kruidenthee67

Welkom en succes hier!

Knap gedaan!

Kop op Rosee! Balen natuurlijk..maar een les wijzer...en je weet dat je het kunt en wilt. Niet te streng zijn nu voor jezelf, maar gewoon weer de draad oppakken.

Welkom, en goed dat je een plan hebt, om je aan te houden. Fijne jaarwisseling

Mooi, baas over eigen tijd..en baas over wat je drinkt Fijne avond!

Abbonement op de sportschool doet ook wonderen...ik spring nu op m n fietske ernaar toe!

Oja....de tijd die je over hebt....poeh...wat dan??!! Heel herkenbaar...daar zit voor mij ook nog steeds een uitdaging...tijd 'zinvol' invullen...

Ik kan nu zien hoe ik jarenlang op een bepaalde manier heb geleefd. Ervaringen uit de weg ging...bang was voor nieuwe dingen, weinig zelfvertrouwen...met bijbehorende mechanismen die op een gegeven moment niet meer werken. Anderen pleasen, ja zeggen terwijl ik nee voelde. Eigenlijk in een soort 'kramp' terecht komen. Spanning. Niet kunnen dealen met 'moeilijke dingen'. Zoals emoties. Drank werd zelfmedicatie. Zonder drank, nuchter is er geen andere manier meer dan deze zaken aanpakken. Dat vraagt inzet en discipline. Klinkt misschien wat zwaar. En het gaat niet allemaal vanzelf. Patronen die al heel lang bestaan worden langzaam omgebogen. En het is zo fijn te ervaren en ontdekken dat dat kan. Ja, dat vraagt 'moed'...en het besef dat je jezelf 'serieus' mag nemen, de moeite waard vindt. Lief zijn voor jezelf. Dat kun je...het zit in je...komt niet vanbuiten. Ik ben gestopt met drinken, omdat ik dat zelf echt wil. Daarin heb ik echt 'moed' gevoeld. Die 'moed' maakt ook dat ik nu steeds meer stapjes zet in het 'zorgen voor mijzelf'. Dat voelt soms oncomfortabel en raar. Maar geeft rust en richting. En gaat met vallen en opstaan Voor je lijf zorgen hoort daar ook bij. Laat het checken als je pijn hebt of je zorgen maakt. Goeie jaarwisseling! En ik wens je dat 2020 jouw jaar wordt!

Sja...wat is nog goed functioneren? Heel eerlijk..dat dacht ik ook nog lang...waardoor ik de achterdeur open kon laten staan... Maar dat deed ik niet...fysiek en geestelijk niet, niet voor mezelf en mijn omgeving. Het vraagt moed om daarin eerlijk te zijn naar je zelf, te erkennen dat alcohol een probleem voor je is. En, of een steeds groter probleem wordt. Confronterend ook, vond ik het, om hardop te zeggen, tegen mezelf, ik heb een alcoholprobleem, of ik ben verslaafd. Poeh..maar die eerste stap is wel de eerste stap naar herstel. Dapper dat je de stappen zet, waarmee ook de oordelen naar jezelf eraf kunnen gaan... En fijn dat je beter hebt geslapen! Keep up the good work.

Na het vallen weer opgestaan...weer wat wijzer en de draad weer opgepakt. That's the spirit.

Welkom Geace, Je bent niet alleen, en je hoeft het ook niet allemaal in je eentje te doen. Succes!

De eerste keer dat ik uitsprak dat alcohol een grote rol speelde in mijn leven was bij de psycholoog. Ik ging een traject in omdat ik in een soort van burnout zat. Zij stak in op minderen, en dat vond ik erg moeilijk, en ben op eigen houtje en behulp van het forum een half jaar gestopt. Ik sprak er niet veel over. Na dat half jaar begon ik weer te drinken...maar toen stiekem. En begon een periode van stoppen, drinken, terugvallen...liegen&bedriegen....een hele nare periode. Ik schaamde me kapot. Immers, voor de omgeving dronk ik niet meer....maar ondertussen...van 'schaamte' weet ik en heb ik ervaren dat het een lastige emotie is. Destructief, en houdt je op je plek. Ik kon me alleen hier maar uiten..anoniem...en ook dan niet altijd eerlijk, of achteraf...Tot de bewuste dag in augustus 2017, ik voor de zoveelste keer een uitglijder opbiechtte tegen mijn man, en hij zei: als ik je niet meer kan vertrouwen werkt het voor mij niet meer. Dat was mijn wake up. Een paar maanden daarvoor was ik naar de huisarts gegaan en heb haar verteld van mijn verslaving. Dat was een enorme opluchting. Zij stuurde me naar praktijkondersteuner waar ik samen met partner een paar gesprekken heb gehad. Voor mij niet voldoende, en uiteindelijk naar Novadic, voor een online traject en een gesprekkencyclus. Ook dat vond ik best confronterend, maar ik had er veel aan!! Tegelijk met de huisarts ook bij AA begonnen. Ik heb via het forum ook een maatje ontmoet en heb dagelijks app contact. Goh..als ik het zo schrijf best veel dus. Maar uiteindelijk wel allemaal helpend in mijn herstel. De schaamte verdween toen ik naar de huisarts ging. Dat was voor mij daarin een grote stap. Ook de stap naar AA. De herkenning, het verslavingsgedrag (ik was niet gek), alles kunnen zeggen, iedereen weet meteen wat je bedoelt. Het heeft allemaal bijgedragen. Met mijn partner kan ik goed praten. En open zijn. Heb ook dingen vertelt die gebeurt zijn waar ik me voor schaamde. Ik ben blij dat dat kan in onze relatie. Echter, hij kan mij niet 'helpen', wel ondersteunen. Dat was ook een belangrijke les voor mij. Ook een les in zelfverantwoording nemen. Ik ben terughoudend in het uitspreken van mijn verslaving. Er zijn niet veel mensen die weten dat ik verslaafd ben. Mijn zus, mijn kinderen (en ik weet dat ze het er ook over hebben met vrienden wat oke is), een paar hele goede vrienden. De huisarts. Heel verhaal...waarmee ik maar wil zeggen...het lijkt nu misschien een puinhoop...maar door er actief aan te gaan werken, kun je die ook weer opruimen.

O...lekker @nancy !

Mooi dat je dat zegt, durf je tegen jezelf te zeggen, klaar is klaar...want dat maakte voor mij inderdaad het verschil. O, die gezonde jaloezie herken ik...wat vond ik het soms frustrerend...en dacht ik dat het bij andere allemaal zo gemakkelijk ging...en ook wel met respect opkijken tegen de langer gestopten. Het begint met zeggen. Tegen jezelf, dat je dit wilt, een alocholvrij bestaan. Jij kunt het ook. Dag voor dag...en voor je het weet.... Ik moet wel een beetje lachen om je fris en fruitig het bed instappen..haha, dat is niet altijd zo...en slapen gaat met periodes niet denderend...en toch, durf ik te zeggen dat ik beter slaap dan in de tijd met alcohol. Ook als ik minder goed slaap. Ff doorzetten nu he?

@lady jane

Goeiemiddag, Mooi hoor Rosee...ook al ben ik bang en moet ik er voor uit mijn comfortzone...hier precies zo. Dat is wat nuchter zijn me heeft gebracht. Dat ik bewuster in het leven wil en kan staan. En als dat niet lukt niet wegvlucht, maar er naar kan kijken, onderzoeken, hoe dan wel? Wat dan wel. (Realiseer me nu dat ik schrijf 'wel' en niet 'niet' ) Dat is best zen...'zijn'.

'Het zijn de kleine dingen die het doen, die het doen, 't zijn de kleine dingen die het doen...'

Welkom en succes!

Je weet hoe het moet en wat het oplevert, go go!

Goed dat je er weer bent. Je mag je verantwoordelijkheid pakken, schrijf je, enne...je wilt het ook? Hier gaat het goed. Ruim twee jaar geen alcohol meer in mijn lijf, en dat bevalt goed. En inderdaad, bij mij resulteert dat in steeds meer verantwoording kunnen, durven, willen nemen. Voor mijn eigen welzijn. Ga ervoor, echt, je leven wordt er alleen maar beter op. Wens je een goed jaar!

Dank je BJ Is een serie..zie ik..wil eigenlijk een film...zelfbescherming haha! Ik vond The Crown ook erg mooi... Iemand de Irishman gezien? Waarschijnlijk gaat die het worden....

Ze zijn weer bijna voorbij de kerstdagen...helemaal prima.... Hier geen gekke dingen, tijd voor rust en bezinning..zoiets...en tijd voor een film vanavond. Iemand nog een goeie tip van wat ik op Netflix zou moeten gaan opzoeken?

'Voor je het weet ga je geloven in verhalen' Ik heb lang geloofd in mijn eigen verhalen...en nog...iemand zei volgens mij hier eens, als een groef in een plaat. Ja, zo voelt dat wel eens...want als ik zie dat het 'een verhaal' is, is dat soms best ontluisterend...niet meer groots en meeslepend...maar...euh...gewoon...niks bijzonders? Dat mis ik dan wel eens...mijn eigen drama Vrede sluiten met jezelf...mooi gezegd. Ik noem het acceptatie. Enne...dat dat een innerlijke muts zou zijn is ook een verhaal(tje)

Welkom en succes, goed dat je er weer bent.

Mooi geschreven. Herkenbaar ook wel. Keep up the good work