Sandro

Wat een k**dag. Sorry, kan het niet anders zeggen. Ben hier thuis aan het werk, mijn vriendin ook. En kinderen van de leeftijd 5 en 8 zijn thuis, want hebben vakantie. Dat op zich is al erg genoeg (zeker na al die maanden thuiswerken, de frustratie van het niet lekker kunnen werken, en geen kant op kunnen, hoopt allemaal op), maar ze vertikken het ook nog eens om gewoon buiten te spelen en zitten alleen maar te klieren en de boel af te breken. Net een stuk hardgelopen, maar ben nog steeds chagrijnig. Moest het ff kwijt.

Als ik iets tijdens mijn studie psychologie geleerd heb, is het wel dat je de uitkomst van één enkel experiment nooit als zoete koek moet slikken: https://www.trouw.nl/nieuws/marshmallows-kunnen-toch-niet-de-toekomst-voorspellen~b7cbe82d/

Hmm ja, vrijwel alles kan als excuus gebruikt worden om te gaan drinken. Stress bijvoorbeeld, maar het andere uiterste, verveling, ook. Vermoeiend is dat he. Vind ik zelf althans. Moet er soms ook nog tegen vechten. Succes!

Dat denk ik ook. In combinatie met de angst dat ik niet goed voor mezelf zou zorgen, terwijl niets juist minder waar is. Maar ik lijk best wel een beetje op mijn vader. En misschien zit ik ook wel in een mlc, alhoewel ik het dan een "midlifeperiod" (mlp) zou noemen Beetje weerstand bieden tegen ouder worden is denk ik wel iets natuurlijks. Ben in ieder geval geenszins van plan om alle schepen achter me te verbranden zoals m'n vader gedaan heeft.

Hmmm, ik merk dat mijn familie zich begint af te vragen of het wel helemaal goed met me gaat. Met mijn moeder voorop, altijd bezorgd. Terwijl het juist supergoed gaat. Komt doordat ik er nogal anders begin uit te zien. Mijn lichaam, maar ook mijn gezicht. Ik moet me er niks van aantrekken. Ze begrijpen er gewoon niks van en dat kan ik ze ook eigenlijk ook niet kwalijk nemen. Maar herkennen jullie dat? Dat je je voor je gevoel bijna moet gaan verdedigen voor juist een hele positieve ontwikkeling?

Stress lijkt me onder de T te vallen. Mentaal moe/uitgeblust.

Lijkt me wel. Niets is zo lonely als onder de mensen zijn waarmee je je niet verbonden voelt op dat moment.

Aanstekelijk deuntje! "I'd rather be drunk but at least I'm alive", verstond ik. Maar kennelijk zingt ze dat niet

Je klinkt goed voorbereid in ieder geval! Dat is al heel wat. Maar inderdaad, ik denk dat iedereen weleens een moeilijk moment zal hebben. Logisch ook, anders hadden we geen probleem om mee te beginnen Zeker wanneer de euforie wegebt inderdaad. Dan komt de volgende fase: lukt het ook om vol te houden als je stemming minder 'up' is en je in het 'nieuwe normaal' komt? (verschrikkelijke mode-uitdrukking, maar ik gebruik hem toch even ). Een keer uitglijden is ook niet erg, kan erg leerzaam zijn. Als je daarna maar weer de draad oppakt. Ik nader nu de drie maanden. Zo ver ben ik nog nooit gekomen en ik wil voor geen goud meer terug.

Daarmee heb je volgens mij juist wilskracht getoond.

Kijk, met jou kan ik praten! Dat is precies ook mijn genre. Films en series interesseren me niet. Maar ik kijk eigenlijk bijna alles op Youtube ipv Netflix. Op Netflix kon ik weinig interessante docu's vinden. Making a murderer vond ik wel leuk op Netflix. Al gezien?

Dankjewel @Gryhe ! Het gaat steeds makkelijker. Ik zag het iemand nog schrijven op de dagdraad vandaag, dat het moment zo rond half 5 nu ongemerkt voorbij gaat. Dat (voorheen heilige) moment is bij mij ook uit het systeem inmiddels. De late middag en avond vul ik nu in met andere gewoontes. Ik heb nu ook regelmatig momenten dat ik me opeens zielsgelukkig voel. Vaak om de kleinste dingen. It keeps getting better. Het is jou ook gegund!

Hier beschrijf je heel kort en bondig wat mij heel erg geholpen heeft de laatste tijd. In plaats van allerlei dingen van mezelf en mijn omgeving te eisen/willen/verwachten, probeer ik te me te verzoenen met onvolkomenheden (die immers toch onvermijdelijk zijn).

Op wilskracht alleen niet nee. Maar zonder wilskracht lukt het ook niet. En zoals hierboven ook al geschreven, het gaat mij meer om "wil" dan "kracht". Er staat een vraagteken.

Hier ook piekperiode in juli. Helaas nog net niet helemaal voorbij (wel bijna). Zal nadenken je echt helpen? Of is het meer een kwestie van wilskracht?

Je eigen problemen met anderen vergelijken is eigenlijk zinloos inderdaad (maar wel heel menselijk). Er zijn altijd mensen die het slechter hebben en ook altijd mensen die het beter hebben (vinden/denken we). Toch kunnen mensen waarvan het van de buitenkant lijkt alsof ze alles hebben de meest ongelukkige mensen zijn, en omgekeerd. Lastig concept eigenlijk, "gelukkig zijn". Ik heb weleens het gevoel dat hoe harder je het wilt, hoe moeilijker het is. Obsessief proberen geluk na te jagen werkt dus niet. Al is het maar omdat het onmogelijk is altijd gelukkig te zijn. Voor mij werkt het veel beter om het bij de basis te houden en verder maar te zien wat er allemaal mogelijk op mijn pad komt. Maar goed, deze laatste paragraaf geheel terzijde.

Geweldig! Je kunt jezelf geen beter kado geven he?

Ga jij nog steeds goed @maartje ?

Goedemorgen. 10 km hardgelopen, nog voordat het te warm wordt (hier in het oosten is/wordt het warm). De rest van de dag lekker van de zon genieten en vanavond uit eten.

Nu twee weken verder sinds laatste update . De werkstress kreeg toch vat op me. Maar met name ook toen de apotheose net geweest was, en de druk even weg viel. Wist ik toch weer eventjes niet waar ik het zoeken moest. Was chagrijnig ook de laatste tijd. Dacht al dat het met het vele werken te maken had en vandaag weet ik het zeker. Nu een heerlijk rustig weekend namelijk en voel me super. Het is allemaal mezelf opnieuw uitvinden en ontdekken hoe ik in elkaar zit. Maakt soms wat onzeker omdat ik niet weer verrast wil worden, maar het gaat nog steeds erg goed!

Goedemorgen. Heerlijk geslapen na een drukke week. Veel en prettig gedroomd, langer in bed gelegen dan noodzakelijk. Daardoor soezerig de ochtend door. Alles in slowmotion en lekker in het zonnetje. Genietend van de kleine dingen. Kortom, weekend zoals het moet zijn.

Mogguh. Sta op het punt te gaan hardlopen. Even de drukte op het werk ontvluchten. Gaat makkelijk zo met thuiswerken.

Als je het dan toch hebt over dat ons soort moet veranderen omdat we alles in overvloed hebben dan mogen wij als jagers/verzamelaars om te beginnen allemaal veel meer gaan sporten En dan moet je wel heul veul gaan sporten wil dat nog obsessief genoemd kunnen worden. Maar het kan absoluut.

Na je laatste post nog 3 keer nagelezen te hebben, zie ik nog steeds niet hoe ik "compleet het (/jouw?) punt mis". We vinden elkaar ondanks dat blijkbaar niet. Geeft niks.

Dat alcohol uit de schappen moet heb ik volgens mij door niemand zien schrijven hoor, maar het kan aan mij liggen. Toevallig was ik hier laatst wel aan het fantaseren hoe het zou zijn zonder alcohol op de wereld. Gewoon als hersenspinsel, met als conclusie dat een sterke geest nog altijd beter is. Maar goed, jij wil heel graag benadrukken dat het individu zelf beslist. Daar ben ik het ook mee eens (schreef ik eerder al). Wil nog niet zeggen dat alles, door iedereen, tegen elke prijs te kopen moet kunnen zijn. Tabak en alcohol maar weer te koop voor kinderen? Pakjes sigaretten weer goedkoper maken? Er zijn nu eenmaal genoeg mensen die een beetje tegen zichzelf beschermd moeten worden. Ik zie het liever ook anders, maar het is nu eenmaal zo.