Nieuw hier

[Zonnig]

Je schrijven ontroerd me @kruidenthee67 vind het geweldig fijn voor je. Hoe fijn dat je partner en je kinderen dit met je mee mogen maken en jij met hen. Ja, heel mooi allemaal. Bedankt voor het delen 

[lady jane]

[Lika]

[Nietmeer]

[Beter]

Wat mooi, thee. Gefeliciteerd met het eerste jaar. Dat er nog vele mogen volgen, op zo’n mooie, kwetsbaar-krachtige manier. ‘Niet meer weglopen van mezelf’ schrijf je. Dat is wat ik ook graag wil leren, je inspireert me om die weg ook te gaan, @kruidenthee67. Dank!

[kruidenthee67]

Op ‎17‎-‎8‎-‎2018 om 21:04 zei kruidenthee67:

Actie zonder visie is alleen maar tijdverdrijf

Visie zonder actie is vooral dagdromen

Maar visie met actie kan de wereld veranderen.

(Nelson Mandela)

Pfff...daar zit ik dan met mijn goede gedrag en wijze spreuken. Wat een k-dag. 

Of nee, wat een rotgevoel...dat maakt het voor mij een rotdag. Om me niet te veel rot te voelen is mijn huis schoon, de was weg, boodschappen gedaan. Geeft ook rust en voldoening, alhoewel de concurrentie met het k-gevoel wel erg groot is. Té groot. Maken jullie je geen zorgen, ik ga niet drinken. Ik heb geen gedachten in die richting, geen behoefte. Wil ook niet. Ondanks het k gevoel. Wat is dat ROT gevoel (krijgt zelfs een hoofdletter nu...). Leegte...zinloosheid,  Moedeloosheid..zwaarte? Stuurloosheid...zucht...houdt het dan nooit op? Dat....ben moe.

Gaat het dan zo slecht? Nee, eigenlijk niet. Het nuchter zijn lijkt een soort van vanzelfsprekendheid te worden. Dat is fijn. Gisteren een goeie sessie met peut. Nadat we de dag daarvoor een weer ontsporend gesprek hadden, waar we op terugkwamen, op een constructieve manier...wauw...er vielen écht kwartjes. Bij man ook.  'Je komt rustiger over', zei peut..ja? Hmmm, kan...had net een beslissing genomen...over een klus. Iets teruggeven, er werd aan me getrokken, onderbuik zei, niet doen...en ik heb 'nee' gezegd. Ja, achteraf zelfs...héél moeilijk voor mij. Toch gedaan. 'Ik vind je moedig'...tja...ik moet het nog zien..maandag kom ik op de werkplek. Maar heb mijn eigen grens aangegeven. Moeizaam proces, maar gruwelijk veel van opgestoken. Een lesje jezelf niet klein maken, pro actief zijn, staan voor mezelf.

Op andere werkplek overleg met lastige collega...die later liet weten het fijn vinden om zo in overleg het jaar te kunnen starten...yes, missie geslaagd, geen weerstand, maar positief contact.

Ik sport sinds kort...dat doet me goed. 

Waarom dan dat ROT gevoel? Oja...waarom vragen..die schieten niet op...'wat doe je als je een cliënt aan tafel hebt', vraagt mijn man me, de lieverd, die toch altijd weer naar me luistert....tja...dan weet ik het allemaal heel goed te vertellen. Wat die moet doen. Maar voor mezelf...pffff....ik loop al de hele dag met mijn ziel onder mijn arm...

Niet zo streng zijn naar mezelf...structureel mediteren...schrijven/schilderen weer oppakken...euh, de prachtige adviezen die ik voor de ander heb, zelf uitvoeren...

'Is schrijven een idee?'...neuh...euh...ja dus...ik voel dat het hier schrijven wat 'verzacht'.

Oja..dan zijn er ook nog de hormonen..ja, de overgang...weet nu wat opvliegers zijn...bleh...niet fijn.

Alcoholgerelateerd...ja zeker weten 'niet-alcohol -gerelateerd' dus...dit is wat het is om nuchter te zijn...voelen wat er te voelen valt...doen met wat er is...dealen met mezelf en m'n rot-gevoel. 

*aanpassing door moderator

[kruidenthee67]

Wat een omslachtige manier om te zeggen: ik voel me zó verdomd alleen met mezelf...Thee wil aandacht en een aai over de bol, ocherm, kom maar hier meiske. Alles komt goed.

En tegelijk weet ik dat dat mijn k gevoel niet oplost...

Hmmm..ja, opschrijven is zinvol...

Kan ik mezelf de aai over de bol geven, en geloven dat het goed komt? Goed is?

 

[Lars]

[Nietmeer]

Nou toch wel hoor die knuffel, die aai, van anderen is best fijn! En mag ook wel eens.

Zoals ik jou lees en ervaar op dit forum heb je wel eens verdient om veel veren te krijgen, en aaien, en bloemen. Altijd genuanceerd, altijd helpend en vriendelijk, altijd verregaand meedenkend. Dat is echt veel waard, jij bent dus veel waard! Vergeet dat niet!

Goeie seks helpt ook wel eens maar ook dat is niet altijd voorhanden, zeker als de hormonen zitten te kwarren.

[kruidenthee67]

oWat zijn jullie lief....

en @Nietmeer ik krijg best veel aaien en veren...ze kunnen ontvangen, da's de kunst  

Ik weet dit klinkt zwaar..maar het mezelf de moeite waard vinden...dat steekt dan af en toe heel hardnekkig de kop op..die twijfel...ach..dat is allemaal niet nieuw. Ga er doorheen nu...en ik heb een ontzettend lieve, geduldige vent...en euh...ja goeie seks helpt ook haha! Dat nemen we ook mee in ons proces 

He, het voelt toch altijd een beetje als 'zeuren'..om hier zo te schrijven..maar het lucht me ook op....om gewoon uit te spreken dat ik met rot voel.

En nu ietsie pietsie minder

@GewoonDoen ik heb vandeweek een afspraak met diëtiste van sportschool. Wil ook ff naar mijn voeding kijken...koffie drink al minder dan voorheen, smaakt anders nu. Maar 1 mok 's ochtends heb ik echt nodig om wakker te worden. Verder de hele dag thee.

[Nietmeer]

Is geen zeuren! Ik heb veel aan jou openhartigheid.

[NickyLJ80]

Lieve thee toch, je mag je best een keertje rot voelen hoor. Ook dat mag er zijn. En je mag je er ook even geen raad mee weten. Het behoeft niet altijd een oplossing. En die knuffel krijg je, om wie je bent, niet om hoe je je voelt

De overgang is voor mij nog een heel eind weg denk/verwacht ik, maar ik krijg er steeds minder trek in dankzij jullie verhalen. Thanks ladies

[Rosee]

Dikke knuffel voor jou Thee

[Lika]

En het is volle maan @kruidenthee67....!

[Lika]

Geen idee wat dat dan betekent van die maan. Maar het wordt altijd zo betekenisvol geroepen...

Ik sla een arm om je heen. Het is al goed hè. Alleen soms is er onrust. Geeft niets. Mag best.

Ik lees dat je leert, verandert en je leven ( daarmee al ) betekenis geeft. Ik denk dat transitie en het ‘uitblijven van de GROTE MOMENTEN VAN GlORIE niet altijd  direct vervullend voelen. 

Maar morgen misschien wel helemaal goed genoeg.

you rock girl

Dank dat je er bent

[Lars]

Ik probeer tevreden te zijn niet volmaakt en een geweldig leven. Tevreden zijn is nog een heel ding voor mij dan maar soms zijn het de kleine dingen. Als ik een video krijg dat mijn kleinzoon kan staan of vlak voor het slapen gaan een whatsapp van pap ik hou van je slaap lekker. Maar ik kan ook nog vaak erg ontevreden zijn. Hier proberen ze het altijd om te buigen. Van het lukte vandaag niet om je vlees zelf te snijden maar het lukte wel om zelfstandig de konijnen eten te geven. Ik heb een schriftje waar de verpleging dagelijks in schrijft dit soort dingen en  dat sterkt me wel in de zin dat ik kan zien dat ik ook nog wel eens wat goed doe 

[lady jane]

[kruidenthee67]

Dank je wel @Etty

En ook anderen hoor...het is fijn te schrijven en reacties te krijgen. Ik had mijn 'code rood' gevoel niet gedeeld met man. Wel 's avonds over gesproken. Het was voor mij goed om hem te laten doen waar hij mee bezig was, en het forum te gebruiken om me uit te spreken. Dat stelde hem gerust  Voor mij een nieuwe balans, voor hem ook. Dat heeft voor mij met zelfverantwoordelijkheid te maken.

Overigens, dat 'zeuren'..ik wéét dat het niet zeuren is...dat roep ik ook tegen anderen. Het feit dat er een soort 'oordeel' zit op je uitspreken wanneer je je niet fijn voelt..tja...dus heb ik me voorgenomen dat dus niet meer te doen. Me verontschuldigen bedoel ik.

Om antwoord te geven op je vraag Etty, ik ben goed opgestaan, na een goede nachtrust. Op tijd in bed, op tijd op. Ga zo meteen een uurtje sporten. 

Ja, het is de verwachting, tegen beter weten in, dat deze gevoelens er een keer niet meer zullen zijn. Precies dat. 'Ik doe zo mijn best...niet drinken, werken aan mezelf etc.....' Nou mag de beloning wel volgen. Nu, graag.

En ja, ik heb een paar enge stappen gezet en ben (onbewust) bang voor de gevolgen. 'Ik heb nee gezegd, nu gaan ze me vast  niet meer aardig vinden'. De trots is er even...de angst volgt direct. Hardnekkig patroon. Ook dat zal wellicht nooit in basis veranderen.  Die enge stappen zijn enorm leerzaam. Ook omdat mijn partner me heel goed helpt in het 'analyseren' van wat er gebeurt, me laat zien waar ik vanuit emotie reageer, me weer terug kan brengen naar objectiviteit...allemaal zijn kwaliteiten...die soms gruwelijk in mijn allergie zitten  Maar ook heel helpend zijn.  Ach, we zijn echt twee uitersten....

Soms wil ik er onderuit, mijn lidmaatschap opzeggen. Ik wil al die stappen niet zeggen, moeilijke dingen doen...mijn overleving is vermijden, als ik het niet zie, is het er niet. Dan maar niet werken, geen relatie...me terug trekken. Ik weet dat het niet de oplossing is. De strategie die ik vroeger inzette, verdoven, doe ik niet meer. Wil ik niet meer. Is killing.

Dus die lastige situaties, waarin het gaat om grenzen, accepteren...keuzes maken...bij mezelf blijven, mag ik mee leren dealen. Ik schrijf bewust 'mag', want ik zie het ondanks dat ik me echt bedreigd voel als de situatie's zich voordoen, dat het me ook verder brengt. In mijn ontwikkeling, als mens. En terwijl ik dat dan typ denk ik, pas op Thee, maak er niet een te mooi verhaal van...blijf goed voelen. 

Balans..of beter misschien balanceren...met wat er is...

 

[kruidenthee67]

En ik heb gister maar één bakje paprikachips gegeten 

 

[kruidenthee67]

Bedankt Etty. 

Ik heb een deel van een klus teruggeven, best op een wat laat moment. Gisteren was de aftrap, en ja, er werd best pittig gereageerd. Ik zou me daardoor afgewezen kunnen voelen. Wat ik rationeel kon bedenken was: de reactie van deze mensen is logisch.Zij hebben nu een probleem. En niet direct gericht op mij.  Ik nam in eerste instantie direct angst waar,  en voelde de bekende mechanismen aangaan. Dat kon ik voelen...en er vervolgens naar kijken...en later in het gesprek wat volgde..heel goed zien waar verantwoordelijkheid lag, niet meer bij mij..etc. Voor mij een belangrijk leermoment. Ze moesten eens  weten waar ik doorheen ben gegaan haha! Door het nu aan te gaan, en een keuze te maken, de gevolgen ook te kunnen aanvaarden, denk ik dat ik een volgende keer, want deze momenten gaan meer komen, beter kan voelen,  bij mezelf blijven en keuzes maken. Oei ik groei.

 

[Lika]

[kruidenthee67]

Hoofd, hart en handen.

[kruidenthee67]

Aarzelend rondtasten... dat is zo ja. Dat is die angst. Die diep van binnen zegt dat DiT, juist dit, waarvan ik nu denk dat het ok is, HELEMAAL FOUT is. Hoe kan ik dat nou niet hebben gezien? 

De andere kant, gewoon helemaal NIET nadenken en DOEN (ogen dicht en springen)  is er zeker ook. Zelfde oorsporng. Contraire reactie. 

Ik weet precies waar het vandaan komt. Als ik het door heb kan ik er wat mee. Maar het is ongeveer mijn eerste natuur. Zal nooit helemaal verdwijnen. 

Dus aarzelend rondtasten maar omarmen denk ik. Nadenken en dan doen. En dan ... beseffen dat ik nu leef

 

Ik heb dit van Lika's draad gehaald, omdat ze precies beschrijft waar ik uithang. Ik wilde schrijven: 'wat een worsteling is dit toch...' Maar terwijl ik de woorden in mijn hoofd voorbij zag komen dacht ik ook: nee, ik maak het dramatisch. Ja, het is lastig om hier te zijn. Met name denken dat het helemaal ok is, en dan die angst dat dat 'nep' is, ik mezelf voor de gek hou...pfff, die is inderdaad hardnekkig, en ook voor mij geldt, dat zal nooit helemaal verdwijnen. Kalmte, moed en wijsheid zijn dan zeer van toepassing. 

'Gewoon leven' schrijft Lika ook eerder. Wat is dat voor mij, gewoon leven? Wat doe ik, wat wil ik, wat kan ik, wat mag ik, wat moet ik....? Ik heb verantwoording genomen voor mijn eigen welzijn, door nuchter te willen zijn en graag blijven. Dus voel ik steeds meer verantwoording voor mijzelf...dat is raar, oncomfortabel, maar vooral ook goed. Waar doe IK het allemaal voor? Verbinding kwam vandeweek ook ergens op het scherm. Voor mij geldt dat wanneer ik verantwoording wil dragen voor mijzelf ik in verbinding moet zijn, met mezelf. Weer voelen, ervaren, mijn lijf en hoofd. Vooral ook mijn lijf.

Angst doet rare dingen met de mens...het constant 'aan staan', is destructief. Ik ben daar nog niet uit. Ja, MF is helpend...ben ook gaan sporten. Letterlijk met mijn lijf bezig. Dat doet goed. Momenteel is het druk met allerlei werk wat op mijn weg komt. Wat wil ik, waar gaat het bij mij stromen? Valt potverdikke niet mee, om bij mezelf te zijn en blijven...Doe ik de dingen die ik doe omdat ik er 'goed' in ben, en is dat wel zo? Of omdat ik het wil? Of ben ik toch mezelf aan het bewijzen of zoiets? Die kwam al eerder voorbij. En soms denk ik: doe niet zo moeilijk..doe gewoon. En leef.

Tja...dat heet persoonlijke ontwikkeling geloof ik...

Wat ik terug krijg van partner is dat ik 'rustiger' ben, zelfs in stressvolle situaties. Of deel je minder, vroeg hij lichtelijk argwanend  Minder, nee dat niet...wel anders...minder drama misschien, minder vanuit emotie...ja, die emotie is er, maar mijn bol doet af en toe mee. Relativeren, objectief kijken...accepteren ook.  Dat klinkt saai, maar dat is het zeker niet!

Ik blijf maar gewoon doorgaan. Dag voor dag. In het adb gebeuren. Maar probeer ook 'de rest' wat meer dag voor dag te laten gebeuren.

[Nietmeer]

Goed dat je wat meer met je lijf bezig bent. Kan erg helpen bij denken en voelen bij elkaar te brengen. En je kunt dan mooi oefenen met jezelf aan en uit zetten op een fysieke manier. En je grenzen daarin aftasten. Het helpt mij erg bij het uit mijn hoofd gaan. Ik doe het wel op een andere manier dan vroeger. Meer bewust en niet alleen volle kracht vooruit maar juist meer variatie en concentratie. Doe af en toe mijn ogen dicht en dan voelt het allemaal heel anders. In een volle zaal met pratende mensen en vaak ook muziek toch naar mezelf blijven luisteren en oefenen om me af te sluiten voor alle prikkels. Ik hoop voor je dat je dat ook kunt ervaren.

[Lika]

We live and we learn.  En de angst dat je het niet bij het rechte eind hebt... ook die...’ach, geeft niets. Mag best’