kruidenthee67

Goed zo! Niet toegegeven. Wat betekent de 'maar toch...."? Herkenbaar ja, dat die trek zomaar ineens in alle heftigheid zich aan kan dienen. Mij hielp het daar op voorbereid te zijn. In de zin van 'weten' dat dat kan gebeuren. Soms zonder aanleiding, en soms, achteraf analyserend toch wel een 'trigger'. Succes met deze dag.

Hoi Moeps, Mijn ervaring? Echt delen kon ik met de mensen in de AA groep. Dezelfde of vergelijkbare ervaringen. Een half woord. Begrijpen, voelen en weten waar jij doorheen gaat. Voor een 'niet verslaafde' niet te snappen. Dat kun je je partner niet kwalijk nemen. Mijn man sprak ook wel eens uit dat hij het moeilijk vond zich voor te stellen hoe dat is, verslaafd zijn. Ondersteuning van mijn partner heb ik vooral ondervonden in het 'oordeelloos' zijn. En me bemoedigen de hulp te zoeken die ik nodig had. En mee te gaan als ik dat wilde naar gesprekken. Of me aan te horen. En drank achter slot te houden. Toen ik één jaar droog stond is hij meegeweest naar de groep om het te vieren. Dat was wel goed voor hem, ons. Persoonlijk denk ik dat je niet te veel moet 'verwachten' van je partner in het herstel. Mij hielp (en helpt) het om uit te spreken wat ik nodig heb van hem. Dat helpt hem ook om mij te kunnen ondersteunen. Concreet maken. Succes!

Top!

Au, au...ja pijnlijk...terugkijken....schaamte, schuld....kan ik het? 'Werken aan verandering'...die is al ingezet, door te erkennen dat je machteloos staat tov alcohol, je rem kapot is. Daarmee is de start van werken aan je herstel begonnen. Proficiat! Is dat nog een long way to go? Euh...ja, denk dat het nooit klaar is Maar het goede nieuws is, zonder drank, nuchter en aanwezig, beetje hulp erbij kun jij ook leren om te gaan met emoties, in contact te zijn met je omgeving/gezin. Stoppen met verdoven, is het mooiste wat jij jezelf kunt geven. En daarmee je naasten. Dag voor dag...één voor één...tijd is je vriend.

O...herkenbare gedachtes...fleurtje. Ik heb me voorgenomen het niet meer 'zo zwaar' te maken voor mijzelf. Zonder het weg te wuiven he? Zo n bericht van Jopie...dan denk ik ja...'klein maken'...in het 'nu'. En tevreden zijn. En ook af en toe wel bezig zijn met wat wil ik, wat doe ik...hoe en waarom? Maar proberen om te zetten in 'concrete acties'. Of er alleen maar lekker over dromen Eigenlijk met wat meer compassie en minder oordeel naar mezelf zijn. De goeie dingen zien. De minder goeie accepteren. Ook de goeie accepteren, in de zin van echt ontvangen.

Ach Jannigje...gewoon schrijven lijkt me...als dit is waar jij uithangt...

Welkom terug mcflurry, Dag voor dag is een goed voornemen. Succes!

Wat Bumperjim zegt, geen drank in huis, was voor mij heel belangrijk. De stap naar het middel zo groot mogelijk maken. En het in je gedachten ook niet 'romantiseren of dramatiseren'...'Ooooh...ik ga mijn biertje missen, mijn drang is groter dan mijn verstand'. Nee hoor, dat hoeft helemaal niet zo te zijn, dat is wat je tegen jezelf vertelt (deed ik ook hoor). Hou het zo klein en simpel als je kunt...vandaag drink ik niet. Of nu drink ik niet, dit uur, deze minuut...O, de tijd is al ingegaan zie ik op mijn klok. Ook jij kunt het!

Hier ook terug van de supermarkt met een tas vol groenten! Niet zo heel gek gedaan afgelopen dagen, maar na de vakantie weer in een wat normaler ritme met eten. Net nog wel een rest paprikachips weggeknaagd ik 'weet' dat die er ligt...en tja..dan...goh...moet op gedrag....waar ken ik dat van? En even in de modus ik wil vandaag vanalles doen en er komt niets uit mijn handen....achja...en dat is nog eens niet erg...want vakantie..maar toch even die stem. Ik hoor 'm, luister, maar hoef er verder niets mee...als ik het opschrijf klinkt het altijd zo...ja, het zal wel...maar het werkt. Ook ik kan het dus blijkbaar...anders omgaan met wat ik denk en verzin. Winst. Behalve dan die chips haha! En morgen een extra sportmoment, ga mee doen met iets in een groep..ben benieuwd. Als één ding me afgelopen jaar ook winst heeft opgeleverd is het gaan sporten. Nog steeds niet mijn hobby, maar doet me goed, lijf en geest. Dus ook daar, valt net als over drank, niet over te onderhandelen met mijzelf. In het kader van zelfzorg. Ik lees een aantal mensen die minder fijn gestart zijn dit jaar, door privé omstandigheden, of weer drinkend...heel veel sterkte en moed gewenst, om de draad weer op te pakken. En ook kalmte en wijsheid....

Welkom Merel, Hier lezend zul je veel tips/ervaringen tegenkomen. Je hebt ook al hulp gezocht, hartstikke goed. Wat voor begeleiding heb je? De praktijk is simpel, zelf het eerste glas niet nemen. En dat volhouden, dag voor dag. Ik lees een patroon wat dagelijks terugkeert. Daar 'moet' je wat mee. Afleiden, iets anders doen, iemand om je heen, weg uit de situatie...alles behalve...het patroon doorbreken. Mij heeft het hier lezen en ook actief schrijven veel steun gegeven. Succes!

Ik wens iedereen alle goeds voor een mooi jaar.

Welkom en succes hier!

Knap gedaan!

Kop op Rosee! Balen natuurlijk..maar een les wijzer...en je weet dat je het kunt en wilt. Niet te streng zijn nu voor jezelf, maar gewoon weer de draad oppakken.

Welkom, en goed dat je een plan hebt, om je aan te houden. Fijne jaarwisseling

Mooi, baas over eigen tijd..en baas over wat je drinkt Fijne avond!

Abbonement op de sportschool doet ook wonderen...ik spring nu op m n fietske ernaar toe!

Oja....de tijd die je over hebt....poeh...wat dan??!! Heel herkenbaar...daar zit voor mij ook nog steeds een uitdaging...tijd 'zinvol' invullen...

Ik kan nu zien hoe ik jarenlang op een bepaalde manier heb geleefd. Ervaringen uit de weg ging...bang was voor nieuwe dingen, weinig zelfvertrouwen...met bijbehorende mechanismen die op een gegeven moment niet meer werken. Anderen pleasen, ja zeggen terwijl ik nee voelde. Eigenlijk in een soort 'kramp' terecht komen. Spanning. Niet kunnen dealen met 'moeilijke dingen'. Zoals emoties. Drank werd zelfmedicatie. Zonder drank, nuchter is er geen andere manier meer dan deze zaken aanpakken. Dat vraagt inzet en discipline. Klinkt misschien wat zwaar. En het gaat niet allemaal vanzelf. Patronen die al heel lang bestaan worden langzaam omgebogen. En het is zo fijn te ervaren en ontdekken dat dat kan. Ja, dat vraagt 'moed'...en het besef dat je jezelf 'serieus' mag nemen, de moeite waard vindt. Lief zijn voor jezelf. Dat kun je...het zit in je...komt niet vanbuiten. Ik ben gestopt met drinken, omdat ik dat zelf echt wil. Daarin heb ik echt 'moed' gevoeld. Die 'moed' maakt ook dat ik nu steeds meer stapjes zet in het 'zorgen voor mijzelf'. Dat voelt soms oncomfortabel en raar. Maar geeft rust en richting. En gaat met vallen en opstaan Voor je lijf zorgen hoort daar ook bij. Laat het checken als je pijn hebt of je zorgen maakt. Goeie jaarwisseling! En ik wens je dat 2020 jouw jaar wordt!

Sja...wat is nog goed functioneren? Heel eerlijk..dat dacht ik ook nog lang...waardoor ik de achterdeur open kon laten staan... Maar dat deed ik niet...fysiek en geestelijk niet, niet voor mezelf en mijn omgeving. Het vraagt moed om daarin eerlijk te zijn naar je zelf, te erkennen dat alcohol een probleem voor je is. En, of een steeds groter probleem wordt. Confronterend ook, vond ik het, om hardop te zeggen, tegen mezelf, ik heb een alcoholprobleem, of ik ben verslaafd. Poeh..maar die eerste stap is wel de eerste stap naar herstel. Dapper dat je de stappen zet, waarmee ook de oordelen naar jezelf eraf kunnen gaan... En fijn dat je beter hebt geslapen! Keep up the good work.

Na het vallen weer opgestaan...weer wat wijzer en de draad weer opgepakt. That's the spirit.

Welkom Geace, Je bent niet alleen, en je hoeft het ook niet allemaal in je eentje te doen. Succes!

De eerste keer dat ik uitsprak dat alcohol een grote rol speelde in mijn leven was bij de psycholoog. Ik ging een traject in omdat ik in een soort van burnout zat. Zij stak in op minderen, en dat vond ik erg moeilijk, en ben op eigen houtje en behulp van het forum een half jaar gestopt. Ik sprak er niet veel over. Na dat half jaar begon ik weer te drinken...maar toen stiekem. En begon een periode van stoppen, drinken, terugvallen...liegen&bedriegen....een hele nare periode. Ik schaamde me kapot. Immers, voor de omgeving dronk ik niet meer....maar ondertussen...van 'schaamte' weet ik en heb ik ervaren dat het een lastige emotie is. Destructief, en houdt je op je plek. Ik kon me alleen hier maar uiten..anoniem...en ook dan niet altijd eerlijk, of achteraf...Tot de bewuste dag in augustus 2017, ik voor de zoveelste keer een uitglijder opbiechtte tegen mijn man, en hij zei: als ik je niet meer kan vertrouwen werkt het voor mij niet meer. Dat was mijn wake up. Een paar maanden daarvoor was ik naar de huisarts gegaan en heb haar verteld van mijn verslaving. Dat was een enorme opluchting. Zij stuurde me naar praktijkondersteuner waar ik samen met partner een paar gesprekken heb gehad. Voor mij niet voldoende, en uiteindelijk naar Novadic, voor een online traject en een gesprekkencyclus. Ook dat vond ik best confronterend, maar ik had er veel aan!! Tegelijk met de huisarts ook bij AA begonnen. Ik heb via het forum ook een maatje ontmoet en heb dagelijks app contact. Goh..als ik het zo schrijf best veel dus. Maar uiteindelijk wel allemaal helpend in mijn herstel. De schaamte verdween toen ik naar de huisarts ging. Dat was voor mij daarin een grote stap. Ook de stap naar AA. De herkenning, het verslavingsgedrag (ik was niet gek), alles kunnen zeggen, iedereen weet meteen wat je bedoelt. Het heeft allemaal bijgedragen. Met mijn partner kan ik goed praten. En open zijn. Heb ook dingen vertelt die gebeurt zijn waar ik me voor schaamde. Ik ben blij dat dat kan in onze relatie. Echter, hij kan mij niet 'helpen', wel ondersteunen. Dat was ook een belangrijke les voor mij. Ook een les in zelfverantwoording nemen. Ik ben terughoudend in het uitspreken van mijn verslaving. Er zijn niet veel mensen die weten dat ik verslaafd ben. Mijn zus, mijn kinderen (en ik weet dat ze het er ook over hebben met vrienden wat oke is), een paar hele goede vrienden. De huisarts. Heel verhaal...waarmee ik maar wil zeggen...het lijkt nu misschien een puinhoop...maar door er actief aan te gaan werken, kun je die ook weer opruimen.

O...lekker @nancy !

Mooi dat je dat zegt, durf je tegen jezelf te zeggen, klaar is klaar...want dat maakte voor mij inderdaad het verschil. O, die gezonde jaloezie herken ik...wat vond ik het soms frustrerend...en dacht ik dat het bij andere allemaal zo gemakkelijk ging...en ook wel met respect opkijken tegen de langer gestopten. Het begint met zeggen. Tegen jezelf, dat je dit wilt, een alocholvrij bestaan. Jij kunt het ook. Dag voor dag...en voor je het weet.... Ik moet wel een beetje lachen om je fris en fruitig het bed instappen..haha, dat is niet altijd zo...en slapen gaat met periodes niet denderend...en toch, durf ik te zeggen dat ik beter slaap dan in de tijd met alcohol. Ook als ik minder goed slaap. Ff doorzetten nu he?