Nieuw hier

[Sita2]

Mooi geschreven Kruidenthee! Ik herken wat je schrijft ook over dat gevoel over strijdende mensen zoals ik nu, toen ik een tijd was gestopt. Zie me nu weer strijden... In ieder geval kijk ik eigenlijk ook weer uit naar dat stuk, maar dan om het blijvend te laten zijn.

[Lika]

Kruidenthee 

[kruidenthee67]

Voordat ik de hele dagdraad van vandaag volschrijf maar even in mijn eigen 'schriftje'.

Het gaat nog steeds goed. Ja, gewoon goed...alcohol de baas blijven. Geen dagen meer tellen, niet meer weten de hoeveelste week het is. Op het jaarpact omdat het kan, me rust geeft. Ik hoef er niet meer naar om te kijken. Nee! Dat betekent zeer zeker niet dat ik niet meer bezig ben, met het adb proces. Niets is minder waar. Alertheid blijft. Altijd. Aanwezig. Acceptatie. Dat is het denk ik. Niet meer ergens achter in het hoofd het idee dat 'het' misschien nog wel eens over gaat? Nee, het is er. En niet drinkend neem ik waar dat 'het gedrag' zich verplaatst...naar té veel eten...of te veel facebook....of....of...vul maar in. Onmatigheid..alles of niets, zwart wit...het blijft een valkuil. De kunst is om er niet continu in te stappen.

Lukt niet altijd...laatste tijd erg druk geweest...met daarbij horend gedrag...waar ik uiteindelijk niet blij van word. Te veel in mijn hoofd verkeren...geen 'nee' zeggen...dingen die goed voor me zijn niet doen...op één ding na. Ik drink niet meer. Ik neem niet meer dat glas, die fles omdat gevoel van 'ontevredenheid met mezelf', leegte, falen en ga maar door weg te drinken. Ik 'weet' wat er gebeurt, hoe ik het doe en dat dat niet altijd juist is. Juist in de zin van, goed voor mij. Ik 'weet' ook wat ik daar aan kan doen. Wat ik soms niet weet is hoe dat dan in gang te zetten. Welke stap ik moet nemen? Dat vind ik moeilijk. Soms frustrerend en soms verdrietig. En wil ik dat iemand anders dat voor mij zou kunnen doen....ook een valkuil. Want dat heb ik tot nog niet zo lang geleden 'gedacht'. Onbewust..maar toch...'de ander' kan het veranderen. Nee dus. echt niet. Zelfverantwoordelijkheid. Poe...dat was wat en is wat af en toe. En toch, ondanks de af en toe moeilijke dagen...weken soms...met vol hoofd van niet te stoppen gedachtenstromen....onzekerheid...slecht slapen..op hol geslagen hormonen...is het goed zo. Er is geen weg terug. Er zijn nog wel wat stappen te zetten. En dat houdt me bezig...sja..in het hoofd...hmmm...daar zit het natuurlijk...omzetten in 'doen'...niet denken maar doen...kleine stapjes...dag voor dag.

 

[Pelle2]

Ik heb inmiddels genoeg koffie op en ga een pot kruidenthee zetten. En dan drink ik er één op dit mooie proces. Waar ik een boel van herken.

[kruidenthee67]

Proost, ook op jouw proces Pelle. 

[lady jane]

[Lika]

Alsof het ook over mij gaat. Treffend Thee. Je bent een kanjer. Dank dat je hier bent en schrijft. 

[Bob]

Je bewandelt een boeiend pad, Kruidenthee. Geen gemakkelijk pad, maar het leidt je steeds verder de goede kant op, daar ben ik van overtuigd.

[kruidenthee67]

De overtuiging, het vertrouwen dat het pad de goede kant opgaat maakt dat ik blijf wandelen.

 

Dank jullie.

 

[Tesje]

Bedankt voor je verhaal. Dat mateloze herken ik erg. En als dan dat drinken wegvalt zoeken we onze rust in ander machteloos gedrag. Alles om dat drukke hoofd stil te krijgen. Ook verslavingsgevoelig mss.. wens je fijne dagen en wees trots op jezelf!

[smart]

[erik]

Onmatigheid hoort bij ons denk ik. Bij mij is het zo gekoppeld aan dat gevoel van leegte wat ik wil opvullen met iets externs. De onrust die ontstaat hierdoor omdat we kunnen blijven doorgaan met opvullen op grenzeloze wijze. Daarin is onmatigheid iets wat je in de weg zit. Maar onmatig kan bij mij ook zijn onmatig blij enthousiast gedreven. Als we niet uit een gemis maar uit het besef van goed zijn zoals we zijn, onmatig zijn dan kan het een sterke drive zijn die ons verder helpt. Elk nadeel heb zijn voordeel denk ik vaak bij onmatig.

[Reacher]

Kijk Thee, een beschrijving van jou 

Gelukkig nieuwjaar! 

[Tine]

Mooi geschreven!!!

[kruidenthee67]

O, wat mooi Reacher..dank je wel!

 

 

[huttula]

Op 24-12-2017 om 17:52 zei kruidenthee67:

De overtuiging, het vertrouwen dat het pad de goede kant opgaat maakt dat ik blijf wandelen.

 

Een hele mooie Kruid❤

 

 

[kruidenthee67]

Hé Huttula,

wat fijn dat je me gelezen hebt. Ik denk nog wel eens aan de meeting...hoe spannend het was om frummers in RL te ontmoeten. Maar ook hoe fijn. Ik heb er een fantastisch maatje aan over gehouden. En ook 'voorbeelden'....waar jij er één van bent. Ik  denk vaak aan jouw uitspraken over krotten en huizen, funderingen en opbouwen  maar ook het bewandelen van het pad en doorgaan in vertrouwen moet jou bekend voorkomen  

Eindelijk voelt het 'stevig', het ADB fundament...en zijn voor mij lastige situaties ook zonder drank door te komen. De wijsheid komt met de jaren...Hut, voor jou ook alle goeds en wie weet komen we elkaar nog eens ooit ergens tegen.

[kruidenthee67]

Vandaag de gesprekken afgerond bij Novadic. Bijna een half jaar droog nu. Het ADB fundament voelt stevig, maar niet onbelangrijk, zoals Hut beschrijft, mijn eigen fundament wordt steviger. Het was een enorme stap naar de huisarts, maar o, wat belangrijk voor mij geweest. Na de praktijkondersteuner naar Novadic, op eigen verzoek. Ik heb een hele goeie getroffen daar. Eentje die me liefdevol durfde te confronteren, die het protocol losliet en mij dus 'organisch' begeleidde (haha, kwam ik dus vandaag achter in evaluatie). Mij dus zag, mijn sterktes en zwaktes.Die ik niet onder de tafel kon kletsen. Wilde ik ook niet, maar heb het wel benoemd.  Ook wel een beetje spannend om dit nu af te sluiten. Maar het voelt oke. Meer inzicht en handvatten wijzer. Weten dat ik altijd aan de bel kan trekken als het mis dreigt te gaan. Geleerd dat ik hulp kan en mag vragen. En ik voel me gesteund, thuis, door mijn groep, en me niet in de steek latende maatje. 

Zoek je eigen weg, maar ga ervoor...het is niet altijd makkelijker, maar zeker waardevoller leven, zonder alcohol.

 

 

 

[Pytje]

Wat een mijlpaal, Kruidenthee! Jouw proces is steunend voor heel veel mensen hier volgens mij. Bedankt daarvoor!

[Lika]

En ik ben zo blij dat je er bent. Wat een waardevol proces. Een interessant pad bewandelen we . Mooi. 

[kruidenthee67]

Dank voor jullie lieve reacties op mijn post.

 

'Je doet het geweldig'...euh...mwah...bloos.....geweldig....euh...ja...ik doe het goed 

Ik doe mijn best.....ik neem mijn herstel heel erg serieus. Nee, niet té. Ik neem mezelf wel eens té serieus, maar niet mijn herstel. Mijn herstel, zoals we dat in AA termen noemen, staat voorop. Niet ik, mijn herstel. Nuchter zijn, nuchter blijven. Dat ís een serieuze aangelegenheid.

Een half jaar, verleden week...een mijlpaal. Voor mijzelf. Het moment waarop het een jaar of drie geleden toch weer mis ging. Ik weer met een paar glazen begon en in no time terug was bij af en erger...meer, vaker, sterker, moeilijker...wat een klote tijd. 

Geen toeters en bellen zaterdag de 17e. Geen taart, geen bloemen, geen kaarten. Geen felicitaties. Geen complimenten en felicitaties van de omgeving. Eerlijk? Ik voelde me even teleurgesteld. Ja echt...als een klein kind..niet gezien, niet gehoord....niet uitgesproken. Behoefte aan bevestiging. Van buitenaf.  Maar...ja...maar...ik kon en kan daar nu anders naar kijken.  Ik ben 'naar binnen gegaan', en heb onderzocht wat er gebeurde...en ik kon de bevestiging in mijzelf vinden. De 'goedkeuring' aan mijzelf geven.  Geen drama, geen euforie, geen heftige emotie , 'gewoon', meid, je doet je doet het goed. Omdat ik het voor mijzelf doe. Dat was een bijzondere gewaarwording....en dat gevoel, misschien komt het het dichts bij eigen-waarde, suddert nog door...maakt me 'sterk', emotioneel sterk. Ik kan er niet zo goed woorden aan geven. Eigen-waarde...ja, en verantwoordelijk zijn voor mijn eigen-waarde, dan voelt het ook als eigen, is het eigen. 

Lady Jane schrijft over de 'zondebok' die we geneigd zijn te zoeken. In positieve en negatieve zin. Bevestiging of ontkenning...van mijzelf, projectie. Dat is voor mij een essentieel inzicht. Ik kan en mag alleen maar uitgaan van 'mijzelf'. Het bij een ander zoeken is nu een signaal geworden...

Ook in het herstelproces geldt dat. Ervaringen hier op het forum, maar ook in mijn groep dragen bij tot inzichten...in mijn eigen gedrag. En ik kan alleen maar veranderen, iets doen van wat bij mij speelt. Wat mij wel heel helder is geworden is dat 'eerlijkheid' belangrijk is. Eerlijkheid naar mijzelf, en daarna in de communicatie naar buiten. 

Wat maakt dat het nu 'anders' is, het adb proces...?

Leeftijd? Ouder en wijzer..... Wijsheid, in de zin van lezen, kennis draagt zeker bij. 'Snappen' hoe het zit met al die ondermijnende patronen.

Het proces...vallen en opstaan...leren van de fouten die ik maak. Fouten mógen maken.

Zelfreflectie...echt durven en willen kijken naar mezelf

Zelfcompassie ontwikkelen, minder streng zijn naar mezelf.

Zelluf doen, niet alleen...erkennen dat ik een probleem heb en hulp vragen.

Contact met lotgenoten/ervaringsdeskundigen

Niet blijven hangen in inzichten, maar daadwerkelijk 'doen'

Het 'besluit' nemen om het anders te willen, ipv een 'poging' doen.

Communiceren.

 

En het dag voor dag nemen....

 

Zo...dat was weer even mijn verhaal. Ik wens iedereen:

Kalmte,om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen

moed  om te veranderen wat ik kan veranderen

en wijsheid om tussen deze twee onderscheid te maken

.

En zoals wij afsluiten elke week:

Kom, blijf komen en je komt er wel.

21 februari 2018 bewerkt door kruidenthee67
typfout

[Pytje]

Dank je Kruidenthee!

[Lika]

 mooi. Spannend. Rijk. Wijs. Liefdevol. 

[kruidenthee67]

Een paar avonden geleden dronk ik een glas cassis, werkend aan de pc. Het glas ruimde ik niet op. De volgende dag stond het glas er nog, inmiddels opgedroogd, met wat 'aanslag' van de cassis die was achtergebleven. En...jawel.. je kunt het wel raden....dat zag eruit als een glas waaruit ik rode wijn had gedronken. In een flits was ik terug naar de tijd dat dat nog zo was. Met alle nare gevoelens van dien...maar ook de gedachte..shit, stel dat mijn huisgenoten dit zien...wat zullen ze dan denken? Ik dronk immers stiekem. Niet fijn. Rare gewaarwording...zoals ook nog steeds sommige plekken, situaties sterk geassocieerd worden met mijn nog niet zo lang achter me gelaten drankverleden.

Later kwam het ter sprake...en ja, mijn man had het glas gezien, en even de gedachte gehad dat....niet uitgesproken naar mij..dat vond ik wel lastig...en ik weet ook niet wat ik daar mee moet, van moet vinden...of ik er iets van moet vinden. Enerzijds was ik wel blij dat het bij hem opkwam dat het een mogelijkheid zou zijn geweest...maar ik had het denk ik toch fijn gevonden als hij het benoemd had. En tegelijk denk ik, ik weet dat het voor hem geen issue is. Hij ziet dat het goed gaat nu. En er is vertrouwen. 

Toch weer een moment van bewustwording...bezinning of zo...even stil staan bij. Het is en blijft mijn verantwoordelijkheid. En het gaat gewoon goed. Ik ben dankbaar en ook tevreden.  Vandeweek de huisarts een update gegeven van hoe het er voor staat. En de praktijkondersteuner belde. Fijn om nu ook te kunnen vertellen dat het goed gaat. Er is balans...en als er geen balans is, is drank geen optie. Ook goed om te weten dat als er dreiging is ik altijd direct kan bellen. En zo heb ik toch een netwerkje van hulplijnen om me heen. Waarvoor de drempel inmiddels laag genoeg is. Ik, die altijd alles probeerde alleen op te lossen. Zelluf doen, niet alleen. Ze zijn trots op mij, vinden het sterk, hoe ik het gedaan heb afgelopen periode. Ik kan het ontvangen, ja, ik doe het ook zelf. Maar niet alleen, zij hebben me me mee op het juiste pad gezet. Nadat ik de hulp gevraagd heb. Zelluf doen ja, maar niet alleen. 

 

 

1 maart 2018 bewerkt door kruidenthee67

[Lika]

Wat mag je trots zijn op jezelf!