Klassement

Oei het is niet iets wat je makkelijk even omschrijft. toen ik in brand stond had ik echt helse pijn,het moet wel een van de meest verschrikkelijke pijn zijn die er is. zo’n pijn dat ik uit mijn lichaam begon te treden. ik zag mezelf van bovenaf liggen,voelde de pijn vanuit de verte en hoorde mezelf ook vanuit de verte schreeuwen van de pijn. naarmate ik verder naar boven zweefde werd de pijn en geschreeuw minder/verder weg en ging langzaam over in totale acceptatie,algehele tevredenheid,gevoel van intens geluk. echt niets maar dan ook helemaal niets deed er nog toe. naarmate ik verder ‘zweefde’,speelde mijn leven zich als een soort diaprojector af,vanaf me 14e tot ik denk me 4e/5e levensjaar. andersom dus van oud naar jong. met daarachter een intens fel maar niet hinderlijk wit licht. sommige zeggen een tunnel van wit licht te zien,bij mij was het dus een soort diaprojector met daarachter wit licht. kort daarna werd ik terug gehaald hoelang dit heeft geduurd weet ik niet,het voelde tijdloos. tijd deed er daarboven immers niet meer toe.

Goedemorgen. al vroeg vertrokken en nu lekker voor anker. even weg een paar dagen weg van alles en iedereen. dagpact: zbb

Zo was er bijvoorbeeld ook nog geen psychologische hulp toen ik 1991 een ernstig brandwonden ongeluk kreeg,later met die café brand in Volendam is dat pas een beetje tot stand gekomen. en tegenwoordig is dat allemaal nog veel beter geregeld. ik kreeg niet eens begeleiding met het afbouwen van een zware morfine verslaving die ik in die 6 weken ziekenhuis had opgebouwd. iets wat ik vervangen heb door buitensporig alcohol en drugs gebruik. Ik kan wel zeggen dat daar mijn alcolisme vandaan komt. ik was verdomme pas 14 jaar oud. gelukkig is het nu allemaal veel beter geregeld,Maargoed het heeft me veel ellende gegeven waar ik nog dagelijks mee te dealen heb.

Goedemorgen. Vannacht liggen nadenken over de draad. Bijzonder pijnlijk om te lezen hoe verwoestend een slechte jeugd van invloed kan zijn op de betrokkenen en op de generatie daarna. Wat een macht blijven die daders hebben en houden. Zelfs over het graf heen. Zelfs generaties verder.

Goedemorgen. Het wordt een mooie dag. Zo niet, ga ik er toch een mooie dag van maken. Vanmiddag op tijd naar huis (dat is het plan) en dan vijf dagen vrij. Maar nu eerst op zoek naar het koffiezetapparaat.

Ooit, het was net op de middelbare school, ik twaalf, misschien dertien jaar, vertrouwde ik een volwassene, een buitenstaander. Geen familie, geen buur, niet van onze kerk en geen kennis van mijn ouders. Ik vertrouwde deze persoon steeds iets meer, tot zelfs het punt waarop ik eerlijk antwoordde op een vraag naar een zoveelste botbreuk ("probeer je onder het sporten uit te komen?"). En dat was meteen het laatste moment in heel lang dat ik mijn vertrouwen aan iemand heb gegeven. Want natuurlijk nam die docent contact op met mijn ouders en natuurlijk nam mijn pa het niet licht op en natuurlijk... vul maar in. Ik dacht inmiddels gegroeid te zijn in dat geven van vertrouwen, dacht zover te zijn dat ik een eigen, vertrouwde omgeving had gecreëerd, niet alleen hier op het forum, maar wel ook, hier op het forum. Een plek waar ik wel geloofd zou worden en niet veroordeeld en beschimpt. Dat vertrouwen heeft vanavond een flinke deuk opgelopen. En dat is vast niet eerlijk, maar wat wel? ps: nee, het gaat niet goed met me. Ik drink niet meer, als ik netjes tel (hi jowan) is vandaag weer mijn eerste dag, maar het gaat niet alleen om niet drinken hè. Het gaat niet goed. De demonen in mijn hoofd maken me knettergek. Je hoeft niets te doen, niets te zeggen, werkelijk niet. Maar misschien wil je het weten. Bij deze.

Ik meld me ook droog af van het Dagpact het was een prachtige dag vandaag met hele mooie luchten zo op het einde van de avond. ik lig op een heel mooi ankerplekje morgen met de rubberboot even vers brood halen in een dorpje hier verderop en daarna verder zeilen. ik denk dat ik naar een groot eiland ga waar vroeger mensen woonden maar nu al enkele jaren in beheer van natuurmonumenten is. het is daar prachtig wandelen.

Dank je @Zbbvoor je verhaal. Ik durfde het niet aan je te vragen, gelukkig deed @nancydat. Bijna alle verhalen en opnames die ik heb gelezen en gezien komen overeen met jou ervaring. En vooral de totale acceptatie,algehele tevredenheid,gevoel van intens geluk dat jij omschrijft. Een gevoel dat het goed is zoals het gaat. Ik heb dat gevoel vroeger een paar keer gehad. Er komt een totale rust over je en alles klopt op dat moment, heel mooi. Ook het levensoverzicht komt bij veel mensen voor. Sommigen krijgen een vooruit blik te zien voor het verdere leven als ze teruggaan in het lichaam (voertuig). En de tijd die niet meer bestaat. Grappig dat je zegt: meer bang voor het leven dan de dood. Ik heb ook soms gedacht aan zelfmoord. Dat is nu weg gelukkig. Wel een jaar lang gehad dat ik dacht dood te gaan en dat ik mij daarbij had neergelegd. Zbb heel erg bedankt voor het delen van je ervaring. Het bewijst voor mij weer dat het leven niet eindig is zoals ik altijd al heb gevoeld. Ik ben hier heel blij mee.

Fijn dat je vriend er voor je is. Als ik het zo lees heb jij prima relaties, ze zijn vast gek op je en krijgen (op de een of andere manier) ook veel van jou anders waren ze wel vertrokken.

Als je het hebt over verantwoordelijkheid, dan vind ik dat degene met de behoefte aan steun daar om zou moeten vragen.(uiteraard heb ik het over volwassenen). Lukt dat niet, dan is dat natuurlijk heel jammer. Voor degene met behoefte aan steun. En ook voor degene die de kans niet krijgt om die te geven, want elkaar helpen is fijn. Zodra je achteraf het niet geven van steun als verwijt krijgt, of het jezelf verwijt, omdat je denkt/te horen krijgt dat je het had moeten zien/ruiken/voelen, wacht dan even voordat je in dat verhaal mee gaat. Voor je het weet zit je net als ik de rest van je leven subtiele signalen op te vangen van mensen die al dan niet geholpen willen worden, en voel je je eindeloos tekort schieten als de ander tegen een mislukking aanloopt. Ben je de dankbare praatpaal, pispaal, boksbal. Als jij mij nou de schuld geeft, dan voel ik me schuldig, deal? Mijn zuchtende moeder. Wat is er? 'niets hoor'.

Van mij hoef je het niet weg te halen ZBB, het is jouw verhaal en jouw gedachte. Ik vind het mooi om te lezen en betrek het niet op mezelf, nouja maar meer in de vorm dat ik misschien weer wat anders naar het leven kijk en dat ik een inkijkje krijg naar iemand ander zijn gevoel van waar ik zelf ook weer wat kan leren. Dank je voor het delen.

Ik durf je er bijna niet naar te vragen @Zbb, maar ik zou zo graag van je willen weten wat je ervaren hebt. Zou je dat willen delen, of liever niet? Of privé?

Sorry vooraf, want oorlog, maar echt, zo ontzagwekkend.

Keuzes maken , ik krijg voor 1 dag 3 mogelijkheden waar ik eigenlijk alle 3 naar toe wil. Ik heb mij aangemeld voor een masterclass " laat je raken " dit is een hele dag training . Ik heb een bijeenkomst op de CHE in Ede vanuit de leergemeenschap. En ik krijg een mail met de vraag of ik als ervaringsdeskundige als spreker in een ochtendprogramma wil staan . Zo lastig , de training lijkt mij leerzaam, maar als spreker is wat ik wil en waar ik mij voor wil inzetten ( mbt netwerk verzamelen ook ) Ik ga eerst maar uitdiepen en vragen wat er van mij gevraagd wordt mbt er staan als spreker.

Welke rang weet ik niet maar ik zal maar niet de precieze droom vertellen Roberto want het was geen leuke droom, behalve dan dat we ondanks de gruwelijke omstandigheden bij elkaar bleven en elkaar beschermden tegen de vijand. Ja ik kwam binnen als borretje, die later Agnieta werd en later weer Bor. Remi1 heb ik gewoon zomaar in een bui verzonnen maar past eigenlijk helemaal niet bij me. Alles wat alcohol-gerelateerd is onderschrijf ik altijd met Bor. In het dagelijkse leven ben ik A(mijn eigen naam) en de andere ik in mij is B(or). Dus ik heb er geen problemen mee dat ik hier Bor genoemd wordt hoor, ik luister er toch wel naar.

er zijn erg veel ontwikkelingen in therapieland vanaf de jaren 70 zo'n beetje tijd en geld om in onszelf te investeren, boeken lezen, workshops, creatieve mogelijkheden, multi media, TV. Natuurlijk zal dit per plek en persoon verschillen, worden sommigen wel en sommigen niet gestimuleerd om geestelijk te groeien. Maar er zijn mogelijkheden. Als ik naar mijn ouders kijk, die ook vreselijk veel hebben meegemaakt, dan was daar weinig voor. En hun verhalen over hun ouders, nou daar schort ook het nodige aan. Als je ooit een familie opstelling mee mocht maken, dan zie je soms hoever de rode draad al door generaties heen loopt. Maar de verantwoordelijkheid om uit slachtofferschap te stappen hebben we zelf uiteindelijk, hoe moeilijk ook. En soms onmogelijk?

D’r is zat popcorn voor iedereen.

goeiemorgen frummers nog geen strandweer helaas, dus mijn paaseieren maar eens gaan verven en vanavond weer beachen voor het eerst gisteren de zaalcompetitie afgesloten wat mooi dat we nu lekker buiten kunnen spelen

Hi. Sterkte met de komende dag. Wat een kutzooi. @Reacher die kat snapt wat je nodig hebt. Meer koffie en om negen uur een afspraak. Ik kom fashionably late, want zonder koffie ben ik nog erger 's ochtends.

Niet geslapen. Vannacht allerlei tuinen doorgezocht met brokjes schuddend en een hele sleep vreemde katten achter me aan, maar ik heb haar gevonden mijn tuinkat. Flink bijgevoerd en samen door het stro gerollebold zo blij waren we elkaar te zien. Mijn vriend zei: ‘nu hou je haar zeker wel binnen’. Maar nee. Ik kan dit.

Daar doelde ik ook op, voor de duidelijkheid:)

Goeie morgen lieve mensen, Gisteren thuis gebleven omdat ik zo hondsmoe was. Dat heb je met een herseninfarct als je veel prikkels krijgt. Door de verhuizing en de rotzooi die overal staat en de drukte van een hoop mensen, en onze lieve downies die nu ontzettend druk zijn, loop ik over van prikkels, word huilerig en heb nergens geen zin meer in. Gisteren 3 x 2 uur geslapen overdag en voel me gelukkig wat beter maar blijf vandaag en misschien morgen, ook thuis. Flink rusten en een beetje keutelen.

Goedemorgen. De boom voor mijn huis is zo mooi groen nu.

Goeiemorgen allemaal,

@Zbb bedankt voor je openhartige post mbt jezelf . Zo uitgebreid heb ik je nog niet eerder zien schrijven . Begrijp dat je getekend bent door brandwonden en je belemmeringen daardoor. Je bent mooi zoals je bent al voelt dat niet altijd zo . Ik begrijp je wel , bedankt.

Buiging voor @Shahire.

Heel mooi @Zbb Dank je wel voor jou verhaal en ervaring

Ik denk dat dood gaan de kers op de taart is van het leven. een soort kadootje het mooiste moet nog komen. hoe het er na de ervaring die ik had eruitziet weet ik natuurlijk niet,maar het moet haast wel heel mooi zijn. (ik heb wel even na moeten denken om dit zo hier neer te schrijven,ik wil niemand aanzetten om stomme dingen te doen) anders haal ik het weg.

Hmm dat is een lastige vraag ik kom er niet uit … misschien ben ik banger voor het leven dan voor de dood? niet dat ik perse zelfmoord gedachten heb soms,maar ik denk dat iedereen die het moeilijk heeft daar weleens over nadenkt.

Ik ben jaloers op jou. Lees er veel verhalen over. Dan ben je waarschijnlijk ook niet meer bang voor het leven. Bedankt dat je dit vertelde.

Mijn ex heeft er nooit een punt van gemaakt,anders had ik ook nooit een dochter kunnen maken natuurlijk. maar ik heb ook andere ervaringen van vrouwen die er wel van schrokken,al vertel ik wel van te voren over de littekens. wat ik ook wel kan snappen en het ze opzich niet kwalijk neem. maar je word wel even met je neus op de feiten gedrukt op zo n moment.

Ja dat was een zeer pijnlijke ervaring zowel het ongeluk zelf als het behandelen van de wonden. 32% lichaamsgrote aan wonden die elke dag schoongemaakt moesten wonden. 3 oparaties verder om delen niet verbrande huid als donor te gebruiken over de wonden. het ongeluk zelf had ik denk ik niet willen missen,tijdens had ongeluk had ik een prachtige bijna dood ervaring. dat heeft mijn kijk op het doodgaan wel veranderd,ik ben er totaal niet bang voor. het is het ultieme gevoel van vrij en tevredenheid. waardoor ik nog wel regelmatig terug verlangt naar dat moment. wat littekens betreft word ik er natuurlijk nog elke dag mee geconfronteerd. wat onderandere relaties durven aangaan wel een dingetje is. sommige ‘plekken’ kan ik wel een soort van mooi vinden maar er zijn ook stukken bij die er minder fraai uitzien. maargoed het is iets wat bij me hoort,je doet er verder niks aan. ik heb de mazzel dat als ik het wil ik het kan verstoppen onder me kleren. zo zal ik nooit hele korte korte/zwembroeken aantrekken,dan zijn de minder fraaie littekens te zichtbaar. zo zal ik ook niet gauw naar een binnen zwembad gaan,voel me daar teveel bekeken. ik heb het vroeger wel gedaan om te kunnen zwemmen met me dochter. Dan zette ik me ongemak en schaamte opzij op het strand of gewoon in het buitenwater heb ik daar minder moeite mee.

Quinn, Ik lees je, wat een vreselijke jeugd met een beest van een vader. Toen kon je niet ontsnappen, nu wel. Veranderen wat gebeurt is is niet mogelijk. Vergeten ook niet, alleen erkennen dat het zo is. Ook je moeder treft blaam, die had voor je moeten opkomen. Een kind mag niet zo alleen staan. Probeer te focussen op het nu.

wat waren we toen nog "piep" he Had.

Ah, op die manier, dat is inderdaad een groot verschil ja. Dank voor de opheldering @lady jane.

Quinn Mooi wat Etty zegt. Zijn er mensen tegen wie je uitspreekt wat de demonen in je hoofd zoal zeggen? Niet abstract of samengevat maar heel letterlijk? Of helpt dat je niet, geeft dat niet een beetje ruimte? Ik wens je toe dat je tussen de puinhopen door ook de zon en de vrije lucht kunt zien.

en als je bedenkt dat daders vaak ook zelf slachtoffer zijn, dan blijft over dat we allemaal de mogelijkheid moeten zoeken die rode draden te doorbreken. Wij zijn wel de generatie met mogelijkheden tot het verkrijgen van inzichten, acceptatie en overgave aan ons leven. Wat best wel een grote verantwoordelijkheid geeft vind ik soms. sommigen van ons hier kunnen wel een trilogie schrijven als memoires Netflix kan nog rijker aan ons worden maar even goed betekent het veel werken, pijnen verwerken en het moeilijkste(voor mij) overgave en nooit opgeven tegelijk♥

@Quinn ik lees je , had werkelijk geen idee. Wat moet jij je vreselijk eenzaam en verraden hebben gevoeld . Ik kan niks zinnigs zeggen waar je überhaupt iets mee kan . maar ik hoor je wel

Dank je wel @Rosee en @lady janej en @Etty, het hoeft niet, maar het mag altijd. Misschien hoort die acceptatie er inderdaad toch ook bij.

@bolletje. @ikkanhet en @Lieke7777 Een hartje gedeeld door drie. Meer kan ik even niet missen.

@bolletje

Goedemorgen. Wat fijn @nancy straks vijf dagen vrij, welverdiend @Sowhat ja daar dacht ik gisteren ook aan Zo moeilijk om te doorbreken ook. Overigens merk ik dat ik, sinds ik nauwelijks nog drink, ik veel meer op m'n ouders lijk dan ik zou willen, blegh.

Gefeliciteerd met weer een maand voor @adam, @Kohtje, @Adri02, @Sebastiaan, @Lieke7777 en op één maand na een jaar vol voor @Best. Jullie zijn goed bezig alemaal.

Jaaaa zo blij en het gaat nog steeds goed

Waarom elkaar toch zo de maat nemen. Deze quote van Jopie raakt me erg: ’wat 'ze' hier vragen kan ik niet. Om dat juist dát was waar ik groot mee werd: aangeven dat je niet meer kan, en dan krijg je alles.....’. Ik lees hier vaak en pik van alles op. Maar vragen doe ik ook niet. Ik herken dat sturende gedrag van mijn goede moeder, wil het ook niet. Sit back and watch the movie go by.

Oh ja, ik wilde je nog beterschap wensen @Oskar, maar ik vond de juiste timing niet. Hier worteltjes. Niet aan @Yana laten ruiken

Jahaa die heb ik gezien, erg verhelderend. Dus ook begrijpelijk dat het even zo bij me werkt, dat wel. :-)

Dat moet muziek met je doen! Maar ik noem het geen liedje, eerder n prachtlied! deliederlijke

Goeie morgen allemaal, Heu waar zijn we??????