Klassement

Op het strand was het ook zalig. En ik kon moeiteloos fietsen zonder pijnstilling. Wat een kado. Met zoon pizza gegeten en straks nog een chatdienst. Volle maar fijne dag.

Anna, Ferry, Rosa, Reacher en Nicky blijven gewoon maand na maand doorgaan. En zo hoort het hier!

Ha lieve Liz @Kannietmeer, wat bijzonder vervelend dat je nu zoveel last heb van de ontwenning (ja, ook ik denk dat dat het is, ontwenning van Venlafaxine is geen peulenschil) Perfecte dat je je eigen treffende teksten nu op jezelf projecteert, als het anderen helpt moet het jou ook helpen! De vraag "word ik ooit nog stabiel?" is zo ongelooflijk begrijpelijk. Die vraag stellen we onszelf toch allemaal in en na de ontwenning? Pas als je helemaal stabiel bent stel je die vraag niet meer. Ik had 2 goede weken, daarin heb ik me geen moment afgevraagd of ik weer stabiel zou worden. Sinds donderdag (2 dagen geen Oxa, afkickverschijnselen? Kan, maar ook de groepstherapie had mega impact) vraag ik het me ook weer geregeld af. Eén van de psychologen zei het bij de groepstherapie treffend: als het goed gaat maak je je geen zorgen, maar als het weer minder is weet je verstand wel dat het over gaat, maar je lichaam en geest nemen dat niet over, dus je denkt erin te blijven hangen. Bij mij klopt dat helaas wel.

Bijzonder gesprek gehad vanavond nu slapen

Ooooo ik was het vergeten! Raakt een beetje uit mijn systeem geloof ik. Maar hey, ik ben er niet minder blij meeNog 4 maanden en dan zit ik al op twee jaar. Het leek zo onmogelijk op 7 augustus 2017, maar time flies in dit geval. Nog steeds één van de beste beslissingen ooit.

Lieve Marijke, van harte welkom! Laat ik eerst direct tegen je zeggen dat niet iedereen een heftig ontwenningssyndroom heeft, maar dat de meeste mensen toch echt wel zullen merken als ze afbouwen. Niet iederen wordt doodziek, dus laat je vooral niet te veel leiden door de verhalen die we hier vertellen of horen. Je moet je focussen op je eigen proces en wat je zelf merkt. Maar als het toch een moeilijke ontwenningsperiode is, dan zijn we er om je te steunen. Er zijn heel wat tips en er zijn vooral veel lieve trouwe mensen hier, die in ieder geval weten wat het is. Hoe zijn de eerst 20 mg afgebouwd en hoe heb je daar op gereageerd?

Goedenavond. Ik wil mij graag voorstellen dus bij deze.. Ik heb al wat gelezen en ik probeer mij in te lezen zonder in paniek te raken. Sjesus wat een ellende. En dan niet wetende dat je zulke troep kreeg. Ik had een zenuw beknelling en kreeg hiervoor Diazepam x daags 10 mg. En dat werden er steeds meer bij een slaapstoornis hielpen ze relatief goed uiteindelijk zat ik al aardig boven de 40mg p.d. en toen keerde het tegen mij. Ben nu 20 mg. pd afgebouwd nog 20 te gaan. Hoop hier meer te leren over hoe je je voelt en wat ik nog allemaal kan verwachten en hoe anderen het ervaren. Bedankt dat ik hier mag zijn. Fijne avond gewenst!

Tgaat weer beter dus?

En vanaf nu gaat High tea on tour! BAM! Het was al spannend maar nu wordt het nóg spannender. Deze zondag gaan we naar London. @Jannigje pak je spullen!

@Kannietmeer snap dat heel goed dat je niks durft te smeren. Ik durf ook niks meer te nemen of te veranderen. Je hebt gewoon geen garanties en het kan ook slechter uitpakken. Dat maakt het zo naar allemaal. Wel fijn dat hij even tijd vrij kan maken. Hoop dat je toch een beetje kan genieten!

Thanks voor de geruststelling

insulten komen alleen in het begin voor als je te snel afbouwt, of cold turkey gaat. Als je al 4 weken er vanaf bent, of rustig afbouwt, is er geen gevaar en kan je dat echt opzij zetten.

Hoe later de middag hoe fraaier het volk

Mijn gevoel is bijzonder laag de afgelopen week. Vreselijk vervelend en ik maak me zorgen hoe ik het moet fixen. Het is mogelijk gewoon ontwenning, maar ik pin het allemaal op mijn partner die in mijn ogen te weinig tijd voor me heeft. Ik ben niet in staat me los te koppelen van hem en te bedenken wat ik wil doen. Totaal gebrek aan motivatie en ik heb het idee dat ik het samen met hem iets meer zou hebben. Deels weet ik dat het allemaal niet klopt, en toch voelt het steeds zo. Ik ben niet depressief, maar heb absoluut last van de afbouw in mijn gevoelsleven. Vanmorgen gehuild. Ik ga straks naar mijn zus voor haar verjaardag en ik zie op tegen het rijden naar Amersfoort, want mijn vriend gaat niet mee. Ook als hij mee zou gaan, zou ik er deels tegen opzien, en waarschijnlijk is het eigenlijk best gezellig als ik er ben en zit het ook allemaal tussen mijn oren op het moment, beinvloed door de AD afbouw. Gatverdarrie..... heb soms weer de gedachte: I hate my life... Onzekerheidsvragen spoken door mijn hoofd: Zal ik ooit weer helemaal stabiel zijn? Kan ik ooit mijn droom verwezenlijken en echt mijn eigen afbouw coachings bedrijf bouwen? Zal het erger worden? Moet ik gewoon weer rustiger aan doen? Of doe ik juist te weinig? Moet ik mijzelf meer pushen? Gaat dit nog wel goedkomen? Wat een strijd weer. Ik probeer het te accepteren, maar het is niet makkelijk. Ik heb de beste adviezen voor mensen die ik mag ondersteunen en ga tegelijk zelf ook door zoveel strijd heen nog. Bizar hoe dat naast elkaar kan bestaan. Vannacht en vanmorgen nog hielp ik iemand in Amerika die wel klaar is sinds kort met de afbouw van de Diazepam en die door de griep nu een flinke wave heeft ook en er erg ziek van is en niet kon slapen en bij indutten toch met paniek wakker werd elke keer. Ik weet dan zo goed wat ik moet zeggen, en hij reageerde zelfs met: ik ga dit bewaren en elke keer als ik me slecht voel dit toepassen. Ik schreef hem dit: "Just try to accept life is like this. With pain and suffering. But also with beauty and happiness. You will see more of the second half again very soon. Work on your peace with life. This is how life is. Full of pain, and challenges. Try to make peace with the fact of your own suffering in the middle of it. Try to visualize the suffering as a person you can talk to and say : I accept you in my life and I accept myself. Keep saying it when ever you feel haunted by waves or illness or any other suffering that scares you." Het lijkt erop dat het goed is mijn eigen woorden weer te lezen en toe te passen. Ik voel me rustiger nu ik dit herhaald heb.

Gisteren verlangde ik naar een groot glas bier, dat bleef een tijdje in mijn gedachten spelen. Terwijl ik heus wel wist dat ik die niet zou nemen, het niet echt wilde ook, bleef toch dat idee hangen. Super irritant. Maar ja. Een vrijdagmiddagverzinsel. De zaterdagochtend ben ik dan weer lekker fris, en dat vooruitzicht maakt dat het ook niet moeilijk is. In drie maanden tijd heb ik drie keer een paar flesjes bier thuis gedronken. Dat is niet slecht, in vergelijking met zoveel jaren praktisch elke dag. Omdat ik af en toe wat drink (eens in de 2 of 3 weken, het wordt minder) blijft het wel langer een issue. Het houdt me meer bezig dan ik zou willen, de laatste weken. Terwijl het daarvoor eigenlijk wel prima ging. Maandag start ik met hardlopen, een cursus. Ik kijk er naar uit, maar zie er ook tegenop. Ik wil graag 8 kg kwijt, hopelijk gaat dat erbij helpen.

Ik vind het super postitief dat je dit doet en in mijn ervaring werkt groepstherapie heel goed. De herkenning is zo relativerend en helpend, en je voelt je toch meer normaal. Ook kan je delen wat helpt en wat je niet helpt. En zo te horen heb je een relatief klein groepje. Vanuit de psychologie is het resultaat met behandeling van angst met therapie echt heel heel goed. Dus ik hoop dat dit voor jou ook zo gaat werken. Probeer boven alles, vooral je oordeel over alles los te laten, en jezelf de ruimte te geven te zijn zoals je bent. Ook als je gevoeliger bent en je daar dus gehoor aan moet geven. Push jezelf niet dagelijks om dingen anders te moeten doen dan je eigenlijk fijn vind. De ontspanning die daarmee komt in je innerlijk, brengt een hoop onrust van de buitenwereld in balans met jezelf.

Hoi @EefjeJ, ik had een goede nacht, maar verder een lastige dag. Dat van die buikzenuwen herken ik, daar had ik met name in de ontwenning erg veel last van. Nu heel soms nog wel eens. Vanmorgen werd het veroorzaakt door de groepstherapie die ik vanmiddag had. Vond het erg spannend, maar het ging goed. Het is een groep met 2 psychologen en 5 deelnemers met een angst- of een paniekstoornis. Veel herkenning. De benadering spreekt mij ook aan: psychiaters willen je vaak in een hokje stoppen (paniekstoornis, angststoornis, PTSS, depressie, you name it), maar gemeenschappelijk is dat het om een emotionele stoornis gaat en dat de weg naar "ermee om te leren gaan" voor elke stoornis hetzelfde is. De therapie duurt 8 weken (elke vrijdag anderhalf uur).

Weetje wat eigenlijk wel grappig is, om dan toch een voordeel te moeten noemen; ik heb nog niet zoveel trek om winkels in te gaan, dus ik shop online. Nu heb ik net wat besteld bij een online drogist en dat is me toch een stuk goedkoper joh! Haha, om even een voorbeeld te noemen; ik doe etherische olie in bad (lavendel) en een flesje bij de drogist hier is rond de 15 euro, en online 4 euro! Ook 10 ml! Apart toch? Dus ben er achter dat ik beter online kan shoppen