Spring naar bijdragen

Dinsdag 23 augustus 2022


Donder

Aanbevolen berichten

2 uur geleden zei Kohtje:

Ik kan natuurlijk alleen maar delen hoe het voor mij was. Als ik eenmaal (weer) aan het drinken was, was minderen sowieso niet aan de orde. De enige manier om die drankdrang te doorbreken was stoppen. Radicaal. Dat wist ik maar dat lukte me niet. De motivatie viel in het niet bij de angst voor de afkickverschijnselen. Het drinken ging door en door en door, werd zelfs meer i.p.v. minder, ondanks de wanhoop die ik voelde. Tot ik op een zeker moment niet meer kón drinken, dat ik de fles niet eens meer kon vasthouden, of in een soort van bewusteloosheid terecht kwam.. bij het "wakker" worden bevond ik me dan in een soort van staat van algehele apathie. Ik kon dan alleen maar liggen, naar het plafond staren en ondergaan hoe de tijd voorbij kroop, ondertussen alle lichamelijke en geestelijke ongemakken die ik hierboven schreef (in m'n voorgaande bericht) ondergaand.
Als ik er zo weer aan terugdenk ben ik zo blij dat ik dat niet meer hoef te doorstaan.
Er wordt vaak gezegd: stoppen moet je zelf doen maar je hoeft het niet alleen te doen. Toch heb ik elke afkick als heel alleen ervaren. Alle aangeboden hulp en tips en tricks konden de afkick niet minder heftig en angstaanjagend maken. Dat gevoel van alleen zijn was misschien nog wel het angstaanjagendste van alles.

 
Maar als ik je goed begrijp dan is er eigenlijk geen echte sprake van een wens om te minderen als je in een binge zit? Je wilt eigenlijk gewoon doordrinken? Minderen is dan een smoes (de smoes is : ik wil voorkomen dat ik heftig ziek wordt van de afkick) om niet meteen te hoeven stoppen met drinken? 
 

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Als ik er middenin zat was ik een ster in redeneringen die ervoor zorgden dat de rem er inderdaad gewoon afging.  Zo klote. Die onderhandelingen met mezelf, de smoezen etc...En ook zo dubbel. Het begon al met de gedachten...de aanloop naar de terugval/binge.  Ik wilde niet en toch, alsof het iets buiten mijzelf was...en dan het 'goed praten' voor mezelf, ik heb het ook moeilijk, morgen stop ik. Schuld en schaamte. En angst. Het idee dat ik echt aan het afglijden was. Dat het alleen maar verkeerd kon gaan. Ik alles zou kunnen verliezen. 

Voor iedereen werkt het natuurlijk anders, heb meerdere verhalen bij AA gehoord over terugvallen, en hoe daar uit te komen.  Zelluf doen.  Ergens iets, in jezelf 'moet' bereid zijn te stoppen. Met doordrinken.  Met bijhalen. Met toch weer door die klote dagen heen.  Niet alleen.  Delen, uitspreken.  Opschrijven. Een maatje bellen.  

KMW gewenst:rose:

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik meld me droog af voor vandaag. Dag 2 zit erop.
Heel erg druk geweest. Zo druk dat ik mijn detoxmetingen en 2e GGZ afspraak vergeten was. Oeps! Maar dat is een goed teken denk ik dan maar en was ook geen probleem. Ik probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken. En dan nog zijn er genoeg momenten dat ik denk; even naar buiten...oh nee, toch niet.

Ik duik mijn bedje weer in, de avonden vind ik het meest lastig dus duik ik er maar vroeg in.

Blijf het toch altijd bizar vinden dat we zo kunnen verlangen naar iets wat zo slecht voor ons is.

Tot morgen allemaal!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...