Klassement

Dagpact geslaagd. 8 dagen alcoholvrij,2 dagen verlost van nicotine. Welterusten.

Ellenlange verhalen van oude stoppers zijn er ook wel, maar dat is niet zo erg. Er is 1 man die is begonnen met teveel drinken toen hij 80 was (!) en gestopt toen hij 84 was, haha. Hij was van plan weer te gaan drinken als hij 90 zou worden, echter, hij is nu 91 en staat nog droog. Toen ik hem zei dat hij zijn kans gemist had, moest hij wel even lachen..

Nee Jan, ik ga alleen minder schrijven hier. Dank je wel.

Dagpact: jowan Lars Quinn Momentum MarQ

Basta, ik schrijf sowieso geregeld. Ik verbaas me niet, behalve over dat/een voldaan gevoel erna. Nee, geen onbekend gebied, want het was er allemaal al (zoals ieder dat heeft, die bron, zeg maar) De kracht zit hem wel in het moeten doorschrijven; als ik zelf na anderhalve pagina eigenlijk wel klaar ben dan moet ik nu door. Het werkt inspirerend, zodoende kon ik bv vandaag een 5tal oudere gedichten bewerken/verbeteren, waar ik nu tevreden mee ben en ik maakte een nieuwe. Er is dus een soort nawerking. Ik wil dit voortzetten alleen al omdat het puur voor mezelf is, onafhankelijk van schouderklopjes, want daar raak ik van in de knoop (of van het ontbreken ervan). Dus ik ga lekker door. Leuke vraag trouwens...

Nou en of, jowan!Vlokje, sta je al bij maatje gezocht?

Dat kan inderdaad vast verschillen per persoon. Bij mij is drank (naast echt heus wel degelijk waar een probleem op zich) vooral een symptoom. Zoek de verdoving, welke substantie maakt niet uit. Dus onderliggende problematiek moet opgelost worden, wil ik loskomen van die verslaving naar verdoving. Maar bij anderen, onder andere bij jou basta, lijkt het een probleem op zich te zijn. Dan lees je dat iemand een aantal weken niet meer drinkt en in elk opzicht enorm is opgeknapt. Zonder verdere therapie of wat ook. Fantastisch toch?

Vlok, sterkte Smart..was lange dag, intensief maar goed afgerond hoor.

Adem in...adem.. Oe...wachten kan zó lang duren...succes!

Het is mij ook weer gelukt vandaag. En daar ben ik blij om. Fijne avond.

Ik meld me succesvol af voor de dagpact. Welterusten en wellicht tot morgen.

Ook hier, dagpact weer geslaagd Welterusten

korte fittie.... ga ik even op kauwen.

Yo Nelson!!

"Staar ik urenlang naar een leeg beeldscherm, omdat de inspiratie ver te zoeken is. Er komt niets nuttigs uit mijn handen." Haal die balk eens uit je ogen Quinn, ipv dat splintertje. Inspiratie, pfff, jij moet barsten van inspiratie, als ik jouw berichten lees. Weet niet wat je daaronder verstaat, maar het spat van je zinnen af! Het rondjes draaien, vicieuze cirkels, ik zie het niet terug in je teksten. Schrijf je vanuit je gevoel of schrijf (en denk) je naar wat je bang bent te ontmoeten. Het heden of bedachte toekomst? Maakt mij ook niets uit, lees en voel je worsteling tot in de vaatjes in het bot. Maar geen inspiratie? vind ik moeilijk te geloven. Sorry, Quinn, maar ik vind jou een zeer inspirerend persoon(lijkheid).

Ja, denk dat het een interpretatieding is. Ik associeer dat herstel juist níet met genezing. Bij dat afsluiten wel. Soort van struisvogel. Ik doe het niet, dus het is er niet, terwijl door het drinken weg te duwen het als een boemerang om de hoek komt...au! Herstel is voor mij de strijd juist opgeven en onderliggende problematieken onder ogen zien. En er mee aan de slag gaan. Lichamelijk en geestelijk. En heel goed beseffend dat ik nooit meer genees van de ziekte 'alcoholisme', maar door het aanpakken wel in staat ben er mee om te gaan. Zoiets.

(Het is de spierkramp van mijnGerrit) Inderdaad Kruidenthee, dat filmpje is heel leerzaam en staat voor mijn (theoretische) basis. Die belangrijke data, dat had ik ook ja! In elk geval alle 1 januari's. Een verslaafde die niet drinkt, daarbij heb ik het beeld van: ergens woedt een strijd, maar ik heb de deur dichtgegooid en wil er niets meer mee te maken hebben. Dat is geen verzet maar tja... afsnijden, afsluiten. Een verslaafde in herstel, dat associeer ik nog met hoop op genezing. Het is een interpretatieding, want ik denk dat wij hetzelfde met De Materie omgaan.

Eindelijk! Ja, ben je zo nerveus? Omdat je ergens op hoopt wat misschien niet gaat lukken?

Sterkte Lieselot!

Ik vind helemaal niet dat je respectloos overkomt Asterix, integendeel.

Mooi schrijven is een valkuil. Ik zie het vaker, ook bij anderen. Jaja...ik kan het mooi verwoorden 'niet vertrouwen'..hmmm...ik ben alert, me bewust aan het worden dat niet drinken écht stap één is. Nooit meer drinken ook. Mooi Basta hoe jij dat beschrijft over Bowie. Daarna begint een proces van allerlei andere zaken. Alleen stoppen is niet genoeg, werken aan herstel. Daar ben ik aan begonnen. Verschil met alle andere keren. En in alle openheid. Dat maakt dat ik me heel kwetsbaar voel. En soms ook wel bezorgd om mezelf. Maar ik ervaar het ook als positief. Het vertrouwen dat 'het' kan, groeit met elke droge dag. Delen is helen.

Hoe dan ook, ben weg, eventjes werken dus En zal ik jullie eens wat vertellen; ?! Tot nog toe heel weinig last gehad van mijn hiel.! Zou het dan toch....

Mogge Rapilos. Is te overzien 3 uurtjes. Dat lijkt mij ook. Sterkte met de flippervoeten. Absoluut niet leuk. Zeker niet als je veel moet lopen en staan. Groet. Nu doessen en Woef!

Goedemorgen, koud buiten brr......

Ik lees weer voor mij onbegrijpelijke dingen vandaag op dit draadje. gelukkig heb ik leren "scrollen" (in correct Nederlands). Een ding staat vast: ik heb niet gedronken vandaag en ik drink alleen mijn thee nog op voor ik dankbaar voor deze mooie dag weer mijn bed in mag. En prima vooruitzichten voor morgen, ik ga het weer nuchter houden, is me goed bevallen. En naar de pedicure en de kapper, beetje een zorg-voor-me-zelf-dag dus. En naar Italiaanse les natuurlijk, mijn emigratie voorbereiden....... Welterusten. Leuk Plof, dat je er weer even was!

Goed van je Rapilos! Ik meld me ook droog af. Was ook wel worstelen .

Fofies en Poppy weer een maand in stijl

Heerlijk nuchter hier. Dagpact geslaagd. Welterusten.

dag Yo

Yoga juf....mooie ontdekkingsreis

Lieve Yo, 'Like' omdat ik je een kanjer vind. En een inspirerend voorbeeld. 'Niet Like' om dat je hier minder zult zijn. Succes en veel plezier met experimenteren, in het kunstzinnig proces stap 1 naar een mooi, maar vooral boeiend resultaat. Dat wens ik jou toe.

(Ik glip nog gauw even binnen) Veel succes, Yogajuf, en ook veel plezier. Dank je wel voor je berichten!

De hele bups. ..

Als je saaiheid als vervelend, als in verveling, niets te doen, ziet is het inderdaad goed dat je er allergisch voor bent. Saaiheid kan in mijn beleving echter ook zorgen voor het aanzetten tot onderzoek.. wat maakt het zo vervelend voor me? Eigenlijk kom ik steeds tot de conclusie dat het vervelende van saaiheid een gebrek aan daadkracht en fantasie van mezelf inhoud. Het zijn nooit de omstandigheden die saai zijn, nooit de situatie die saai is, het is mijn manier van omgaan mét, of juist níet omgaan met, die het als saai doet overkomen. Me inlevend in jouw "story" in deze persoonlijke draad kom ik steeds tot de conclusie dat er meerdere verhoudingen/relaties zijn die op zich allemaal voor genoeg reuring in het leven zorgen en die allemaal ook twee kanten op werken.. van mij (jou) uit naar de ander en andersom. In die relaties is het altijd geven en nemen, is er interactie. Verre van saai. Ik zie in deze "story" echter één relatie (een relatie die ik zelf ook heb gehad) waarin geen gelijkwaardigheid heerst, geen geven en nemen. Daarin is onmiskenbaar alleen sprake van meester en slaaf. Een geraffineerde meester die mij als slaaf het gevoel kon geven dat ík de meester was, die mij het gevoel gaf de relatie te kunnen sturen of zelfs te beïndigen als ik daar behoefte aan zou voelen. Maar ook elke keer dat ik die relatie wilde beïndigen me terugeiste. De frustratie die dat keer op keer opleverde maakte steeds sterker dat ik die relatie daadwerkelijk wilde beïndigen en tegelijkertijd maakte het de momenten dat ik even niet de slaaf hoefde "uit te hangen" ontzettend saai.. Mijn gevecht om vrij te worden van mijn verslaving maakte alle andere relaties tot vervelend, irritant, bemoeizuchtig, lastig, zwaar... ik had maar één relatie, één waar ik al mijn (negatieve) energie in moest steken, zowel om hem in stand te houden als om hem te beïndigen. Om hier een eind aan te maken heb ik in de eerste plaats moeten toegeven dat ik een slaaf, een verslaafde ben. Om mijn meester - slaaf verhouding te beïndigen moest ik een rigoureusere stap nemen dan afscheid. Ik moest een nieuwe relatie aangaan. Mijn meester in mijn verhouding was sterker dan ik ben. Ik moest op zoek naar een relatie die sterker was dan mijn verslavingsmiddel maar op gelijke voet stond met mijzelf... niet een relatie met een ander mens maar iets dat groter, hoger, sterker, machtiger is.. Die "partner" heb ik gevonden.. of nou nee, niet gevonden, hij was altijd (ook tijdens mijn gebruikerstijd) al bij me, om me heen.. Die partner werd door mijn verslaving altijd bedekt, zoveel mogelijk onzichtbaar, onvoelbaar gemaakt uit angst dat ik mijn "Meester" niet meer nodig zou hebben als ik die nieuwe partner in de armen zou sluiten. Het enige wat ik hoefde te doen was die partner herkennen en erkennen voor wat ie is. Op een gegeven moment was voor mij de maat vol. Relaties horen gericht te zijn op leven, op samen leven. De relatie die ik met mijn "Meester" had was op niets anders gericht dan op mijn middel en de dood, zowel geestelijk als uiteindelijk ook fysiek. Met hulp van anderen die dit ook gedaan hadden, heb ik die "nieuwe" partner in mijn leven toegelaten. Het leven wordt er niet altijd veel makkelijker door, maar saai is het nooit meer. Mag ik je voorstellen aan mijn partner voor, door en van het leven: Realiteit. Als er iets onvoorwaardelijk is... (Synoniemen: echtheid, essentie, feitelijkheid, werkelijkheid, wezenlijkheid.... daar kan het armzalige middeltje alcohol niet tegenop)

Een paar uur later, de stukken zijn wel weer bij elkaar geveegd en we gaan weer door. Eén stap tegelijk (nee Lieve, ik tel niet, heus niet). Ik weet niet goed wat te zeggen ook, het wordt zo snel excuses bedenken, verklaringen geven voor het struikelen. En waarom? Ik bedoel, ja, ik dronk en ja, dat was stom. Klaar. Morgen een nieuwe dag. En tegelijk ben ik nog steeds ontzettend bang. Want wie ben ik eigenlijk zonder drank?

Quinn, je hebt zoveel zelfkennis, je kunt je zwakke plekken zo messcherp vangen en verwoorden, ik moet echt lachen om je zelfspot. Er zijn meer drinkers die zo goed hun eigen 'goot' kunnen beschrijven, Levi Weemoedt, Hans Dorresteijn, Remco Campert, Je kunt je aan ze meten. Maar toch vraag ik me af, kun je dit cynisme (verdiend ongelukkig enz) niet ombuigen? Of afmaken? Je hoeft geen positivo te worden, maar je betrapt jezelf op dat koppige stemmetje. Kun je daar niet eens mee in dialoog en hem dan uiteindelijk met z'n staart tussen z'n benen laten aftaaien, in plaats van hem diep in je hart gelijk te geven? (Vaag... Ik hoop dat je een klein beetje snapt wat ik bedoel, of iemand anders)