Spring naar bijdragen

Aanbevolen berichten

Geplaatst

Ik weet het, maar intussen wil ik weg, ‘uit’, ‘ik kan het niet’, help. 

En precies dat ga ik nu niet doen, hoop ik. Maar o, wat eng. 

Er is één ding van mijn bordje nu. Op de oude manier, maar toch. Nu de rest plannen en in porties. En nu zit ik in het bos. Ik hoor vogels en kikkers. Dat ook.

  • 5 months later...
Geplaatst

Rolschaatsen is nog steeds iets dat ik niet kan. Maar ik hoef het ook niet meer te leren van mezelf. Dat scheelt.

Verder heb ik geaccepteerd te leven met op de achtergrond dat enorme gevoel, de overtuiging: ik kan er niets van, doe het niet goed. 

Dat wil niet zeggen dat ik me erin wentel. Ik zie het, ga er soms nog steeds bijna aan onderdoor, maar kom er telkens ook wel weer uit. 

En ik kan mezelf gemakkelijker één van de velen (niet negatief) voelen. Het draait niet om mij. Dat geeft rust. 

Maar het allerfijnst is dat ik dankbaarheid en levensvreugd voel. Ik sta 's ochtends met goede moed op en 's avonds ga ik tevreden naar bed. Ik zet mijn wekker om 06.00 uur en word gewoon wakker, zonder zeuren. Blij met de dag. Ik heb niet altijd overal zin in, ben soms bang of van de wijs of gestresst, maar daaronder is er iets in de basis veranderd.

Levensvreugd. Haha. Ik? Op mijn bijna 50ste? 

Het is een nieuwe ervaring. 

Geplaatst

Ach. We kunnen misschien wat liever omgaan met onszelf. Dan hoeven we niet 'weg'. Maar het gaat niet vanzelf. 

Helderheid is wel een voorwaarde om op pad te kúnnen gaan. 

Mijn verslaving zit in mijn idee dat ik iets van buiten nog heb om me goed te voelen. In meer dan alleen alcohol. Maar de alcohol zorgde er wel voor dat ik niet verder kon komen dan verdoving van dat rotgevoel. 

Geplaatst

Ja, dankbaarheid, levensvreugd, blij met de nieuwe dag. En veel minder zorgen die ergens weggestopt toch liggen te sluimeren.

Hier ook bijna 50...ga jij een feestje geven dan?
Ik krijg inmiddels opmerkingen daarover, maar heb er geloof ik niet zo'n zin in. 

Geplaatst

Nee. Ik geef geen feest. Ik ga een week naar een Canarisch eiland als (mijn) de nood het hoogst is. Februari. Dan lijkt het voor mij altijd of het NOOIT meer zomer wordt.

Dat is mijn feest. Vakantie -op ontdekkingsreis- met mijn gezin.

Geplaatst

Het mediteren helpt mij om te zien wat er echt speelt. En om te merken dat alles verandert. En om dankbaarheid te oefenen. En om stil te zijn met mezelf. En te accepteren. En bezig zijn met de kern ipv met allerlei randvoorwaardelijk gedoe. En, en en...

Ik deed het een tijd minder. Dat was geen goed idee. Ben benieuwd naar jouw ervaringen @Lonster.

Geplaatst

Ik heb het een tijdje via mindfulnesscursus gedaan. Nu heb ik een app in de ochtend met een geleide meditatie, en luister ik weer naar binaural beats. Dat is een soort versneld mediteren waarbij je hersengolven worden gestimuleerd. Werkt heel goed. Ik word er wat lichter van en meer in balans. Ik doe het tussendoor ook wel eens op het werk. Je hoeft niet per se je ogen te sluiten, koptelefoon op. 

Geplaatst
6 minuten geleden zei Lonster:

Ik heb het een tijdje via mindfulnesscursus gedaan. Nu heb ik een app in de ochtend met een geleide meditatie, en luister ik weer naar binaural beats. Dat is een soort versneld mediteren waarbij je hersengolven worden gestimuleerd. Werkt heel goed. Ik word er wat lichter van en meer in balans. Ik doe het tussendoor ook wel eens op het werk. Je hoeft niet per se je ogen te sluiten, koptelefoon op. 

Allereerst sorry dat ik inbraak op jouw draadje Lika. 

Maar ik ben zelf op zoek geweest naar manieren om te mediteren waarbij je je ogen niet hoeft te sluiten en waarbij je niet hoeft te liggen. Ben daarom geïnteresseerd in wat jij, Lonster, hier schrijft. Wat het voor een app is bijvoorbeeld.

Geplaatst

Oké, thanks voor de informatie. Ik heb ongeveer een halfjaar geleden een proefcursus gedaan en daar moest je wel met ogen dicht op een matje liggen. Dat werkte voor mij averechts.

Maar goed om te lezen dat het dus ook anders kan!

Geplaatst

Ik schreef dit op de draad van Moosje . Maar goed om zelf even vast te houden. Mijn zware levensgevoel waarmee ik altijd wakker werd. Het is echt weg. Foetsie.

is gewoon bijna onvoorstelbaar om het leven anders te gaan leven dan je gewend bent. Maar het kan. Het is spannend, ja. Soms echt heeeeeel saai, ja. Soms heel leuk, ja. Zomaar onverwacht. Maar steeds weer anders. En dát dat steeds weer anders is waardoor ik zin heb om 'om het hoekje' te kijken en te zien hoe het verder gaat. Met mij in mijn leven.

Echt nooit gedacht. Heb tot 3 jaar geleden dagelijks een zwaar gevoel bij het wakker worden gehad. Nu niet meer. Denk toch die drank....

Geplaatst

Hilarisch..Ik schreef het al eerder. Nou ja. Het kan niet genoeg.

Ik zat vandaag op de bank, moe van veel te veel chocolade pepernoten en voelde me zo tevreden. Gelukkig zelfs. Zomaar. Hoppa!

Ik heb dat gezegd tegen mijn man. Hij was ook gelukkig, zei hij.  

Alles is steeds weer anders. Mooi.

Geplaatst

Wat mooi en fijn Lika...dat dat zware gevoel weg is...

 

Ik ben er van 'overtuigd' dat het niet meer drinken, nuchter zijn dus...voorwaarde is. En dat het dus ook tijd kost. Proces is. 

Zelf heb ik afgelopen jaar het gevoel gehad 'steeds aan te staan'...'waar is de beer'? Vreselijk...maar ja,  nuchter..dus 'ondezoeken en actie'...en guess wat? Ja, er is wat veranderd...keuzes kunnen maken, stress verminderd...en zo blijf ik stappen zetten..en jij ook!  Het is zo de moeite waard om niet te drinken! 

Geplaatst

'waar is de beer?' Ha. Die ken ik @kruidenthee67. Ik leef nu volgens het principe ' je moet op zoek naar de slang om te zien dat er geen slang is.' (en ook geen beer...) 

'Wij gaan op berenjacht. We gaan een hele grote vangen. Wij zijn niet bang....'

 

Geplaatst

Ja, om het hoekje kijken :). De wereld is groter en avontuurlijker geworden. Ik wil ook steeds verder. En om die beren te vinden zal ik wel moeten, want hier zitten ze niet meer.

  • 3 weeks later...
Geplaatst

Toch eergisteren de borrel met vrienden. Het blijft even knagen. Iets raars. Alsof ik mezelf iets ontzeg door niet mee te doen. Heb het ook wel benoemd in het bredere verband van feestjes e.d. Waarop de rest dan aangaf vooral in dat soort gevallen niet te willen stoppen. 'dan is er niets meer aan '. En vaak vind ik dat dus ook.

De voorbeelden die werden gegeven waren voorbeelden van situaties die ik ook niet meer wil meemaken. 

Dus wat knaagt er dan Likaatje?

Tja. Wat knaagt er dan.... Goede vraag.

Ben ik niet te mutsig aan het worden? Zweverig? Met mijn thee, meditatie en dieet... Zo'n 50 jarige blije vrouw. Zo'n middelbaar, middelmatig type.

Oordelen, oordelen. 

Ik mag eindelijk vrede sluiten met 'mijn innerlijke muts'. Daartegen heb ik me wrs. lang verzet. En verder ben ik mezelf aan het worden. Daar is niets mutsigs aan.

Grappig en gek hoe diep het zit en hoe alert blijven nodig is. Voor je het weet ga je geloven in verhalen ....

Ik zwem, ik speel toneel, ik werk en word zelden nog boos. Wat een enorme winst. 

 

 

 

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...