Klassement

Woensdag gehaktdag ik hoop volgende week mijn 1 jaar penning te krijgen

Hallo beste mensen @Deligaf1 @Kannietmeer @Cyclad58 @bolletje @Kaida74 @Jeshen @Eleo31 Etc etc etc hoe is t met jullie ? Met mij gelukkig al een heel stuk beter... ben net een week thuis . Eerste paar dagen miste ik de rust die had gehad , maar nu voel ik me weer lekker thuis. Heb mijn kinderen en mijn man om me heen , kan weer genieten van dingen. de opbouw van de ad is goed gegaan , ben nog wel bezig met de afbouw van dia. Maar doe het gewoon rustig aan. Voor alle nieuwkomers welkom ! liefs hypertjeee

Hier Batmen, ben een vrouw, maar dat terzijde :-). Ik ben al ruim 2 jaar gestopt met alcohol en de altijd daarop volgende drugspartijen. Voelt geweldig, heb mezelf helemaal gevonden, kan veel meer aan en heb veel echte geluksmomenten. Totdat de strandfeestjes en terassen weer volstromen, dan begint de onrust. Natuurlijk kan ik een terrasje pakken, maar na 30 minuten heb ik het wel weer gezien. Daarnaast wil me niet storten in zwaar feestgedruis, omdat ik mezelf dan niet vertrouw, ben dan bang voor terugval. Ik sport, mijn leven is 10000 x mooier, dus dit kan ik handelen, hoop ik. Maar toch blijft er een knaaggevoel aanwezig, wat nog extra wordt aangewakkerd door vrienden die zeggen: Goh kom op nou, ga nou mee naar dit festval (met allemaal strakke, bezopen koppen), zonder al die troep kun je toch ook daar volop genieten! Ik kan dat dus niet, wel kan ik museum bezoeken, sporten, wandelen met hond, goede gesprekken hebben. Klinkt dan weer zo saai. Wat is jullie ervaring hiermee? Hoop vurig op antwoorden en ervaringen, dit is voormij toch nog steeds een worsteling. Warme groet....

Ik meld me droog af beste mensen..nu lekker slapen na een lange dag...morgen weer fris, fruitig en droog.

Kom op Koh, even bij de les blijven, ja? De naam zegt het al: Tutti i frutti... al het fruit. Ook heel lang niet gehad. Lekker wel.

Stel het eens voor, @Lars. Of hebben jullie daar niks over te zeggen? Tutti fruttie ga ik opzoeken. Wat is dat ook al weer?

Ik heb zelf 2 weken Clonazepam gehad...…… 1e week 2 * 0,5 mg en de 2e week 1 * 0,5 mg. Kwam daardoor in crisis en kreeg daarna de Lorazepam die ik netjes heb afgebouwd. Achteraf weet ik dat ik al na 2 weken ontwenningsverschijnselen had van die rottige Clonazepam. Wist ik toen veel, had alleen 3 weken Oxa gebruikt bij het opstarten van de paroxetine en daar kon ik zo mee stoppen...... Waardeloos is dat he, dat vroeg wakker worden. Ik had nooit slaapproblemen, tot 2 jaar geleden. Na de afbouw ging dat best weer goed, al is de ongestoorde slaap voorgoed weg, ik word in de nacht altijd wel een paar keer wakker, waarna ik snel wel weer in slaap val. Inslapen is soms wel een dingetje, en de laatste nachten ben ik net als jij juist erg vroeg wakker. Gelukkig kan ik dan wel relatief rustig blijven liggen, maar echt relaxed opstaan is er zo niet bij. Mijn benzo gerelateerde slaapproblemen waren redelijk snel wel hersteld vond ik, houd je daar maar aan vast!

@Sannie, Rivotril is de Clonazepan, in Amerika heet het Klonopin en is de rottigste benzo van alle om af te bouwen, althans dat wordt algemeen aangenomen. En nee, 's avonds hardlopen is niet handig, ik heb dat wel eens geprobeerd. Hoeveel uur slaap jij 's nachts? Het ging bij mij heel lang best goed, maar de laatste week niet meer. Ik ben al blij met 4 of 5 uur nu. Vanmorgen was ik om half 5 wakker en ik ben ergens tussen 11 uur en half 12 in slaap gevallen. Dank je wel voor je duim, ik duim ook voor jou en je slaap!

Oke, bij mij ging de overstap in 1x goed geen last van gehad. Sommige hebben daar meer moeite mee. Dit komt omdat Diazepam alle Gaba A receptoren beinvloed A1 t/m A6. Behalve 4 en 6 die zijn niet te beinvloeden Oxazepam werkt voornamelijk op receptor A2 zo uit mijn hoofd. Toen ik mijn overstap deed van Rivotril naar Valium werd ik alleen super slaperig. Het is echt een uitkomst diazepam samen met de micro taper Succes morgen.

Lieve Ad.....ik ben al een jaar in de ZW ondanks ik ook wel werk, beetje vreemde constructie. Nu gaat het nog en ik vind ik ook afleiding juist daar, maar voor jou is het anders. Jij bent op volle kracht doorgestoomd tijdens je afbouw (dik vet applaus) en nu gebeuren teveel dingen tegelijk. Dan is BV jezelf het allerbelangrijkste voor nu.... Blijf trots op jezelf hoor, de sterksten zijn het die te lang doorgaan!

Beiden......en @Kannietmeer die helpt mij zo goed...maar moet er toch echt zelf voor knokken. Ik zie op tegen het vechten, het moeten overtuigen alleen omdat ik er vanaf wil....

@Hypertjeee ik heb niet heel jouw verhaal kunnen lezen volgens mij, maar wat klink je goed, enthousiast! Fijn voor jou en ook fijn voor ons om te lezen

Refusal ingenomen Dagpact: Lars Tatum

@Sannie Succes met het gesprek morgen bij de huisarts, ik hoop voor je dat hij het om wil laten zetten voor je naar Diazepam en dat dit je goed afgaat. Werken en afbouw pff het is echt zwaar ik weet ook niet wat voor soort werk dat je doet ik had wel best zwaar werk in de metaal sector. @Cyclad58 Ik hoop dat je slaap al wat beter gaat en je al iets beter voelt. Misschien een idee om de techniek toe te passen die ik heb gedeeld onder tips en adviezen voor wat meer rust?

Zou je bijna willen smeken....geen oxa lieve Ad

goeiemorgen frummers, de kluts kun je overal kwijt raken hoor Raps zeker als je autistische trekjes hebt en geluiden indringender klinken op plekken waar je ze niet verwacht/hoopt. Ik heb het zelfs in de stiltesauna als mensen op verschillende plekken gaan fluisteren (om niet te storen) het lijkt dan alsof ik ze allemaal versta/moet volgen, me eraan ergeren ga, me machteloos ga voelen, pffffft. Meestal probeer ik dan me op mijn ademhaling te richten om me af te kunnen sluiten. Helpt niet altijd. En soms flap ik er dan alsnog uit dat het een stilte sauna en of men stil kan zijn. Sorry volgt zelden, opmerkingen des te meer en af en toe gaan mensen echt gekke dingen doen en zeggen en dan wens ik me dat ik er maar niet van had gezegd. En dat gaat dan nog om zachte geluiden...........in eerste instantie. Hoe ouder ik word hoe gevoeliger ik word voor geluid. Weet nu pas ongeveer wat mijn zoon al zijn hele leven doormaakt op dat gebied. Die loopt al 13 jaar met een capuchon op zijn hoofd op geluiden te dempen.

Ha, goed om @smart ook weer even te lezen. Ik hoop in elk geval voor jou (en een beetje ook voor mij) dat het voorjaar maar weer snel mag komen.

Het kan heel fijn zijn om uit eigen beweging iets af te sluiten. Tegen iemand zeggen dat je een fijne tijd gehad hebt. Dat het je bezighield/je verwarde... etc. En.. dat je het niet had willen missen.

Niemand heeft gezegd dat het makkelijk zou zijn ;-) ... ben heel blij met je vooruitgang Tim! Weet dat deze gedachten en angsten en onrust deel zijn van de componenten van de benzo ontwenning. Jij bent het niet zelf. Jij bent niet gek. Deze klachten gaan echt voorbij. Het lijkt soms moeilijk voor te stellen dat je het zelf niet bent of dat je er geen invloed op hebt. Maar het is echt waar. Iedereen die weer beter is geworden kan dat bevestigen. Er blijft na de ontwenning niets over van die dingen.

Hoi Dred, Super man 127 dagen, dat zijn ruim 4 volle maanden ! Je schrijft dat het grove geld naar je vriendin gaat. Dat lijkt er op alsof je flink aan het doorwerken bent. Gun jezelf misschien af en toe ook wat meer rust, dan maar even wat minder cash binnen. Je kunt er van staan te kijken hoe wat meer rust en vrije tijd ipv werk werk werk wonderen kan doen en je gedachten een wat positievere draai geven. Moment dat je door blijft knallen met werk dan ben je dadelijk half of helemaal overspannen met een volle zak grof geld. Niet de situatie waarin je wilt zitten om het gokken de baas te blijven. Kies liever voor een wat meer rustige en stabiele dred (niet half overspannen van werk) met een ietsje minder gevulde zak grof geld. Kans is een stuk groter dat het geld in het laatste geval in de zak blijft zitten. Now that we found love what are we gonna do with it: Erg interessante tekst die ook op het stoppen met gokken van toepassing is soms. Ik hoor je denken: ok, ik ben nu 4 maanden gestopt en voel me niet bijster happy. Stoppen met gokken is 1 van de stappen naar levensgeluk en niet de ene stap die alles oplost. Het is wel een belangrijke stap. Waak ervoor dat je jezelf niet in een gedachtenpatroon denkt van: "ben nu 4 maanden gestopt en voel me niet happy dus kan eigenlijk net zo goed wel weer gaan gokken, maakt toch geen verschil" - Fout !. Die 4 maanden dat je nu gestopt bent is topsport wat mij betreft, wees er trots op en zet een nieuw doel voor jezelf: op naar de 8 maanden bijvoorbeeld (met stiekem als epic einddoel stoppen 4ever). Suc6, greetz, lex

En wat die rijkdom betreft. Ja , zeker in relatie tot mijn gezin natuurlijk, maar het gaat verder. Ik ben zo dankbaar juist ook voor de andere contacten en bezigheden die ik daarnaast heb. Ik kan dat gezin naast rijk ook als last ervaren. Durf dat bijna niet eens op te schrijven. De beschikbaarheid, zorg. Dus ik kan leren dat ze zelf niet in zeven sloten lopen als ik wat minder doe en wat meer gewoon ben. en mijn andere bezigheden zijn ook zo belangrijk. Ik heb ze nodig. Zou graag wat minder willen werken, maar dat duurt nog even voordat dat kan. Tot die tijd is dit ook goed.

ik doe het ‘s ovhtends voor ik opsta. 20 minuten Andy van headspace. Liggend ... helemaal fout, maar goed genoeg voor mij. Andy zegt altijd iets waar ik iets mee kan en praat mij die 20 minuten door. Intussen leer ik. Ik word gestoord (mama...!), man gaat iets bespreken, heb last van mezelf (te laat begonnen), maar alles is oefening. Geschikt materiaal dus. Ik voel of mijn geest leeg is, vol, onrustig, gejaagd. Hoe mijn lichaam voelt. En accepteer dat. Ook die storingen en onrust. Want als ik de meditatie afbreek omdat ik gestoord word, dan kies ik ervoor te stoppen. Ik laat boosheid varen of klamp me er toch even aan vast. Etc,etc. Maar kern is: 20 minuten voor ik opsta. Altijd.

Op de één of andere manier ebt het contact met het buitenland weg. Dat is goed. Voelt goed. Zo mag mijn leven zijn. Geen harde breuk ofzo . Gewoon fade out. Het klopt denk ik. Laat ik maar even gaan voelen. De nuchterheid brengt mij de niet ophoudende mogelijkheid bij mijn eigen leven aanwezig te zijn. De aanwezigheid train ik door meditatie. Een niet aflatend proces. De veranderlijkheid van alles zie en ervaar ik nu voor het eerst echt. Dat geeft zo’n rust! Er zijn vele moeilijke momenten en vele leuke. De kunst van het niet vastklampen aan gedachten kan ik soms toepassen. Dit is wat ik nodig had.

Welkom! Ik heb zo lang geleefd alsof er goed en fout leven was. Daar word je moe van. Ik ben soms wel bang dat ik nu in een ''sudderstand'' kom, die niet goed is. Dat ik niet alles eruit haal wat erin zit en dat ik niet ga voor het grote geluk. (om maar eens wat dooddoeners te gebruiken). Bang ook dat ik dingen van mezelf wegstop en dat dat niet goed is. Maar dat is ook wel een beetje de ziekte van deze tijd. Het constante moeten genieten, onderste uit de kan willen, pech moet weg, super gelukkig moet. Ik doe steeds meer 'maar wat'. En het mag ook wel eens helemaal niet fijn zijn. Lekker puh. Maar ja. weten en voelen ja. Daar zit ruimte tussen. klopt. en adem.....

Dat kan. Dat ken ik natuurlijk ook. Daarom ben ik zo dankbaar voor het nu. En je kunt het niet vasthouden of veranderen. Alleen voorwaarden scheppen denk ik. Ingewikkeld . Gewoon een beetje leven is goed genoeg en best ingewikkeld en zo simpel. Allemaal tegelijk.

Maar nu zit ik zelf met een bestraffend vingertje naar jou te wijzen. Sorry, @Extranaut, dat is niet goed van me. Daarom nog een hopelijk verduidelijkende aanvulling: je verandert met zo'n houding niets wezenlijks aan de buitenwereld en jij houdt er haat- en bah-gevoelens aan over. Dat is vooral vervelend voor jezelf. Moet je niet doen, dus. En misschien scheer je ook al die "mainstream" mensen wel heel erg over één kam. Generaliseren vanuit vooroordelen wordt dat wel genoemd. Als je zoals Klaas suggereert meer aan je omgeving deelneemt ga je wellicht ook meer nuances zien.

Wat een mooie reacties van je Bob en ook vind ik wat Extranaut nu zegt heel mooi: ik kies voor de liefde. Ik hoop zo dat dat gaat lukken Extranaut! Misschien heb ik gemakkelijk praten, bij mij gaat het heel gemakkelijk. Maar dat had ik niet verwacht, ik had een strijd verwacht met terugvallen en wie weet een verloren strijd. Maar dat is het niet, integendeel. Het is zo gemakkelijk, zo kinderlijk eenvoudig: ik doe alles wat ik eerder ook deed, alleen de alcohol laat ik staan. Zou het iets zijn om een poging te doen het zo te benaderen? Zoals een kind het bekijkt: Je doet niet iets moeilijks, je drinkt alleen geen alcohol meer. Dat kan iedereen toch, duhhhh... Ik was iemand die ELKE dag dronk, ik sloeg nooit een dag over. Ik dronk niet extreem, maar wel matig, ELKE DAG. Jaren en jaren en jaren, er was altijd wijn in huis. Jij drinkt niet elke dag Extranaut, jij kunt het ook laten. Dat heb je op mij alvast voor. Als je nu weer die neiging hebt....kun je dan niet tegen jezelf zeggen: "Ik drink geen alcohol meer, heel gemakkelijk, het is gewoon stom om alcohol te drinken." En dan neem je....kinderlijk eenvoudig....cola, of ijsthee of een reep chocola of helemaal niets. Als je gaat inzien hoe belachelijk eenvoudig dat eigenlijk is zal je dat een gevoel van macht geven, een gevoel van macht over je eigen leven. Je bent helemaal geen slaaf van de alcohol, je denkt dat alleen maar en daarom lijkt het zo moeilijk. Ik heb ZOVEEL jaren gedronken en ik geloofde er heilig in dat ik nooit zonder zou kunnen. Ik wilde het wel, niets liever dan dat, maar ik dacht te weten dat dat niet voor mij was weggelegd. Extranaut, ik probeerde het niet eens. Omdat ik een slaaf was die erin geloofde dat haar leven in handen was van de slavendrijver. Zo lang bleef ik hem trouw terwijl ontsnappen aan deze sukkel zo kinderlijk eenvoudig was.....Had ik dat maar veel eerder beseft. Maar goed: die bullebak ziet mij niet meer terug!

Sparen en verhuizen dus. En gaat dat lukken, denk je? Misschien moet je het eens los zien van de politiek, belasting en hoe anderen daarmee omgaan. God gaf je jouw mogelijkheden en bijzonderheden. Plus (denk ik) de opdracht daar op een verstandige manier mee om te gaan. Verstandig in Zijn en jouw eigen ogen dan, bedoel ik. Mij hoef je niet van je gelijk te overtuigen, hoor. Het gaat hier zoals ik eerder schreef over en om jou zelf.

Je vraagt om advies. Ik ga het proberen. Uit wat je hier schrijft en ook elders op dit forum, vooral vandaag, maak ik op dat je er sterk toe neigt alles en iedereen de schuld te geven dat het je niet lukt je prettiger te gaan voelen. Maar toch is dat niet het enige wat er in je zit, want je schrijft hier wel en je vraagt advies en je denkt na over hoe het dan anders zou moeten. Daar maak ik uit op dat er in je eigen kern wel degelijk een hoop positieve wil aanwezig is om goed bezig te zijn en te werken aan je toekomst. Wat ik je zou willen adviseren is daarom om het eens meer in je zelf te zoeken en het je niet te "makkelijk" te maken als er weer zo'n gevoel opkomt dat het probleem toch vooral buiten je zelf ligt. Want de schuld buiten je zelf leggen is namelijk in feite de makkelijke weg. Dan ben je er vanaf en kun je wachten tot een ander het voor je oplost. Zo iets. Maar dat gaat niet ineens gebeuren, dus krijg je in dat gevoel dat de anderen het niet goed doen nog gelijk ook en zo draai je steeds in een kringetje rond. De maatschappij, Belgisch of van elk land dan ook, is maar een manier van zeggen. Er is niet één maatschappij, het kan voor iedereen anders aanvoelen. Hoe het voor jou aanvoelt kun je enigszins bijsturen maar vooral ook deels negeren en laten voor wat het is. Dat is namelijk niet de kern waar het om draait. De kern dat ben je zelf. Hier mijn advies nog wat concreter: Beantwoordt de volgende vragen en kijk of dat iets voor je oplevert. Wat wil je zelf? Hoe ga je dat aanpakken? En als het niet ineens lukt, welke stappen kun je dan alvast in de goede richting doen? Wat vind je zelf eigenlijk een goede richting? Weet je dat ook al? En dan de laatste twee vragen: Hoe zou jij iemand die ongeveer zoals jij in de prut zit willen helpen? Kun je zo'n soort hulp misschien ook aan jezelf geven?

Inderdaad, ik heb het eerste jaar bijna nonstop geschilderd, was ook weer echt te. Toen was ik helemaal aan het eten volgens Paleo dieet, voorraden maken, bakken, braden, diepvries overvol gooien, eigenlijk was het meer richting obsessief. Nu doe ik dagelijks yoga, maar dat voelt eigenlijk wel goed, al moet dat ook van mezelf, anders begint mijn dag niet goed. Een ander doet het 2x per week, ik moet het weer iedere dag doen. Ik kan zeggen voor 70% mijn rust gevonden. Ik denk dat die 30% onrust gewoon bij me hoort, misschien ook bij jou @roosje01, is het gewoon een kwestie van acceptatie dat je soms onrust hebt. Ik mail later meer....nu slapen, morgen vroeg naar werk...doei

Meer narigheid dan goed, ik denk dat iedereen hier het daar wel over eens is. Dan is het voor mij ook automatisch een slechte en geen goede ervaring. Het is eigenlijk het omgekeerde van sporten. Voor het sporten, de 5 km hardlopen zeg maar, zie je dat het bijna regent, of het is nul graden of je voelt je slapjes en je favoriete short ligt in de was. Dan ga je toch maar en na afloop denk je YES! was toch ff weer lekker en goed voor me! Na het drinken is het juist het tegendeel: NO! Domme karhengst! Was toch weer ff slecht voor me! My two cents OK soms was er best wat positiefs, maar het hele feest is gewoon gigantisch uit de hand gelopen laten we eerlijk zijn. En de weg terug is erg erg ingewikkeld. Misschien is het wel niet echt een weg.

Ik heb net het tweede en laatste deel van een documentaire over rockgitarist Eric Clapton gezien op TV (NPO2 op donderdag 7-6-2018). Die sluit wel aan op het thema van deze draad. Eric gebruikte drugs en later ook drank, veel drank, om zijn stemming te beïnvloeden maar ook om dingen te vergeten. Met de drank is het op den duur zo zwaar uit de hand gelopen dat hij meermalen tijdens optredens stomdronken op het podium stond te schelden. Hij kwam uiteindelijk van de drank af maar het was op het randje. Waarom ik het hier schrijf is omdat het goed aangeeft dat er aan de kick van middelengebruik bij feesten en partijen ook ongelofelijke ellende vooraf en achteraf vast kan zitten. De grenzen zijn soms onduidelijk voor zowel toeschouwers als gebruikers.

Interessante vraag. Ik ben inderdaad ook benieuwd naar reacties van anderen. Zelf ben ik net 2 jaar gestopt en ik heb die kriebels die jij beschrijft niet. Misschien kan ik dat verklaren vanuit een gevoel van "dat heb ik vaak genoeg gedaan dus dat ken ik nu wel zo'n beetje". Maar ik moet er denk ik ook bij zeggen dat ik een behoorlijk introvert karakter heb en niet zo'n behoefte aan voortdurend gezelschap van anderen. Tot zover even mijn (eerste) reactie.

Rivotril/ Clonazepam is ook een benzo. Een van de aller moeilijkste om vanaf te komen 0,5mg staat gelijk aan 10mg diazepam dus 20x zo sterk en dat is echt een hel om dat te taperen.

Koh, 1/2 jaar geleden kwam er "diskussie" van; een vrouw ontkende dat het een stilteruimte betrof en stoof naar buiten om het bord te lezen. Geen sorry natuurlijk toen ze terugkwam. Ze moest alsnog haar gelijk krijgen blijkbaar, begon nare dingen te roepen en ik bleef met gesloten ogen haar negeren, wat uiteraard haar furieus maakte. Toen ging ze op haar slippers een soort van volksdans doen, die slippers maakten nog meer herrie dan haar schelle stem. En ik maar denken, mens wat zet je jezelf toch voor gek. En naar buiten niet reageren. Tot ze uiteindelijk vertrok en nog een paar keer de deur keihard dicht/open/dicht trok. Zo zielig eigenlijk.

Fijn om te lezen. Ik 'worstel' met mediteren/mf. Ik weet dat het me gaat helpen...en toch doe ik t niet. Weet eigenlijk voor mezelf niet goed hoe het aan te pakken....

Als ik eerlijk ben...Ja. Met heel af en toe de glimp van de andere kant.

Inmiddels is het zes maanden geleden dat ik ben geopereerd, ik had het me anders voorgesteld, voor zover ik me er al een voorstelling van kon maken. Lichamelijk word ik sterker, mijn conditie wordt beter, dus dat is mooi. Daar zou ik blij om moeten (?) zijn, maar ik ben niet blij. Natuurlijk is het fijn om weer sterker te worden, vooral het feit dat ik weer kan fietsen is prettig. Maar dan houdt het op, de blijdschap. Ik heb veel pijn, in mijn rug, billen en benen, elke dag, vooral als ik zit of lig. Pijn beheerst een groot deel van mijn dag en dat is heel akelig. Ik ben wel wat gewend, maar dit ...... Psychisch doet pijn veel met me merk ik. Ik ben al meer vanhet half lege dan het half volle glas, dat lijkt alleen maar meer te worden. Misschien hoort “het” er allemaal wel bij. In het begin was ik alleen maar bezig met overleven, letterlijk deze keer. Maar ik ben nog steeds, of weer steeds meer “alleen maar” aan het overleven. En dat valt me zwaar en het valt me tegen. Misschien hoopte ik op een soort wonder? Misschien hoopte ik dat als ik verlost zou zijn van de tumor ik me beter zou voelen, niet alleen lichamelijk maar ook psychisch? Ja, dat hoopte ik wel.