Klassement

Wat prijs ik mij ongelofelijk rijk dat ik van zoveel frummers steun en warmte heb gekregen. Het heeft mij door deze enorm moeilijke en confronterende dag heen geholpen. Er gaan vast nog veel moeilijke dagen volgen, maar het gaat mij lukken. Ook door hier over mijn worsteling en twijfels te blijven schrijven. Ook dat is nieuw voor mij. Ik ben geen prater. Dat openheid ook adviezen en steun kan opleveren, dat is het positieve leermoment van vandaag. Wat ben ik blij dat ik hier heb durven aankloppen. Enorm bedankt! Nu met een grote kop avondthee op de bank. Morgen staan pittige klussen klaar. Maar nu even niet, nu alleen gesteund voelen en trots dat mijn besluit niet te drinken fier overeind staat én blijft. Ik weet wat mij te doen staat bij momenten van willen verdoven. Een ezel enz (sorry @Oskar)

Twee cliënten vandaag vlak achter elkaar overleden. Bij 1 aanwezig geweest en wat een verdriet bij de familie. Overgewerkt, wat is het dan fijn thuis komen en je niet meer druk hoeft te maken om het eten. Papa doet Mini in bad. Zo even voorlezen en knuffelen.

Zeker @Bob! Het voelt goed en we houden vol.

Als alles zo simpel was he Maja een geblakerd velletje van je kip te trekken en toch nog wat eetbaars/lekkers over te houden. Wat jij op je bordje hebt is too much, maar helaas bijna niets valt eerlijk te verdelen in het leven.

Hallo beste stoppers! Ja Gek genoeg is het me gelukt om gek te blijven en dat zonder 11 jaar alcohol te nuttigen! Uiteraard was het in het begin moeilijk maar nu denk ik er niet eens aan. Ja af en toe als ik een ander veel zie drinken (dat moet hij zelf weten niet iedereen heeft er zelf last van) maar als hij dan ook nog eens achter het stuur kruipt.... Mmm dan denk ik toch wel; wat heb ik het goed gedaan ik kan altijd auto rijden! En ja er zijn plus en min punten. Min dat ik door mijn alc gebruik geen contact meer heb met mijn zoon. Hij zegt dat anderen hadden kunnen ingrijpen. Dat hij in een onveilige leefomgeving zat. Wat heb ik een spijt dat ik niet eerder kon stoppen! Maar gedane zaken nemen geen keer. Wel heb ik op mijn oude dag haha ha weer verschillende opleidingen gedaan. En nu ben ik bezig met; ERVARINGSDESKUNDIGE. Je raad nooit met welke ervaring..... Ik dacht laat ik van een negatief aspect van mijn leven dit ombuigen naar een positief aspect! Dus wie weet komt alles toch nog weer goed! Wens ik jullie een voorspoedige reis naar herstel, en door herstel.

Ik ben even met een korte sabbatical. Tot snel.

Mijn moeder had een ellendige jeugd. Mijn vader ook. Ik hoorde onlangs dat ze zich hadden voorgenomen om het samen beter te doen. Dat is een lief idee. Postnatale depressies, psychoses, bovenop die jeugdtrauma’s: Mijn moeder ging in en uit psychiatrische inrichtingen. Mijn vader raakte in een diepe depressie. Mijn ouders werden mensen die door omstandigheden buiten hen om niet langer voor ons konden zorgen. Er is geen moment geweest dat ik daar niet van doordrongen was, als kind, later als volwassene. Mijn zus en ik kwamen heel jong in de jeugdhulpverlening molen terecht. En wat er uiteindelijk gebeurde is onnavolgbaar, absurd. Schrijnend. Zo, zo ontzettend pijnlijk. Ik was zeven, zij was twaalf. We hadden toen al samen in vele gezinnen gezeten en in twee kindertehuizen. We werden uit elkaar gehaald. Ik maakte opnieuw kennis met mijn ouders toen ik volwassen werd. Ze waren boos. Het was niet mogelijk om contact met hen te krijgen, het waren kinderen gebleven, volkomen verstrikt en verstikt in hun schuldgevoel, onder al die boosheid op anderen . Over het verleden kon niet gepraat worden, want dat deed hen teveel pijn. Er was geen toekomst mogelijk want ze waren bitter, zuur, ze waren zelfdestructief. Ze werden verachtelijk in mijn ogen. Ze hadden nooit kinderen moeten krijgen. Soms is dat gewoon de essentie. Geen eerste, maar zéker geen tweede. En dat had ik hen graag willen vergeven. Ongelofelijk maar waar: ondanks dat alles wilde ik me ook voortplanten. Toen dat niet op mijn weg lag nam ik een pleegzoon onder mijn hoede. Ik zou ik het wel even goed doen. Sukkel die ik was En God vergeve me, Ik kon alleen maar herhalen wat ik meekreeg van de beste pleegouders die ik had: alles wat hij wilde aan materie kwam er, alle activiteiten die er waren waardoor hij bij mij uit de buurt was waren prima. Met alle gevolgen van dien. Een fout van Jeugdzorg om hem bij mij te plaatsen? Mijn fout. De mijne. Niemand anders die die verantwoordelijkheid van mij mag afpakken. Ík deed dat. De band die hij met zijn ouders had was er één van gezamenlijke boosheid op de instanties, op mij. Hij vergroeide mee in de bitterheid. Zag zijn ouders ten onder gaan. Machteloos, want immers hij was de bron, de herinnering, en toen het slecht met hem begon te gaan was hij een constante bevestiging van al die schuld. Als mensen zichzelf niet kunnen vergeven, zich inkapselen in (zelf)haat en liever anderen pijn doen dan zelf nog pijn te voelen dan zijn ze gif. Ik heb geen vergiffenis meer in me, geen genade, geen mildheid. Maar ik heb liefde. De ouders op dit forum hebben mij verder gebracht. Ik las de strijd die het hen kost om er te blijven zijn, om het beter te doen. En daar dank ik hen voor. Vergeef jezelf. Leer voor jezelf te zorgen, geef dat goede voorbeeld. Biedt je verontschuldiging aan voor het aangedane leed. incasseer de boosheid van je kind op jou, want natuurlijk is je kind boos, ook al wás het niet jouw schuld. Geef het de ruimte om al dat verdriet en die misère bij jou uit te braken. Dwing het niet om dat weg te stoppen om jou te ontzien. Grow up. En genees. Ik denk dat ik nu wel kan slapen.

@Maja

O ja en vandaag weer atjar van komkommer, met verbrande kippenbouten uit de oven. Vanochtend uit het oog verloren, maar zonder geblakerd vel nog best te doen.

Gefeliciteerd @huttula, @niks en @Ella. Voor Ella is met anderhalf jaar zelfs een nieuwe fase aangebroken. Jullie zijn mooi bezig.

Ja maar @spirit, keelpijn, verkoudheid, hoesten, kortademigheid en koorts; het zijn dé symptomen van Covid-19. Een derde van alle coronapatiënten heeft echter ook darmklachten als overgeven, diarree en buikpijn.

aardappelen, gehaktballetjes, puntpaprika, prei en witlof allemaal in dezelfde wokpan, ook niks culinairs, maar het wordt vast lekker.

Soort van totale instorting hier. Op vakantie komt het eruit? Lig op de bank onder dekens naar palmen te kijken. Ik laat het over me heen komen. Prima. Het regent toch vandaag…

Helaas ben ik zwaar allergisch voor katten. Ze zien er schattig uit, maar kan ze écht niet hebben. Daarom heb ik ook minder met katten dan met honden: Ik blijf vér weg uit de buurten van katten! Maar schattig zijn ze .

Om op te vreten @Lieke7777

En we hebben nu 4 kittens verkocht Nog 2 te gaan . Deze op de foto blijven samen in hun nieuwe huisje.

Oeps! Aangepast

Tsja, de tijd vliegt Nancy, er komt gewoon een moment dat we het echt niet meer kunnen bijhouden Goedemorgen trouwens. DAGPACT: Yvonne

Koffie, lekkerrrrrrr @Yvonne!

Oh Jane, ik kom een bakkie met die lekkere taart bij je doen!

Zojuist een afspraak gemaakte bij de geheugenpoli voor mijn moeder. Zonder overleg en met een beetje vaag doen wat de afspraak inhoudt. Zij wilde al meteen afzeggen. Heb wel direct gezegd dat dat niet gaat gebeuren. Ik heb er buikpijn van. Maar ze holt ineens achteruit. Klokkijken, afstandsbediening tv of sta-op stoel gebruiken, lukt niet meer. Zinnen geregeld niet logisch en verkeerde woorden, oefeningen die ze altijd uit haar hoofd deed, herinnert zij zich niet meer. Met instructie nog steeds vaak vergissingen. En ga zo maar door. Ik heb geen idee welke hulp ik moet aanvragen bij de thuiszorg. Daarbij ook nog dat zij al meer dan een jaar niemand in huis heeft gehad op advies cardioloog en longarts en dit nu nog niet wil, uit angst alsnog corona te krijgen. (Waar in dan wel weer begrip voor heb, hoe lastig ook). En ik maak maar en maal maar. Maar ik ga wel binnenkort wel weer op kantoor werken. En dat wil ik ook. Even de boel ontvluchten, als ik eerlijk ben. Paniek en tranen hoog. Maar ik drink niet en dat blijft zo. Hoe dit allemaal ook verder gaat. Afspraak ‘pas’ over 3,5 weken. Was het maar eerder. Ik moest dit even kwijt.