Klassement

Tja ik heb geen spannende italiaanse juf zoals jij Nee voel me aardig goed voel me hier thuis blij dat ik deze stap gezet heb. Welterusten

Ik lees hier een verborgen boodschap aan @Lars

Ach lieve Bol,die jaren zijn niet weg,het is geen wedstrijd. Gewoon weer dag 1

Goedemorgen allemaal, Gisteravond nog gestopt met drinken en zit nu aan de koffie. Fijn dat jullie er gisteren voor mij waren,

Voor mij voelt het ook niet als een strijd. Eerder als een manier van leven die ik té lang niet beoefend heb, waar ik weinig ervaring mee heb. Als ik wil leven, gegarandeerd maak ik ooit eens een fout. En ik wil leven. Jarenlange nuchterheid verhoedt mij niet voor een terugval, ook niet zoals ze bij de herstelgroepen vaker uitdrukken: "Ik zit goed in mijn herstel.", wat dat dan ook moge betekenen. De eerste is maar een armlengte bij me vandaan als het tij verkeerd is. Ik zie het metaforisch als een tocht door de Ardennen: Heb je uren gesjouwd en gesjakt, kom je aan een snelstromende beek. Geen brug of boomstam te zien. Je zoekt een plek waar wat grote stenen in het water liggen. Het is winter, blote voeten zijn niet echt een optie. Je probeert van steen naar steen te stappen. Er zijn er die met droge voeten aan de overkant komen. Een enkeling schiet van zo'n glibberig groene algensteen af en haalt een natte poot. Schoen vol water. De volgende stenen lukken weer wel en je bent erover. Niet helemaal zo droog dan die anderen, maar wel net zo ver in de trektocht. Met wat droogwerk en een andere sok kun je toch weer met de groep mee. Al die kilometers die eraan vooraf gingen waren dus heus niet voor niets. Telkens als ik mijn verhaal van herstel doe, zij het in een school, kliniek, inrichting of of zelfhulpbijeenkomsten, overvalt me datzelfde gevoel: ik ben één van jullie. Ik ben niks bijzonders. Zoals jullie zijn, ben ik ook. Ik zat daar net zo, hopend op hoop, hopend op een oplossing, zoekend naar een weg voor mezelf. Ik wilde van die ellende af, ik wilde weer leven. Telkens weer als ik iemand verhaal van herstel hoor, wordt ik precies daar weer geraakt: de hoop op verbetering, de zoektocht naar een weg daar naar toe. Dat inspireert me. Dat is waarom ik naar AA/NA bijeenkomsten ga, ik wil één zijn met jullie, ik wil mijn verhaal delen zodat er iemand misschien haar/zijn voordeel mee kan doen, ik wil horen hoe jullie het gedaan hebben en nog doen. En ja, ik denk dat mijn definiëring van nederigheid inderdaad het besef en het diep doorvoelen is dat ik één van de velen ben, dat ik hetzelfde ben. Met mijn unieke verhaal, wat geen spier beter of interessanter is dan dat van één van jullie. Het verhaal van hoe het was, wat er gebeurde en hoe het nu met ons gesteld is. Veel kalmte, moed en wijsheid, Sowhat.

hahahaha... zit hier te schudden van het lachen om de kale kerstboom en de pruimenmoes van Lars en Fleurtje.... Ik ken trouwens nog wel iemand (hoewel, hij is inmiddels al jaren dood... ) die na zijn 65 nog 6 kinderen op de wereld zette waarvan de jongste op zijn 83e .... dus Lars... er zou nog hoop voor je zijn hoor. Maar hou het toch maar bij die vogelbaby'tjes Goed dat je aan de koffie zit Sowhat. Had trouwens ook niet anders verwacht van jou. Vandaag dus een drukke dag voor je: bellen!!! Schoon schip maken... Dag 1 van de rest van je leven....

Ja Jan vandaag de nieuwe datum.

En hier ook een nuchtere dag,

Je mag het best wat spannender maken, Lars.... Goed je zo te horen! Ik meld me droog te kooi, welterusten. NB, juf Italiaans was niet zo gemakkelijk, ik maakte wat fouten en werd stevig gecorrigeerd. Maar we hebben ook flink gelachen, gekke meid is het toch, lekker.

Dank je Kannie, wat rot voor je dat het weer minder gaat, ook bij nihil of de stop benzo's heb je veel tijd nodig om te herstellen. Heel veel sterkte Kannie! Liefs, Ano

Je kunt niets doen. Dat is zo vervelend. Niet boos worden, maar verder.... ach, wat rot voor je Asterix!

Fijn dat het slapen goed gaat! Je zit nu op 2 mg Lorazepam? Dan heb je nog wel even te gaan, maar het is de moeite waard! Mocht je de weegschaal aanschaffen dan is het wel handig dat je de door @Kannietmeer hier geplaatste Excelberekening als leidraad neemt, anders is het nog ondoenbaar. Uiteraard willen we jou el tzt daarbij met raad en daad ondersteunen als je dat nodig hebt!

Goedemorgen. Ik log even in om Sowhat een hart onder de riem te steken. Bij dezen. Ik heb veel bewondering voor jouw kracht. En ik wil je ook bedanken, Sowhat, dat je jouw verhaal hier gisteren hebt gedeeld. Ik was er echt even stil van. Het maakt mij, zoals jowan denk ik zou zeggen, "nederig". Dat is even goed voor me. Dank je wel dus en veel liefs en hugs van Yo

Kijk bolletje, dat is nou mijn persoonlijke bezwaar tegen het jaarpact.. en gelukkig ziet Sowhat ook in dat het geen wedstrijd is. Voor mij zou het misschien ook een belemmering zijn om een onverhoopte terugval te melden.... liever per dag, dan is in elk geval het ego minder gekwetst als het eens mis zou gaan. Die langere cleantijd is geen verdienste maar slechts een gevolg.

Vraag je aan de foute...fleurtje heeft een pruim Ik moet er vandoor

Moet ik eerst viagra regelen

Gij zijt nog jong, amper 80

Lars, heb ik al een babietje? Ik wil gene rosse meer maar ne gevlekte

Ow en natuurlijk even een schouderklop en pluim nog! Je gaat goed!

Wat super van je vriend! Dat is nou echt je vrienden steunen in moeilijke tijden. Lekker samen aan de thee en goede gesprekken voeren waarbij zowel een lach en een traan horen. Heerlijk om te lezen zoals je het beschreef! Klinkt als een hele waardevolle vriendschap. En ja die vermoeidheid komt bij mij niet alleen van het niet drinken hoor, dus wellicht niet helemaal vergelijkbaar. Maar ik heb wel begrepen dat de vermoeidheid lang kan duren hoor. Ook ik neem die vitaminepillen, elke ochtend gaan er vijf tabletten naar binnen, bijna een maaltijd op zich grap ik dan maar. Goed voor jezelf blijven zorgen en je rust nemen als het nodig is. Enne, gewoon eens aan de moeheid toegeven en om 20:00 uur naar bed maakt je niet 'raar' hè! Als je het nodig hebt, gewoon doen en vooral niet ertegen vechten...daar word je alleen maar moeier van

Mag ik ook mee doen? Slik ook benzo tenslotte. 1 Hulp gevraagd 2 mee geholpen met eten maken 3 eindje gewandeld 4 met dochter gepraat via chat Ik kom niet op meer

Zit nu nog op 30 mg wat een hel maar langzaam verder bedankt Elke .hoop dat t jou nog goed gaat. Zonder paniekaanvallen? Gr anneke

Lieve mensen op dit forum, en in dit 'onderwerp', Mijn vriend noemde me vorige maand een held, omdat ik een zeer zware depressie overleefde en eruit krabbelde. Ik vond dat wat overdreven klinken.... een held redt een ander en niet zichzelf, dacht ik. En daarbij ben ik pas na 6 maanden vechten, toch aan de AD gegaan omdat ik alle andere opties geprobeerd had. Die hebben me gered. Dus ik voelde me geen held. Het was door dezelfde depressie dat ik eerst Lorazepam heb gekregen, en ik nu ziek op de bank lig van onttrekkingsverschijnselen. Jullie gesprek onderling van het afgelopen jaar of jaren is erg behulpzaam voor mij en daarvoor wil ik jullie ten eerste bedanken. En daarbij wil ik zeggen dat ik nu weet dat ik een held zal moeten zijn en dat jullie helden zijn. Ook al is het rustig op dit forum, toch is het nuttig en hebben we elkaar gevonden en kunnen we tot steun zijn en steun krijgen. Laten we hopen dat er gewoon echt niet zoveel mensen zijn die zo verschrikkelijk ziek worden van de benzo's als wij. Mijn psychiater ontkende vandaag niks, was zeer begripvol en meewerkend, wilde direct de taperingstrips voor me bestellen ( wat nog even niet hoeft, omdat ik nog op 5 mg diazepam aan het bijkomen ben), en gaf aan dat ze het vreselijk naar voor me vond en dat ze in de praktijk echt wel mensen heeft met ontwenningsverschijnselen, maar eigenlijk nooit zo heftig als bij mij. Ze dacht dat het misschien 10% was van de gebruikers die dit ervaart en dat ik helaas dus bij die groep zit. Wat de toekomst brengt en hoe ik zal reageren op de afbouw van de diazepam waarop ik ben overgestapt, zal alleen de tijd leren. In dit lange gesprek lees ik ook het grote lijden van Kanarie en zou zo graag willen weten hoe het deze man vergaat. Ik had zo vreselijk met hem te doen, en besefte door zijn verhaal wat een geluk ik heb dat mijn ouders me steunen en geen moment getwijfeld hebben. Geen support hebben, en niet geloofd worden, lijkt me echt nog het allerergste. Dat is een strijd waar ik werkelijk de kracht niet voor zou hebben. Dus @Kanarie: Ben je er nog? Hoe gaat het nu met je? Mijn hart gaat naar je uit. Gaba: Dat je zoveel mensen tot steun bent, en bent geweest verdient ook de naam held. Ik dank je wel voor je tijd en aandacht en alle tips en meedenken. Alle anderen die ik even niet bij naam opschrijf, ik hoop dat het jullie goed gaat en dat het leven vooral nog mooie dingen naar jullie toebrengt. Er zijn nu niet veel mensen actief op het forum, dus laat af en toe eens horen hoe het gaat. ( al kan ik me voorstellen dat er ook een moment komt in je leven dat je het achter je wil laten. Niet iedereen kan de hulpverlener van de volgende generatie slachtoffers zijn he.) liefs, Liz Kannietmeer