aantrekken he,
ze waren misschien net zo blij met jou als jij met hen

[bumperjim]

Op 13-12-2024 om 08:06 zei lady jane:

leuk! dus je gaat vaker met je harem op pad voortaan?

Er waren meer mannen dan vrouwen uiteindelijk, maar toch voor herhaling vatbaar 😁

[Tine]

Op 12-12-2024 om 18:54 zei Spud:

Hihi, ik ben nu al klanten fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar aan het wensen, dat voelt best raar! Alsof je iemand nu alvast feliciteert met zijn verjaardag terwijl deze pas in februari jarig is. 

Kerst en nieuwjaar zijn maar rare dagen vind ik, zeker als je met mensen werkt dus zo een beetje vooruit moet lopen op je rooster om ze te laten weten of je dan wel komt of niet. Andere jaren stond ik er niet zo bij stil, maar nu voelt het alsof ik de klok nog eens moet verzetten voor de 3de keer dit jaar en ik heb een s*hekel aan de klok verzetten! Dan ben ik echt een paar maanden weer van de wap. 

Maar dit is dan een minder erge wap, want ik doe het wel met plezier en gemeend ook en ongedwongen en op mijn eigen houtje. Dat is toch heel anders, dan dat gedwongen maatschappelijke gebeuren van de klok verzetten bij zomer en wintertijd. Het is al heel lang duidelijk dat het niet meer energie besparend is, slaapdeskundigen zeggen ook al een tijdje dat het best ongezond is, het staat altijd op een politieke agenda maar elk jaar opnieuw verzetten we de klok. Maf eigenlijk, hoe dingen heel snel kunnen gaan en andere dingen niet. Zwarte Piet was zo van de baan, maar ongeacht hoeveel mensen aangeven dat ze last hebben van het verzetten van de klok. Blijft die gewoonte nog wel bestaan. 

En zo filosofeer ik dan een beetje om een doodgewoon iets, dat ik het best een beetje raar vind dat ik nu al mensen gelukkig nieuwjaar en fijne kerstdagen wens. Maar ach ik ben gewoon een beetje gek denk ik dan. Kerst is voor mij ongestoord een klus kunnen doen in huis of zoals vorig jaar een puzzel leggen. Ik haal wel lekkere dingen in huis en zo, maar ik heb geen afspraken om ergens aan te schuiven aan een goed gevulde tafel. En het hoeft ook niet meer, mijn pa en ma zijn allebei dood en met mijn oudste broer heb ik geen contact meer en mijn middelste broer vindt het ook niet zo belangrijk. Daarvoor hebben wij ons broer en zus dagje.

Toen mijn moeder nog leefde, vond ik het altijd wel een beetje dubbel om dan te zeggen dat ik niet kwam omdat ik thuis een muur wilde verven of iets dergelijks. Voor haar euthanasie 29 december 2020 heb ik dan ook wel nog kerst met haar gevierd omdat het de laatste keer zou zijn. En dat was een hele leuke en sobere kerst. Vanwege corona mocht je niet met veel bij elkaar zijn. Dus het was het eerste jaar en meteen ook het laatste jaar, dat mijn moeder niet haar benen uit haar lijf rende om het iedereen naar de wens te maken. Dus we hebben samen video´s gekeken, van mijn oude werk op het asiel als leidinggevende, want ze had dat bijzonder stukje van mijn leven niet meegekregen omdat we toen even geen contact met elkaar hadden. Ik had een kerstpakket gehad en daar hebben we van gesnoept en gedronken. En toen een vriendin van haar hutspot kwam brengen, voor mijn moeder en niet voor mij.  Heb ik dat toch lekker opgesmikkeld! 

Toen wist ik het nog niet, daar kwam ik later achter toen ze dood was. Maar ik zal het blijkbaar onbewust wel ergens geweten hebben... Ze is in de dagen voor haar euthanasie gestopt met haar medicatie en ook met eten. Ik denk zelf, omdat ze zeker wilde zijn dat de euthanasie zou slagen. Maar dat is een invulling, want dat is ze me nooit komen uitleggen. Het was toen gewoon een fijne kerst met mijn mamsie  en mijn beste kerst ever. Geen drukte, niet je best doen om het iedereen naar de zin te maken, geen masker op hoeven zetten. Maar gewoon zijn en elkaar wel kritische vragen stellen zonder bang te zijn dat je de sfeer verpest. 

Als ik dit jaar op mijn ladder sta om mijn plafond af te wassen van alle nicotine aanslag dan denk ik aan alle mensen die nu gezellig bij elkaar zitten en het ook echt leuk hebben. Want dat gun ik ze. En dan denk ik aan mijn mum en mij. En als mijn nek dan pijn gaat doen, ik nu eenmaal een zwakke nek. Dan kom ik van die ladder af en maak dat klusje niet af, dan ga ik wel een puzzel doen met een lekker snelle hap erbij. Dat is niet helemaal mijn ding, halverwege stoppen maar dit jaar mag dat. Omdat ik een hele lange kerstweek heb. 

Ik heb namelijk de rest van de week verlof opgepakt. En het geinige van dit is, in België heb je maar 1 kerstdag, in Nederland zijn het er 2 en in onze familie waren het er 3. En ik heb er nu dus een 4de bij gesnoept. Dus in 4 dagen denk ik wel dat ik de puzzel en dat plafond klaar kan krijgen. Ook omdat iedereen dan helemaal even in zijn eigen kerstbubbel zit, dus niet zo druk met mij is maar met zichzelf. En dat is heerlijk en werkt goed door.

En verder hoop ik dat mijn moeder dan op de 29ste mijn rookverslaving wel echt meeneemt, zodat mijn werk niet voor niks was. Het is onzeker of ze het kan, maar ik ben van de rituelen en mijn moeder was een witte heks dus misschien lukt het dit jaar wel, wie weet? Toen mijn moeder dood ging, heb ik haar dat al eens gevraag of ze mijn rookverslaving dan mee zou willen nemen? En toen zei ze: Jij denkt echt dat ik nog veel meer kan als ik dood ben dan wat ik nu gedaan heb in mijn leven. En toen vertelde ze mij haar twijfels en beloofde me, als ze het zou kunnen ze me op een dag een blauwe vlinder zou sturen om te bewijzen dat er leven na de dood is. 

Nou ik heb heel veel blauwe vlinders gezien en gekregen er staat hier zelfs een hele grote op een berg in plaats van de molen die er stond. Maar waar wij het over hadden, dacht ik toch dat ze me dan een levende blauwe zou sturen, en die heb ik nog nooit gezien. Dus ik denk dat er geen leven meer na de dood is, maar ik ben nog niet helemaal van mijn geloof af. Mijn mam en ik kunnen alleen niet meer met elkaar praten. En dat zou een spraakverwarring kunnen zijn dat zij beelden van blauwe vlinders zou sturen en ik dacht dat ze echt levende vlinder zou sturen. 

Het andere is, dat ik toen ze overleden was, nog een keer in haar huis geslapen heb en in haar bed geslapen heb, waarin ze ook was gestorven. En toen voelde het alsof ik nog een laatste keer een voetmassage kreeg van haar. Ik ben daar nogal aan verslaafd. En dat irritante bordje voor het raam, waar iedereen opmerkingen over maakte, omdat het altijd tegen het raam tikte stopte met tikken. En toen opeens begonnen er borden in de kast waar niemand in geweest was te verschuiven. En toen heb ik gezegd, als jij het bent mam stop er maar mee. Ik weet dat je bij me bent, want je zit in mijn hart en in mijn herinneringen. Later hoorde ik van mensen dat mijn moeder op bezoek was geweest en in een stoel zat dus dat ze haar echt zagen. Ik wil het wel geloven, maar ik denk omdat ze mijn moeder ook heel graag hadden, dat ze het in hun rouw nodig hadden om haar te zien. Dus ik heb het aangenomen voor waar en die mensen in een waarde gelaten. 

Wat ik dan weer heel bijzonder vind, is dat mijn moeder zich voor haar dood nogal zorgen maakte om mij, of ik het wel zou trekken dat ze dood was. Dus ik heb daarna ook wel, goedbedoelde hulp gehad van boelveel surrogaat moeders. Maar ik vond het niet echt prettig en heb ze weggeschopt. Tsja, mijn ouders zijn al vroeg gescheiden en nieuwe vriendjes van mijn moeder die dan de rol van mijn vader wilde overnemen had ik ook problemen mee. Want mijn vader was er nog, wel niet direct betrokken bij mij maar die plek mag je van mij niet meteen innemen. Ik heb daar de keuze in en is geen verplichting voor mij. Ik heb wel een surrogaat vader gemaakt hoor, maar dat  was een vriend van mijn moeder niet haar partner. Daar had ik een goed en veilig gevoel bij. En zo was het ook met mijn moeder, die is onvervangbaar dus gedraag je er niet zo naar en duw het niet door mijn strot. 

Ook dat is verkeerd begrepen denk ik. Want zeker 2 jaar na haar dood, leek het alsof ik in een bubbel zat van moederliefde. Alleen niks dan goeds kwam op mijn pad. Dan ging ik bijvoorbeeld nieuw werk doen en dan liep iedereen met mij weg. Maakte ik afspraken met mensen die mijn moeder kende maar mij nog nooit hadden gezien en liepen direct naar mij toe omdat ik blijkbaar heel erg op mijn moeder lijk. Maar ik ben veel harder dan mijn mum, ons mam kan vergeven en vergeten en dat kan ik niet. Ik vind het toch wel nodig dat iemand het weet hoeveel pijn je me hebt gedaan voordat ik vergeef. Ons mam maakte er geen discussie van die vergaf degene en dan liet ze het allemaal weer over zich komen. Kans op kans  bij mij is het 1x en dan kan ik het je nog vergeven maar als je dan een 2de keer zoiets doet dan ben je afgeschreven. Maar in die tijd, was ik dus ook een beetje softer. Ik denk wel echt dat mijn moeder toen bij me was, machtiger dan nu, al zit ze nog steeds in mijn hart hoor. 

Ik maak weer mijn eigen keuzes en maak weer veel meer ruzie. Ik had het wel graag van haar over willen nemen, die rust en alles accepteren. Maar daar ben ik mens gewoon niet naar er suddert namelijk ook een stukje van mijn pa in mij. En daar stopt mijn betoog bij, het is al een veel te lang verhaal geworden. 

Ik mocht niet eens bij zijn uitvaart zijn en mijn broers en ik zijn onterft. Mijn vader is weer een heel lang verhaal op zich, want was ook een fijne pa maar met een hele grote handleiding. 

Voor dit is goed. En ik vond het weer heel fijn om te schrijven. En dat iemand de moeite nam om het lezen of niet. Het is gewoon fijner om hier te schrijven zodat een mens het leest. Dan dat ik het in een dagboek schrijf en op een dag ook de diagnose krijg van dementie en ze dan verbrand. Mijn moeder heeft dat gedaan, maar ze is wat dagboeken vergeten. 

Ik vind het leuk, te lezen dat ze ongeveer op dezelfde manier schrijft. 

Wat mooi geschreven!