Klassement

Acht jaar, Lady Jane! En nog steeds op dit forum. Voor anderen? Of toch ook om zelf scherp te blijven? Roken is voor mij vijf jaar geleden en inderdaad, hééél af en toe denk ik nog: oh, nu een sigaret zou lekker zijn. Ik denk ook wel dat dat soms een verlangen is naar het leven dat daarbij hoorde. Toen het nog kon. Toen alles nog kon. Toen de sigaret en het glas mijn grote vrienden waren. NIet alleen van mij, maar ook van veel mensen om mij heen. We gingen uit, hadden diepe gesprekken, waren verliefd, voelden intens, hadden feest. Voor mij blijft dat verbonden met elkaar. In de loop der jaren heb ik hele andere dingen gevonden die mij vervulling geven. Het is een nostalgisch verlangen geworden eigenlijk....Mijn vader verlangde soms terug naar de Tweede Wereldoorlog. Niet om die oorlog, maar om de saamhorigheid die hij toen als klein kind gevoeld heeft. Had ik hem gevraagd of hij een nieuwe oorlog wilde, dan had hij absoluut NEE gezegd. Ik verlang terug naar een periode, maar zou je mij vragen of ik die sigaret weer terug wil, dan zeg ik NEE. En nu is het met de alcohol ook zo. Twee weken, nog een lange weg te gaan, maar ik blijf vooruit kijken!

Goedemorgen jowan en Jopie. Vandaag vrijdag zwemdag met kleindochter. Ik heb er zin in! (Had met een kater niet gekund..)

Wat een herkenning in jullie woorden jowan en Kruidenthee. Ik denk altijd aan dat boekje: ' Wij gaan op berenjacht'.Wij kunnen er niet bovenover, wij kunnen er niet onderdoor, we moeten er wel dwars doorheen! Maar ik ga er graag voorzichtig doorheen. Niet met mijn tanden op elkaar geklemd van het zal en het moet, maar met aandacht en alertheid. Op tijd een pauze kunnen inlassen en soms even een stapje terug. slaap lekker.

Haha! Daar waar ik het "erdoorheen" noem, heeft dat niets met driestheid te maken of met een soort opgelegd heldenschap. Wat ik er zelf mee bedoel is dat ik destijds met overvloedig alcohol er steeds wel een weg omheen dacht te kunnen vinden. Om het niet te hoeven voelen, het niet mee te hoeven maken, het aan me voorbij te kunnen laten gaan. Ik dacht dat ik het leven niet aankon, en dat was de manier waarop ik dacht er mee om te kunnen gaan. Nu ervaar ik dat "iemand, soms noem ik het mijn God, mijn Hogere Macht, al die 'oefeningen' voor me bewaard heeft, net als alle bijbehorende emoties. Die krijg dus nu dubbelop, naast wat zich dagelijks aandient. Ik tast mijn probleem dus ook wel met enige zorgvuldigheid af, maar niet om het uit te stellen of er niet aan te hoeven beginnen. Het is meer dat ik in de afgelopen 'natte' decennia niet geleerd heb om met problemen om te gaan, anders dan ze op iemand anders af te schuiven. Het is allemaal zo nieuw. Maar ik vlucht er niet meer voor. Ik geloof dat mijn God me niets op het bordje voorzet wat ik niet aankan, dus begin ik eraan in het vertrouwen dat het goed komt. In die afgelopen vijf jaar is dat vertrouwen niet beschaamd: het is steeds goed gekomen. Fram, voorwaarts, de koe beej d'hoorns vatt'n. Ik had een fijne NA bijeenkomst en weer leuke vriendschappelijke contacten. Ik kan het er weer mee doen. Ik meld me droog te kooi, welterusten.

Ik probeer je een antwoord te geven vanuit mijn visie @Francoise. Er is een breed gedragen stroming in verslaafdenland, waaronder ook alcoholisten behoren, die een oplossing hebben gevonden die werkt. Die oplossing gaat er vanuit dat verslaving een geestelijke ziekte is. Het is niet het middel wat de grootste problemen veroorzaakt, maar wel hoe je brein verandert. Bij veel verslaafden is het middel inwisselbaar voor elk ander verslavend middel. Drinkers die stoppen ontwikkelen niet zelden een eetprobleem, een koopprobleem, liefde- en relatieproblemen of gaan overmatig sporten, om maar wat te noemen. Mensen die bruine of witte poeders gebruiken, willen daar wel van afkikken, maar een biertje moet blijven kunnen. Bij verslavingsproblematiek, waarvan ik dus ook geloof dat die grotendeels in het brein plaatsvindt, leidt dat tot 'minder sociaal aanvaarde' gedragingen: liegen, bedriegen, manipuleren om er maar een paar te noemen. Ook omdat een sterk afgenomen gevoel voor eigenwaarde een grote gemene deler is onder verslaafden, ontwikkelen die niet zelden, zeg maar meestal, een enorm sterk ego om op die manier hun zwakheden te verdoezelen. Met ego wordt hier die negatieve soort bedoeld. Sommige bijdehandjes wijzen er maar al te graag op dat 'ego' doodnormaal latijn is voor 'ik'. De ego die hier bedoeld wordt, wordt ingezet om de ruimte om de persoon heen onevenredig te vergroten, ze nemen teveel plaats in, in verbaal opzicht goed te herkennen. Verder zijn de gedachtengangen van verslaafden erop gericht het middel te bemachtigen, te misbruiken en de hele situatie zó in te richten dat er een vergoeilijking voor het middelengebruik lijkt te ontstaan. (Iedereen doet het, ik heb een zware week achter de rug, ik ben gescheiden, een wijntje per dag is gezond, drinken is gezellig!, drinken hoort er gewoon bij, en ga zo maar door. Dit wordt ook vaak het Grote Smoezenboek genoemd.) Het gaat er niet om of de aangevoerde motieven wel of niet juist zijn, maar dat ze juist in die situaties aangevoerd worden. Het enige belang lijkt te zijn ongestoord te kunnen drinken. Dat gevoel daar recht op te hebben is zo ontzettend sterk, dat alcoholisten die zeggen sociaal te kunnen drinken die geconfronteerd worden met mensen die abstinent zijn (in het geheel niets meer drinken en daar absoluut vrede in hebben gevonden) of met methodieken of programma's die abstinentie en het wegnemen van de zucht naar het middel geheel wegnemen beloven vaak meteen op hun achterste poten gaan staan. Hun ego schreeuwt dan: Wie ben jij? Dat maak ik zelf wel uit! Het trieste is dat ze niet zien dat alcohol de dienst uitmaakt en niet zijzelf. Ze willen koste wat het kost (en ik denk te weten wat het mij heeft gekost...) die achterdeur naar alcohol open houden. Ik heb al eerder eens opgemerkt dat discussies tussen drinkers en gestopten Grieks tegen Turks is. Men verstaat elkaar niet en wil dat ook niet. Want stel dat je je open zou stellen voor een methode waarmee je duurzaam van de drank af zou komen, dan kan ik er nooit, NOOIT meer een nemen! Vreselijk! Mijn eigen ervaring, en uit een andere bron put ik niet als ik hier op dit forum schrijf, is dat een leven zonder drank absoluut bestaat, dat ik drank absoluut niet meer nodig heb, en dat niet drinkende mensen veel gezelliger en onderhoudender zijn dan ik ooit had willen geloven. En drinkende mensen op een feestje of receptie ontzettend vervelende zeurders kunnen zijn. Absoluut geen aardig volk na een aantal drankjes. De mensen die er twee kunnen nemen en dan stoppen bedoel ik daar niet mee, maar die komen hier ook niet op dit forum, die hebben geen problemen met drank. Rest mij nog te melden dat drankdenkers ook wel eens droogdrinkers genoemd worden. Alleen stoppen met innemen is in veruit de meeste gevallen niet voldoende om een aanvaardbaar goed leven terug te krijgen. Als je je drankdenken niet om-ontwikkeld tot nuchter en sober denker is de kans vet dat je bij de eerste beste tegenslag of saaiheid je toevlucht weer meent te moeten zoeken tot de drank. Om er dan weer heel snel weer achter te komen dat drank absoluut geen vriend is van alcoholisten en de verslaving absoluut niet vriendelijk met een verslaafde omgaat. En niet alleen met de verslaafde maar ook met de wereld en de mensen om hem heen. Het worden ongenuanceerde schreeuwers die de lachers op hun hand proberen te krijgen en zo een sociale positie menen te verkrijgen. Op fora als dit of in de echte wereld. Als je hier nog vragen over hebt ben ik ook per PB te bereiken.

Hoi, meld me even dat ik nog leef. Zit enorm met mezelf in de knoop of eigenlijk ook niet. Probeer beetje te reageren op lieve mensen die op me hebben gereageerd, maar lukt niet echt. Ik heb ook laatste tijd niks gelezen hier.

Ik kan er hier vandaag de drankdenkers zo uithalen: ze redeneren alles op hun eigen hoop, willen steeds het grootste gelijk hebben en als het in de buurt van alcohol komt wordt het gebagatelliseerd. Ze blijven ook aanhouden tot het laatste woord. Het zou wat: iemand die een ander hinder of letsel toebrengt, lichamelijk of hoe dan ook en dat wil wegredeneren ten faveure van de drank dan heb je wat mij betreft een VET alcoholprobleem. Al of niet volgens welke "normen" dan ook. (AA en ook NA hebben die vermeende normen niet eens....)

@Bolletje goed dat je het bespreekbaar maakt. Ik snap denk ik ook wel wat je bedoelt. Het praten over heftige ontwenningsverschijnselen kan sommigen triggeren, maar kan anderen ook weer de steun en de herkenning bieden die op dat moment nodig is. Die scheidslijn is o zo dun. Ik vind wel dat we het hier kunnen bespreken. We zijn lotgenoten, ongeacht wat de reden voor ons benzogebruik was. Bij mij was er evenals bij @kannietmeer een noodzaak, al is de dosering te hoog geweest (dat kan ik pas achteraf vaststellen, hoor) Ik heb aan geduvel met paroxetine (had ik eerst keurig afgebouwd) een angststoornis ontwikkeld en daar kamp ik nu nog mee, al moet ik bekennen dat mijn oorspronkelijke angsten wel weg zijn en nu alleen een soort chemische angst resteert, omdat die benzo's de receptoren naar de vernieling hebben geholpen. Slaapproblemen en angst zijn bij mij de resterende ontwenningsverschijnselen, in die volgorde. Soms nog wat spierschokjes, maar dat boelt me allerminst. Ook ik wil net als @Bestwelblijven functioneren. Daarmee heb ik het mezelf niet gemakkelijk gemaakt en nog is het soms lastig om een drukke, verantwoordelijke baan die ik nu voor 75% uitvoer goed te combineren met mijn ontwenning. Toch ga ik daarvoor. Het heeft me ook geholpen. We steunen elkaar hier en zijn er voor elkaar. Elk ( bijna altijd onwetend) benzoslachtoffer verdient steun, herkenning, begeleiding en geruststellende woorden. Nog steeds maak ik me boos om artsen. Een vriend van me die door reuma slapeloos is wil een slaapmiddel maar geen benzo. Zijn vriendin gebruikt Xanax en Diazepam en hij weet waarom hij dat niet wil. Zijn arts begrijpt dat en geeft hem Zolpidem. De patient weet niet dat dat een benzo-gelijke is. Grrrr! Nog een voorbeeld: een angstige forumgenote (op een ander forum) in België slikt al jaren Xanax, maar het helpt onvoldoende. Haar arts heeft dat inmiddels laten ophogen tot 14(!) mg Xanax per dag. Dat gaat dan even goed totdat die dosering niet meer voldoende werkt. Artsen worden prima betaald, maar doen hun werk op dit gebied te vaak niet goed. daar ligt nog zo'n groot onontgonnen gebied. Goed, genoeg geventileerd nu. Over tot de orde van de dag: het is weekend! .

Ik heb ook niet echt het idee dat Koh er zwaar aan tilt hoor Fleurtje..

Per ongeluk of espress?

Dwaze actie? Meer niet? Dan ben je geen sufferd die misschien nog niet in de gaten heeft dat je toch echt niet met drank kan omgaan?

Lieve Bol, goed dat je schrijft wat je op het hart hebt. Ik denkt dat er ten eerste twee soorten benzo gebruikers zijn hier. De ene groep heeft de medicatie gebruikt doordat artsen het voorschreven en zijn daardoor lichamelijk beschadigd/afhankelijk geworden en moeten daarvan genezen. De andere groep heeft de medicatie misbruikt en is hierdoor afhankelijk/verslaafd/beschadigd. De psychologische achtergrond is voor mij belangrijk. De manier van denken over de medicatie is ook anders merk ik. Ik heb nog nooit de behoefte gehad de benzo te gebruiken, dan alleen toen ik doodziek was door andere medicatie die me ziek maakte. Maar nooit heb ik de neiging gehad mijn problemen weg te slikken met een benzo. Doordat ik behoor tot de eerste groep, praat ik niet over de reden van het slikken... want die heb ik niet meer. Ik heb geen aandrang een pil te willen. Ik heb alleen klachten van de benzo die ik ooit voorgeschreven kreeg. Daardoor ben ik voornamelijk bezig met delen hoe ik me voel en met het herstel. Hoe kan ik herstellen, wat kan ik doen om mijn lichaam te helpen, hoe kan ik anderen helpen om met ontwenning om te gaan. Ik snap je punt verder heel goed en ik denk dat voor wie tot de tweede groep behoort dit ook heel belangrijk is. Als je de neiging hebt te vertrouwen op de pillen in plaats van op je eigen kracht, dan is het nodig om daar in te veranderen en daarin versterkt te worden. Je behoefte begrijp ik daarom heel goed. Misschien dat ik daarin niet zo goed kan helpen omdat ik niet verslaafd ben geweest op die manier. Ik hoop dat de mensen die dit wel met je delen, daarin meer kunnen delen zodat jullie elkaar kunnen helpen. Dikke knuffel voor jou Bol! Ik houd van je eerlijkheid.

Lieve Jeshen, ik zie dit veel hoor en heb het zelf ook gehad. Veel mensen die nooit psychisch problemen hebben gehad, ontwikkelen toch deze gedachte in benzo ontwenning. En dat is traumatisch. Ik beloof je dat dit weer weg gaat. Echt waar. In het engels noemen ze het 'intrusive thoughts'. Ze komen en zijn vreselijk. Dat je niet tot rust komt en dat je trillingen hebt, kan je niets aan doen. Ze zijn bij mij bijna nooit getriggert door gedachten. Ze zijn er doordat we op dit moment niet de juiste balans hebben in chemie in ons hoofd. Dit herstelt in verloop van tijd. Mijn trillingen, soms zelfs het gevoel dat er organen trilden, zijn nu al veel veel minder dan voorheen. Het wordt echt echt beter!

Bolletje, Jou vraag ... Op een bepaald moment kwam ik vast te zitten. Ik voelde mij een partij ellendig, wat ik niet begreep. Er waren dagen dat ik mij heel goed voelde en daarna was het weer een paar dagene helemaal niks. Op de dagen dat ik mij goed voelde gebruikte ik geen benzo, ging het minder dan weer wel. Ik had natuurlijk wel iets door, ik wist dat ik benzo addicted was, ik had ze immers altijd bij de hand en gebruikte ook regelemating. Ik ben toen wat gaan lezen, kwam ook hier terecht en kwam in gesprek met een forum lid die mij uitlegde dat het benzo level in mijn lichaam schommelde waardoor ik zo op en neer ging. Hij verwees me naar Ashton. Ik ben mijn inname gaan stabiliseren en ... tada ... ik werd constant .... stabile ... OK ... de volgden stap .. afbouwen .... dat blijktniet eenvoudig te zijn. Stress/spanningenprikkels ervaar ik heel anders met een lagere dosering en tijdens een afbouw stap ontwenningsverschijnselen en gevoeliger voor stress/spanning/prikkels. ik heb een afbouw schema gemakt en adviezen van ervaringsdeskundigen ter harte genomen. Ik wilde blijven werken en social functioneren ... dat valt dus niet mee .. niemand in mijn omgeving weet van mijn verslaving .... stap voor stap ben ik gaan afbouwen ... het ging op en neer ... ik heb kunnen blijven doen wat ik wilde doen maar ....peoh bij tijden gaat het moeizaam .. het is een eenzame wordteling, maar daar kies ik zelf voor. Het is geen verdienste of prestatie...maar peoh ... Ik ben ondertussen op 1mg dia aangekomen ... ik kan veel beter met stress/spanning/ prikkels omgaan, toch voel ik wel dat ik heftiger reageer. Mijn denken veranderd ... ik was heel negatief en pessimistisch .. dat veranderd ook de geode kant op. Ik kan beter nadenkenen herinneren. Ik kijk weer wat vooruit en kan beter luisteren naar wat anderen zeggen .... Herkenbaar? Het beheerst mijn leven nu, dat is het afbouwen en m'n leven opnieuw inrichten ...wennen aan eenwereld zonder deken/mist .... dat is een hele verandeering die ik dgelijks voel ... alles is anders. maar door de kleine stapjes gaat het geleidelijk en wordt het gat van de verslaving langzaam gevuld met nieuwe gevoelens, activitetien en gedachten etc ... af ne toe wanhopig .. daarvoor zoek ik steun .. dat ben ik met name de laatste weken gaan doen.. en ben ik in de HUISKAMER terecht gekomen .. het helptme.. het steunt me ...

Ach Bor... lees jij maar lekker het 'kwade' in berichtjes. Als jou dat oplucht of helpt met je spanningen moet je dat gewoon doen. Zolang je er geen anderen en dieren mee kwetst.. sterkte, meis.

Als je het maar droog houdt Bor. Want jouw laatste berichtje geeft me weer zo'n raar gevoel. En Adri heeft ook al last van z'n buik en niet omdat ie ongesteld moet worden. O dat vergeet ik nog. Heb heeeeel veel nieuwe kleren gekocht voor echt een prikkie. Morgen eens alle ouwe spullen weg knikkeren.

Dat je nu 'aan de andere kant' staat getuigt er juist van dat je alles behalve een sufferd bent.

Hi @bolletje ik snap wat je bedoelt. Als ik voor mijzelf spreek, ligt het hier ietsje anders omdat ons afbouwen/stoppen zoveel effect heeft op de slaap en je probeert toch positief de nacht door te komen. Maar ik heb geen ervaring met andere lichamelijke of geestelijke verslavingen, dus heb geen vergelijk. Ik vind dat iedereen alles moet kunnen vragen. Juist omdat daar geen andere plekken voor zijn. Maar we kunnen ook zeggen dat de huiskamer hier niet de plek voor is, maar dat dat in je eigen 'post' moet.

Mooi gezegd Lars...ik zie het niet als een dilemma. Ik heb inmiddels ontdekt dat ik mijn eigen herstel voorop mag zetten. Ik wil ook graag 'helpen'. En soms betekent dat dat ik mezelf dus eigenlijk niet help. Door me te druk te maken over een ander.... Ieder heeft hier zijn eigen bijdrage die op één of andere manier ondersteunend is. Ook deze gedachte van jou, hier geschreven. Fijne dag allemaal

Ik ga kijken of er iemand is die koffie met mij wil drinken. Fijne dag bellefleurtje

Ach lieve lieve Lars. Alleen al het je druk maken over dat je nu nog niets terug kan doen siert je kerel. En je komt niet alleen halen, je deelt. Dat we je kunnen helpen geeft mij al een fijn gevoel. Tuurlijk zijn er ook mensen waarbij ik het gevoel heb dat die alleen profiteren en anderen uitzuigen, maar daar hoor jij beslist niet bij. Je bent echt een lieverd.

Maar eerst koffie idd, niet in de deuropening, maar met Frozen op tv en op de bank, samen met een dekentje. De dag begint goed. Tv mag heel even aan. Tot ik echt wakker ben, haha!

ja ja Ad, toch is dit duidelijk positief. En eerlijk gezegd snap ik niet zo goed dat je lieve partner dit niet begrijpt. Haar fibromyalgie is toch ook niet voorspelbaar? Soms meer en soms minder klachten. Het is voor ons verder ook niet te begrijpen hoe het werkt, maar het is gewoon zo. Zag trouwens een kunstenaar online( mijn interesse) die vertelde dat ze ook f heeft, en kan het goed managen dmv een aangepast voedseldieet. Zo min mogelijk koolhydraten en veel groenten, rauw zelfs en fruit was geen probleem. Maar aardappels... oh boy, dan kruipt ze over de vloer van de pijn. Ik gebruik een excel nooit uitgeprint, maar altijd in de computer. Omdat ik dan alles kan aanpassen zoals ik het wel. Ik scheef in mijn taperplan wat ik had gedaan en hoe het lichamelijk ging. Ook gaf ik de dag die ik gedaan had een kleurtje. Zo werd het overzichtelijk. Mijn aanbod om de sheet uit te leggen staat. Je moet ook de cijfers dusdanig hebben ingevoerd dat het voor jou plan past. heb je dat gedaan?

Zo... even dag zeggen. Het lastige etentje zit er op. Viel reuze mee. Had niks met alcohol van doen dat ik het lastig vond, maar met het gezelschap, maar ging OK. Droog gehouden ook. Dag 28 zit er op, welterusten

Hoi en nog een welkom van mij hier. Wat ga je goed! Hou vast!!!!

Ja je ziet er steeds beter uit