Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje

[Lieke7777]

Jannigje   jij mag er idd zijn   goed dat je je eigen gevoel hebt mogen volgen.     Mooi mens .

[kruidenthee67]

Dapper, moedig mens...

[Jannigje]

16 uur geleden zei lady jane:

6 echte vrienden
Jannigje, je bent rijk!

Ja dat realiseer ik me ook.

Twee van de mensen zijn mijn broer en mijn neef, zijn zoon. Mijn broer die zeker 25 jaar niet bij mij is geweest omdat hij niet in deze buurt wil komen ⎌is nu al vier weken lang 2x in de week komen helpen! Dat vind ik zo fijn, ik heb weer een broer! We hebben er allebei aan gewerkt en ik ben er blij mee. Ik heb weer een broer en misschien voelt en denkt hij wel: ik heb weer een zus. Dat is toch wat!?

[Lika]

Dat is heel veel! Lijkt me rijk voelen Jannigje. Blijf je in dezelfde omgeving wonen? Zelfde deel van de stad?

[Jannigje]

Ja @Lika ik blijf in dezelfde stad wonen, 4 km verderop. Deze wijk heeft geen hoogbouw en is veel rustiger. Ik schuif op naar de rand van de stad. Een stad waar ik nooit heb willen blijven. Het kan verkeren.

[lady jane]

toitoitoi morgen meis

het wordt vast hectisch, maar het gaat lukken   

maar = en

en rond deze tijd dan, heb je het even
achter de rug en kun je hopelijk goed
slapen en uitrusten, en alles wat nog
niet af is of zoals jij het wil, heeft gewoon
wat meer tijd nodig
Alvast een welkoms boeketje: en dan - je☺

3 mei 2020 bewerkt door lady jane

[Bob]

Slaap lekker en succes met de verhuizing morgen

[Jannigje]

Wat lief @lady jane, die bloemen! Dank je wel, die staan heel mooi in mijn nieuwe huis. 
@Bob, ook jij bedankt. Alle goede wensen  zijn welkom

En @Cleo66 wat een tedere en bijzondere omhelzing, dank daarvoor. Ook al is hij virtueel, ik vind hem fijn.

[Reacher]

Fijne verhuisdag @Jannigje 

Het gaat helemaal goedkomen! 

[Rosee]

Heel veel succes vandaag, naar je nieuwe stek.

[lady jane]

[Lika]

Je hebt het gedaan. Echt wel!

[Jannigje]

Ja, ik heb het gedaan!!!

Gisteravond was ik heel moe, ik dacht, Ik ga naar huis, douchen en met de benen omhoog. Opeens realiseerde ik me dat naar huis gaan niet hoefde of kon. Ik was er al. Dat was een vreemde gewaarwording. Tot nog toe was ik hier wel elke dag in de weer, maar het was nog een project, daarna ging ik weer weg. Maar nu niet meer. Vreemd hoor.

Maar vannacht heb ik voor het eerst sinds jaren weer zonder oordoppen kunnen slapen, in mijn eigen bed. 
Geen idee of en zo ja wat ik heb gedroomd, ik hoop dat het goed was @lady jane en dat “het uitkomt”.

En nu ziT ik in de tuin, ruisende boom, nog net een streepje zon. Buren die keuvelen, maar die me niet storen omdat ik hun taal niet versta, dus ik word niet afgeleid. En ik voel me ontheemd, emotioneel, heb hoofdpijn....... Maar die tuin, die gaat echt wel een groot verschil maken, dat voel ik nu al.
Ik ben blij dat ik via hier met jullie kan praten. Ik weet niet goed hoe het werkt, maar jullie waren wel (ergens) bij mij gisteren en dat was fijn. 

5 mei 2020 bewerkt door Jannigje

[nancy]

Oh Jannigje, wat heerlijk! 

[lady jane]

Die tuin gaat je vast helpen aarden daar Jannigje.
Wat een klus he, verhuizen. Ik hoop het nooit meer
mee te maken. Maar dat dacht ik in mijn vorige huis ook.
Even ontheemd ja, ik weet nog dat ik nog wel eens in gedachten
fietste en dan ineens bij mij oude adres was beland, of halverwege soms.
Zonder oordopjes slapen is het alleen al waard geweest☺☺
ben wel sjaloers op je tuin hoor. En t wordt nog mooie weer, dus vanaf zondag
hoef je je pas echt binnen thuis te gaan voelen. Take your time♥

[Lika]

Echt wel! Still standing. 

[Jannigje]

In mijn flat wonen veel Afrikaanse mensen, met hen was het voor mij over het algemeen moeilijk contact te maken. Ik had bv een buurman die ik maandenlang groette elke keer als ik hem tegenkwam. Na lange tijd beantwoordde hij mijn groeten. Tot een gesprek kwam het nooit. Dit is tekenend voor hoe moeilijk het was om daar contact te maken. Mede daardoor raakte ik steeds meer geïsoleerd.

Vanmiddag ging ik even een boodschap doen, op de terugweg zag ik een mega grote auto aankomen, een nieuwe overBuurman.  Tegelijkertijd staken wij onze hand op ter begroeting. Zo gewoon zou je zeggen, maar voor mij weeR zo nieuw. Ik was het verleerd dacht ik, ik was daar bang voor. Maar dat is niet zo, ik ben het niet verleerd, het heeft jaren lang stilgelegen. Is niet aangesproken, wachtend zoals een zaadje in kurkdroge grond wacht op regen om daarna te kunnen ontkiemen. Zo’n gewoon gebaar, een groet. Voor mij weer zo nieuw, ongewoon en opvallend. Ik ben er net maar werd al herkend. Dat ontroerde mij.

 

 

[Lika]

Wat fijn Jannigje. Je bent er. Wordt gezien ook. Heel fijn. En zo mooi als je het omschrijft.

Je woonde ergens waar je niet (meer) paste blijkbaar. In een wereld vol Corona normaliseren? Het lijkt erop dat je goed landt. Gaaf!

[Jannigje]

Mijn nichtje is zwanger, ik hoorde het vandaag. Op haar verjaardag hebben ze het wereldkundig gemaakt. Ze zijn zo blij! En mijn broer wordt dus opa, ik weet dat hij erop hoopte. Ik gun het hen allemaal van harte,  maar wat hakte het erin bij mij. Ik was niet voorbereid, dat betekent dan dat ik me niet gewapend heb, daardoor kwam het extra binnen. Blij voor hen, en zelf zo verdrietig. Zo gaat dat, zo kunnen die gevoelens naast elkaar staan, er tegelijk zijn. Ik voelde me meteen schuldig, alsof ik het hen niet gun, maar dat is niet zo.Ik gun het hen wel, maar ik had het zelf ook zo graag mee willen maken. Er trok een hele film van hoe het zou kunnen zijn aan mij voorbij, hun (mogelijke ) film, nooit die van mij.

 Ik heb er eerder over geschreven, maar elke keer overvalt het me weer, de pijn, het gemis. Dan is er even geen “dapper door doen”, dan schrijnt het alleen maar. En even waren er tranen, heftig verdriet, heftige pijn. En daarna stuurde ik felicitaties. 

 

[lady jane]

[niks]

Oef Jannigje... komt wel even binnen bij mij. Denk ook dat de emoties er mogen zijn. Heb je wel een goede band met je nichtje? Natuurlijk is het anders, maar kun je misschien toch wat betekenen als oud tante? Sokjes breien, ach ik bedenk maar wat. Wens je heel veel sterkte, en als je sokjes gaat breien, die van ons wil vast ook wel een extra oma (en sokjes). Ik benoem je gewoon tot opperoma van het forum van ons kindje 

[Jannigje]

@niks, Ik kan me jouw reactie goed voorstellen, daarom aarzelde ik eerst met schrijven.  Maar wat ik tegen jou zei, wel schrijven hoor, geldt ook voor mij. Blijdschap en verdriet zijn er nu eenmaal, en soms tegelijkertijd. En als mijn pijn en verdriet er mag zijn, misschien wel vooral voor mijzelf, kan en mag de vreugde van de ander er ook zijn.
We kunnen de verdrietige gevoelens niet weghouden bij elkaar, dat lukt gewoon niet. Zo is het leven niet.

Ik had ooit een vriendin die zwanger was en het mij bijna niet durfde te vertellen. Het feit dat ze rekening met mij hield deed me goed,  maar gelukkig vertelde ze het wel. Want ik wilde ook graag in haar vreugde kunnen delen en meeleven met haar.

En bovendien, er is geen ontkomen aan, ik zou onder een steen moeten gaan leven als ik de confrontatie met (klein)kinderen zou willen vermijden. En dat wil ik natuurlijk niet. En meestal houd ik mijn mond, maar zo nu en dan, zoals hier op het forum niet en dat lucht mij dan op.

En ja, op een afstand (letterlijk, ze wonen nogal ver weg) zal ik er zoveel mogelijk zijn en meeleven met mijn nichtje. Ik heb de echo al gezien, zo’n wonder. Schiet ik weer vol. 
 

Opperoma, tjonge, wat een eer.

Maar op die sokjes moet je niet al teveel rekenen vrees ik.

17 mei 2020 bewerkt door Jannigje

[Jannigje]

De laatste keer:

Vandaag ging ik voor de laatste keer naar de flat. Een leeg huis, zo raar. Ik liep er rond, stond stil in  de verschillende kamers en voelde me triestig. Een half mensenleven heb ik hier gewoond. Er heeft zich in die jaren zoveel afgespeeld en al die tijd woonde ik daar.

En nu is dat voorbij. Nu woon ik ergens anders. Dit huis is geen project meer, dit is nu mijn huis. Het voelt onwennig, logisch natuurlijk,  maar toch. Ik betrap me er op dat ik denk dat alles hier nu “goed en fantastisch “ moet zijn, de lat ligt alweer op Epke Zonderland hoogte en daar kan ik helemaal niet bij. Laat maar gebeuren, rustig aan ontdekken, dat ga ik proberen.

De ziel gaat te paard. Mijn ziel gaat lopend denk ik, schoorvoetend. 

[Rosee]

[Lika]

Lieve @Jannigje, je schrijft zo mooi, zo dat ik het voor me zie, mee voel. Ook je verdriet. Ik kan het me goed voorstellen.