Heintje Davids

[Mariann]

Ja ik ben de 0.0 ook aan het proberen, heb de topper nog niet gevonden. Overigens vind ik een Fanta of cola ook heerlijk hoor. Maar af en toe een 0.0 neem ik wel als ik " mee"  wil doen.

 

[Pytje]

Voor het eerst in - ik denk zo'n dertig jaar - ben ik nuchter door de feestdagen heen gegleden. Nu, op oudjaarsdag, kan ik vaststellen dat ik - ook voor het eerst - niet echt verlang naar januari. Meestal was ik in deze periode al zo volgedronken (en gegeten) dat ik uitkeek naar Dry January. De laatste glazen en hapjes gingen er nog maar met moeite in. Ik hield het alleen vol omdat ik tenslotte veel goede voornemens voor het nieuwe jaar had. Dat is het tweede verschil: ik heb geen goede voornemens. Ik ga gewoon door met hetzelfde: een nuchter leven. 

Ik kan dus vaststellen dat ik in ieder geval een aantal negatieve gevoelens en gedachten achter mij heb gelaten. Tot echt positieve ervaringen moet het nog komen; ik sta nog onwennig in het nuchtere bestaan en ben nog aan het herstellen van mijn burn-out. Maar ik ga wel met vertrouwen het nieuwe jaar in!

[Pytje]

Vandaag twee maanden niet gedronken. Reden om mijn draadje even op te zoeken. Het is me vaker gelukt, maar dit is de eerste keer dat ik het met hulp van de verslavingszorg doe. Dat is toch een steun in de rug.

Ik moet regelmatig denken aan wat mijn begeleider afgelopen week zei: "bij jou ging de knop echt om toen je huisarts zei dat hij je door ging sturen". Waarschijnlijk heeft ze wel, nou goed - een beetje dan, gelijk. Toen hij dat zei was de fase van "spielerei" voorbij. 

Wat ik vaker heb vastgesteld is het niet drinken op zich niet het moeilijkste. Ik ken onderhand de triggers wel en heb al lang ervaren dat die voorbij gaan. Ik heb het dan over de triggers van iedere dag: moeheid, stress, vreugde, sociale activiteiten. Daar ben ik minder bang voor geworden. Want veel erger is het wel in discussie gaan met jezelf, de twijfel toelaten, de eerste weer nemen en het duiveltje weer een zeteltje geven in je hoofd. Dat is allemaal nog niet gebeurd. Het is de reden dat ik met meer vertrouwen dan de vorige keren de derde maand kan ingaan. En dat ga ik dus ook doen!

 

[Pytje]

Mijn alcohol quit-app geeft aan dat ik vandaag op 2 maanden en 11 dagen zit. Voor mijn gevoel is het al een eindeloze tijd zonder alcohol. Misschien komt dat ook doordat ik alle feestdagen nuchter ben doorgegaan en die lijken al weer zo lang achter ons te liggen.

Het beeld, dat ik mij voor ogen houd, is dat van het misschien wel lastigste stadium in het hele proces: het engelse woord is "The Wall". Ik heb het ooit gelezen en goed onthouden. Het is de fase tussen dag 45 en dag 120. In deze fase is het inmiddels enigzins normaal geworden dat je niet drinkt, de eerste euforie over je prestatie is voorbij en er lijkt niet zo heel veel ontwikkeling meer te zitten in waar je mee bezig bent. Vaak komt de vraag in je op of dit het nu allemaal is, waarvoor je het gedaan hebt. Soms ben je dat een beetje vergeten. Tegelijkertijd lijken de voordelen ook al normaal en daar komt niet zoveel meer bij. Kortom: het is even doorbijten. 

In deze fase zit ik nu overduidelijk. Dit wordt dan ook nog eens versterkt door de eindeloosheid van de maand januari en de dagen, die allemaal even grijs lijken te zijn. 

De wetenschap, dat een afkickproces uit fasen bestaat, helpt mij nu. Gisteren was een vervelende dag en de trek was aan alle kanten aanwezig. Op dit soort dagen realiseer ik me dat de afstand tussen mij en het eerste glas nog maar verdomd klein is. Maar ik realiseer me ook dat het nemen ervan net zoiets zou zijn als een wandelvakantie afbreken omdat je een blaar hebt opgelopen. Er zijn zoveel andere middelen om die blaar te behandelen en door te gaan, waarna je straks een prachtige herinnering hebt.

Natuurlijk ging de trek ook gisteren voorbij. Het gaat februari worden en daarna maart en dan is die hele fase voorbij. 

 

[Mariann]

Wat herkenbaar! Morgen zit ik op 2 maanden en ik merk ook zo goed dat ik de fase van de wall zit. 60 dagen vandaag, dus op de helft van de 120. Ik merk ook dat de trek soms terug komt nu, inderdaad omdat het allemaal zo grijs is. Ik wil mijzelf echter gunnen die 120 dagen te halen en de volgende fase te ervaren. Fijn dat je dit zo deelt, heb ik veel aan.

[bumperjim]

Volgens mij betekent die fase vooral dat je uitgedetoxt bent en dat het tijd is te bedenken wat je wil met je leven. Hoe ga je je avonden anders invullen dan met alcohol. Zelf je slingers ophangen daar waar je vindt dat het "grijs" is.

Het is haast meer een luxeprobleem dan iets anders. Als je dan de stap weer terug doet richting alcohol ben je direkt weer kwijt wat je had opgebouwd.

Ik zou het zeker geen naam geven als "the wall". Iets van kruispunt lijkt me toepasselijker.

26 januari 2023 bewerkt door bumperjim

[Etty]

Ik herken dat bij mezelf als valse hoop die instort, en die kennelijk meeliftte met de verstandige keuze om te stoppen.   Stoppen met alcohol brengt je heel veel maar niet zoveel als waar we onbewust op hopen.  

Het is als je streefgewicht bereiken. Oké, je past in die jurk, en bukken gaat fijner.  Je kijkt met meer plezier in de spiegel. Maar ben je nou echt gelukkiger? Gaat het gedoe met mensen makkelijker? Vind je jezelf nou echt een fijner mens?  Is mijn leven leuker? 

Welke behoefte heb je, naast gezondheid, helderheid enz ook nog? En hoe kun je die vervullen? 

 

26 januari 2023 bewerkt door Etty

[Maarten82]

21 uur geleden zei Pytje:

Natuurlijk ging de trek ook gisteren voorbij. Het gaat februari worden en daarna maart en dan is die hele fase voorbij.

Klasse Pytje. Moeilijke fase begrijp ik? Maar je slaat je erdoorheen. Knap hoor! Ik ben benieuwd hoe ik deze fase dor ga over een paar weken. 

Ga zo door!

[Pytje]

4 uur geleden zei bumperjim:

k zou het zeker geen naam geven als "the wall". Iets van kruispunt lijkt me toepasselijker.

Misschien, maar ik heb de naam niet verzonnen. Je moet het zien als een grafiek: de eerste tijd loopt de lijn omhoog en dan blijft hij een tijdlang op hetzelfde nivo hangen (mits je niet drinkt, anders stort hij naar beneden uiteraard). Na deze fase klimt hij weer langzaam omhoog. 

 

[Pytje]

Bijna 3 maanden! Vandaag, tijdens de therapie, probeerde ik onder woorden te brengen hoe het voor mij voelt. Toch nog steeds een beetje alsof ik iets verloren ben. Niet zozeer de alcohol, die kan ik wel missen geloof ik. Maar de beloning, het smeermiddel, de verdoving af en toe. Die zijn nog niet echt vervangen door andere patronen.

Omdat ik ook in een burn-out zit en weinig tot zeer weinig energie heb, is mijn voornaamste gevoel ook dat ik aan het doorbikkelen ben. De ene dag na de andere. Tot extreme dingen ben ik sowieso niet in staat, ik probeer de activiteiten zodanig te doseren over de dag dat ik niet instort halverwege. En rijg intussen de ene alcoholvrije dag aan de andere. Het klinkt allemaal niet als “halleluja” en dat is het meestal ook nog niet. Maar ik heb er wel vertrouwen in dat dit weer gaat komen. 

Heel af en toe tikt het duiveltje op mijn schouder; toe maar, het kan toch allemaal zoveel eenvoudiger, het leven is kort, wie zegt dat het straks zonder alcohol zoveel mooier is, en nog een paar van dit soort waardeloze adviezen. Ik heb het tot nu toe geen kans gegeven om zich echt te nestelen. Ben er soms wel bang voor dat dit rotzakje me toch weer te pakken krijgt. Tot nu toe zijn daar geen aanwijzingen voor, dus niet teveel over nadenken en starten met maand 4!

[reboot]

3 maanden vandaag, gefeliciteerd 

[Strijkbout]

Vind ik ook een goeie. Je beloningscentrum gewoon een beetje voeden met écht leuke dingen.

14 februari 2023 bewerkt door Strijkbout

[Prana]

Gefeliciteerd met je 3 maanden @Pytje Dat heb je toch maar mooi gedaan  

[Oskar]

Een kwart jaar onderweg Piet, van harte gefeliciteerd! Je mist beloning, smeermiddel en verdoving schrijf je. Bij mij was destijds de terugkerende levenslust na het stoppen een royale compensatie. Maar ik snap dat het in een burn-out niet meteen springen & dansen is. Maar het leven kan ook mooi zijn als het schuurt en heel langzaam gaat. Juist dan, vind ik. Wat zijn nou dingen waar jij blij van wordt, Piet?

(Duiveltje dat op je schouder tikt klap met hamer geven. Recht op zijn kop. Pats.)

[bumperjim]

Toen ik in een burnout zat (2019) adviseerde mn huisarts van destijds me om elke dag minstens 2 uur de natuur in te gaan. Gewoon lopen of fietsen of kruipen maakt niet uit. Weer of geen weer.

Dat was het meest effektieve doktersrecept dat ik ooit heb gehad. Je beloningscentrum wordt er ontzettend blij van. 

[lady jane]

zelfs de sportschool of binnenstad helpt tegen burn out
want het gaat om beweging, natuur verdubbelt het effect wel
want helend
en de basis blijft geen alcohol, want ja meestal wel veroorzaker ook
soms denk ik, iedereen zou er een keer een moeten hebben gehad
om het kleine geluk weer te waarderen, en voor mij gold dat na
een depressie/deel burn out van 3,5 jaar zeker. stoppen met drank
is geloof ik het beste wat ik ooit deed in mijn leven (naast moeder worden)
en toch kan ik dat alleen konkluderen omdat/nadat al die drank-ellende

[Pytje]

4 uur geleden zei Oskar:

Een kwart jaar onderweg Piet, van harte gefeliciteerd! Je mist beloning, smeermiddel en verdoving schrijf je. Bij mij was destijds de terugkerende levenslust na het stoppen een royale compensatie. Maar ik snap dat het in een burn-out niet meteen springen & dansen is. Maar het leven kan ook mooi zijn als het schuurt en heel langzaam gaat. Juist dan, vind ik. Wat zijn nou dingen waar jij blij van wordt, Piet?

(Duiveltje dat op je schouder tikt klap met hamer geven. Recht op zijn kop. Pats.)

Blij word ik van: zon op mijn kop, een kat die kopjes komt halen, nog een kat die meer kopjes komt halen, in mijn eentje aan de slag in mijn atelier, ik heb best veel om blij van te worden! 

Ik heb de hamer klaargelegd, Oskar.

[Pytje]

3 uur geleden zei bumperjim:

Toen ik in een burnout zat (2019) adviseerde mn huisarts van destijds me om elke dag minstens 2 uur de natuur in te gaan. Gewoon lopen of fietsen of kruipen maakt niet uit. Weer of geen weer.

Dat was het meest effektieve doktersrecept dat ik ooit heb gehad. Je beloningscentrum wordt er ontzettend blij van. 

Doe ik te weinig… dank voor de reminder BJ!

[Francoise]

16 uur geleden zei bumperjim:

Toen ik in een burnout zat (2019) adviseerde mn huisarts van destijds me om elke dag minstens 2 uur de natuur in te gaan. Gewoon lopen of fietsen of kruipen maakt niet uit. Weer of geen weer.

Dat was het meest effektieve doktersrecept dat ik ooit heb gehad. Je beloningscentrum wordt er ontzettend blij van. 

Elke dag minstens 2 uur de natuur in , behalve als je daar geen tijd voor hebt,  dan moet je een uur langer 

[Kira]

Ook jouw draadje gelezen, wat een lange weg lijkt het toch (is het toch). 

Respect hoor, zie meerdere oudere mensen hier de stappen nemen (vat ouder niet verkeerd op) en ik zou bijvoorbeeld willen dat mijn vader dat ook zou doen. Die drinkt elke dag maar ziet geen enkel probleem terwijl die er wel degelijk zijn. Desondanks heb ik een hele goede band met hem. 

Ook een reden voor mij om de cyclus te doorbreken. Ik hoop dat je het blijft volhouden Pytje! 

[Pytje]

Gisteren, na een vervelend conflict, dacht ik: wijn! En nu! En veel! Ik schrok van de heftigheid. Niet gedaan en aan het eind van de dag voelde ik me groots: het was de eerste keer sinds heel veel jaren dat ik in zo’n situatie niet naar de alcohol greep. Het grote verschil was ook dat, toen ik het eenmaal ergens geparkeerd had, het ook echt rustig was. Als ik toe had gegeven aan de fles had ik het gisterenavond verzacht, maar was het ergens midden in de nacht dubbel teruggekomen. Samen met extra piekergedrag en schuldgevoel. 

Het is het belangrijkste moment in mijn stopproces tot nu toe. Omdat ik iets van mezelf heb leren kennen dat echt nieuw was: dealen met wat er is, hoe vervelend ook. 

 

 

[lady jane]

chapeau Pytje

[Mariann]

Herkenbaar, ook zo'n moment gehad afgelopen vrijdag, dar het ons zo kan overvallen, maar voldoende verstand om te weten dat het niets toevoegd om te drinken, juist tegenovergestelde idd.

[Pytje]

Ik heb al bijna (nou ja, nog twee weken te gaan) een half jaar niet gedronken. Er zijn - tot nu toe - een paar momenten geweest, waarop ik dichtbij een gedachte van “het is mooi geweest, wat maakt het uit” was, maar dat ging voorbij zonder een glas ter hand te nemen. Wat daarin echt verschil heeft gemaakt is het verslavingstraject dat ik ben doorgegaan en nu inmiddels heb afgerond. Niet zozeer wat het me inhoudelijk heeft gebracht, maar wel de moeite die ik heb gedaan om zover te komen en de energie die ik er in heb gestopt. Ook toen het traject twee weken geleden werd afgesloten, was de gedacht er natuurlijk weer: “ nu ben ik toch genezen, nu kan het toch wel weer, nu hoef ik me niet meer te verantwoorden”, maar ook die gedachten gingen voorbij zonder dat ik opnieuw naar de fles greep. En nu ligt er dus de rest van mijn leven voor me. Is dat voor de rest een alcoholvrij bestaan? Het doel, dat ik formuleerde bij Tactus, was dat ik een jaar zonder alcohol wilde leven. Nu spookt die afspraak wel eens door mijn hoofd….betekent dat dan toch dat ik misschien over een half jaar misschien toch….enz.enz… En dan neem ik het mezelf kwalijk dat ik niet gewoon direct voor de rest van mijn leven heb gesteld. Want dan zou ik dat dilemma dus niet meer tegenkomen. Grrrrr. 

Speelt dit omdat ik de alcohol nu mis? Nee, ik geloof niet dat ik dat nog doe. Ik voel me op een bepaalde manier wel bevrijd. Vooral van wazige avonden en katers. Daar wil ik niet naar terug. Als ik al denk aan drinken dan wil ik terug naar het stadium voordat het echt een probleem werd. Het stadium waarin ik ook dagelijks dronk, maar dat heel gewoon vond, er vrolijk van werd, soms de scherpe randjes niet voelde en het vooral als een smeermiddel in mijn sociale leven functioneerde. Het is een periode in mijn leven waar ik nu met alcohol toch nooit meer naar terug kan. Met name omdat ik mezelf inmiddels zo goed ken, dat ik weet dat ik eigenlijk helemaal geen sociaal dier ben, dat ik liefst dingen alleen doe en op de manier waarop ik dat zelf wil. Daar kan geen smeermiddel meer tegenop.

Dat laatste accepteren vind ik misschien nog wel het lastigste. Er blijft steeds meer een Pytje over, die niet meer verdwaald raakt in rook, drank en aandacht van anderen, maar eentje die niet vlucht. En dat is nog best een wezentje, dat nog niet zo goed weet wat ze dan wel met zichzelf moet….. 

 

[reboot]

Bijna een half jaar.

Je was hier, verdween, kwam weer terug maar ook toen sloop je langzaam weer weg, en dat ging nog een keer zo.

Nu sta je steviger en zit je al op een half jaar, de alcohol ebt langzaam weg, veel moeite en energie heeft het gekost misschien niet weten waar je het zoeken moet, maar ik lees zoveel moois hierboven hoe je als persoon bent, en je zelf herondekt.

Niet meer vluchten, acceptatie niet meer dwalen ik denk zelfvertrouwen krijgen 

Lekker door gaan zo

 

 

 

4 mei 2023 bewerkt door reboot
Tekst bewerkt